10,805 matches
-
Coca Bloos) ași trimite, cu forța, bărbatul, un grăsan bonom (Nicolae Oprită), la bișnița, "dincolo" - dincolo, peste graniță, dar omul va ajunge la celălalt "dincolo", pe lumea cealaltă. Grotescul mărunt al fiecărei zile se ciocnește - scurt, mortal! - cu misterul fatalității tragice. De multă vreme un film românesc, fie el și scurt, nu ne-a transmis cu atâta pregnanta faptul că autorul lui are, cu adevarat, talent. Hanno Höfer, ăn condiții normale, ar trebui obligat să debuteze, neăntărziat, ăn lungmetraj; dar cum
Revansa DaKino by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/17472_a_18797]
-
Sugestiile” Ilinei Gregori pentru o „istorie adevărată a sufletului” au în primplan cîteva profiluri de scriitori din prima carte de succes a „negatorului” de serviciu. E vorba, evident, de Exerciții de admirație (capitolele despre Fitzgerald, Strindberg, Beckett și medalionul despre tragica poetă peruviană Susana Soca). Li se adaugă postum apăruta Antologie a portretului (1996), foarte puțin comentatul text introductiv (Paleontologie) din volumul Le Mauvais démiurge (1969) și, tot în registrul „portretului exemplar”, fulminantul Profil interior al Căpitanului, citit la Radio în
Paleontologie cioraniană by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3903_a_5228]
-
ușor, transparent, ieftin, tulburător pe alocuri" (în aprecierile anexate volumului). Poate că Unchiul din Paris e ceva mai mult decât atât. Dar și el mizează pe reconsiderarea unui clișeu: figura ilegalistului comunist. Nu e tratată eroic și triumfalist, ci, dimpotrivă, tragic: ilegalistul, rămas în străinătate, revine după 35 de ani în lumea nouă pentru care a luptat, dorind să se repatrieze, dar devine, într-un mod ciudat, victima ei, respins într-un mod ciudat și ocult (va fi chiar suprimat ca
Un romancier basarabean by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11748_a_13073]
-
Fețele poeziei, p. 170, (considerat totuși valoros, înțelegem, măcar prin Levantul), îi găsim și pe Ion Bogdan Lefter și Traian T. Coșovei. Mariana Marin se "salvează" de la textualism prin "consistență" (în cazul ei "intertextualitatea nu exclude nici lirismul, nici fiorul tragic", p. 164), poeți optzeciști basarabeni, cînd nu pun în discuție "valabilitatea demersului postmodern", stăpînesc cu toții "știința versului", Ioan Es. Pop are acces "la o secțiune monadică a lumii, formulată în limbajul timpului său" (p. 184), Vasile Baghiu "repudiază postmodernismul și
"Textualism" sau ontologie by Roxana Racaru () [Corola-journal/Journalistic/17140_a_18465]
-
Imago, de unde și titlul acestui film superflu. Inspirîndu-se dintr-o legendă japoneză despre pasărea cu o singură aripă care trebuie să-și găsească perechea pentru a putea zbura, actorul Eiji Okuda istorisește cu atașament și interpretează el însuși cu o tragică ironie idila ciudată, dar verosimilă a unui polițist corupt de o copilă dornică de tandrețe ca și fratele ei oligofren. Laitmotivul tatuajului ce urmează să-i unească pe cei doi este susținut și muzical de o melodie semnată de Pierre
Speranțele Salonicului by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/15649_a_16974]
-
interesantă conexiune între națiuni diferite confruntate cu drama oamenilor dispăruți din rațiuni politice, mai rar din motive personale. Filmul - despre care s-a spus că este borgesian - are o poezie aparte pledînd pentru speranță - singura capabilă să permită depășirea impasului tragic - și este opera tinerei Aliki Danezi-Knutsen. Speranța o animă și pe jurnalista tenace din Kandahar, filmul care a primit premiul FIPRESCI la Secțiunea ,,Noi orizonturi". Iranianul Mohsen Makhmalbaf cred că a găsit o formulă formidabilă de a comunica filmic misterul
Speranțele Salonicului by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/15649_a_16974]
-
