8,894 matches
-
ochi obosiți și fără strălucire. Părul scurt, aspru îi accentuează aspectul bărbătos. Lumina din jur mă face să strâng genele. îmi dau seama că e târziu, că mâncasem extrem de încet. Sala era acum goală și chelneriță strângea ultimele farfurii, solnițe, coșuri cu pâine. Apoi, pe când le aduna și pe cele de la masa mea, mi-a spus ceva, câteva vorbe oarecare. Hm răspuns și, ca și când asta ar fi așteptat, s-a așezat la masa mea "să mai răsufle". Am băut câte o
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
gnom, avea o pasiune disperată pentru sportu-ăsta, și îl puteai vedea toată ziua jucând "doi la doi", până la epuizare, sub soarele care îi făcuse pielea gâtului roșie ca a țăranilor. Mânuia mingea portocalie cu dexteritate, dribla și pasa, arunca la coș, totul cu o trăire pe care eu n-aș fi fost în stare s-o am pentru nimic pe lume. Fugea ca un posedat dintr-o parte în alta a panoului, cu piciorușele lui curbe, răcnea: "Hai, mă! acum! mi-
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ca un posedat dintr-o parte în alta a panoului, cu piciorușele lui curbe, răcnea: "Hai, mă! acum! mi-ai pasat!", prindea mingea, pivota, cu apa curgând pe el ca de pe un câine ieșit din râu, aruncând în sfârșit la coș și punctând. Nu avea nici un complex față de lunganii printre care mișuna. După fiecare coș alerga în fața galeriei noastre, se-ntorcea cu spatele și mișca din șolduri ca o cadână, cu brațele deasupra capului. Dar eu auzeam zgomotul greu al mingii
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
răcnea: "Hai, mă! acum! mi-ai pasat!", prindea mingea, pivota, cu apa curgând pe el ca de pe un câine ieșit din râu, aruncând în sfârșit la coș și punctând. Nu avea nici un complex față de lunganii printre care mișuna. După fiecare coș alerga în fața galeriei noastre, se-ntorcea cu spatele și mișca din șolduri ca o cadână, cu brațele deasupra capului. Dar eu auzeam zgomotul greu al mingii bufnite de asfalt, strigătele jucătorilor și duelul galeriilor ca de undeva din fundul pământului
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
dintre casele țărănești și fântânile cu căruțe de tablă, legate cu lanț. Nici măcar localnicii care treceau pe lângă mine nu păreau să mă observe. Doar pe pragul vreunei porți câte o fetiță în rochie de stambă, cu un cântar și un coș cu cireșe înainte, se uita lung după mine, cu ochi lărgiți de o tristețe atavică. Am ieșit din sat și am luat-o pe drumul asfaltat, mărginit de cariere de piatră și meri prăfuiți. Câte o vacă duhnind a balegă
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
privind zăpada care cădea oblic, aveai senzația că sala de clasă zboară spre cer ca o rachetă. După a treia ușă era o fată doar în chiloți, tolănită pe o sofa într-o cameră necunoscută și zgîndărindu-și cu unghia un coș de pe pulpă. (Știu abia acum cine era: amica mea, arhitecta, cu care am trăit câteva săptămâni cu trei ani în urmă.) A patra ușă, odată deschisă, dădea în plină pădure. O pădure verde-au-rie, în care aerul de după ploaie scânteia ca
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
urlă Oh My God stil Underground, plus o pianină dezacordată după normele clasice. Așa au protestat londonezii la bomb attacks: și-au continuat viața în Underground, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Nu prin haos și frică; prin lipsa coșurilor de gunoi, în timp ce acolo jos continuau să se dezlănțuie artificiile de artă minimală, homosexuală, chirurgicală, religioasă, dezinhibată. Apropierea de mașinăria cu beculețe în formă de cruce și colajele autoflagelatoare mă inhibă. Define art, love! Sorry for being a bit messy
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
spălat ca lumea. Nu sunt singur, e și o femeie cu mine... I se reproșează ei neglijența mea. Mai vine o soră-călugăriță, seamănă cu o asistentă medicală cunoscută de pe când eram internat la Clinica Ftiziologică, blondă, cu fața ciuruită de coșuri, ochii verzi, șolduri proeminente. Mă sfătuiește să nu accept operația propusă de profesor... Ocolim clădirea... însă calea de întoarcere se poate scurta printr-un coridor lung, drept, cu o ușă în fund... Și, uite!, ajungem în același spital-biserică de cult
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
