70,637 matches
-
aceastăsituație este „decontextualizarea” învățării și dificultățile întâmpinate în transferul lalocul de muncă al cunoștințelor asimilate. În acest caz, se pot folosi metode cum ar fi: 1. Prelegerile, metodă ce reclamă o participare și o implicare mai puțin active din partea cursanților, constau în prezentarea unui anumit conținut teoretic sistematizat unui număr mai mic sau mai mare de participanți. Pentru creșterea gradului de activitate, este recomandată utilizarea mijloacelor audiovizuale și accentuarea aplicabilității practice a informațiilor furnizate. 2. Seminariile se caracterizează printr-o predominanță
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
buclă dublă” (generativă) este un nivel al învățării foarte important, dar de multe ori absent, în timp ce „învățarea cu buclă unică” (corectivă) este mult mai frecvent întâlnită în cadrul organizațiilor. „Deutero-învățarea” (deutero-learning) sau „a învăța cum să înveți”, nivel superior al învățării, constă în reflectarea și analiza episoadelor anterioare de învățare, pentru a descoperi ce anume s-a făcut pentru a stimula sau inhiba procesul, pentru a gândi și a construi noi strategii, urmate de evaluarea și generalizarea a ceea ce a fost produs
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a firmelor de educație a adulților ai căror destinatari sunt clienții, persoane fizice sau juridice. Inevitabil, cele două lumi se raportează la două standarde diferite și la două moduri specifice de a organiza activitatea de educație a adulților. Diferența nu constă în calitatea actului educațional, nici în metoda de formare (care poate fi identică), ci este o diferență generată de scop. Dacă organizațiile publice doresc în principal o schimbare durabilă și pe termen lung a unui status-quo social, organizațiile orientate către
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
astfel încât dificultățile și stările de conflict apărute în stabilirea unui program pot fi aplanate. Pentru a contura un plan strategic, sunt necesare câteva etape pregătitoare la care să participe principalii decidenți din instituția publică de educație a adulților. Aceste etape constau în întâlniri în cadrul cărora se construiesc premisele unui plan strategic prin aplicarea câtorva tehnici simple de analiză, generare de soluții și planificare: - focus-grupuri cu beneficiarii, în care să se identifice principalele nevoi educaționale, precum și căile de rezolvare agreate de aceștia
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
socială obștească sau pentru cultivarea liberă a capacităților sale creatoare. Acest aspect al timpului liber nu înseamnă însă libertate absolută și excluderea oricăror determinisme, ci doar eliberarea de obligațiile primare și libera alegere a activităților. Odihna cea mai eficientă nu constă în inactivitate și lenevie, ci în schimbarea unei activități cu alta, libera alegere a activităților pe care ne face plăcere să le desfășurăm în timpul liber având un apreciabil caracter de „regenerator” organic, psihofiziologic și sufletesc. Însă viziunea asupra timpului liber
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
de a desfășura acțiuni pentru adulți. Aceste instituții erau axate pe cultură și educație, ele implementând un program pentru diseminarea cunoașterii generale și vocaționale, dar, în multe cazuri, conotațiile ideologice erau evidente. În decembrie 1989, infrastructura educației adulților din România consta în 213 case de cultură, 3 000 de universități populare în mediul urban (fără personalitate juridică) și 2 738 de cămine culturale în regiunile rurale (Boeru, apud Federighi, Sava, 2001, p. 184). Existau și alte instituții ce operau în sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
exemplu, sunt elocvente pentru modul în care se asigură încurajarea activă a participării la formare și stimularea ocupării profesionale: - acordarea de servicii gratuite de mediere pe locurile de muncă vacante sau nou create printr-o activitate curentă de calitate care constă în: furnizarea de informații privind locurile de muncă disponibile și punerea în legătură a persoanelor în căutarea unui loc de muncă cu angajatorii (întocmirea pentru fiecare persoană a unui plan individual de mediere), preocuparea sporită pentru acțiuni de selecție în conformitate cu
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și Caffarella, 1991) propune, la rândul său, trei categorii de factori cu impact asupra deciziei de a participa: - situaționali - respectiv situația experimentată de persoană la un anumit moment (probleme familiale, de sănătate, lipsa banilor sau a timpului necesar ș.a.); - instituționali - constând din toate acele practici și proceduri existente la nivel de societate, care pot conduce la descurajarea adultului în demersul său formativ (accesul la formare, recunoașterea diplomelor sau a competențelor dobândite ș.a.); - dispoziționali - determinați de atitudinile și comportamentele persoanei în și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
