8,226 matches
-
Pe neașteptate începe să plângă în hohote, se aruncă la gâtul meu, cu buzele și nasul ude. Nu mă părăsi. O mângâi pe obraz, dar mâinile îmi sunt rigide, sunt ca niște labe. Respiră pe mine, mă sărută. Gura îi miroase ciudat, a rumeguș, a stomac deranjat. O opresc, opresc răsuflarea aceea care mă scârbește. — Spune-mi că mă iubești. — Termină! Dar își pierduse orice urmă de control. — Nu, nu termin... Se agită pe scaun, sughite. Se aud pași pe scară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
se dezbracă, își desface ceasul și îl așază pe suprafața de marmură a unei vechi noptiere. Alături, tata își scoate pantalonii și îi pune pe umerașul de lemn. Tata care face dragoste cu bătrâna casieră cu chipul suferind și ceafa mirosind a parfum amar, într-o pensiune ascunsă pe o străduță de lângă mezelăria unde ea a mâncat limbă în sos verde. Ce se întâmplase cu ei? Și ei lăsaseră un pat călduț și boțit într-o pensiune cu scări înguste, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de mână în melasa așteptării tale. Aș fi putut să merg așa înainte pentru totdeauna. Poate că înnebunesc. Poate că nebunia este această precizie fără calcule, această stare de grație constantă. Apoi, într-o seară, m-am dus la ea, mirosea a alcool și nici măcar nu se spălase pe dinți pentru a ascunde mirosul. Era dezordonată, în halat, și totuși părea să fie din nou ea însăși. Ochii, cu cearcăne negre, își pierduseră patina aceea opacă. Mi-a cerut să facem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
mirosul capului tău, Angela, și toate mirosurile pe care, an de an, le-ai adus de afară în casă. O anumită perioadă ai avut mirosul mâinilor tale transpirate, al creioanelor carioca, al plasticului din care erau făcute păpușile tale. Ai mirosit a școală, a coridoare închise, a iarbă din parc și a smog. Sâmbăta seara ai deseori mirosul localurilor pe care le frecventezi și al muzicii pe care ai ascultat-o. Mirosuri de ceea ce ți-a rămas în suflet. Am respirat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
un roi de musculițe. În toți anii aceștia am căutat-o olfactiv. De-ai ști de câte ori am urmărit un halou îndepărtat, am intrat pe o străduță, am urcat niște trepte! Ea a rămas în mirosuri. Și acum, știi, dacă îmi miros mâinile în camera aceasta aseptică, dacă îmi vâr nasul în mâini, știu că-i găsesc mirosul. Pentru că ea mi-a intrat în sânge. Ochii ei plutesc în venele mele, două găuri luminoase ca ochii unui caiman în noapte. Primele zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Stătea acolo cu fața aceea benignă și sătulă, iar atmosfera din jurul sferei ei apărea diafană în întuneric: părea curioasă să ne vadă. Eu eram puțin amețit, băusem unul după altul cel puțin trei pahare pline cu vin. În localul acela mirosind a mâncare reîncălzită și a băuturi proaste mă simțeam fericit pentru că eram cu ea, la sute de kilometri depărtare de orașul în care trăisem ca un șobolan. Fericit pentru că viața noastră începea și fiecare etapă ar fi fost splendidă, trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
pe masă, împreună cu cartea de identitate. Mai târziu cobor să vă aduc actele doamnei. Luă bancnota, se îndreptă fără grabă spre bar, deschise o cutie de metal și îmi încredință cheia. Camera era mare și avea un aspect curat, dar mirosea a stătut. Avea un pat de lemn furniruit și un dulap identic, care mai avea încă folia de plastic în jurul picioarelor. Două prosoape, unul albastru și unul mai mic, de culoarea nucșoarei, erau așezate lângă chiuvetă. Cuvertura era verde ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de unde sunteți dumneavoastră ? Ce dracului contează de unde sunt ? ! Sunt o mamă care-și alăptează pruncul. — Din România. Se prăvălește liniștea ca o bombă peste policlinică. — Ah, zice doamna într-un final. That explains it. Copilul începe să scâncească. Mi-a mirosit fluxul de cortizol. — Nu cred că alăptatul are ceva de-a face cu cetățenia. Dacă-i e foame copilului, îl alăptez. Simplu. Nu-mi pasă unde sunt, în România sau în UK. Vă sugerez să vă exprimați indignarea mai degrabă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ioana Morpurgo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1775]
-
