7,819 matches
-
16 ani la casa de copii. Mama a încercat să mă ia de la internat însă eu nu m-am integrat în noua familie care și-o întemeiase și astfel am fost reinternat în alt orfelinat, în străulești. Mama a fost singurul meu sprijin pe lumea asta. A încercat să țină legătura cu mine, chiar dacă avea alți copii și un bărbat. Mă vizita la sfârșit de săptămână și eu vroiam să fiu lângă familia asta a ei, cu frații mei vitregi, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
opta. Aceasta m-a sfătuit. Datorită încurajărilor ei am muncit să învăț și am reușit să trec examenul cu bine. Cei care nu reușeau să treacă examenul erau trimiși la țară la școli profesionale cu un regim aparte. Eu sunt singurul din generația mea care a reușit la examen. Dacă nu aș fi primit acel impuls de la profesoara de mate nu aș fi reușit. cartea Mi-a plăcut foarte mult să citesc. Materiile nu m-au atras niciodată, însă cărțile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
târziu dar îmi spunea mereu; când scapi te duci în Petroșani și o omori pe Eugenia; mă auzi ce-ți spun eu? jură-mi și juram mi-era și teamă de el dar îl și iubeam mult de tot, era singurul care făcea orice pentru mine. Eu am fost transferat din nou la Găiești și în 1977 la cutremur am evadat din nou ce credeți că am făcut m-am dus în Petroșani și am aruncat-o pe Eugenia de la etajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
la televizor. Este corect să am și eu acest drept. Dar dacă pentru asta trebuie să merg în iad, bine, accept. Tăcerea care a urmat era insuportabilă. Eram încordat și am transpirat de frică. În sfârșit „durul“ a vorbit: „Ești singurul de aici care ai curaj. Îmi place de tine. Înțeleg ce vrei să spui. Cât mă privește pe mine, te poți uita la tot ce dorești“. 4 Gândacii, muștele și furnicile întreceau cu mult numărul deținuților. Odată am pus un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
tovarășul meu de temniță, vă trimite sănătate; tot așa și Marcu, vărul lui Barnaba (cu privire la care ați primit porunci... dacă vine la voi, să-l primiți bine), 11. și Isus, zis Iust: ei sunt din numărul celor tăiați împrejur, și singurii care au lucrat împreună cu mine pentru Împărăția lui Dumnezeu, oameni care mi-au fost de mîngîiere. 12. Epafra, care este dintr-ai voștri, vă trimite sănătate. El, rob al lui Hristos, totdeauna se luptă pentru voi în rugăciunile sale, pentru ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85075_a_85862]
-
fi lepădat șalvarii? „ Ba și i-o lepădat de tot și la 5 iulie 1651 (7159) s-o închinat creștinește, luându-și numele de Ioan.” Adică s-o creștinat? „Adevăr grăit-ai, fiule. Și nu a fost nici primul, nici singurul, și chiar nici ultimul. Că s-a creștinat încă n-ar fi o faptă nemaivăzută, dar el a dăruit mănăstirii celei mari din Ierusalim cinci dugheni, pe care le avea în <Târgul lui Barnovschi> din Iași și toată averea sa
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
voce puternică. Toți ochii din restaurant s-au îndreptat spre el. Gaston a început să-și lege șnururile în jurul gâtului. — Trebuie să folosesc acest șervet japonez când mănânc sushi, spuse el cu un zâmbet inocent. Tomoe și Takamori au fost singurii care nu au izbucnit în râs. Ceea ce își legase Gaston în jurul gâtului nu era altceva decât un fundoshi japonez, adică o bucată de pânză care se leagă în jurul șalelor și pe care unii bărbați o mai poartă și în zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
s-au consultat, încercând să găsească o soluție. Semănau cu niște vrăbiuțe care ciripeau. Bărbatul acesta simplu care le căzuse în mâini devenise parcă o jucărie favorită de care trebuiau să aibă multă grijă. Era interesant și le stârnise curiozitatea. Singurii străini pe care i-au întâlnit au fost niște americani fuduli cu care Gaston, cu inima lui bună și curată, era într-un contrast izbitor. — N-ai bani? Gaston și-a scos portofelul și le-a arătat ce mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
era beznă când a trecut el pe-aici. Toată lumea dormea buștean, cu siguranță.“ Takamori și-l imagina pe Gaston în vagonul de noapte, cu picioarele-i lungi chircite incomod, ca să încapă în spațiul îngust dintre banchete. Probabil că a fost singurul care nu dormea. Oare la ce s-a uitat? A stat cu privirile fixate la stelele de pe cerul întunecat, așa cum mai făcuse o dată, când se uitau după el? Cred că vântul le-a amenințat și pe acelea, dar ele nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