nene! Parcă m-a-ntrebat pe mine, Tudorițo nene, parcă m-a-ntrebat pe mine, Tudorițo nene! Sub farmecul vechi al cântecului popular, Feifel își promise să devină un soț bun. Și-a schimbat repede pantalonii, a strâns cearșaful și a îndesat totul în coșul cu rufe murdare. Atunci și-a dat seama că era mult de spălat. Fără să se gândească prea mult, s-a hotărât să facă o faptă bună - să-i facă o surpriză Ritei, să spele el toate rufele. Când a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Milano, ca și cum ce exista pe pământ s-ar fi găsit și în adâncul apei. Rechinii își făceau dansul lor urmat de dansul șerpilor lui Asclepios, în spirale neterminate. Beppo se găsise deodată în jocul lor, primind o lovitură surdă în coșul pieptului. Căzuse și mai adânc ca într-un somn embrional, își amintea crâmpeie din viață și îi venea mereu fraza absurdă: „Asta fusese tot?“. Spre seară se trezise pe faleză. Veneau spre el vocile sătenilor cântând un descântec de vindecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
profilul său de vultur, vocea amintea mormăitul unui urs. Costumul lui de carnaval era ca o piele verde, croșetată din lână, din cap și până în picioare, lăsând vederii liniile și curburile trupului său viril. Ducea, cu grația unei fete, un coș plin de sticle și sticluțe. - Cine mai e și ăsta? întrebase Oleg neliniștit. - Habar nu am, răspunsese Blanca visătoare. - Vând afrodiziace, se prezentase singur necunoscutul. Vă voi arăta cum într-o clipă se poate ridica veselia din om. Luase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Cine mai e și ăsta? întrebase Oleg neliniștit. - Habar nu am, răspunsese Blanca visătoare. - Vând afrodiziace, se prezentase singur necunoscutul. Vă voi arăta cum într-o clipă se poate ridica veselia din om. Luase cu gesturi teatrale un flacon din coșul său, turnând câteva picături pe propria limbă. Într-o clipă, membrul său croșetat se ridică în aer. - Nu mă fac mai mic decât sunt! Încrederea mea vine din faptul că îmi cunosc dimensiunile și nu mă risipesc în vorbării. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
afla Arca Sfântă a Alianței.Totul părea spălat în lumină. Apoi încercă să cânte, dar nu putea să scoată din el decât gângureli de copil aflat în leagănul vieții. Se mira de aceste bolboroseli fără sens care-i ieșeau din coșul pieptului. Ciuli urechea în direcția rabinului - parcă vorbea tocmai despre el și despre alții ca el, Rudi, care nu puteau pronunța clar rugăciunile din cauza lipsei de cunoștințe în limbile suedeză și ebraică. Rabinul compara bâlbâielile cu scâncetele și gânguritul unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
sufletul lui fusese parcă împins de un suflet mai bătrân la periferia ființei, ca un adaos neesențial, absorbit într-o fericire inexplicabilă. Auzea cântându-se în aer: „Inima mea e pregătită, Doamne, Inima mea e pregătită de drum!“. Simțise în coșul pieptului cum inima se forța să-i ajungă în gât și apoi în cap, transformată într-o curgătoare lumină albă, apoi într-un șuvoi exploziv care tâșnea prin crăpăturile dilatate ale craniului, pe urmele gemene ale celei care murise înaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
să le înhațe. Signor Fumo purta pantaloni scurți, din care ieșeau picioarele lui subțiri ce împreună cu pălăria mare îi dădeau aerul unei meduze. Văzut mai de aproape, era așa cum îl descrisese Franco: un bătrânel cu ochi de cicoare, slab, cu coșul pieptului plat, de parcă ar fi aparținut deja altei lumi, unde imponderabilitatea era o stare naturală. - Benvenuti, ne-a urat el, lăsând baltă păsările și îmbrățișându-ne unul după altul, prietenii lui Franco erau desigur și prietenii lui. Își scosese pălăria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și se întoarse în ghereta lui. Wilt îl urmări cum își aprinde pipa, după care își îndreptă atenția spre biciclete. Afurisitele alea erau încuiate. Nu avea altă soluție decât să ia una pe sus. Prin urmare, puse Casa umbrelor în coșul bicicletei, ridică vehiculul în brațe și îl duse de-a lungul gardului de sârmă. Apoi se cățără pe el, sări dincolo și începu să bâjbâie după păpușă. în cele din urmă izbuti să o găsească și pierdu cinci minute străduindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
-se uimit. Da, scrie! Wilt îl fixă cu privirea. Nu avea nici un rost să se mai prefacă. Cel mai bun lucru pe care putea să-l facă era să rezolve povestea cât mai repede. Găsiseră afurisita asta de carte în coșul bicicletei, iar foile cu însemnările probabil că îi căzuseră din buzunar pe șantier. — Uitați ce e, domnule inspector! zise el. Pot să vă explic totul. Adevărul e că de fapt totul e foarte simplu. Am intrat pe șantierul de construcții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
