9,038 matches
-
să vadă în pictura modernă au fost fantasmele. Trebuie precizat că acestea nu au fost niciodată monstruoase, terifiante, că nu au oferit un aspect de thriller pentru pictura Leonorei Fini. Fantasmele sale au fost întotdeauna molatece, catifelate chiar, chipuri angelizate straniu de moarte și neant, trupuri delicat-subțiratice, înconjurate de un halou tainic, emacieri animaliere, hieratizări personalizate prin contururi cețoase și aburi misterioși. Probabil misterul este categoria cea mai adecvată de analiză cathartică a picturii Leonorei Fini, cu siguranță misterul inefabil este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
Cum însă asocierea între noțiunile rai și moarte este - măcar în cazul unora - inevitabilă, aproape aș coti articolul spre asemenea gen literar cu oarecare tradiție... Dar, mie unuia, Monterey Festival îmi redă la fiecare vizionare cu ochii larg înrourați senzația stranie că pătrund într-o lume deloc aparentă, în care tinerețea și fericirea sunt veșnice, indestructibile, obligatorii. Cunoscătorii (ca să nu mai zic de fanii) genului împărtășesc audiția ca pe-o cuminecătură la sfârșitul liturghiei. La Monterey, în 1967, s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
și cu un șirag de perle la gât, de pildă. Uneori, contextul impune decizii vestimentare. Dacă transmiți de la nunta unor vedete, nu trebuie să te îmbraci tu însuți ca un invitat la nuntă, dar cu siguranță că te vei simți straniu dacă vei purta adidași, blugi și tricou. Așadar, încearcă varianta de mijloc, îmbrăcămintea elegantă, dar simplă. Hainele se aleg astfel încât să avantajeze persoana care le poartă. Nu vă ghidați după tendințele modei decât în măsura în care hainele propuse de acestea vă vin
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
carierei mele jurnalistice s-a petrecut din cauză că, luată de val, nu am verificat suficient de riguros informația pe care urma să o prezint într-o transmisiune în direct și am furnizat o știre falsă. Însă conjunctura a fost atât de stranie, încât m-a indus în eroare aproape complet, deși în minutele dinaintea live-ului și în timpul live report-ului am avut în permanență sentimentul că ceva nu e în regulă, dar nu am avut suficientă încredere în flerul meu încât
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
mult timp un cuplu, iar când Iker Casillas le mulțumea celor din viața lui pentru câștigarea cupei mondiale, a ajuns în punctul în care a dorit să îi mulțumească iubitei așa că... a sărutat-o în direct. A fost un moment straniu și neobișnuit, foarte apreciat de public și dificil de gestionat pentru reporter care, evident, și-a pierdut concentrarea în direct. 5. Nu pune întrebări închise. Întrebările închise sunt cele la care nu se poate răspunde decât cu da sau nu
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
îmbrăcați, cu haine umede și ponosite, care se călcau efectiv în picioare, pentru a participa la mesa comună a reducerii de 7%, reducere din impozitul pe locuințe (circa 38.000-50.000 de lei pentru un apartament de două camere). Senzația stranie că am recăzut în anii ’80. La nivel individual am o imensă compasiune pentru tot ce este mic, obidit, scuipat și disprețuit. La nivel macro, mă întreb la ce mai este utilă masa aceasta informă de deșeuri ale unui fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ne mai gândim la sclavii din temniță... Păsările și șobolanii... dulcele miros al cloroformului... ah! Dar să nu te mai rețin, sunt sigur că ai și altceva de făcut în această zi minunată. La revedere.“ Din cuvintele lui ies proze stranii, ilustrate cu driade și bărbați cu obrajii supți. Kouvostoliitto trebuie să fie un loc teribil de trist. Markku ar vrea să scrie o poveste dark pentru copii. Probabil că eroina principală ar fi o fetiță cu mască de gaze și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
imaginară de V. Voiculescu, în 1964, prefațate de Perpessicius, două volume de Povestiri, 1966, cu un studiu semnat de Vladimir Streinu. Referitor la ele Paul Anghel sublinia: „Prin proza lui Voiculescu am mai anexat spiritualității noastre o lume, o țară stranie și nebănuită, țara de dedesubt. Ea se întinde - de unde geografic și în timp? ... Voiculescu se desprinde de poetul din el, se autonomizează în narațiune, - ridicând-o pe o treaptă în care verva îl apropie de Caragiale, iar vigoarea plastică îl
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