despre modelarea unei identități de sine mai profunde și mai rafinate. Dacă abordăm vârsta tinereții în arealul ideativ a lui Erikson (1965), vom preciza că ea reprezintă a șasea etapă a vieții. Resortul propulsator care îi asigură tânărului evoluția ulterioară constă în găsirea unui partener de viață pe măsură. În caz contrar, însăși capacitatea de relaționare cu semenii săi poate fi serios periclitată, alimentându-i tendința spre însingurare. Levinson et al. (1978), optează pentru termenul anotimp, în locul celui de „stadiu”. Important
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
apud Hughes, 1996), consideră că, la această vârstă, avem cea mai bună părere despre noi înșine. La rândul său, Fox (apud Hughes, 1996) afirma, pe drept cuvânt, că marea artă în a gestiona cu succes multiplele probleme ale maturității mijlocii constă în a-ți exersa capacitatea de a accepta proximitatea suferinței. Și, într-adevăr, vârsta adultă medie este populată de o multitudine de evenimente stresante, unele care se configurează ca autentice traume (decesul părinților, al partenerului de cuplu sau al altor
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
demers anticipativ, aplicabil și folosit în cadrul activităților diferitelor instituții de educația adulților, se va materializa în documente de lucru specifice, în funcție de perioada de timp pe care o avem în vedere. Avantajele oricărei activități care este supusă unui proces de planificare constau în: economie de timp, canalizarea eforturilor spre realizarea unor obiective clar stipulate, organizarea mai bună a activității, lăsând mai puțin loc aleatoriului și improvizației. Dar ce înseamnă mai exact proiectarea activităților de formare? În literatura anglo-saxonă am întâlnit termeni precum
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
celor care învață, eforturi implicate în planificarea, designul, implementarea și evaluarea programelor educaționale. În viziunea lor, programarea este un proces macrosistemic ce include câteva subprocese intercondiționate: planificarea, designul, implementarea și evaluarea. Pentru Schroeder (1980, p. 42), preocupările educatorului de adulți constau în evaluarea nevoilor, stabilirea obiectivelor, selectarea și organizarea experiențelor de învățare, alegerea și implementarea strategiilor de predare și evaluare - într-un cuvânt, planificare. Trebuie să precizăm că proiectarea realizată în educația adulților diferă de cea utilizată în cadrul activităților de formare
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și tehnici expozitive/argumentative. Profesorul controlează continuu finalitățile, vehiculând conținuturile în manieră structurată și sistematică, iar cursanții iau notițe, apoi reproduc corect și cât mai exact respectivele informații. Abordarea socratică/euristică, mult încurajată, se bazează pe punerea unor întrebări. Ea constă în adresarea de către profesor a unei secvențe de întrebări studenților, astfel încât, prin răspunsurile pe care le dau, să-și exprime cunoștințele, să revină și să reflecteze asupra lor, să le reconsidere, îmbunătățindu-și astfel înțelegerea, învățarea având loc prin aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
parcurse ca atare. Nu trebuie să uităm că scopul proiectării este schițarea unui cadru orientativ în care se vor desfășura anumite activități, cadru în care vor intra atât elementele anticipate, riguros pregătite, cât și elemente neprevăzute, greu controlabile. Măiestria formatorului constă tocmai în valorificarea, integrarea acestor elemente, activitatea de proiectare putând fi asemuită cu realizarea unui puzzle, care are aproximativ aceleași piese, dar din care poți construi, de fiecare dată, altă imagine. 4.2. Strategii didactice în educația adulților: metode, mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
colț (Gugel, 2002, p. 46); 2. „99 de întrebări”: la începutul unui seminar situația este de multe ori de așa natură, că participanții nu știu aproape nimic unul despre altul. O posibilitate de ameliorare cel puțin parțială a acestei situații constă în lansarea unor întrebări la care să se poată da răspunsuri doar prin ridicarea mâinii. Întrebările pot fi un amestec de teme personale și legate de subiectul seminarului, devenind cu atâtmai interesante cu cât subiectele abordate sunt mai deosebite. Întrebările
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
din viața reală (Seaman și Fellenz, 1989). Jocul de rol este eficient în a ajuta participanții să înțeleagă motivația din spatele propriilor comportamente. De asemenea, le oferă participanților și profesorilor avantajul de a practica rezolvarea situațiilor dificile. Metoda jocului de rol constă în simularea unei situații reale de către câțiva studenți care își asumă anumite roluri în vederea rezolvării situației. Ceilalți stau pe margine ca observatori. În viața obișnuită, oamenii evită multeexperiențe de învățare potențiale din cauza dificultăților sau pericolelor fizice, financiare sau psihologice implicate
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
la curs, de obicei, profesorul are propriul portofoliu în care documentează toate resursele elaborate pentru a concepe, respectiv a derula cursul 1, toate auxiliarele didactice folosite pentru a sprijini predarea și învățarea. Să vedem, în cele ce urmează, în ce constau auxiliarele didactice și care este rolul lor. 4.2.3. Resurse în învățaretc "4.2.3. Resurse în învățare" Resursele de învățare sau materialele didactice sunt menite să întărească, să accesibilizeze conținutul vehiculat, oferind exemple sau oportunități de a le
