8,366 matches
-
scos la răspuns pe Paul dintr-a V-a. Ființa asta, din greșeală, ajunse om; de fapt, trebuia să fie înger. Îl vedeam în fiecare zi, în cizmele lui de cauciuc roșii, cu uniforma veche care-i ajungea până la jumătatea coatelor, pe sub care se vedea un pulover răscusut, cu căciula lui mare, albastră. Dar, crede-mă, Mihaela, era de o candoare nesfârșită, iar când zâmbea avea o inocență biblică. Nu mai era om, ci ființă eterată. Eu sunt sigur că atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
e nu-mi mai era frig, că mă alcoolizam prin autogări, însemna că nici lor nu le era frig... Dacă eu trăiam fericit cu câțiva prieteni însemna că și viața lor era o fericire... Dacă pe mine mă durea în cot de regim, însemna că și ei puteau trăi la fel de indiferenți... M-am simțit ca un vierme, cum zicea Victor. Am ieșit în pauză, îmi venea să vomit. M-am dus la WC-ul profesorilor și am vomitat. Nu-mi venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
discuție în contradictoriu cu senatorul V. Dură de tot. Extrem de dură. Eu le despuiam partidul și conservatorismul lui de stânga, el mă ataca pe tema: așa te-au pus liberalii să gândești. Un ziarist de lângă el i-a dat un cot: - Dom’le, eu citesc ce scrie femeia asta, gândește cu capul ei, să știi! - Nu există așa ceva, se rățoia la el toașu senator. La un moment dat, de lehamite, m-am retras la pupa să văd Dunărea la Cazane. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
împart în trei categorii: feminiști, afemeiați și complexați. Dumneavoastră din ce categorie faceți parte? Nu am auzit decât paharele când a săltat masa din țâțâni. Apoi scrâșnetul de dinți și am mai văzut mâna neveste-si cum îl strânge de cot și-l așază îndărăt pe scaun. Și tăcerea penibilă a celor din jur. Am coborât mai devreme decât ei fiindcă vaporul ne-a lăsat la Orșova, mai aproape de Herculane. Mi-am întors privirea îndărăt, spre vasul acela pluripartidist, proaspăt vopsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de cele mai multe ori în pivnițe. Am avut în timp cam 300 de eleve. Veneau pe rând, câte zece, cam câte o oră fiecare grupă. Am zis că este un cerc de țesut covoare, că le învăț să țeasă. Vecinii mințeau cot la cot cu mine. Uneori mă plăteau organizațiile clandestine pentru femei. Trebuia să le cumpăr fetelor manuale. Mergeam la piață după cărți, ceream cartea fără să mă uit la ea, prefăcându-mă că sunt analfabetă și că m-au trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ori în pivnițe. Am avut în timp cam 300 de eleve. Veneau pe rând, câte zece, cam câte o oră fiecare grupă. Am zis că este un cerc de țesut covoare, că le învăț să țeasă. Vecinii mințeau cot la cot cu mine. Uneori mă plăteau organizațiile clandestine pentru femei. Trebuia să le cumpăr fetelor manuale. Mergeam la piață după cărți, ceream cartea fără să mă uit la ea, prefăcându-mă că sunt analfabetă și că m-au trimis frații pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
De mică știu de la străbunica descântecul de deochi, cu tot ritualul său. Prietenele mele mă sunau să le descânt copiii chiar și prin telefon. Și mergea. O sălbatică est-europeană. Asta sunt. Dar din respect pentru etica utilitaristă, mă doare în cot de lipsa de raționalitate a descântecului o dată ce copiii se linișteau și trăgeau un pui de somn. Hait! La radio se anunță marea grevă a gunoierilor în Chicago! Probabil că vor trăi câteva zile ca în București, mai specific, Berceni, Mandravela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mânioasă. E vina ta ! Samantha vrea să plece fiindcă nu o plătești destul ! N-am zis că... încep neajutorată. — Și are nevoie de cratițe și de tigăi noi. De la firmele cele mai bune. Îl împunge pe Eddie în coaste cu cotul, șoptind „Zi ceva !” — Ah... Samantha. Eddie își drege glasul stânjenit. Am fi foarte fericiți dacă ai accepta să rămâi la noi. Suntem foarte încântați de serviciile tale și oricare ar fi așteptările tale salariale le vom... împlini. Trish îl mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Pornește pe stradă și eu mă iau după el, încercând să pășesc la fel de relaxată ca el. Dar nu sunt obișnuită cu un ritm atât de lejer. Sunt obișnuită să merg cu pași mari pe trotuare aglomerate, croindu-mi loc cu cotul și împingând. — Ești din satul ăsta ? îl întreb, încercând să merg