7,741 matches
-
și a inconștientului. El este o expresie organică și condiționată psihic: deci fals motivată. Eliminînd condiția psihică MOTIVAȚIA FALSĂ -, manifestarea organică și morbidă își pierde condiția de existență, rațiunea ei de a fi, și dispare. Traducerea simptomului simbolic în limbaj conceptual are deci o valoare terapeutică, într-o lucrare publicată anterior, Psihologia motivației, autorul a demonstrat că la baza oricărei exaltări imaginative se află un sentiment de penibilitate legat de dorințele iraționale. Acest sentiment de penibil și insuportabil, culpabilitatea, nu este
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
idealului supra-conștient al armoniei. Sentimentul acesta supraconștient, SUPRACONȘTIINȚA ETICĂ, nu poate deveni cunoaștere conștientă absolut precisă decît în măsura în care falsa motivație nu mai este afect subconștient, în măsura în care aceasta este cunoscută conștient, compromisă din punct de vedere științific și tradusă în limbaj conceptual. Din cunoașterea falsei motivații decurge în mod necesar cunoașterea motivației juste Prima este contrariul perfect al celeilalte. Subconștientul și supraconștientul se află într-o legătură antitetică. Sentimentele subconștiente constituie motivele deformării, iar cele supraconștiente motivele formării. Dacă nu ne temem
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
speculația filosofică. Filosofia nu a inventat problemele fundamentale ale vieții. Acestea au existat în toate epocile, fiind lăsate moștenire filosofiei de către religii, în fond, filosofia nu constituie decît o tentativă insuficient de metodică de traducere a imaginilor religioase în limbaj conceptual. Religiile și imaginile lor sînt produsul cel mai ancestral al viziunii supraconștiente. Ar putea ele conține slăbiciunea viziunii supraconștiente: adevărul și greșeala? Sursa greșelii nu ar putea fi decît tendința dogmatizantă comună oricărei religii. Tendința aceasta se exercită asupra materiei
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
cel mai primitiv și mai veridic al viziunii supraconștiente, produs a cărui analiză să releve într-un mod mai direct natura acestei instanțe supraconștiente? Aceasta este practic teza lucrării de față. Mult înainte ca gîndirea să-și fi format limbajul conceptual, permițînd indivizilor să încerce să formuleze la modul speculativ sensul vieții, funcția supraconștientă și intuitivă a contribuit la crearea unor viziuni veridice asupra ansamblului vieții și a sensului ei. Ființele umane nu pot nici trăi, nici să se constituie în
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
imaginativă a acestora, în mitologiile tuturor popoarelor, scopul ideal al acestei dorințe esențiale, realizarea ideală a armoniei și calitatea umanii idealizată supraconștient, este însă exprimat prin simbolul "divinității". Este în fond vorba despre efortul de definire din punct de vedere conceptual a semnificației acestui simbol suprem al mitului, "Dumnezeu", care este centrul de gravitație al tuturor speculațiilor filosofice, ele însele surse îndepărtate ale efortului metodic al psihologiei. Prin intermediul filosofiei, psihologia rămîne deci inseparabil legată de simbolul "Dumnezeu". Ceea ce impune legătura aceasta
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
a fiecărui om și implicit pentru viața societăților. Este extrem de impotant să amintim în acest context, ca ultimă remarcă preliminară, unul dintre cele mai surprinzătoare și mai puțin studiate fapte: concordanța dintre preștiința simbolică și cea psihologică inclusă în originile conceptuale ale tuturor limbilor existente. Fenomenul acesta de o importanță capitală este mascat de faptul că toate conceptele uzate prin folosire nu mai sînt decît niște simple clișee convenționale. S-a menționat cu titlu de exemplu că termenii "afectivitate" și "emotivitate
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
din ispita adamică să renască din "moartea elanului animant" în timpul vieții ,nu după moarte. Scopul descifrării simbolicului este eliminarea oricărei speculații metafizice. Moartea trupească aparține sferei misterului impenetrabil în egală măsură în cadul gîndirii simbolice și în cel al gîndirii conceptuale, fie ea logică sau analogică. Simbolul "sufletului" este personificarea mitică a energiei animante. Credința în nemurirea sufletului are aceeași deschidere ca și legenda animistă referitoare la viața de după moarte a trupului. Toate constatările acestea preliminare necesită o explicație mai detaliată
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
limbajul folosește indistinct cuvîntul a exista cel mai abstract termen posibil ca să desemneze toate obiectele spațiale și în același timp sentimentul cel mai concret: sentimentul propriei existențe care îi animă pe toți oamenii, în această ultimă accepție, opusă direct semnificației conceptuale și abstracte referitoare la obiectele percepute din afară, termenul "a exista" implică intrapsihicul trăit afectiv și subiectiv, universul sentimentelor intime a căror gamă merge de la egocentricitatea vanitoasă pînă la emoția în fața misterului. Dacă spunem deci că "Dumnezeu există", apare pericolul
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
