9,986 matches
-
să fi făcut asta încă de ieri. Sună la fabrică. Iowa Beef Processors: cel mai mare furnizor din lume de carne de vită, porc și produse derivate de calitatea întâi. Dădu peste un robot. Apoi de altul. Urmă o muzică veselă, apoi o persoană veselă, apoi o persoană morocănoasă care-i spunea întruna doamnă. Doamnă. La un moment dat, pe parcurs, se transformase în propria ei mamă. Un consilier de la personal o ghidă prin etapele care trebuiau parcurse ca să ceară ajutorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
încă de ieri. Sună la fabrică. Iowa Beef Processors: cel mai mare furnizor din lume de carne de vită, porc și produse derivate de calitatea întâi. Dădu peste un robot. Apoi de altul. Urmă o muzică veselă, apoi o persoană veselă, apoi o persoană morocănoasă care-i spunea întruna doamnă. Doamnă. La un moment dat, pe parcurs, se transformase în propria ei mamă. Un consilier de la personal o ghidă prin etapele care trebuiau parcurse ca să ceară ajutorul de invaliditate pentru Mark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
în plus și cu părul roșu cu patruzeci și cinci de centimetri mai lung decât s-ar cuveni la vârsta ei, căutând cu disperare ceva de reparat. Avea să fie la înălțime. Mark avea să se întoarcă în curând, împroșcând vesel oglinda la loc. Ea avea să se întoarcă în țara computerelor cu vaci, unde oamenii îi respectau munca și doar străinii îi cereau ajutorul. Își masă obrajii uscați spre urechi și își domoli respirația. Termină chiuveta și cada, apoi ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Ea își ceru întruna scuze, până când el începu să vorbească. După ce-și depăși iritarea, Chris deveni foarte grijuliu. Întrebă ce se întâmplase. Rușinea fără margini pricinuită de familia ei o împiedică să-i spună totul. Pentru el devenise spirituală, veselă, deschisă, chiar sofisticată, după standardele locale. De fapt, era doar o amărâtă crescută de niște bigoți, cu un frate bleg care reușise să regreseze până la stadiul de sugar. Urgență de familie, se mulțumi ea să repete. —Când te întorci? Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
în mod extravagant, purpuriul pe care-l alesese pentru el. Când Karin își duse obiectivul de plastic la ochi, fratele ei zâmbi. Cine putea ști ce știa el? Karin nu putea băga mâna-n foc nici măcar pentru Bonnie. Bonnie cea veselă își recuperă aparatul foto. —O să vă scot poze la amândoi. Îl mângâie pe Mark pe umăr. O să ne distrăm foarte bine, când o să te refaci sută la sută. El rânji și o cercetă. Apoi, o mână țâșni spre sânii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
al nostru să arunce mingea. Zic bine, Gus? —Bine, Gus, spuse Mark, care se uita la agitația din jur ca și cum ar fi fost în reluare. Bonnie venea o dată la câteva zile. Vizitele ei îl încântau pe Mark. Aducea întotdeauna chestii vesele: animale de cauciuc împachetate în folie metalică, tatuaje care se duceau la spălat, preziceri în plicuri decorative sigilate. În curând vei porni într-o aventură neprevăzută... Era mai bună decât o carte. Putea s-o țină la nesfârșit cu poveștile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
putut fi foarte bine un azil ieftin pentru o comunitate de pensionari. Nu pomeni niciodată că ar fi recunoscut locul unde o trimiseseră pe mama lor în ultimul stadiu al bolii ei. Mark avea propria lui cameră, coridoarele erau mai vesele, mâncarea mai bună, iar personalul mai capabil decât la spitalul mai rece și mai steril. Cea mai bună dintre toți era Barbara Gillespie, infirmiera din aripa lui. Deși nouă în instituție și bătând cu siguranță spre patruzeci de ani, Barbara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
nu putea să doarmă și a murit. Îmi pare rău, spuse Weber, inutil. Cum ai descrie relația dintre ei? Ea își strânse buzele. O luptă pe viață și pe moarte, non-stop și în ralanti? Plus sau minus vreo două-trei excursii vesele cu cortul. Pe atunci le plăcea să meargă împreună la pescuit. Sau să repare amândoi motoare. Chestii la care nu erau nevoiți să vorbească. Cealaltă e cu mama noastră, Joan. Nu mai arăta chiar atât de bine, la sfârșit. Care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