ca un țipăt de pasăre speriată. Intr-o tăcere de moarte, Dora străbate cu greu o pasarelă inundată de valuri vâscoase pentru a adăsta în sfârșit, epuizată, pe un țărm necunoscut. După un timp indefinit, se regăsește într-un univers straniu, în care se simte ca și debarasată de suferințele nevolnice ale corpului ei fizic. Universul în care se găsește nu este nici sumbru, nici înfricoșător. Irizații albastre, dar mai blânde, mai estompate ca fulgerele dinaintea furtunii, străbat această nemărginire și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
crește și descrește în intensitate. Un ușor parfum de brad și de rășină se răspândește atunci când muzica asta ciudată se întețește. "Oare sunt tot eu ?", se întreabă Dora. " Și dacă sunt tot eu, oare unde mă aflu ?" O încearcă senzația stranie că începe să plutească într-un spațiu imponderal. I se pare că a dobândit inconsistența unui abur. Nu o doare nimic. Nu îi este teamă de nimic. Are sentimentul că este înveșmântată într-un voal ușor și plăcut, ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
colțurile gurii s-au orientat spre bărbie dându-i înfățișarea unei tragice măști din antichitate. Văzându-l, te poți întreba : Oare care din cei doi a suferit mai mult ? Ea care, sub efectul anestezicelor, a hălăduit într-un minunat și straniu univers necunoscut, sau el, care a vegheat la ușa pe care erau marcate înspăimântătoarele litere S. I. P. O. ?" Victor cutează, în fine, să iasă în tumultul marelui oraș. Îl întâmpină o seară înecată într-o ceață deasă, străbătută de fascicole
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
îi înconjoară capul. Inele argintii de fum, de o perfectă formă rotundă, se ridică din locul în care trebuie că este gura și urcă spre plafon formând arabescuri de forme ciudate. Victor se simte dintr-o dată copleșit de o senzație stranie, o senzație de intruziune într-o altă lume, ruptă de realitatea străzii, a restaurantului, a spitalului. E năpădit de dorința de a schimba câteva vorbe cu străina care venise să îi tulbure angoasanta singurătate. După încă un pahar de vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Cu atât mai puțin poate fi descifrat chipul micuț al fetiței. Se pare că este frig, foarte frig, pare a fi toamnă târzie, căci iedera de care este năpădită casa este aproape văduvită de frunze. Dora este cuprinsă de o stranie emoție, care devine din ce în ce mai intensă, pe măsură ce realizează ce asemănare izbitoare există între casa din fotografie și casa lor de la marginea pădurii. Și mai ales bradul ! Bradul falnic din fața casei ! Bradul care nu mai este, dar fusese atât de asemnănător cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
pentru ca spiritul muzicii să se instaureze printre spectatori, femeia cu părul ca flacăra lovește cu putere clapele pianului care scot niște note discordante. Din degetele ei se preling apoi întrebări îngrijorătoare și răspunsuri bezmetice, tăceri apăsătoare și cascade de sunete stranii. Oprirea este la fel de abruptă ca și începutul. Femeia se ridică, ca împinsă de un arc, și se înclină în fața publicului. Când se ridică, părul lasă să i se vadă chipul și Dora o recunoaște. Este gata să strige : Doamna Alindora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
fost cândva Bucovina este ca un zbor de pasăre care nu cunoaște bariere și interdicții. Nu este prima oară când străbate în perfectă ilegalitate spații interzise, aici la izvoarele Siretului, astăzi bine ascunse sub stratul de gheață și zăpadă. Coincidențe stranii îl fac să trăiască această încălcare a legii ca o datorie de suflet care îl apasă de ani și ani de zile. Cu totul altfel sunt călătoriile pe care se obișnuise să le facă pentru mici afaceri. A trebuit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
fost o învinuire: "Cam rece, cam sec răspunsul tău..." Încearcă să limpezească în minte motivele pentru care acest mesaj al tatălui a tulburat-o peste măsură. O tulburare ca o maree neagră o copleșește. O cuprinde un fel de amețeală stranie sau mai curând impresia că se află pe valurile unui ocean în care barca vieții ei începe să se scufunde. Patul, iatacul, casa, se mișcă pe valurile negre ale oceanului învolburat. Luciditatea este încă prezentă atât timp cât se poate întreba: "De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