În continuare, mă Îngrășasem deja două kilograme. Apoi, În ziua În care mi-am reluat munca, da, cred că era În acea zi, un bărbat care lucra În același departament cu mine m-a invitat să luăm masa Împreună. Era singurul dintre toți colegii mei bărbați care era la curent cu povestea mea de dragoste cu fostul partener. Bineînțeles că și el era căsătorit. Akemi Yokota nu-mi povestise niciodată În amănunt aventura ei cu acel bărbat Însurat care o părăsise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
meu care Își păstrase calmul și i-am zis: „În ritmul ăsta, o să ne Îmbolnăvim de schizofrenie, nu-i așa?“. La care el s-a luat de mine: „Dispari, du-te dracului, nenorocitule! Chiar de-am ajunge schizofrenici, tu ești singurul care ai să sfârșești distrugându-te. Eu o să rămân În viață, pentru că voi Înghiți excrementele acestei femei frumoase și am să-i beau urina. Dispari mai repede din fața mea!“... Am Început să intru În panică. La fel ca atunci când Încerci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
jocul nostru, adăugase el. Să zicem că și asta era adevărat. Dar dacă era așa, În prezent trăiau prea departe unul de altul pentru a putea avea o relație sado-masochistă directă. În acest joc În trei, era oare posibil ca singurul lor scop să fie distrugerea personalității celor pe care și-i alegeau ca pradă? Oare Mie nu a fost cumva prima lor victimă? Iar acum stăteau la pândă, fiecare la locul lui, așteptând să apară următoarea pradă. Nu aveam nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de atâtea ori Încât puteam să reconstitui cu ochii minții expresia figurii fiecărui personaj, chiar și cel mai mic detaliu al peisajului. În fundal se vedea o clădire albă și, dincolo de ea, marea. Yazaki purta ochelari de soare, Gan era singurul care stătea În picioare, Keiko Kataoka stătea cu capul plecat pe umăr, iar Reiko, orbită de soarele puternic, strângea așa de tare din ochi Încât ușoare riduri se formaseră În jurul lor. Fotografia era făcută, fără Îndoială, În Sicilia. — În fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
gât. Din ziua aceea, când mă zărea își făcea de lucru în altă parte, dar mă studia pe furiș cu o mare curiozitate. L-am surprins chiar făcîndu-i un semn discret unui grefier, cu înțelesul "ăsta e". Nu era, dealtfel, singurul care mă evita. Lumea mă cam părăsise. Până și amicul meu de la arhivă se ferea de mine după ce s-a auzit că m-am dus la președintele tribunalului și i-am propus să-i dea în judecată pe cei de la
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
și de-acolo am pornit pe câmp. Nu mă interesa în ce direcție mergeam. Totul era să nu mă opresc. Ultimele case au rămas în urmă. Vântul rece mă făcea să tremur și, o clipă, am ezitat. Dar același îndemn, singurul de care mai era în stare ființa mea, "nu te opri", m-a făcut să continui. Cum plouase cu o zi înainte, pământul moale mi se lipea de tălpile pantofilor. Am mers așa nu știu cât. Când n-am mai putut, m-
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
că erau, poate, sau fuseseră cândva certați cu legea și că au fost ticăloșiți de singurătatea smârcurilor; că se ascunseseră în mlaștină să uite și să fie uitați, să-și piardă urma și numele; și, o vreme, poate, acesta fusese singurul lor gând; apoi, treptat, în inima lor se va fi înfiripat o dorință sumbră de răzbunare împotriva lumii care îi silise să trăiască ascunși ca fiarele sau ca niște leproși; au găsit în cobre arma de care aveau nevoie și
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
care să aibă grijă de ei. Dar vremurile se schimbau și acum aveau și orfani. Mai ales acum, că aveau de-a face cu boala asta care bântuia prin toată Africa. Erau din ce în ce mai mulți copii fără părinți, iar orfelinatele erau singurul lor refugiu. Oare asta să i se fi întâmplat și acestei copile? Și de ce era într-un scaun cu rotile? Își curmă firul gândurilor. N-avea nici un sens să facă speculații în legătură cu lucruri pe care nu le putea îndrepta. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Actorul pregătește Marele său spectacol, ultimul, iar la Primărie se verifică listele de impozite. Teatrul este, de fapt, desființat din lipsă de fonduri! Dar Actorul a ținut, până de curând, solitar, trei spectacole pe săptămână! Un smintit! Și nu e singurul în Stațiune. Filozoful, de pildă, se ocupă, de mulți ani, numai de creșterea iepurilor. Vrea să demonstreze, prin comparație, că oamenii s-au născut buni, dar au devenit agresivi pentru că au fost împinși spre asta. Drept pentru care își hrănește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