identifice nici una. Nu prea departe, mai înăbușit, auzea zumzetul mașinilor de pe Interstate 80 care vâjâiau ca niște baloane sparte. Deschise ochii: era tot în Kearney. O centură comercială modestă, încadrată de o pădure de sequoia metalici încărcați cu panouri stridente, vesele. Obișnuita gamă de francize - motel, benzinărie, magazin universal și fast-food - asigura pelerinii care s-ar fi nimerit pe-acolo că ajunseseră într-un loc la fel ca oricare altul. Progresul avea să facă în sfârșit ca orice loc să pară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
normalitatea la care ne raportăm ca reper are ceva halucinant“. Examenul pe care doctorul Weber i-l făcuse lui Mark nu prevestise deloc noile simptome. Ori Mark avea nevoie de un diagnostic nou-nouț, ori avea ea halucinații. Primi un răspuns vesel de la secretara lui Weber. Noua carte a doctorului Weber îl obliga să călătorească în patru țări și șaptesprezece orașe, în următoarele trei luni. În general, nu va avea acces la e-mail, în afara situațiilor urgente, până în toamnă. Secretara promitea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
îi făcea curte conștiincios, cu simțul răspunderii, recurgând la rugăminți din ce în ce mai disperate: să-l ajute cu nevăstuica lui. O excursie la o expoziție de aeromodele. Să lipească plicuri pentru o gală de binefacere de proporții. Ea era responsabilă cu replicile vesele. Pune-i botniță. Încearcă o decolare solo. Îndoapă-te. Toată lumea aștepta următoarea mișcare. Toată lumea în afară de Mark, care-i imploră, cu ochii în lacrimi, s-o lase baltă. Karin oferea ce o lăsa el să-i ofere. Îi plăcea mult să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
o luă în sensul opus. Se uită peste umăr la firmele de vizavi - birouri de avocatură cochete, un magazin de muzică întunecos și dezordonat, cu vitrina spartă, un magazin video ce arbora un fanion pe care stătea scris cu litere vesele „Miercurea e zi de reduceri“. Dincolo de peretele lucios din aluminiu și de firma de plastic se ițeau bucăți de cărămidă și nișe din anii 1890. Tot orașul trăia într-o amnezie retrogradă continuă. Nimeni nu-i putea cere să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
avea cum să-i revină lui Karin, atunci n-o să-i revină nici Barbarei. Karin o sună pe Bonnie, singura soluție reală. Dădu de mesajul molipsitor de pe robot - Mi-ar fi făcut plăcere să vă răspund personal - în falsetul ăla vesel, care suna ca un claxon de Ford Focus tratat cu antidepresive. Karin mai încercă de două ori, dar nu se putu hotărî să lase un mesaj. Te-ar deranja dacă ai sta câteva nopți cu fratele meu? Se crede mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să se strecoare una pe lângă alta. Karin își cere scuze ori de câte ori are ocazia și spală până și vasele care nu sunt murdare. Bonnie o ceartă. — Termină! E ca în tabără. Căsuța noastră. De fapt, fata fusese o binecuvântare, inconștient de veselă și deconectantă. Bonnie asigură distracția pentru amândouă dând în cărți de tarot și prăjind biscuiți cu ciocolată la aragaz. Mâncare de consolare, îi spune ea. Noaptea, Karin abia se abține să se ghemuiască în pat lângă ea. În cea de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
șolduri, părul puțin cărunt și o cicatrice pe pulpa stângă. Sărăcia îi scosese păr alb, zicea el. Degetele de la picioare sunt caraghioase întotdeauna. Degetele Annei erau lungi și subțiri și se mișcau în sus și în jos. Erau neastâmpărate și vesele, îți venea să te joci cu ele. Cufundate în apa limpede din Fontana, arătau ca zece monezi de aur pe fundul fântânii. Degetele de la picioarele Annei aveau viață. Degetele mele n-aveau viață, le-o furase boala cu nume de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
crescut cu Rolling Stones și cu vacanțe în Grecia, a adăugat vocea. A primit totul de-a gata, ca toți „copiii Italiei”. O „generație de pierde-vară” și „pe vremea lui Mussolini a fost altfel”. Anna e „plină de viață” și „veselă”, însă „leneșă” și „dezorientată”. „Dezorientată”, a repetat bunicul de două ori. Pantoful mă strângea din nou, simțeam o apăsare, ca totdeauna înainte să vină durerea. M-am gândit: aha, de aceea mi-a făcut el o introducere așa lungă. Fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
