11,108 matches
-
te faci. Să te duci ca vântu’, să te așezi la pământu’», ca mai apoi să presare peste infecție praf de pușcă și frunze de podbeal. Pentru pocitură, altfel spus pentru pareza facială, descântecul în sine e foarte asemănător, numai ritualul diferă. În acest caz se ia o ulcică de pămînt în care se pune apă neîncepută din fântână, asupra căreia se face semnul crucii și se spune formula magică: Pocitură de luni, pocitură de marți, pocitură de miercuri, pocitură de
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
în momentul când intră într-o herghelie sau alt grup de animale pentru prima dată. Calul nou-venit își va lăsa capul să atârne, își va băga coada între picioare și își va feri fața și privirea de ceilalți cai. Acest ritual poate continua mai multe zile până când, la capătul unei serii de etape, armăsarul dominant din herghelie îi acordă statutul de membru nou-venitului. În colectivul dumneavoastră, statutul de „nou-venit” poate atrage o paletă largă de agresiuni minore, de la „Chiar nu știi
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
și teama de pedeapsa divină dictau tot ceea ce o persoană citea, făcea (mai ales în zilele de sărbătoare), modul cum se îmbrăca, cum aducea pe lume copiii (botezul, în unele religii) sau cum se despărțeau bătrânii de viață (prin rugăciuni, ritualuri, binecuvântări). În perioadele și mai timpurii, numele zeului era considerat magic și nu putea fi utilizat decât de preoți, atunci când săvârșeau ritualuri și rugăciuni. Pomenirea zeității într-o manieră uzuală, facilă sau lipsită de respect era supusă riscului iminent (preoții
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
cum aducea pe lume copiii (botezul, în unele religii) sau cum se despărțeau bătrânii de viață (prin rugăciuni, ritualuri, binecuvântări). În perioadele și mai timpurii, numele zeului era considerat magic și nu putea fi utilizat decât de preoți, atunci când săvârșeau ritualuri și rugăciuni. Pomenirea zeității într-o manieră uzuală, facilă sau lipsită de respect era supusă riscului iminent (preoții ar fi spus că riscul era cert) de a fi lovit de un fulger, atacat de un animal fioros, sau chiar mai
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
în acel mediu era destul de grosolan”, a relatat Nathan, descriind experiența sa anterioară. „Nu vorbeam aproape niciodată despre un șofer fără să inserez câteva sudălmi pentru a-l descrie pe acel leneș nenorocit. Când ceva nu mergea bine, aveam un ritual riguros de înjurături cu care marcam momentul, ne exprimam sentimentele cu privire la incident și ne mai ușuram din frustrare”. Totuși, Nathan a experimentat un adevărat șoc cultural atunci când a intrat în serviciul civil. „În momentul când am renunțat la slujba din
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
mine. Bună mai e și născocirea asta a lui Dumnezeu, așa-mi ziceam, că a alcătuit țeasta omului din oase groase și opace. Nu pricepusem că satul, care jurase să-și conserve grupul, țintea, cu întreaga sa viață formată din ritualuri vechi de trei sute de ani, să evite eurile în scopul conservării lui „noi și ai noștri“. Aveam sentimentul că greșisem eu însămi, că înregistram un eșec personal când singurătatea-mi zădărnicea ziua și orice soi de apartenență sărea din țâțână
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
a prestat omagiu regelui. Apoi a dat jos de pe vârfurile turnurilor însemnele lituane „capetele omenești cu pălării negre” (bonete negre) și a arborat în loc însemnele ungurești. Pacea cu Kieystut a fost încheiată pentru doi ani. Ea a fost făcută după ritualul lituanian cu „jurământ lituanian”, fiind sacrificat un bou roșu, pentru a se unge cu sângele lui fața și mâinile celor care jurau și după ce s-a trecut de trei ori între cap și trunchi. Deoarece Ungaria avea vechi pretenții asupra
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
textul latin al celor două cronici. Pentru că nu este posibil și nici nu era timpul ca în curs de 15 zile de la 21 martie la 6 aprilie să fie asediată cetatea Belz, să se întâmple încheierea armistițiului cu jurăminte și ritualuri, să se facă și o expediție contra tătarilor până la râul Itil, iar, de acolo, regele să se înapoieze, la 6 aprilie, la Muncaci, când, după alte izvoare străine, numai marșul în contra tătarilor prin stepă a durat două săptămâni. Ceea ce este
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
