8,653 matches
-
-ne ce-ați văzut acolo. — Asta ar fi mai bine, adăugă Adelaida. Doar prințul a învățat să privească acolo, în străinătate. — Nu știu, acolo doar mi-am refăcut sănătatea; nu știu dacă am învățat să privesc. De altfel, am fost fericit aproape tot timpul. — Fericit! Știți să fiți fericit? strigă Aglaia. Atunci cum puteți spune că n-ați învățat să priviți? Ne puteți învăța și pe noi. — Învățați-ne, vă rugăm, spuse râzând Adelaida. — Nu vă pot învăța nimic, se împotrivi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sunteți supărate, nu mai fiți, spuse el, doar știu și eu că am trăit mai puțin decât alții și înțeleg viața mai puțin decât alții. Poate că uneori vorbesc ciudat... Și se simți evident penibil. Dacă spuneți că ați fost fericit, înseamnă că nu ați trăit mai puțin, ci mai mult; de ce vă prefaceți și vă scuzați? începu Aglaia cu severitate și afecțiune. Și, vă rog, nu vă mai faceți griji că ne-ați ține lecții; în asta, din partea dumneavoastră, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Adelaida în grabă, dar, dacă sunteți un atât de bun cunoscător al figurilor, înseamnă că negreșit ați fost și îndrăgostit; deci, am avut dreptate. Povestiți-ne odată! Nu am fost îndrăgostit, răspunse prințul la fel de încet și de serios, am fost... fericit altfel. — Cum altfel, cum? — Fie, am să vă povestesc, rosti prințul, cufundat parcă într-o adâncă îngândurare. VItc "VI" — Iată, acum, începu prințul, mă priviți toate cu atâta curiozitate, încât, dacă nu v-aș satisface-o, v-ați supăra probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ieșiți de la școală, cu trăistuțele și tăblițele lor de ardezie, cu strigăte, cu râsete, cu jocuri, atunci tot sufletul meu începea brusc să năzuiască spre ei. Nu știu de ce, dar am început să încerc un sentiment extrem de puternic și de fericit la fiecare întâlnire cu ei. Mă opream și râdeam de bucurie privind la piciorușele lor mici, sprintene și veșnic în goană, privind băieții și fetele care alergau împreună, văzându-le râsul și lacrimile (pentru că mulți, înainte de a ajunge de la școală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și-așa parte de prea multă vorbărie. Să vă vedem pe amândouă (pe Aglaia n-o mai pun la socoteală) cum o să vă descurcați cu mintea și cu poliloghia voastră și o să vedem, mult stimată Alexandra Ivanovna, dacă o să fii fericită cu onorabilul dumitale domn... A! exclamă ea, văzându-l intrând pe Ganea. Uite că mai vine încă o alianță matrimonială. Bună ziua! răspunse ea, la plecăciunea lui Ganea, fără să-l invite să ia loc. Te căsătorești? Dacă mă căsătoresc?... Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cu un zâmbet amar: — Încă mai ai îndoieli și nu mă crezi; nu fi îngrijorat, măcar în ce mă privește, nu vei mai avea parte nici de lacrimi, nici de rugăminți, ca mai înainte. Singura mea dorință este să fii fericit, și tu o știi; m-am supus destinului, dar inima mea va fi întotdeauna alături de tine, indiferent dacă vom rămâne împreună sau ne vom despărți. Desigur, răspund doar de mine; nu-i poți pretinde același lucru surorii tale... — Aha, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fi fost și eu îndrăgostit. Însă la mijloc n-a fost decât o ștrengărie, un simplu crailâc și nimic altceva. Și poate că, dacă nu i-aș fi suflat buchetul acela, omul ar fi trăit și astăzi, ar fi fost fericit, ar fi avut succese și nu i-ar fi trecut prin minte să-și pună grumazul sub sabia turcului. Afanasi Ivanovici tăcu cu aceeași gravă demnitate cu care își începuse povestirea. Cei prezenți remarcară că, atunci când Afanasi Ivanovici încheiase, ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
schimbi atât de subit. Bunăoară, care mamă ce-și iubește cu tandrețe copilul nu s-ar speria și nu s-ar îmbolnăvi de frică, dacă fiul sau fiica ei ar călca un pic pe-alături? „Nu, mai bine să fie fericit și să trăiască în belșug și fără originalitate“, se gândește oricare mamă, legănându-și copilul. Iar doicile noastre, de când e lumea lume, legănând pruncii, le șoptesc și le cântă: „În aur o să te-mbraci, general o să te faci!“54 Deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