și cea mai extinsă parte, întunecată și cu vădite rețineri de literaturizare a experienței angoasante. Altfel sunt celelalte, deschise spre ficțiune și gata să experimenteze stilistic. Naratoarea din prima parte retrăiește un proces tenebros, care, în loc să exorcizeze, amplifică artistic experiența tragică. Scenele vii, concretețea detaliilor macabre, senzația experiențelor live, fac din Lena Constante o strategă care știe, asemeni regizorilor mari, să manipuleze ambiguitatea și sugestia. Provocând, ea nu caută senzaționalul. Miza e istoria unei feminități ultragiate, cu finalul cunoscut. Farmecul din
Una cosa mentale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3294_a_4619]
-
să conteze, semn că ea scrie, împăcată, despre momente care spun ceva. Restul sunt doar cifre care traduc timpul mort dintr-o stare purgatorială. Sub promisiunea retrăirii intense, Lena Constante scrie la bătrânețe cu certitudinea de altădată despre o vârstă tragică: tinerețea asasinată. Vrea ca ceilalți să-i știe povestea și e curioasă de reacțiile cititorilor. Nu are ambiții de scriitoare. Chiar se rușinează de avântul ei întârziat. Deși nu e chiar o timidă. Înainte de încarcerare, ea trăise din plin excesele
Una cosa mentale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3294_a_4619]
-
subtil: tu însuți”, ea e gata să scrie cu sânge - iarăși o scenă teribilă -, compune mii de versuri și opt piese de teatru, învață limbajul zidurilor și trăiește desprinderea totală de feminitate. Căci, dincolo de toate, Evadarea tăcută este povestea despărțirii tragice de feminitate. Când, spre final, timpul desființat se sparge pentru a deveni din nou istorie, ea se lasă absorbită de noul decor, execută salturi în timp, toate pentru a se întâlni cu voința colectivă a femeilor închise. Dobândirea unui nou
Una cosa mentale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3294_a_4619]
-
fără noroc; Paraschiv Ciulic din Vecinii sau Mara - pe zgîrciții incurabili. Toate personajele lumii lui Slavici se împart în buni și răi. Ca și în basme, verosimilul situațiilor contează destul de puțin, căci acțiunea se îndreaptă, precis și irezistibil, spre finalul tragic ori fericit, împinsă de un destin pe care personajele nu-l controlează. Indiferent dacă finalul e luminos sau întunecat, el ilustrează opțiunea etică a autorului, opțiune ce decurge din viziunea sa tradiționalistă și conservatoare asupra lumii. Nuvelele lui Slavici au
Prozatorul Biedermayer: Slavici by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7065_a_8390]
-
ajunge niciodată spectacol în sine. Anotimpurile, muncile agricole, mecanica imuabilă a vremii bune alternînd cu vremea rea condiționează direct întîmplările. în Moara cu noroc, schimbarea anotimpurilor marchează schimbarea stării de spirit a eroilor, calendarul creștin ritmează acțiunea pînă la Paștele tragic din final. în Pădureanca, existența personajelor nu poate fi separată de muncile agricole, de ciclul natural care le obligă să reacționeze, uneori dramatic. Calendarul creștin punctează întîlnirile, despărțirile și conflictele îndrăgostiților din Mara, după cum momentul culminant al verii explică finalul
Prozatorul Biedermayer: Slavici by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7065_a_8390]
-
de la finele secolului al XIX-lea și din timpul Primului Război Mondial. Nuvelistul ce făcuse apologia eticii în scrierile sale a avut naivitatea să susțină aceeași etică și în lumea concretă. Finalul vieții lui Slavici a luat el însuși forma unei nuvele tragice. În plină maturitate, pe timpul luptelor pentru emanciparea românilor ardeleni, scriitorul fusese băgat la închisoare de unguri din cauza activității sale naționaliste; asta nu l-a împiedicat ca, la bătrînețe, să fie băgat la închisoare de români, în 1919, din cauza fidelității sale
Prozatorul Biedermayer: Slavici by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7065_a_8390]
-