mai agale. — Îhâm. O cotește spre stânga, pe o uliță pietruită. M-am întors când s-a îmbolnăvit tata. După care a murit, și a trebuit să-i preiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sufletul oamenilor penibil: „Pe vremuri am fost avocat de drept corporatist, v-am zis ?” Îmi merge mintea. Am mulți ani în față. Și are dreptate. Am muncit pentru statutul de partener. L-am câștigat. Îmi îngrop capul în mâini, cu coatele pe masă, ascultându-mi bătaia inimii din piept, care bubuie ca o întrebare: Ce să fac ? Ce să fac ? Și tot acest timp mă simt împinsă fără voia mea către un singur răspuns. Cel rațional. Singurul răspuns care are sens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
care a obosit să zboare și coboară din nori, se așezară unul câte unul la locurile lor, umplând absențele și reordonând sensurile. Cipriano Algor se așeză pe banca veche de piatră pe care bunicul o pusese lângă cuptor, își sprijini coatele pe genunchi, bărbia în palmele împreunate și desfăcute, nu privea casa nici olăria, nici câmpurile care se întindeau dincolo de șosea, nici acoperișurile satului la dreapta lui, se uita la pământul semănat cu minuscule fragmente de ceramică, la țărâna albicioasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
a venit chiar șefului, Așadar, în ultimele trei zile, am fost mințită, mințită de dumneata, tată, visând la o olărie care funcționează, imaginându-mă ieșind din Centru dimineața devreme, ajungând aici și suflecându-mi mânecile, respirând mirosul de lut, lucrând cot la cot, cu Marçal alături de mine în zilele libere, N-am vrut să suferi, Sufăr de două ori mai mult, buna dumitale intenție nu m-a scutit de suferință, Îți cer iertare, Și, te rog, nu-ți pierde vremea cerându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
chiar șefului, Așadar, în ultimele trei zile, am fost mințită, mințită de dumneata, tată, visând la o olărie care funcționează, imaginându-mă ieșind din Centru dimineața devreme, ajungând aici și suflecându-mi mânecile, respirând mirosul de lut, lucrând cot la cot, cu Marçal alături de mine în zilele libere, N-am vrut să suferi, Sufăr de două ori mai mult, buna dumitale intenție nu m-a scutit de suferință, Îți cer iertare, Și, te rog, nu-ți pierde vremea cerându-mi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și de Asasini? În cele din urmă, iftar-ul se termină, e deja noapte. Malik Șah se ridică dintr-o mișcare, e grăbit să ajungă la Chinezoaica sa ca să-i povestească despre strâmbăturile vizirului. Nizam, În rândul lui, se reazemă În coate, apoi se saltă anevoie pentru a se ridica În picioare. Corturile haremului său nu se află departe, bătrâna verișoară Îi va fi pregătit un decoct de semințe parfumate de leac ca să se ușureze. N-are de făcut decât o sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
semichicotit în clipa în care îi zăresc expresia. L‑ai cunoscut, înțeleg? Acum o secundă. Și pe el și pe nesuferita lui soție. Ce mai pereche! Ia o gură de șampanie și se lasă iar pe spate, sprijinindu‑se în coate. Apropo... a părut complet șocată să mă vadă. Parcă... văzuse pe dracu’. Ca majoritatea invitaților. Se uită la mine întrebător. E ceva ce trebuie să știu, Becky? — Ăă... Îmi dreg glasul. Ăă... nu neapărat. Nimic important. — Așa am crezut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Știi, cred că aș putea să‑mi vând și eu toate lucrurile. Tu nu mai ai absolut nimic, îi aduc aminte. Ai aruncat tot. — A, da. Îi cade fața. Dumnezeule, de ce‑oi fi făcut asta? Mă las înapoi, sprijinită în coate și închid ochii. Deodată, fără nici un motiv, mă simt complet epuizată. Deci mâine pleci, zice Caspar, luând o gură de bere. — Mâine plec, îl îngân, cu ochii în tavan. Mâine plec din Anglia și zbor spre America. Las totul în urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