bine cu Alindora ! Mai bine chiar decât cu maică-sa. Victor este teribil de tulburat de această asemănare. Dorina îl îmbrățișează și el îi simte parfumul. Cu o tresărire în plus remarcă: "Chiar și parfumul este același ca al Alindorei. Stranie coincidență !" Tată ! Ce bine arăți ! Dar tu ?! Mai frumoasă ca cea mai frumoasă ! Dar cum de Alex nu te însoțește ? Nu îi este teamă că te fură cineva așa cum arăți ? Alex... A venit vremea în care încep să nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
îmi este de dor de ea... Tăcere. Dorina a sporovăit și Victor e oarecum mulțumit că nu a avut când să-i spună. Va vedea ea acasă. Cele două femei se privesc lung, în tăcere. Fiecare din ele are senzația stranie că își vede imaginea în oglindă. Și cercul se închide. Cuprins S. I. P.O. 9 PERIPLUL DOREI 74 ȘAPTE ZILE CU TEODORA 131 SCURT POPAS 241 Redactor: Simona Modreanu Tehnoredactor: Florentina Vrăbiuță Editura JUNIMEA, Iași ROMÂNIA, Strada Pictorului nr. 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
democrației; țăranii, meșteșugarii și lucrătorii independenți sunt transformați în salariați cu statut precar; avuțiile se concentrează în mâinile unui număr restrâns de indivizi; apar libertăți mai mari pentru consumatori și pentru cetățeni, precum și dezavantaje din ce în ce mai numeroase pentru muncitori. Printr-o stranie ironie, această basculare a Ordinii imperiale către Ordinea economică este însoțită de o întoarcere la nomadism: țăranul redevine călător. De aici importanța îndelungatei istorii a nomadismului, baza culturii umane, ce reapare în prezent și pe care, și mai mult, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
cap și s-a făcut zână. Sidonia a eliminat grăbită fumul și chipul i s-a muiat, a căpătat o expresie de neașteptată mulțumire. Manevra îi reușise, și-a zis, ochiul furat de coafura bogată și de nuanțele plăcute și stranii ale părului, uita să mai contemple în amănunt figura. Asta însemna că va face o bună impresie a doua zi. Ai adus mica fugară? A întrebat ea radiind de fericire și abandonând în farfurioară țigara, a venit către Carmina și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
își privea gânditoare gazda. Slăbise foarte mult, i se ascuțise bărbia, pielea piciorului i se lipise de os, lăsa să se vadă o încheietură de-a dreptul fragilă. Avea o paloare atât de accentuată încât figura ei căpătase o frumusețe stranie, ireală, care o tulbura. Își aminti de-o fostă colegă de liceu, era obsedată de șoldurile ei cam late și permanent făcea cure de slăbire dintre cele mai năstrușnice, le încercase pe toate, erau pentru ea deja o distracție, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
te mai deranjează. Dacă nu ai unde să stai în altă parte, atunci poți să trăiești bine și la cămin. — Așa o fi. Naoko părea că se gândește adânc la ceva. M-a privit apoi cercetător de parcă eram un obiect straniu. Abia în clipa aceea am realizat cât sunt de limpezi ochii ei și mi-a tresărit inima. De fapt, până atunci nu mai avusesem ocazia să o privesc în felul acesta, deoarece era prima oară când ne plimbam amândoi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am împrietenit. Asta se întâmpla în octombrie. Cu cât îl cunoșteai mai bine pe Nagasawa, cu atât ți se părea mai ciudat. Cunoscusem și întâlnisem o mulțime de indivizi ciudați în viața mea, dar nici unul nu a fost atât de straniu ca Nagasawa. Era un cititor și mai împătimit decât mine, dar își făcuse o regulă din a nu pune mâna pe cărți ale autorilor care nu muriseră cu cel puțin treizeci de ani în urmă. Nu mă inspiră decât asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
care au ocupat primele rânduri în amfiteatre au fost chiar conducătorii grevei. S-au așezat în bănci de parcă nu s-ar fi întâmplat nimic, își luau notițe și răspundeau „prezent“ când se striga catalogul. Mi s-a părut cumplit de straniu: votul greviștilor nu fusese încă anulat și nici nu s-a anunțat oficial încetarea grevei. Singurul lucru care s-a întâmplat, de fapt, a fost chemarea trupelor de ordine, ceea ce a atras după sine d\râmarea baricadelor, dar greva ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
după-amiază, a venit la mine în cameră Nagasawa și mi-a propus să ne petrecem noaptea în oraș. Mi-a promis că va obține permis și pentru mine. Am fost de acord să-l însoțesc. Toată săptămâna mă simțisem foarte straniu și eram dispus să mă culc cu orice fată. Spre seară am făcut un duș, m-am bărbierit și m-am îmbrăcat frumos. Am luat cina la cantină cu Nagasawa și apoi am mers cu autobuzul spre Shinjuku. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]