-ți spun, nu cred că o să mai scriu nimic. Nu mai am chef. Sunt obosită. Mi-au pierit din cap toate ideile. Tot ce vreau acum... Plânge copilul. Îl întorc pe o parte și-l pup de-a lungul spinării. Miroase a cozonac proaspăt scos din cuptor. Mi se face poftă să-l mănânc. — Mă, te mănânc, să știi ! Frumosule ce ești ! Îl pup pe burtă și nu mai plânge. — Ce vrei ? Ai zis „tot ce vreau acum...“. — Vreau un sac
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ioana Morpurgo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1775]
-
nu există nimic mai rău decât părinții chinezi, contracte clare, cu ele și cu familiile lor, și plăteam cu bani peșin, numai să nu-i mai văd revenind mereu, mame și tați costelivi, în ciorapi albi, cu coșulețul de bambus mirosind a pește, cu aerul acela dezorientat, de parcă veneau de la țară, deși toți locuiau în cartierul portului; de câte ori, când trecutul mă apăsa prea tare, nu mă cuprinsese speranța unei schimbări totale: să schimb meseria, soția, orașul, continentul - un continent după altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
în cearceafurile răcoroase, simți cum corpul lui se lipește de al ei. Corpul lui stârnit de dorință. O cuprinse în brațe și-și împinse pelvisul în partea de jos a spatelui ei. Hei, îi șopti el în ureche, respirația lui mirosind încă a biscuiți. Ea rămase nemișcată, rugându-se ca el să adoarmă la loc și detestându-se în același timp că-și dorea asta. — Leigh, iubito, ești trează? Eu sunt. O mai împinse ușor încă o dată în caz că nu-și dădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
transpirație i se prelingea de pe frunte spre gât și încercă să-și imagineze ce gust are. Când el îi puse mâinile lui mari pe șolduri, abia se abținu să nu geamă. O coadă de păr aspră o atingea pe umăr; mirosea puternic a mușchi, a verde, dar era plăcut, masculin. El îi puse două degete la baza spatelui și-i impinse pelvisul înainte. — Foarte bine, spuse el cu blândețe. Așa. Vocea lui deveni o idee mai hotărâtă. — Pune ușor mâna stângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ajungea acasă; la urma urmei, Adriana făcea chestia asta tot timpul. Vrei și tu una? întrebă Adriana cu un zâmbet răutăcios, întinzând mâna spre șezlongul lui Leigh. Leigh se uită urât la ea, apoi se aplecă în față. — Doar să miros și eu, spuse ea apropiindu-se de dâra de fum. Suspină de plăcere, vocea ei aspră sunând încă și mai profundă decât de obicei. Dumnezeule, ce bine e! Dacă aș afla că mai am de trăit doar un an sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și ei i se datorează descoperirea a nenumărate fotomodele acum renumite. Așa că a fost chiar un compliment din partea ei. Nu că eu n-aș fi știut deja... Se apropie atât de mult de ea încât Adriana îi simți respirația care mirosea a șampanie. — Interesant, spuse Adriana. Foarte, foarte interesant. Va trebui s-o întrebe pe maică-sa despre Catherine; dacă femeia asta a fost într-adevăr un fel de guru la revista Marie Claire, atunci doamna de Souza ar trebui s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
când niște arbitri au ajuns după gratii, cel puțin temporar. Face deneaul curățenie, Sandule, mormăie Gore, uite că și Prunea e luat la ochi, le-au pus ăștia telefoanele sub ascultare și acu’ le țâțâie fundul la toți. Nu mai miroase a iarbă crudă și a ciorbă de ștevie, vine iz de procese cu garnitură de cătușe. Gicu bate ritmul cu piciorul, pe sub masă, și gustă câte o gură din paharul În care are vodcă. Așa a avut el chef, să
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
și vă iau și la palme. Crin - Îl făcea pe Geoană mincinos și producea clăbuci În colțul gurii pe scenele electorale, cu staful În spate și cu fularul galben la gât - se trage acu’ În poze cu adversarul. Mie Îmi miroase a spirit de haită. Băsescu e răul absolut - bine, bine, nici bun nu este, evident, m-am plictisit și eu de ifosele lui -, iar virginele politicii, sulemenite corespunzător și echipate excitant, respectiv Crin, Geoană și Marko Bela, s-au unit
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
guvernare, că face majoritate. O să avem o floare prim ministru, iar Hrebenciuc o să facă scenarii și o să urle precum lupul la lună... Hă, hă!!! Un fleac, v-am Îmbătat!!! 09.12.2009 Socrul lui Sandru Șpriț În cârciumioara din cartier miroase a țuică fiartă, iar În ferestre dansează primii fulgii de nea, făcând bezele consumatorilor mai mult sau mai puțin afectați de Îngurgitarea lichidelor preferate. La o masă din colț - la o masă mai retrasă, vorba melodiei de demult -, cei trei