și mondene americane din anii '50, această aducere în același plan a lui Truman Capote și a Marilynei Monroe mai are o semnificație, deloc de neglijat, în cazul cărții lui Michel Schneider. Marilyn pe divan este un roman despre sfârșitul tragic al divei, scris în maniera lui Truman Capote. Modelul de roman non fictiv impus de Truman Capote odată cu publicarea faimosului Cu sânge rece, a stat, cu siguranță, la baza acestei cărți fascinante. Chiar în debutul romanului său, Michel Schneider face
Căutând-o pe Norma Jeane by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9164_a_10489]
-
la întrebarea "Marilyn Monroe s-a sinucis sau a fost ucisă?" vor fi dezamăgiți. Citind cartea se poate spune cu certitudine că actrița a fost ucisă, dar este imposibil de precizat ce anume din viața ei a dus la acest tragic deznodământ: interferența riscantă a existenței sale cu lumea politicului sau a mafiei, rețelele de psihanaliză, propria-i fragilitate sufletească, combinația de alcool și medicamente, devenită caracteristică a modului ei de viață, depresiile cauzate de stres și de absența afectivității. Marilyn
Căutând-o pe Norma Jeane by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9164_a_10489]
-
la răsunătorul eveniment, relevîndu-i în stilul său importanța: "Iată că, după 130 de ani, se publică încă o parte din scrisorile autentice ale celor doi actanți îndrăgostiți, care conturează prin cantitate și profunzime tensiunile maxime ale unei iubiri fatale, transformate tragic într-un instrument textualizant". "Binomul" de "actanți scripturali" Veronica-Eminescu e disecat cu răceală științifică, în ecuație fiind intruzionat și Caragiale: " În acest context peratologic, gestul marelui dramaturg e de o mare abjecție tocmai prin faptul că parodiază și transformă în
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16566_a_17891]
-
cu sentimentul că și-a salvat prietenii. Un alt fir al poveștii se țese pe relația stranie, de o mare sensibilitate între Noodles și Deborah, fiica băcanului și sora grasului și bonomului Joe Moe, o dragoste juvenilă care poartă însemnul tragic, magic și indelebil al ratării. Deborah îi citește în suflet lui Noodles, onestitatea și pasiunea sa secretă, prietenia, dar îl silește să aleagă, între ea și fiorul tainic al străzii și al tovarășilor hoțomani, între dragoste și prietenie. Farmecul filmului
America, odată ca niciodată... by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9191_a_10516]
-
finală rămîne pe retină, în fumeria din cartierul chinezesc, Noodles stă întins pe un fel de laviță, a inhalat fumul din pipa de opiu care se află pe o măsuță joasă lîngă el și, deodată, chipul său ca o mască tragică, de o tristețe profundă se destinde. Omul nu mai e acolo, ci probabil într-un viitor luminos sau în acel trecut enigmatic al clipelor fericite; cutele amărăciunii se dizolvă, se destind și un zîmbet fermecător luminează întreaga figură. Cu acest
America, odată ca niciodată... by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9191_a_10516]
-
II-lea, Soljenițîn, Vladimir Bukovski, Lech Walesa și alți câțiva, Vaclav Havel este unul dintre oamenii care au mișcat de pe făgașurile ei istoria întunecatului secol XX din această parte a lumii, cum se vede, tot atât de generoasă în modele pe cât de tragică. Ce are Havel absolut special, totuși? El este cel care demonstrează cu strălucire că intelectualul fragil și nesigur pe el nu este neapărat o ființă bovarică și cu capul în nori, care, în vremuri de răstriște ar avea doar datoria
Václav Havel - Pe scurt, vă rog.Cartea de după putere by Heliana Ianculescu () [Corola-journal/Journalistic/7372_a_8697]
-
mă și desfăcuse așa cum părul se despletește și deveneam o împrăștiere numai din cercuri concentrice în fumăraia universului Săruta membrul îl săruta iar sărutându-l murea să renască-în septembrie Câtă grație Curul, câtă grație. Surâde tot timpul, niciodată nu-i tragic. Nu-l preocupă ceea ce se întâmplă în partea de dinainte a corpului. Curul își este sieși suficient. Mai e cineva ca el? Poate sânii. Ia ascultă - murmură curul - acești nătăfleți încă mai au de studiat. Două luni gemene sunt un