ci explicații ale semnificației imaginilor mitice sau respingeri ale interpretărilor speculative. Potrivit mitului, cît și conform psihologiei, nu există, pe de o parte, nici o apariție, iar pe de altă parte nici un mister (dacă termenul "există" este acceptat în înțelesul lui conceptual). Nu avem de-a face cu nimic altceva decît cu apariția. Apariția reprezintă misterul, sau, mai bine zis: faptul că apariția există constituie misterul. Dar apariția evoluează, se spiritualizează, sesizează și simte din ce în ce mai bine misterul reprezentat de ea. Cu toate
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
apariția, iar acest aspect metafizic al misterului este simbolizat de mit și poartă numele de "Dumnezeu". Apariția este realitatea existentă, iar misterul, depășind orice realitate existentă, dobîndește o "existență" proprie, dar care nu este cea a unei entități, nu este conceptuală, ci pur misterioasă. Existența aceasta de o natură cu totul nouă și care nu implică decît "obiectul" metafizic, nu este în contradicție cu realitatea. Din contra, ea este condiția realității (principiul misterios al oricărei existențe reale). Ea este suprarealitatea despre
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
sunt considerate violente în anumite societăți, care nu sunt penalizate sau nu erau în trecut. Trebuie totuși să refuzăm studiul lor? A doua dificultate e mai complexă; ea ține deopotrivă de ignorarea evoluțiilor din pragmatica limbajului, care refuză orice idealism conceptual, și de o necunoaștere a mecanismelor de elaborare a unui vocabular în științele umane. Pragmatica limbajului, care merge în această privință pe urmele lui Wittgenstein, contestă chiar ideea de "concept": nu există definiție eternă într-un vocabular adecvat obiectului. E
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
epistemologic cât și metodologic, era necesară acceptarea unei "definiții" largi a violenței, dacă nu a definițiilor accentuate în mod diferit de multiplele cercetări. Dar ceea ce am considerat esențial nu ne-a părut la fel de relativ și se poate ca, dincolo de subtilitățile conceptuale, ceea ce contează într-adevăr să fie comunitatea mecanismelor implicate în violența școlară: cele ale asocierii microviolențelor repetate, ale degradării climatului școlar și ale efectelor acestora asupra victimelor, agresorilor și corpului social. Cercetarea dovedește că aceste mecanisme sunt cvasi-universale, ca și
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
cele mai importante studii realizate în Statele Unite de Denise și Gary Gottfredson (Gottfredson și Gottfredson, 1985), iar Denise Gottfredson continuă, de atunci, să aprofundeze aceste cercetări. Ancheta de victimizare realizată de soții Gottfredson în 1985 este la originea unei încrucișări conceptuale și empirice între cercetările criminologice și literatura despre "efectul școlii". Această literatură de origine anglo-saxonă caută să măsoare și să înțeleagă diferențele de performanță între unitățile școlare (Forquin, 1983; Grisay, 1993; sau sinteza in Gottfredson, 2001, p. 68 passim). Ea
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
la française. Evoluția violenței școlare în Franța: școala elementară Întrebarea la care urmărim să răspundem pare simplă: în școala elementară a crescut sau a scăzut violența între primele noastre anchete din 1995 și cele din 2003? În funcție de dezvoltările metodologice și conceptuale pe care le-am tratat pe parcursul cărții, această întrebare trebuie totuși descompusă în mai multe întrebări complementare: care a fost evoluția numărului de victime în școlile primare și, mai ales, a numărului de elevi "supravictimizați" sau suferind mai multe tipuri
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
la organisme digitale, specifice vieții artificiale. Ingineria genetică, științele cognitive, nanotehnologia sau protezările biologice, realitatea virtuală și telerobotica, democrația cibernetică sunt câteva dintre domeniile care concurează pentru concretizarea ontologiei virtuale și a ideologiei postumanului. Entitățile virtuale care populează aceste spații conceptuale sunt cel mai adesea situate în zona liminală dintre realitatea fizic-materială și ficțiune (ca eroii din literatura și cinematografia cyberpunk, de la conștiințe umane upload-ate la inteligențe artificialeă, contingențe materiale și constructe ficționale. Se creionează astfel un imaginar tehnocultural situat atât
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
analizate, demontate și privite cu ochi critic, de la testul Turing la virușii electronici. Protezarea ființei umane este unul dintre procesele hipertehnologizării, analizat cu predilecție, ca o ipostază antropologică ce depășește cadrele înguste ale mecanologiei. Se ajunge astfel la o intersectare conceptuală între corporalitatea cyborgică și „mașinile dezirante” sau „corpul fără organe”, sintagme din filosofia deleuzo-guattariană rediscutate în noile contexte tehnoculturale. Atingând problematica dorinței, studiul se îndreaptă în direcția reformulării noțiunilor de corporalitate, plăcere, seducție și erotism în cadrul simbiozei ființă umană - tehnologie
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
sau dacă postmoderniștii încearcă să recupereze corporalul și sentimentul, haosul și instinctul naturii din ordinea modernistă, ciberneticienii vor să reunească naturalul sau biologicul și artificialul, fără a favoriza unul dintre termeni. Reconciliind contrariile și resuscitând intensitățile practice ale fiecărei singularități conceptuale, acesta pare a fi țelul creării modelelor tehnoculturale în spațiul virtual, un țel ambițios, nelipsit însă de probleme, greutăți și contradicții, compromisuri și conflicte, după cum se poate observa pe tot parcursul acestui studiu. Natura (inclusiv corpulă și tehnologia/cultura/arta