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Înălțimea scaunului, Gicu Îi Întinde lui Gore cupa golită. După ce aceasta redevine plină, Înmoaie buzele În ea și Își drege glasul. Stimați consumatori ai acestei cârciumi lipsită de celebritate dar plină de caractere inconfundabile, tăcerea lui Sandu Șpriț nu-mi miroase a bine. Nu ne miroase tuturor a bine, ca să nu vorbesc doar În nume personal. V-aș spune la toți tovarăși, ar suna mult mai apropiat, mai uman, dacă binevoiți a mă Înțelege, dar mă podidește plânsul și-mi aduc
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
lui Gore cupa golită. După ce aceasta redevine plină, Înmoaie buzele În ea și Își drege glasul. Stimați consumatori ai acestei cârciumi lipsită de celebritate dar plină de caractere inconfundabile, tăcerea lui Sandu Șpriț nu-mi miroase a bine. Nu ne miroase tuturor a bine, ca să nu vorbesc doar În nume personal. V-aș spune la toți tovarăși, ar suna mult mai apropiat, mai uman, dacă binevoiți a mă Înțelege, dar mă podidește plânsul și-mi aduc aminte de ședințele de partid
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
bani de distracție, e descurcăreț de la mama lui, face un nod Și se descurcă. Trece Și peste guvernarea lu` pinguinu`, ce zici, Sandule? Interpelatul preferă să tacă. O vrăbiuță ciripește pe streașina locantei, iar adierile de vânt răcoresc frunțile Înfierbântate. Miroase a mici, iar dintr-o curte Învecinată se aud râsete sănătoase. Uite, lumea râde. AȘa că nu e dracu` chiar negru nici cu portocaliii mei. Da` ne Înrăim, a intrat unu` cu un cuțit la pireus banc, ăia nu aveau pază
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
interesant. Nu există o soacră care să nu fie interesantă. Au ele ceva În interior, vine o putere din ele, când intra a mea pe ușă mă retrageam prin dormitor, avea niște ochi ascuțiți și un nas foarte fin, mă mirosea imediat și zicea of, fata mamii, iar mi-a băut ginerele... Nu zicea ca a ta, Sandule, ce mai faci?, a ta e politicoasă și acum, observ că și dacă a ajuns fantomă tot politicoasă este. O fi, numai că
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
pe mine? E chestie de har, Gore. Gicu toarnă țuica În cești, apoi revine cu privirea la Gore. Tu nu le-ai avut cu pixul, le-ai avut cu șaiba. În loc să mâzgălești poezii pentru fete, puneai mâna pe șurubelniță și miroseai a benzină. Asta ți-a plăcut, poezia ți-a fost străină. Intervine și Sandu Șpriț: Dacă dădeai cu poezia În noi În fiecare zi nici nu te mai băgam În seamă. Poate doar dacă te chema Eminescu și ne făceai
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Rieux. Să spunem doar că nu trebuie să acționăm ca și când jumătate din oraș n-ar risca să fie omorâtă, căci atunci ar fi. ÎN MIJLOCUL IRITĂRII GENERALE, RIEUX S-A RIDICAT ȘI A PLECAT. CÂTEVA CLIPE MAI TÂRZIU, ÎN CARTIERUL CARE MIROSEA A ULEI PRĂJIT ȘI A URINĂ, O FEMEIE URLÂND, CU VINTRELE ÎNSÂNGERATE, SE RĂSUCEA ÎN GHEARELE MORȚII, SPRE EL. A doua zi după conferință, febra mai făcu un mic salt. A avut ecou chiar în ziare, dar sub o formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
făcea să șovăie. El se mira de nesiguranța lor. "Numai artiștii știu să observe". Dar doctorul l-a găsit o dată într-o stare de mare surescitare. Înlocuise "înflorite" cu "pline de flori". Își freca mâinile. În sfârșit le vezi, le miroși. Jos pălăria, domnilor!" Citi triumfător fraza: "Într-o frumoasă dimineață de mai, o zveltă amazoană parcurgea, călare pe o somptuoasă iapă alezană, aleile pline de flori din Bois Boulogne ". Dar, citite cu voce tare, cuvintele "aleile pline" sunară într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
pereți sau numărând ciucurii care împodobeau fața de masă. Seara, tinerii se întorceau acasă. Nu vorbeau mult, sau dacă vorbeau o făceau numai ca să spună că nu era încă momentul. După masă, Marcel cânta din chitară și beau toți lichior mirosind a anason. Rambert avea aerul că reflectează. Miercuri, Marcel se întorsese spunând: "S-a hotărât pentru mâine seară la miezul nopții. Fii gata". Din cei doi oameni cu care păzeau postul, unul era atins de ciumă și celălalt, care împărțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]