vei fi extras într-o zi. Cu numai un ceas înainte de a expia, vei zice: „Viața mea a fost un dezastru!”. NU! Ești câștigătorul unei curse demențiale! Ți s-a spus la școală. Din câteva milioane de spermatozoizi-frați, ai fost singurul care a ajuns în uter! Un parcurs al disperării; încerci, uneori, să îl vizualizezi, te întărește. Te duci cu gândul că ai fost chiar un ales. Mereu cauți să te poziționezi; nu ai venit pe lume întâmplător; nici măcar un fir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
de cărțile pe care le-ai scris, aduce vorba despre cele viitoare; îl interesează Stațiunea. Vrea să afle ce îl așteaptă. Taci; să-l întrebe pe Romancier! Altfel, mâine, va da buzna Actorul! Poimâine, Caravella. Caravella poate să vină: ești singurul care știe cum arată. În roman, nu are chip. Numai picioare. Veți sorbi împreună supa în care ți se pune mereu bromură sau altceva - și în ceai se pune, în aluatul din care se frământă pâinea, precis, fiindcă nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
armonii divine. Vei iubi, Petre! Dincolo de contur și de formă, memoria este contextualitatea principiilor, timpul șablon pentru intenții nedefinite, pământul o clipire de înger. (Plouă, genele heruvimilor aplaudă un spectacol în cer.) Vei iubi, Petre, dincolo de însemnările inimii. Nu ești singurul care se îndrăgostește de chipul blând. Și eu am fost ca tine, o visam mereu mai aproape: în genunchi, sub fereastră, precum bunica la rugăciune, pe marginea patului (mama îmi punea comprese pentru călduri ale sufletului), lângă mine, pe umărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
În anii care au urmat păcii confuze a acelui de-al doilea război mondial, din ce în ce mai mulți oameni îmbrățișau concluziile laborios formulate de către noua știință și semantica generală plecând de la experiențele cunoscute. Conform uneia dintre aceste concluzii, "sistemul nervos uman este singurul susceptibil de antrenament nelimitat", dar metoda este factorul determinant al rezultatului. Ideea lui Crang și Gosseyn se baza pe principiul viziunii. Un ochi destins vede mai bine Ochiul normal rămâne destins când clipește normal, regulat. Când, dintr-un motiv sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de doamna care semnează această hârtie, Un crainic ar face mai bine treaba asta, domnule prim-ministru, Nu vreau un crainic, Îl vreau pe directorul general al televiziunii, Dacă asta este dorința dumneavoastră, o voi considera ca o onoare, Suntem singurii care știm ce se va Întâmpla astăzi la miezul nopții și vom continua să fim singurii până la ora la care populația va primi informația, dacă am face ceea ce ați propus mai devreme, adică să predăm deja știrea mijloacelor de comunicare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ministru, Nu vreau un crainic, Îl vreau pe directorul general al televiziunii, Dacă asta este dorința dumneavoastră, o voi considera ca o onoare, Suntem singurii care știm ce se va Întâmpla astăzi la miezul nopții și vom continua să fim singurii până la ora la care populația va primi informația, dacă am face ceea ce ați propus mai devreme, adică să predăm deja știrea mijloacelor de comunicare În masă, am avea douăsprezece ore de confuzie, de panică, de vacarm, de isterie colectivă, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
concert. E așezată, singură, În loja de categoria Întâi, și, așa cum făcuse În timpul repetiției, Îl privește pe violoncelist. Înainte să se fi micșorat lumina În sală, În timp ce orchestra aștepta intrarea dirijorului, el o observă pe acea femeie. N-a fost singurul dintre muzicieni care i-a observat prezența. În primul rând pentru că ea ocupa singură loja, ceea ce, deși nu se Întâmplă rar, nici nu e frecvent. În al doilea rând pentru că e frumoasă, poate nu cea mai frumoasă din asistența feminină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]