Carlos Drummond de Andrade - Amorul natural by Dinu Flămând () [Corola-journal/Journalistic/7653_a_8978]
-
Zoe Petre, într-o postare pe blog intitulată "Briciul lui Okham", critică ideea propagandei băsiste care afirmă că USL este împotriva ideilor antioccidentale, aceasta mergând spre o orientare pro-rusă. "Ca și Polonia, România are un contencios istoric de-a dreptul tragic în raport cu Rusia; singurul moment în care românii s-au împăcat, cît de cît, cu dictatura comunistă a fost atunci cînd Ceaușescu s-a distanțat de ruși; partidul lui Ion Iliescu și-a pierdut popularitatea treptat, apoi și alegerile din 1996
Zoe Petre: Propaganda băsistă continuă minciunile referitoare la USL () [Corola-journal/Journalistic/42537_a_43862]
-
Exagerările lor l-au lăsat neatins pe Fondane - "quoi de moins anarchique que l^esprit de la révolution, tout pétri de doctrines" sau "je refuse de me placer sur le terain arbitraire de l^irresponsabilité du poète". Și parcă intuind destinul tragic ce-i aștepta sub comunism (pentru care militau Aragon și ai săi) pe atîția scriitori, completează: există ună"ădroită qu^a l^écrivain de ne pas passer să vie en prison". Textele inedite conțin, bineînțeles, surprize: o proza scurtă avangardista
Alte privelisti în opera lui Fondane by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/17726_a_19051]
-
cetății lui Priam și ne simțim solidari cu eroii cântați odinioară de Homer. Radu Gyr se identifică cu regele Itacăi datorită suferințelor îndurate, luptei eroice duse în încleștări devenite mitice. Pentru poetul român, tot acest trecut se subliniază în cântec tragic. Troia comunistă ne va provoca încă lungă vreme lacrimi și durere și ne vom aminti de ea și fără prezența aedului. Asemenea poetului noi ne aflăm încă ,,sub zidurile Troii''. P.S. Ne-a părăsit de curând profesorul Ion Zamfirescu, un
Lacrimile lui Ulise by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/15532_a_16857]
-
împarte salteaua cu Carmen, iar Derevlean și Cristina, prietenii lui Lobonțiu, "stau tolăniți în pat și vorbesc despre orgasme". "Este ora 17.32 și încă nu ne-am trezit bine din/ beția de aseară, care a fost de-a dreptul/ tragică./ așa zic unii/ însă lobonțiu crede că beția a fost doar/ conceptuală." (Între Lobonțiu și Derevlean stau eu). Obsedantul Lobonțiu are, în cazul de față, dreptate. Nici măcar bețiile nu sunt tragice în Mănăștur Story. Față de colegii lui de generație din
Căminul liric by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8399_a_9724]
-
beția de aseară, care a fost de-a dreptul/ tragică./ așa zic unii/ însă lobonțiu crede că beția a fost doar/ conceptuală." (Între Lobonțiu și Derevlean stau eu). Obsedantul Lobonțiu are, în cazul de față, dreptate. Nici măcar bețiile nu sunt tragice în Mănăștur Story. Față de colegii lui de generație din anii mai mari, viscerali și profetici, Andrei Doboș face figură de copil cuminte și voios, înconjurat de bunoace cu sânii mari, sub un cer "limpede ca țuica". Palinca ar fi fost
Căminul liric by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8399_a_9724]
-
fond imposibil de găsit în mărturiile de după fatidicul 1947. Waldeck nu se înșală în privința sărăcimii rurale, vede foarte bine breșele societății românești prin care se insinuează extremismele, și cu toate astea echilibrul fundamental nu pare să fie în primejdie. înaintea tragicului Tratat de la Viena, oficialitățile române organizează o călătorie pentru corespondenții străini în Transilvania. Acolo contesa de Waldeck găsește niște țărani curați și pragmatici, săraci, dar liniștiți, pentru care simțul proprietății domină orice alte porniri: " Am constatat în această excursie că
O americancă la Athénée Palace by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/16552_a_17877]