70,637 matches
-
a putea Înțelege respectivele procese. 1.3. Modelul agregării preferințelor și modelul transformării preferințelor Eberlein și Kerwer (2002) Împart Încercările de a teoretiza modul de guvernare european În două mari categorii: cele care consideră că procesul de luare a deciziei constă Într-o agregare a preferințelor și cele care consideră că avem de-a face cu o transformare a preferințelor. Teoriile de agregare a preferințelor se bazează pe imaginea procesului decizional european, aceea de sistem cu mai multe niveluri. În acest
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
undeva la mijloc Între eficiență și ineficiență, pentru că gradul mare de obligativitate generează forțe centrifuge. Standardele de reglementare procedurală și de drept sunt cele care domină politicile europene și este probabil să rămână așa pentru multă vreme, deoarece cauzele nu constau În faptul că instituțiile europene au decis să apeleze, În principal, la această formă de intervenție, ci În modul În care este construit sistemul instituțional european. B) Noi instrumente. Această formă corespunde unui mix Între modelul majoritar și cel consensual
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
2003). Conceptul de metodă deschisă de coordonare Își are originile În Strategia Europeană de Angajare a Forței de Muncă, cu baza În Tratatul de la Amsterdam din 1997. Expresia a fost consacrată de Consiliul European de la Lisabona din 2000, iar esența constă În Împărtășirea experiențelor și Încurajarea răspândirii celor mai bune soluții (best practices). La nivelul UE, există un orar bine stabilit al atingerii scopurilor detaliat definite, iar nivelul național stabilește singur țintele specifice pe care dorește să le atingă În interiorul liniilor
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
de către Comisie; o astfel de categorie este reprezentată de muncitorii care lucrează În afara granițelor naționale. G) Un alt argument adus În favoarea ideii că nu putem vorbi despre o „coaliție” a UE și a grupurilor de interese private În detrimentul decidenților naționali constă În faptul că, la nivelul UE, coalițiile sunt foarte instabile, iar instabilitatea este cu atât mai mare cu cât se multiplică numărul de actori. Mai mult, conform lui Cohen (apud Richardson, 1996), actorii nu-și cunosc Întotdeauna interesul, nu știu ce poziție
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
alegere răspunde unei perspective reformatoare atunci când implementarea anumitor măsuri necesare adoptării unui anumit model este Însoțită de asumarea presupozițiilor conținute Într-o filosofie referitoare la rolul jucat de administrație În procesul politicilor publice la nivelul unei societăți. Această filosofie nu constă Într-un set de declarații de principiu În ceea ce privește interesul pentru creșterea performanței administrației, ci prezintă o viziune asupra relației dintre decidentul politic și funcționarul public, asupra domeniului de acțiune al administrației (serviciile furnizate, genul de reglementări inițiate etc.), a sistemului
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
care Îl joacă organizațiile administrației publice În ceea ce privește domeniul turismului. Aceste presupoziții, indiferent de natura lor, fac parte dintr-o anumită concepție asumată În ceea ce privește nu atât rolul administrației publice, cât procesul politicilor publice, așa cum este dezvoltat În cadrul acesteia. Modalitatea de formulare constă, la nivelul administrației publice, Într-un set de proceduri ce corespund unui mod de organizare a acesteia. Ordonarea unor activități de formulare a politicilor publice la nivel central prin intermediul unor proceduri specifice se supune, din acest punct de vedere, unor
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
sunt acoperite prin plăți neoficiale. În acest caz de servicii medicale stricte, există o problemă semnificativă de asimetrie a informației, de multe ori, pacientul neștiind dacă serviciile suplimentare sunt necesare sau nu. Deseori, serviciul suplimentar nu este cel medical (ci constă În camere cu un singur pat, mâncare mai bună, aer condiționat), iar problema asimetriei informației nu există. În ceea ce privește tipurile de corupție din domeniul sănătății, următorul tabel, adaptat după Vian (2002), indică tipurile de corupție, zonele sau procesele care sunt vulnerabile
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
de către stat (anumite analize, consultații, intervenții chirurgicale etc.). Introducerea coplăților pentru serviciile medicale poate induce scăderea accesării lor și condiționează accesul prin capacitatea de a plăti; coplățile sunt recomandabile cu oferirea unor excepții (sub formă de voucher sau acte doveditoare) constând Într-o rată mai scăzută a plăților sau exceptarea aplicată persoanelor cu venituri sub un anumit nivel. Plata directă sau asigurarea complementară nu se exclud. Este Însă posibil ca asigurările complementare să nu degreveze asigurările obligatorii de sănătate; există dovezi
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