prea aveau ocazia să mănânce împreună (mereu funcțional, "autobucătarul"' încuraja indirect individualismul, erodând obiceiurile), popota nu fusese proiectată pentru șapte persoane regrupate. Această nefericită concepție făcea ca, în caz de forță majoră, să se trezească strânși ca sardelele, dând din coate, împingându-se unul pe altul, fiecare încercând să nu-l calce pe vecin pe bătături. Parker și Brett nu erau mulțumiți și nu-și ascundeau năduful. Se consolau cu gândul că această convocare nu avea nimic de-a face cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ale lui Kane rămân stabile, am în vedere această alternativă posibilă. Dacă, în schimb, dă semne de slăbire, va trebui să luăm o hotărâre. Deocamdată, vă previn că mișcarea cu forța a creaturii prezintă mai multe pericole decât avantaje. După cotul coridorului, apăru o figură nouă. ― Nici urmă de lichid, colo jos. Înaintarea s-a oprit? întrebă Parker, privind când la Ripley când la Ash. ― Da. După ce a traversat două nivele, răspunse căpitanul, încă uluit de puterea acidului. Ripley, dezmeticită, privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ales cu Parker. Cei doi ingineri puteau să se întoarcă în habitaclul personal și să nu se sinchisească de tot ce nu-i privea direct. Cât timp aveau grijă de motoarele și sistemele de propulsie ale navei, îi durea în cot de celelalte. Dallas își zise că nu-i prea plăcea să ia hotărâri. Poate că din acest motiv comanda un vechi remorcher și nu o navă de linie. Desigur că de aceea nu ceruse niciodată un alt post. În calitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
-și ochii de pe detector, strigă: ― Absolut negativ! Pe puntea superioară, Lambert și Dallas își continuată vânătoarea, urmați îndeaproape de Ash. La câțiva metri mai departe, coridorul făcea un unghi drept care le punea toate simțurile la pândă. Nu le plăceau deloc coturile astea unde se putea întâmpla orice, unde orice se putea ascunde. Curajul de a arunca acolo un ochi ― îndrăzneală de repetat de zece, o sută de ori― pentru a descoperi un alt culoar gol la capătul căruia se forma alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
astea unde se putea întâmpla orice, unde orice se putea ascunde. Curajul de a arunca acolo un ochi ― îndrăzneală de repetat de zece, o sută de ori― pentru a descoperi un alt culoar gol la capătul căruia se forma alt cot. Îi părea lui Lambert tot atât de eroic ca și trecerea cu succes a tuturor încercărilor care deschidea calea spre Graal. Ținându-l cu brațul întins, detectorul începu să atârne tot mai greu în mâna lui Ripley. Deodată, o luminiță începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
rememoreze planul exact al sistemului de ventilație al lui Nostromo. Schema pe care o studiase în popotă devenea neclară, se încețoșa în capul său. Ieșirile erau printre cele mai delicate sisteme ale astronavei. Fie ce-o fi! Înainte erau alte coturi. Se opri gâfâind și ridică vârful lansatorului. Nu era nici un semn al existenței vietății dincolo de aceste coturi, dar era mai bine să-și încerce norocul. Rezervorul armei era practic plin, iar creatura va da înapoi de frică, fiindcă făcuse deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
devenea neclară, se încețoșa în capul său. Ieșirile erau printre cele mai delicate sisteme ale astronavei. Fie ce-o fi! Înainte erau alte coturi. Se opri gâfâind și ridică vârful lansatorului. Nu era nici un semn al existenței vietății dincolo de aceste coturi, dar era mai bine să-și încerce norocul. Rezervorul armei era practic plin, iar creatura va da înapoi de frică, fiindcă făcuse deja cunoștință cu focul. O ușoară apăsare pe butonul roșu aruncă o limbă arzătoare pe lângă pereții, departe în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
dar diametrul era mai mare decât cel al lui Jones. Cu toată aptitudinea creaturii de a se furișa prin locurile care păreau impracticabile, nu și-o putea imagina strecurându-se ca o reptilă prin conducta de ventilație de doisprezece centimetri. Cotul era toarte periculos. Arma, greoaie și inflexibilă, nu-i prea era de folos. Respirând greu, se opri din nou și cugetă. ― Ripley! Ea tresări la auzul glasului și se precipită spre intercom. ― Sunt aici. Te aud clar. S-a-ntâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
incredibil al ofițerului științific. Răspunse: ORDIN SPECIAL 937 PERSONAL ȘTIINȚA URMEAZĂ NUMAI INFORMAȚII RĂSTRÂSE. Bun, de aici se va descurca ea. Putea să încerce să afle mai mult. Voia să continue, dar o mână căzu lângă a sa, intrând până la cot în terminalul ordinatorului. Țintuită de spaimă, cu inima zbătându-i-se în piept, văzu nu creatura ci o formă și o figură care deveniră în ochii ei la fel de străine ca și entitatea, Ash schiță un zâmbet. Și totuși pe buzele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]