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
face lecții foarte bune folosind cele mai simple materiale. Materialele vin în completarea a ceea ce se predă, spre ilustrare și exemplificare. Trebuie să fie folosite în mod variat, dar să nu se facă abuz de ele. Să vedem în ce constă folosirea unora dintre cel mai des utilizate materiale didactice. Fișele de lucru: ceea ce numim generic „fișe sau foi de lucru” (handouts) poate acoperi o gamă largă de resurse de învățare distribuite pe hârtie, de la notițe care însoțesc prezentarea profesorului (și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
Acest „repertoriu de semne/semnale” se instituie într-un veritabil „rezervor” la purtător, pentru comunicarea curentă, mereu în expansiune și îmbogățire, odată cu vârsta și experiența de viață ale indivizilor, având două componente/zone relativ distincte (Abric, 1986): 1. un nucleu constând în ansamblul semnelor și semnalelor cel mai frecvent utilizate, reprezentând „vocabularul activ”; 2. o parte complementară ce înmagazinează semne și semnale noi, mai rar folosite, cu anumite dificultăți funcționale (dar care intră treptat în „vocabularul activ”), parte ce reprezintă așa-
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
dezvoltare ideatico-contextuală etc. a persoanei și depinzând, de asemenea, de vârstă, experiență, educație și temperament. „Competența lingvistică” rămâne însă componenta supremă a forței comunicante a individului uman, ea valorificând practic, cumulativ, dar și sinergic, toate celelalte trei componente „alimentatoare”, și constă în capacitatea persoanei de a face prompt și oportun selecții inspirate și inteligente între cuvinte, sintagme/paradigme și fraze relativ echivalente semantic, pentru a formula și a exprima optimal propriile idei, opinii, considerații etc., asigurând maximă forță evocatoare mesajului și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cei care inițiază această evaluare, dacă sunt nemulțumiți de prestația didactică și doresc înlocuirea profesorului; - evaluarea de către colegi și dezvoltarea profesională constituie modalități prin care profesorii pot fi ajutați să-și îmbunătățească strategiile instrucționale, beneficiind de consilierea colegilor mai experimentați. Constau în asistarea lor la cursuri de către un coleg care îi observă, oferind apoi feedback. Observatorul se ghidează după o foaie de observare pe care notează observațiile făcute, după niște criterii considerate importante, într-o perioadă determinată (Seaman și Fellenz, 1989
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
prin abordarea și efectuarea evaluării cu maximă transparență pentru toți cei implicați în ea - altfel spus, ca pe un proces de justificare și explicare elocventă a tot ceea ce se întreprinde (accountability process) (Jarvis, 2003). Esența ideii unei astfel de viziuni constă în preocuparea permanentă și prioritară pentru evaluare în raport cu un program de formare în educația adulților, începând chiar cu proiectarea acestuia și pe tot parcursul lui. Aceasta este o abordare a evaluării care oferă o modalitate sistematică de a construi un
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
neglijat este și faptul că instituțiile de învățământ pot obține un feedback referitor la domeniile de interes, la programele-pilot etc. Oricâte critici sau suspiciuni ar ridica problematica blogurilor, cu toții trebuie să ținem cont de un aspect: puterea și valoarea blogosferei constă în numărul încreștere al blogurilor și al bloggerilor. Trei factori sunt determinanți în menținerea ratei de expansiune a blogurilor: ușurința de utilizare a lor, software de actualizare automatizat și costurile mici, aproape nule, de creare și întreținere a unui blog
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
suprapunându-se total peste aceasta (organizația ca fenomen cultural). Pentru a analiza o organizație de educație a adulților din perspectiva culturii organizaționale, se preferă o analiză pe niveluri a valorilor care generează caracteristicile comportamentale. Metodele de cercetare cele mai obișnuite constau în observații structurate, analiza documentelor organizației (statut, regulament de organizare și funcționare, regulament de ordine interioară, rapoartele de activitate), interviuri și chestionare. Desigur, există și metodologii mai complexe, cum ar fi, de exemplu, analiza 360°, care însă nu sunt neapărat
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cerințelor sale, dar, în același timp, trebuie să fie flexibilă, pentru a nu limita, în mod arbitrar, capacitățile angajatului sau viitorului angajat și/sau dezvoltareaacestuia. Această descriere trebuie să cuprindă o serie de elemente componente referitoare la identificarea postului, care constă în denumirea acestuia, rolul și obiectivele pe care le implică, locul său în ierarhia instituției, inclusiv superiorul direct și precizarea atribuțiilor ce îi revin, și la specificarea postului, care constă în precizarea condițiilor de pregătire inițială și continuă a ocupantului
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]