frumos și văzusem pe gratis cum se face amor, iar tata n-avea nimic mai bun de făcut decât să arunce cu bile. Seara, pe drum înspre casă, n-am îndrăznit s-o privesc pe Antonia drept în față. Era veselă și avea în ochi un fel de scântei. Mi-am dat seama că băiatul fusese Alfonso, pentru că schimbau între ei priviri de îndrăgostiți. Tata îmi lustruia în fiecare seară pantofii cu cremă maro. Talpa de la pantoful drept era groasă cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
În fine, ca să nu mai lungesc povestea, zgomotul din sufragerie creștea mereu, căci musafirii se întrebau unii pe alții ce-și vorbesc personajele și fiecare avea o presupunere sau o idee. Însă eu și femeia aceea am avut o seară veselă împreună, n-am să-ți spun unde și cum, dar atâta să știi, că o fată cu sânii mici în brațele tale e mai bună decât una cu sânii mari la televizor. Singurul strop de amărăciune în toată întâmplarea e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
halva și ciocolată. O fetiță se uita zâmbind la el, În timp ce-și strângea pe după picioare tatăl, paznicul fabricii. Îi aduseră apă și o bucată de ciocolată. Paznicul scoase din gheretă o trompetă și Începu să cânte o melodie veselă. „O am de la talcioc!” spuse el Într-o pauză. „În ziua când am dat divorț, am fost la talcioc și mi-am cumpărat-o cu o nimica toată.” Și le cântă până seara din trompetă. Și pentru că se făcuse seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ca un tablou: Sandu legat de scaun și biciul năpustindu-se asupra lui. Și apoi cuvântul acela trist cu nume de medicament: Politehnică. Pe tine nu te bate nimeni cu biciul, iar medicamentele pe care le Înghiți au un nume vesel: polivitamine. Tu nu prea știi ce se Întâmplă cu tine. Trăiești pe acolo, În Îmbrățișările caracatiței. Senin, cuminte, sărac și trist. Ba Îți aduci aminte de primul șarpe pe care l-ai văzut În viața ta, semănând cu un băț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și roade la biscuit. Ba Îți aduci aminte cum ai fost la ștrandul Floreasca și un domn te-a fotografiat. Mama ta În dreapta sprijinită În genunchi, tatăl tău la stânga și tu la mijloc, gras, arătându-ți doi dinți de iepure vesel. Și cum te-au băgat ei În apa rece și ai făcut congestie pulmonară. Te-a salvat de la moarte cu penicilină o bucătăreasă de la Ambasada Americană și de bucurie că nu ai murit sau din cine știe ce complicații sentimentale i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sub copitele cailor din arenă. Iar peste acrobat se așterne pelerina roșie. O, ce superb acest trup acoperit cu mantia roșie. Rumoarea sălii. Țipetele copiilor, ca și cum dintr-o dată și-ar fi pierdut părinții. Caii speriați. Orchestra care cântă un marș vesel În timp ce trupul este scos pe targă. Acest zeu cu manta roșie, acrobatul aerului, bucuria și primejdia zburând deasupra lumii, sub cupolă. Pentru el a furat bani, hârtia roză foșnitoare, cu chipul minerului, pentru el a furat banii ascunși Între rufele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Lenin și Stalin se uită mustrător la tine. Mai ales că Lenin a spus : Învățați, Învățați, Învățați! Ce să mai vorbim de Marx și de Engels. Au părul vâlvoi. Te uiți pe un alt perete. Acolo e un tablou mai vesel. Cu o grevă. Muncitorii stau cu mâinile ridicate de mânie iar de dincolo de gard jandarmii trag În ei gloanțe. E groasă la Ateliere! Tabloul Înfățișează greva ceferiștilor din februarie 1933. Tovarășul Vasile Roaită care a tras de sirenă și l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
August. Intrarea este liberă. Ca să ocupe locuri mai bune, oamenii se duc la teatru În jurul orei două. Așteaptă În soare până pe la ora cinci când Începe spectacolul. Întâi dirijează coruri Gheorghe Danga, pe urmă este muzică populară, dansuri și momente vesele cu Vasile Tomazian. Din cauza canadienei pierdute nu te mai duci la Teatrul de vară. Se produce un mare scandal. Domnișoara Any spune că tu ești vinovat, că de ce te-ai dezbrăcat de canadiană și ai pus-o pe bara din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Ce bine este În lift. Ce lin trece pe lângă voi contragreutatea În contrasens. Sora tatălui tău are capot de mătase cu flori. Mama ta nu are capot de mătase. Are capot de stambă. Unchiul tău are chelie, e gras și vesel. Nu au de unde să vă dea bani, mint ei. „Măcar pentru două sute de kilograme”, stăruie tatăl tău. „Voi aveți Încălzire centrală”, le spune. Este prea elegant, prea tânăr, prea frumos, asta crezi tu, ca să ceară bani cu Împrumut. Cu toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]