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
însemna ceea ce permitea zeului să se pogoare pe scena activității umane (de unde expresia deux ex machinaă. O direcție opusă celebrează formele de viață sintetică ca o ilustrare a lipsei creatorului, a autonomizării față de modelul frankensteinian al demiurgului. Dincolo de această dualitate conceptuală, caracteristică vieții artificiale este reversibilitatea între mașina care simulează umanul și omul care simulează mașina, prin utilizarea tiparelor darwiniste în programarea computațională. Viața postbiologică, descrisă ca o nouă fază evolutivă, este atât rezultatul cât și inițiatoarea proceselor de supraviețuire prin
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
subiective și evolutive: Deși arta transgenică a lui Eduardo Kac stabilește noi frontiere ale practicii artistice care provoacă granițele biologiei, roboticii și esteticii, maniera în care lucrarea de artă generează înțeles și construiește ideea de spectator sunt similare practicilor artei conceptuale și de tip instalație ale secolului XX. În arta conceptuală și de tip instalație, ideea și procesul sunt promovate în dauna reprezentării și a obiectului prin dematerializarea obiectului de artă într-un spațiu contextualizat. Însă în timp ce țelurile artei transgenice, conceptualismul
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
stabilește noi frontiere ale practicii artistice care provoacă granițele biologiei, roboticii și esteticii, maniera în care lucrarea de artă generează înțeles și construiește ideea de spectator sunt similare practicilor artei conceptuale și de tip instalație ale secolului XX. În arta conceptuală și de tip instalație, ideea și procesul sunt promovate în dauna reprezentării și a obiectului prin dematerializarea obiectului de artă într-un spațiu contextualizat. Însă în timp ce țelurile artei transgenice, conceptualismul și instalațiile împărtășesc anumite preocupări, certitudinea biologică și mecanică a
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
degrabă decât ca o simplă ilustrație. Utilizarea imaginilor virtuale își propune de fapt să reafirme prezența corpului în spațiul artistic simulat, interfața însăși ținând de corporealitate, de intuiție și de visceralitate: Mediul spațiului virtual imersiv nu este doar un spațiu conceptual, ci, în mod paradoxal, un spațiu fizic în sensul că este extins, tridimensional și învăluitor. În acest mod, este în totalitate un nou tip de spațiu, fără precedent. Mă gândesc la spațiul virtual imersiv ca la o arenă spațial-temporală în
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
acestui risc în vederea adoptării unei strategii politice de către femei. Feminista reușește să racordeze proiectul politic al subiectivității nomadice la dimensiunea diferenței sexuale și să propună o contrapoziție pozitivă și constructivă la discursul „falogocentric”. Dacă discursul teoreticienei suferă de același extremism conceptual specific feminismului, modelele practice oferite par mult mai bine ancorate în pragmatica existenței actuale. Aceste modele practice sunt viabile și utile, păstrând în același timp și figuralitatea metaforică a nomadismului tehnocultural. Alte autoare critică cyberfeminismului din interiorul mișcării. De pildă
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Intelligent Behaviour”, în Christopher G. Langton (ed.Ă, Artificial Life: An Overview, Cambridge, MA, MIT Press. Dyson, George B. (1997Ă, Darwin among the Machines: The Evolution of Global Intelligence, Cambridge, MA, Perseus Books. Engelhart, Douglas (1962Ă, „Augmenting Human Intellect: A Conceptual Framework”, în Randall Packer și Ken Jordan (ed.Ă (2001Ă, Multimedia: From Wagner to Virtual Reality, Londra, New York, W.W. Norton & Company. Featherstone, Mike și Burrows, Roger (1995Ă, „Cultures of Tehnological Embodiment: An Introduction”, în Mike Featherstone și Roger Burrows
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
secolului XX, se constată eforturile susținute în vederea restituirii bunurilor de patrimoniu care au aparținut altor popoare și care constituie elemente specifice ale identității culturale ale acestora, un veritabil act de "eliberare" a bunurilor patrimoniale. Patrimoniul este un bun comun, legat conceptual de spațiul autohton și european deopotrivă. Monumentul de cultură, ca noțiune ce înglobează monumentele istorice, de artă și siturile istorice, derivă la rîndul său din noțiunea de patrimoniu cultural. Definiția dată noțiunii de monument cuprinde elemente de arhitectură sub forma
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
acestuia corespund cu obiectivele operaționale educaționale 25. Oare în epoca actuală, marcată de curente și tendințe ce se succed într-un ritm alert, argumentări și contestări, în care asistăm la desființarea granițelor dintre "low culture" și "high culture", a demersurilor conceptuale orientate spre o perspectivă a "muzeului fără ziduri"26, mai poate fi considerat muzeul un spațiu de afirmare a unor simboluri și de asumare a responsabilităților în vederea transmiterii încrederii și siguranței în valorile unei societăți? Deși în prezent este lesne
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]