plecat și ei, iar dacă nu e cu ei, nu-mi pot imagina unde să se fi dus. — Eu pot, zise inspectorul, uitându-se cu un interes îngrețoșat la pata de pe cearșaful pe care îl descoperise unul dintre polițiști în coșul cu lenjerie murdară. Când părăsiră casa, dovezile acuzatoare constau într-un cearșaf, un cordon de la un halat de casă vechi, care se strecurase în mod misterios în pod, un satâr pe care Wilt îl folosise o dată ca să deschidă capacul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
care știe sigur că urmează să fie umplută cu ciment. Se asigură că e văzut de paznicul de noapte când știe că Tehnicul e închis. Lasă o bicicletă plină de amprentele lui și cu o carte de-a lui în coșul bicicletei. Lasă în urma lui, pe lângă puțul ăla, o grămadă de însemnări. Apare în miez de noapte în casa domnului Braintree, mânjit tot de noroi, și zice că a avut o pană când de fapt n-a avut. Acum n-aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
nu avea ochi pentru cameră. Atât cât putea vedea din Eva era suficient ca să-l convingă că viața îi era în pericol. Se ridică, se îndepărtă repede de scaun, călcă greoi pe o măsuță ce-i ieșise în cale, răsturnă coșul de hârtii și se aruncă prin ușă direct în holul larg. Când se îndepărtă de birou, împleticindu-se, dar hotărât să-și găsească adăpost undeva, auzi cum sună cineva la ușă. Părintele St John Froude deschise și fixă cu privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
mai încolo niște construcții mari și cenușii, cu multe geamuri, blocul din centru cu reclama Gallus ca un glob albastru deasupra, magazinul Victoria, spre stânga Foișorul de Foc, blocurile arcuite de pe Ștefan cel Mare și, foarte departe, termocentrala cu imensele coșuri din care ieșeau fire câlțoase de aburi. Totul filtrat prin frunzișul agitat al plopilor și carpenilor, ale căror vârfuri verzi deschis sau verzi-smarald sau verzi-întunecat se iveau din loc în loc dintre clădiri. Nu mi-era niciodată somn. Fugeam repede în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
trimiteau după vreun ziar sau după țigări, îi dădeau în schimb câte o japoneză rumenă sau o chiflă fierbinte, pe care țigănușul le îmbăia cu gura lui știrbă și o oră întreagă. Clădirea fabricii de pâine este dominată de un coș de cărămidă mai înalt decât blocul nostru, care se ridică, gros și roșu, spre nori, din mijlocul bănuților ovali ai frunzelor de salcâm. Nu îl văzusem niciodată de aproape, dar, parcă desenată cu penița, se deslușea de-a lungul lui
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
protejată de inele asemenea unei trahee. La trei sferturi din înălțimea lui, deci cam în dreptul etajului șase al blocului nostru, am văzut, în după-amiaza aceea, o pată galbenă. Era spielhosenul copilului cel nou, care, încet, cu atenție, urca spre vârful coșului. Corpul, într-o bluziță cu mâneci scurte, înflorată, nu acoperea nici un sfert din grosimea turnului cărămiziu. Locatarii ieșiseră toți, alarmați, în balcoanele cu murături și strigau la el să se dea jos. Dar, treaptă cu treaptă, Mendebilul (căci până la urmă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cărămiziu. Locatarii ieșiseră toți, alarmați, în balcoanele cu murături și strigau la el să se dea jos. Dar, treaptă cu treaptă, Mendebilul (căci până la urmă așa i-am zis cu toții, Dan rămânând doar cu supranumele de Nebunul) urca spre vârful coșului. Ajuns în vârf, copilul se ridică în mâini pe buza coșului și rămase câteva clipe pe vine. Strigătele speriate ale femeilor din balcoane se întețiră, iar vreo doi muncitori în halate și șorțuri albe o luară la fugă de-a
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
la el să se dea jos. Dar, treaptă cu treaptă, Mendebilul (căci până la urmă așa i-am zis cu toții, Dan rămânând doar cu supranumele de Nebunul) urca spre vârful coșului. Ajuns în vârf, copilul se ridică în mâini pe buza coșului și rămase câteva clipe pe vine. Strigătele speriate ale femeilor din balcoane se întețiră, iar vreo doi muncitori în halate și șorțuri albe o luară la fugă de-a lungul curții spre baza coșului. Parcă sfidîndu-și spectatorii, Mendebilul, șovăitor, se
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]