Verigopolu cu „mătușica” pe care o vizita pentru „mici economii”. Nici vorbă! A fost nevoie de titanice eforturi de imaginație ale regizorilor ca să umple acest „gol” din piesele lui Caragiale. Numai așa am văzut-o pe Efimița în negligé, exercitând ritualuri casnice cu Leonida, ba chiar posedată de „Galibardi”, pe Zoe făcând strip-tease și alegătorii privind Basic instinct la adunarea electorală. Epistolele personajelor lui Caragiale promit desfătări în întâlniri secrete când „mangafaua pleacă la Ploiești” sau „venerabilul la întrunire”. Dar ce
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
lui Marin Preda, Ghimeașcă sau Duțulache al lui Moromete, cel care fură brânza. Nu avem nici o îndoială că unii câini din Siliștea trebuie să se fi numit astfel. În romanul Groapa, Eugen Barbu consacră un capitol întreg intitulat Săptămâna brânzei ritualurilor de împerechere ale câinilor și pisicilor în groapa Cuțaridei. Totul culminează cu uciderea unui câine flămând care-i fură stăpânului său nu doar o bucată de brânză, ci chiar porcul de Crăciun. Mai orășeni sunt câinii poeților, în fruntea cărora
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
început au apărut ici-colo fire aurii ce semănau cu mugurii unei plante care nu aparținea anotimpului respectiv. Treptat, nenumărate fire scurte au crescut unul după altul și, în cele din urmă, întreaga lor blană a devenit de un auriu sclipitor. Ritualul nu a durat mai mult de o săptămână. Metamorfozarea a început și s-a terminat în același timp. Într-o săptămână, absolut toate animalele au devenit aurii. Când soarele dimineții a învăluit lumea într-un galben strălucitor, toamna era deja
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
cerul toamnei. Își scăldau picioarele în apa tot mai rece a râului, își întindeau gâturile și devorau fructele roșiatice ale copacilor. Când s-a lăsat amurgul peste oraș, am urcat în turnul de control dinspre zidul de vest ca să văd ritualul adunării animalelor. S-au strâns laolaltă când au auzit goarna paznicului. Acesta a suflat o dată lung și de trei ori scurt. Semnalul de adunare. Când am auzit goarna, am închis ochii și m-am lăsat pătruns de sunetele ei care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
preparat un whisky cu sifon. M-am dezbrăcat, m-am băgat în așternut și am savurat pe-ndelete băutura, rezemat de tăblia patului. Aveam senzația că o să-mi cadă nasul în pahar din clipă-n clipă, dar nu puteam renunța la ritualul acesta minunat. Nu concep să adorm fără să beau un pahar în timp ce ascult muzică sau citesc o carte. Îmi place la fel de mult ca un apus de soare frumos sau ca aerul curat. Nu apucasem să beau decât jumătate de pahar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
s-a șters la gură. Batista era la fel de veche ca și uniforma pe care o purta. Dar curată și frumos împăturită. — Îi e teamă ca nu cumva să-ți recapeți umbra. Dacă se întâmplă așa ceva, o ia de la capăt cu ritualul separării. Colonelul și-a concentrat apoi atenția la tabla de șah. Atât piesele, cât și mișcările difereau de cele pe care le știam eu, așa că bătrânul câștiga mereu. — Îți iau Nebunul cu Regina. Nu te deranjează, nu-i așa? N-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Ce rost ar avea atâta bătaie de cap? N-ar fi bine pentru nici unul din voi. Sper că înțelegeți ce vreau să zic. Am încuviințat. Poate că avea dreptate. Dacă ne lipeam la loc, iar o lua de la capăt cu ritualul despărțirii. Paznicul a încuiat portița cu cheia și s-a retras în gheretă. Eu și Umbra ne-am uitat după el. Imediat după aceea, Umbra s-a așezat lângă mine. Eu continuam să scormonesc pământul cu talpa ghetelor. Umbra purta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
nu mai puteam face ce voiam când voiam. Viitorul nu mai exista. Totul era în trecut și rămânea acolo. Și am ajuns la concluzia - din moment ce constituiam cea mai nouă adăugire acestui grup și încă nu mă lăsasem complet inițiat în ritualurile și obiceiurile lui - că eram singuraticul, outsiderul, cel a cărui solitudine părea nesfârșită. Continuam să mă mir cum de ajunsesem în această lume. Totul era formal și îngust. Conversația politicoasă se prelungi de la cocteil la masa de cină atât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
rând, acești noi întreprinzători au îmbogățit considerabil varietatea produselor oferite clienților. Permițând intrarea liberă și chiar aducerea înapoi a unor mărfuri, vânzând la prețuri scăzute și fixe, afișând prețurile, marele magazin rupe cu tradițiile comerciale ale trecutului, mai ales cu ritualul străvechi al târguielii 8. Grație unei politici a prețurilor scăzute, marele magazin a transformat bunurile rezervate odinioară elitei în articole de consum de masă destinate burgheziei. În paralel, prin intermediul publicității, prin animație și prin decorațiunile atrăgătoare, marile magazine au antrenat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