avut un grad ridicat de formalitate, În sensul că au dus la creșterea gradului de instituționalizare a politicii (prin proliferarea, În plan orizontal, de comisii și comitete ale căror atribuții se suprapun fără a marca o evoluție calitativă). Impactul negativ constă În proliferarea, În cadrul instituțional al politicilor, a unei birocrații pasive, inapte să se identifice cu interesele grupului-țintă (femeile În acest caz), la fel de ineficientă ca și inexistența feedbackului instituțional. Pe de altă parte, chiar dacă se reușește ca, În agențiile/unitățile de
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
de contestare a patriarhatului și de creștere a puterii publice a femeilor și nu rezultă dintr-o mișcare politică, ci dintr-o construcție identitară croită după standardele neutre În raport cu genul ale conceptului de om nou. Importanța Înțelegerii acestui model sociopolitic constă În faptul că el se perpetuează și la statul postsocialist, care, fără să fi evoluat (dimpotrivă, aflat Încă Într-un moment de dificultate a sistemului 1), devine mediul politicilor de gen de tipul „stat al bunăstării” negociate cu UE În cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
politici fără public, rezultate din agende care exclud participarea publicului, agende cu acces interior, acquis-ul comunitar fiind o astfel de agendă (Cobb, Ross și Ross, 1976, p. 136)2. În plus, se știe că succesul feminismului valului al doilea a constat tocmai În dezvoltarea unei puternice rețele transnaționale de ONG-uri și grupuri academice, precum și de coaliții ale grupurilor de interese concentrate În jurul Bruxelles-ului (Mazey, 2000), care au avut un important rol catalitic În dezvoltarea legislației privind egalitatea de șanse
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
guvernamental, În județul Argeș, speculând oportunitățile cadrului instituțional și activând „rețeaua de partid”. Analiza de rețea socială indică faptul că această gestionare, ineficientă pentru cetățean, a banilor publici este efectul unui comportament rațional al membrilor PSD. Primul obiectiv al studiului constă În prezentarea ansamblului conceptual ce definește conținutul analizei de rețea și al teoriei schimbului În rețea. Al doilea obiectiv constă Într-un demers demonstrativ al cărui obiect este acela de a arăta În ce măsură teoria schimbului În rețea poate fi folosită
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
această gestionare, ineficientă pentru cetățean, a banilor publici este efectul unui comportament rațional al membrilor PSD. Primul obiectiv al studiului constă În prezentarea ansamblului conceptual ce definește conținutul analizei de rețea și al teoriei schimbului În rețea. Al doilea obiectiv constă Într-un demers demonstrativ al cărui obiect este acela de a arăta În ce măsură teoria schimbului În rețea poate fi folosită ca metodă de analiză a modului În care fluxul de resurse publice este tranzacționat În cadrul unei rețele de schimb. Al
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
demers demonstrativ al cărui obiect este acela de a arăta În ce măsură teoria schimbului În rețea poate fi folosită ca metodă de analiză a modului În care fluxul de resurse publice este tranzacționat În cadrul unei rețele de schimb. Al treilea obiectiv constă În investigarea comportamentului actorilor cuprinși În cadrul unei rețele de schimb, comportament definit ca variație generată de tipul regulilor de schimb al resurselor, de cantitatea de putere concentrată la nivelul fiecărei poziții de rețea și de natura stimulentelor create În structura
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
În cadrul unei rețele de schimb, comportament definit ca variație generată de tipul regulilor de schimb al resurselor, de cantitatea de putere concentrată la nivelul fiecărei poziții de rețea și de natura stimulentelor create În structura de rețea. Al patrulea obiectiv constă În prezentarea impactului pe care comportamentele raționale individuale ale actorilor unei rețele de schimb Îl au asupra organizațiilor de tip politic. Studiul poate fi privit sub forma unui model de analiză a felului În care resursele sunt tranzacționate În cadrul unei
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
doi angajați pot avea același angajator). Modelul 2: Peter Blau. Acesta se centrează pe dezvoltarea unei teorii a structurii sociale și a instituțiilor, plecând de la schimbul social. Există două caracteristici care-l diferențiază pe Peter Blau de George Homans. Prima constă În faptul că Peter Blau nu și-a Întemeiat teoria schimbului pe principii de comportament. Acesta a introdus aspecte de gândire microeconomică În analiza schimbului social. A doua deosebire constă În faptul că a extins teoria dincolo de fenomenele subinstituționale, recunoscând
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
care-l diferențiază pe Peter Blau de George Homans. Prima constă În faptul că Peter Blau nu și-a Întemeiat teoria schimbului pe principii de comportament. Acesta a introdus aspecte de gândire microeconomică În analiza schimbului social. A doua deosebire constă În faptul că a extins teoria dincolo de fenomenele subinstituționale, recunoscând că structurile sociale au proprietăți emergente. El discută procese cum ar fi formarea grupurilor, coeziunea, integrarea socială, opoziția, conflictul și disoluția În termenii principiilor de schimb social. Coordonarea acțiunii În