această convingere a mea este absolut independentă de condamnarea mea la moarte. Întrebați-i, numai întrebați-i dacă ei toți, până la cel din urmă, înțeleg în ce constă fericirea? O, fiți convinși că nu când a descoperit America a fost fericit Columb, ci atunci când era pe cale să o descopere; fiți sigur că momentul maxim de fericire l-a avut, poate, cu exact trei zile înainte de a descoperi Lumea Nouă, când echipajul răsculat, din disperare, mai că nu a pornit cu corabia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
departe, la marginea cerului, își arde flacăra de purpură; fiecare „mică musculiță, care bâzâie împrejurul lui în raza fierbinte de soare, participă la acest cor: își știe locul, și-l iubește, e fericită“; fiecare fir de iarbă crește și e fericit! Și toate au drumul lor, și toate își știu drumurile, toate pleacă și vin cântând; numai el nu știe nimic, nu înțelege nimic, nu-i înțelege nici pe oameni, nici muntele, e străin pentru toate. O, desigur, nu putea rosti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
trecea așa ceva prin cap) și, în cele din urmă, când am cerut-o în căsătorie, mi-a declarat că nu-i pretinde nimănui nici compătimire superioară, nici ajutor, nici „ridicare în slăvi“. Ai văzut-o ieri; chiar crezi că e fericită cu cei care o înconjoară, crezi că asta-i societatea ei? Nu știi cât de cultivată e și ce lucruri profunde poate înțelege! Uneori chiar mă mira! — I-ai ținut și acolo asemenea...predici? — O, nu, continuă prințul gânditor, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
încerca să-i prindă mâna ca să i-o sărute și, exact ca în visul lui de mai înainte, lacrimile străluceau pe genele ei lungi. — Ridică-te, ridică-te! șoptea el speriat, trăgând-o în sus. Ridică-te mai repede! — Ești fericit? Fericit? îl întrebă ea. Nu-mi spune decât atât: ești fericit acum? Astăzi, în clipa asta? La ea? Ce a spus? Nu se ridica, nu-l asculta; îl întreba precipitată și se grăbea să vorbească, de parcă ar fi fost urmărită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ca în visul lui de mai înainte, lacrimile străluceau pe genele ei lungi. — Ridică-te, ridică-te! șoptea el speriat, trăgând-o în sus. Ridică-te mai repede! — Ești fericit? Fericit? îl întrebă ea. Nu-mi spune decât atât: ești fericit acum? Astăzi, în clipa asta? La ea? Ce a spus? Nu se ridica, nu-l asculta; îl întreba precipitată și se grăbea să vorbească, de parcă ar fi fost urmărită de poteră. — Plec mâine, cum mi-ai poruncit. Nu voi... E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
încet Rogojin, ca pentru sine. Prințul nu-i răspunse. — Bine, rămâi sănătos, spuse Rogojin. Știi că plec și eu mâine; să nu mă vorbești de rău! Dar, frate, adăugă el, întorcându-se repede, de ce nu i-ai răspuns nimic? „Ești fericit sau nu?“ — Nu, nu, nu! strigă prințul cu nemărginită amărăciune. — Asta mai lipsea, să spui: „Da!“, râse cu răutate Rogojin și plecă fără să mai privească îndărăt. PARTEA a IV-a Itc "I" Trecuse aproape o săptămână de când cele două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
la mare prietenie cu „demnitarul“, îl distra și, pe deasupra, cine știe de ce, Lizaveta Prokofievna nutrea ideea ciudată că acestui domn în vârstă (cam ușuratic și cam crai din fire) nu-i exclus să-i treacă deodată prin minte s-o fericească pe Alexandra, cerând-o în căsătorie. Pe lângă aceste persoane, care alcătuiau grupul cel mai de vază și mai impozant, mai erau prezenți câțiva musafiri mai tineri, strălucitori și ei prin calitățile lor remarcabile. Pe lângă prințul Ș. și Evgheni Pavlovici, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Prokofievna era mulțumită de asta, însă părea în general cam prea din cale-afară de îngrijorată. Prințul observase că Aglaia îl privise de vreo două ori cu atenție și, se pare, rămăsese mulțumită de el. Puțin câte puțin, devenea grozav de fericit. Gândurile „fantastice“ și temerile lui de adineaori (după discuția cu Lebedev), de care își amintea brusc din când în când, i se păreau acum un vis himeric, imposibil și chiar ridicol! (Și fără asta, prima dorință și pornire a sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ateu, negreșit se apucă să ceară stârpirea credinței în Dumnezeu prin violență, adică și prin sabie! De ce, de ce atâta frenezie deodată? Se poate să nu știți? Pentru că și-a găsit patria, pe care aici nu a întrezărit-o, și e fericit; a găsit limanul, pământul și s-a repezit să-l sărute! Doar nu numai din vanitate, nu doar din infame sentimente vanitoase provin ateii ruși și iezuiții ruși, ci din durere spirituală, din sete spirituală, din aspirația spre o cauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aș jigni din nou dacă aș crede una ca asta. Liniștiți-vă, prietene, e o exagerare. Și n-aveți pentru ce să ne mulțumiți atâta. Sentimentul e minunat, dar e o exagerare. — Nu vă mulțumesc, ci doar vă... admir, sunt fericit să vă privesc; poate vorbesc prostește, dar trebuie să vorbesc, trebuie să explic... măcar din respect pentru mine însumi. Totul era la el impetuos, tulbure și febril; se prea poate ca adeseori cuvintele rostite să nu fi fost cele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să aibă amărăciunea și nenorocirea mea, dacă sunt în stare să fiu fericit? Știți, nu înțeleg cum poate trece cineva pe lângă un copac și să nu fie fericit că îl vede? Să vorbești cu un om și să nu fii fericit că îl iubești? O, nu mă pricep să exprim... dar câte lucruri minunate nu se pot întâlni la fiecare pas, lucruri pe care și omul cel mai decăzut le-ar găsi minunate? Priviți un copil, priviți aurora dumnezeiască, priviți cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
noi și mai pe urmă când am aflat ce s-a întâmplat la aniversarea dumneavoastră. Mi s-a făcut milă de el, pentru că e un om atât de naiv și, în simplitatea lui, a ajuns să creadă că poate fi fericit alături... de o femeie... cu un asemenea caracter. De ce m-am temut pentru el, s-a și întâmplat: n-ați fost în stare să-l îndrăgiți, l-ați chinuit și l-ați părăsit. N-ați fost în stare să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o fundație sigură. Pe această fundație, studiul propagandei, studiul opiniei publice, psihologia socială și cercetarea de piață vor da un impuls suplimentar preocupărilor de a identifica, explica, măsura efectele comunicării de masă. S-a produs, în acest fel, o întâlnire fericită între un obiect de studiu relevant - efectele mass-media - și o metodologie adecvată acestuia - metoda statistică-experimentală. De la bun început, noul domeniu a fost perceput, inclusiv la nivelul opiniei publice, ca fiind relevant și s-a bucurat de susținerea mediului privat și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
erau prin excelență aplicate, aveau o orientare empirică pronunțată și apelau la metodele statistico-experimentale; - se axau pe problematica mass-media, mai precis pe influența - efectele mass-media asupra indivizilor, grupurilor și societății în ansamblu. În felul acesta, s-a produs o întâlnire fericită între un domeniu în expansiune, exploziv, am putea spune - mass-media -, și o metodă de cercetare - preponderent cantitativă, statistico-experimentală. Faptul că mass-media au cunoscut o evoluție explozivă mai accentuată în Statele Unite față de Europa, de exemplu, cât și acela că spiritul empiric
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
directe, ireparabilul estetic al efemerului. La adică, ce face fiecare om? Se ispășește pe sine însuși. N-aș putea iubi decât un înțelept nefericit în dragoste... Ceea ce face orașele mari atât de triste este că fiecare om vrea să fie fericit, iar șansele scad pe măsura ce dorința crește. Căutarea fericirii indică distanța de rai, gradul căderii umane. Și atunci, să ne mirăm de ce Parisul e punctul cel mai îndepărtat de Paradis? Poți înghiți biblioteci întregi, nu vei găsi mai mult
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
sărut, învăluiți agonizant de îmbrățișări? Și cum ne-am măsura singurătatea, de nu ne-am privi-o în ochii pierduți ai femeii? Căci prin ei, izolarea își oferă o priveliște de infinit sieși. Echivocul iubirii pleacă din faptul că ești fericit și nefericit în același timp, chinul egalând voluptatea într-un vârtej unic. De aceea, nefericirea în dragoste crește cu cât femeia te înțelege și te iubește mai mult. O pasiune fără margini te face să regreți că mările au fund
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
gura unanimă a unei femei pierdute. Unde sînteți, boli ascunse, de nu urcați, fatale și necruțătoare, spre un sânge dornic de spaimă și de nimicire? Tot ce numim proces istoric își are izvorul în suferința-n dragoste. Dacă Adam era fericit cu Eva, nimic nu s-ar fi schimbat în lume. Ispita diavolului: "veți fi asemenea lui Dumnezeu", s-a realizat în măsura în care creația omenească, născută din chinul iubirii, ne apropie de o treaptă divină. Fericirea n-are virtuți istorice. - Dumnezeu este
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]