dependență și de neputință subiectivă se dezvoltă într-un ritm tot mai accelerat. Pe scena contemporană a consumului se joacă deopotrivă Narcis eliberat și Narcis înlănțuit. Stadiul III a lansat pe orbită un consumator aproape liber de constrângerile și de ritualurile colective. Dar această autonomie personală aduce cu sine noi forme de servitute. Mai puțin respectuos față de valorile conformiste, el este în mai mare măsură tributar domniei bazate pe bani a consumului. Individul socialmente autonom este mai mult ca oricând dependent
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și mecaniciste, ci unul adus fericirii senzitive care implică un confort „cu chip uman”, accesibil și funcțional. A bea și a mâncatc " A bea și a mânca" Dând oamenilor „fericirea supremă a bacanalei”, Dionysos le deschidea paradisul său sălbatic, cu ritualuri de îmbelșugare și bucuria festinurilor, adevărate dezlănțuiri de îmbuibare și beție. Modelul a cunoscut o îndelungată existență istorică: până prin anii 1950, o „masă bună” însemna, în rândul claselor populare, o masă hrănitoare, copioasă și nu foarte echilibrată. Dacă sâmbăta și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
an) și numai 1,4% consumă canabis în mod regulat (de zece ori pe lună ori mai des). Cultura dionisiacă funcționa ca un sistem de referință valabil pentru toți; ea nu mai este, în cel mai bun caz, decât un ritual de trecere la vârsta adultă, un stil de viață marginalizat și ale cărui practici depășesc în mică măsură anumite fracțiuni ale categoriei de vârstă a adolescenților și tinerilor adulți. Bucuria de „a ieși din sine”, experiența transei, emoțiile colective în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
III înregistrează nu atât triumful imaginarului performanței, cât regresia lui. Dar dacă adversarii tiraniei plăcerii ar fi ei înșiși primii păcăliți? Căci ce înseamnă revendicările feminine ale plăcerii, dacă nu refuzul unei vieți sexuale reduse la obligație sau la un ritual plicticos, refuzul unui corp supus doar plăcerii celuilalt? Problematicile care pun accentul pe plăcerea obligatorie și pe obsesia comparativă iau partea drept întreg, spuma drept val, pentru că lucrul despre care e vorba înainte de toate este exprimarea noilor pretenții la fericirea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
nefericirile de care suferă oamenii nu sunt niciodată considerate rodul întâmplării ori al unui simplu determinism natural: se crede că ele provin din răutatea și din invidia celorlalți. Pizma este implicată în orice necaz întâmplat cuiva. De aceea, există numeroase ritualuri și credințe destinate să-i apere pe oameni de cei stăpâniți de porniri răuvoitoare. Dată fiind pregnanța acestor reprezentări și a acestor sisteme sociale simbolice, Eric Wolf vorbește de o „invidie instituționalizată”9. La amerindienii Hopi și Navajo, la triburile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
bogați. Generația contraculturii asimila luxul cu felul tacticos de a fi al burghezilor și al „ruginiților”. Astăzi, tinerii sunt apucați de o poftă nebună de produse scumpe, iar publicul adoră să contemple pe micul ecran povești despre răsfățați ai sorții, ritualuri de modă veche ale aristocraților, mari serate șic în hoteluri luxoase, croaziere și locuințe somptuoase. Luxul părea demodat, iată-l la modă; era un semn de alienare, iată-l semn al calității vieții. Oamenii cer din ce în ce mai mult mărci de calitate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
-ul reluat neîncetat de maeștrii spiritualității și ai dezvoltării personale. Astfel, sub chipul psihologismului triumfător, în universul contemporan își face reintrarea gândirea magică. Hiperconsumatorul a devenit un solicitant de neomagie, de leacuri-minune bazate pe atotputernicia conștiinței, a formulelor și a ritualurilor incantatorii care garantează că fericirea este un lucru ce depinde în întregime de noi. Nu ne ascundem surprinderea în fața acestei cascade de programe de beatitudine vehiculând tot atâtea naivități câte false promisiuni. Pentru că, dacă există un lucru pe care-l
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
prefaceri. Era perceput ca un bun orator pentru că trăise din plin cu sensibilitatea caracteristică și-n același timp cu obiectivitate. Mă opresc la un moment grăitor de implicare în viața spirituală a comunei. La Ziua de Înălțarea Domnului este un ritual de a merge în Cimitirul Eroilor, la monument, pentru a se prezenta o slujbă religioasă, un moment festiv din partea copiilor, organizat de școală și preot și o masă comună când fiecare aduce acolo ce are mai bun și specific fiecărei
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]