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
din relații de schimb (Emerson, 1962). Emerson a adus două critici la adresa cadrului teoretic propus de Homans: a) prima consideră că Homans nu prezintă o concepție reală cu privire la societate, excepție făcând definirea acesteia drept agregarea comportamentului individual; b) a doua constă În faptul că Homans trata drept „dat” contextul social În care erau poziționați actorii sociali. Măsurătorile de tip sociologic realizate la nivelul structurii sunt integrabile conceptului de variabilă structurală. Accentul pus pe relații, pe modelele (patternurile) stabile de relații presupune
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
perceput drept un punct/nod unde se conectează multe alte legături. Actorul poate fi o persoană, un grup sau un „ocupant de rol”. Această definire a actorului face teoria aplicabilă la orice nivel de analiză. Interesul central al lui Emerson constă În relațiile de schimb, acestea fiind considerate „drept pietrele de temelie” pentru structurile sociale complexe, numite rețele de schimb. Rețelele de schimb sunt considerate drept seturi de relații de schimb conectate. Noutatea la acest nivel de discuție constă În distincția
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
lui Emerson constă În relațiile de schimb, acestea fiind considerate „drept pietrele de temelie” pentru structurile sociale complexe, numite rețele de schimb. Rețelele de schimb sunt considerate drept seturi de relații de schimb conectate. Noutatea la acest nivel de discuție constă În distincția pe care R. Emerson (1962) o face Între legăturile de schimb negative și pozitive. Pentru o clarificare a distincției dintre legăturile de schimb negative și pozitive, să urmărim exemplul de mai jos. Exemplul nr. 1: legături de schimb
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
C. Teoria schimbului În rețea poate fi privită drept o abordare a interacțiunilor și a structurii bazată pe două principii: a) actorul poate fi modelat ca fiind motivat de interese sau recompense/sancțiuni; b) cea mai mare parte a interacțiunilor constau În schimbul resurselor valorizate (pentru a Înțelege conceptul, vezi exemplul aferent legăturii de tip negativ de mai sus). Analiza de rețea, pe de altă parte, este Înrădăcinată În observația empirică potrivit căreia modelele de interacțiune a actorilor pot fi privite drept
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
Încheie două legături de schimb În urma licitației și produce bunul public (furnizarea către elevi a unui produs: „cornul și laptele”). Din punct de vedere al cadrului instituțional, până În acest moment, s-au respectat toate constrângerile. Sesizarea făcută de mass-media a constat În faptul că bunul public furnizat de Consiliul Județean Argeș s-ar fi realizat la costuri mult mai mari În raport cu calitatea. Cu alte cuvinte, banii publici nu ar fi fost cheltuiți eficient de autoritățile locale. Care este problema sesizată de
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
în opinia amintită teoria principiilor care orientează activitatea legiuitorului. Ocupându-se de principiile Legisprudenței, Luc J. Wintgens evidențiază, ca primă îndatorire a acesteia, justificarea ce constituie parte a procesului de legitimare. El caracterizează Legisprudența, ca teorie rațională a legislației, care constă în elaborarea ideii de libertate, ca principiu, justificarea legislației fiind concepută ca proces de cântărire a limitărilor externe, morale și politice ale libertății. Semnalând că, în literatura de specialitate se face o distincție netă între Legistica materială (politica legislativă) și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
este de reglementat și mai presus de toate trebuie bine cunoscute și studiate trebuințele reale ale societății 31. 2. Trăsăturile definitorii ale codificării. Trecând la definițiile date codificării în literatura de specialitate, începem prin a constata două orientări. Prima orientare constă în definirea tradițională a codificării, prin raportarea la o anumită ramură de drept. Astfel, Profesorul Nicolae Popa32 definește codificarea, ca forma superioară de sistematizare care presupune cuprinderea într-un cod (act normativ cu forță de lege) a normelor aparținând aceleiași
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
unice, cu o organizare interioară specifică, ce reflectă structura ramurilor de drept pe care le reglementează. Referindu-se la sensul actual al codificării, unii autori foarte cunoscuți din Republica Moldova 35 îl susțin pe acela de activitate științifică și temeinic motivată, constând în cuprinderea tuturor sau aproape a tuturor normelor juridice dintr-o ramură de drept, prin prelucrarea și alcătuirea unui singur act normativ nou, denumit cod. Cea de-a doua orientare în definirea codificării constă în detașarea de definițiile clasice care
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]