7,503 matches
-
priceapă că timpul trebuie provocat, sfidat, altfel ne umple gura cu țărână, ștergându-ne din evidența lui. Din păcate, oamenii se grăbesc să-și risipească viața în fleacuri, în loc să aibă curajul să înfrunte eternitatea. Eram gata să mă las de sculptură, convins că nu mai există nimeni care să înțeleagă astfel arta, când am aflat cu emoție de proiectul cimitirului de marmură. Și sunt fericit că am venit aici, că pot să-mi pun talentul în serviciul dumneavoastră”. Bătrânul tăcea. Eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să faci, dragă, nici măcar geniile nu mai seamănă cu geniile de altădată. Lumea e în regres”. Ca să fiu pe placul admiratorilor mei, ar trebui să mă hotărăsc să-mi decern Premiul Nobel, deși nu știu dacă există un premiu pentru sculptură, organizându-mi după gustul meu ceremonia. Bineînțeles, dacă mă decid să-l accept. Poate fac ca Sartre. Dar nu, n-aș fi primul și ar însemna să copiez gestul altcuiva. Nu-mi convine. Apoi, eu sunt un histrion de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să Învețe, iar el era dornic să Îi fie profesor. Ea beneficia de cunoștințele lui superioare despre Italia și arta italiană; el se bucura de o companie feminină plăcută, cultivată și cu desăvârșire respectabilă. Henry Îi arătă frescele, picturile și sculpturile maeștrilor italieni, străduindu-se să Îi educe gusturile, care rămâneau uneori Încăpățânat provinciale, dar pe care și le apăra cu mult spirit. Recunoștea, de pildă, că avea dificultăți În a aprecia nudul. — Îți insultă conceptul american de decență? o Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la toate nevoile mele. La un moment dat oprisem mașina pe vârful unui deal. Coborâsem să privim peisajul. De sus, văile și dealurile păreau țesute pe pânză, micuțe, și aveai senzația că le puteai lua în palmă, ca pe niște sculpturi în miniatură, să te uiți bine la ele. Mici și delicate. Mici și delicate erau și mâinile mele, care se jucau în părul lui. Și vântul care bătea, cam rece, mă făcea să-mi ascund degetele prin păr, să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
o să te fut! Chiar te rog, spune pe un ton sincer, intim, și se oferă să mă sărute. Nu are pistolul la el, profit de apropiere și îl lovesc îngrozitor de tare în pelvis. Nu pierd timpul, pun mâna pe o sculptură de lemn și nu mă opresc până nu-l las lat. Singura lui șansă este că a fost ceva curat și tandru. Mă îndrept spre ieșire, însă ușa e încuiată, la ferestre sunt gratii, mă grăbesc naibii spre pistol, însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
care s-a întors împotriva lui și i-a prăjit mintea, și ajunse la vremurile bune. Zâmbi. Ce lumi vizitase! Câte lucruri învățase! își amintea cu admirație tehnicile sexuale ale poporului Ydjac, logica instinctivă a plantelor geniale din Poli XI, sculptura tonală a aurelionilor. Acum durerea dispăruse. Virgil depășise blocajul și își dezgropase propria istorie cu plăcerea unui arheolog autentic. Așa că ajunse într-un final la momentul când vizitase Dansatorii Spiralei. Anumite feluri de știință aspiră la condiția de poezie, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
compensat întru totul tonul arțăgos al Iocastei. Camera dădea spre muntele cel înalt, ale cărui vârfuri ascunse străluceau prin singura ei fereastră. Nu era o cameră frumoasă și probabil că ar fi părut complet neinteresantă de n-ar fi fost sculpturile. Sculpturile erau hidoase. Asta nu pentru că ar fi fost grotești, fiindcă și grotescul, măiestrit lucrat, devine frumos. Nu pentru că subiectele lor ar fi fost hidoase - chiar și capetele urâte pot fi emoționante atunci când sunt lucrate cum trebuie. Sculpturile erau pur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
întru totul tonul arțăgos al Iocastei. Camera dădea spre muntele cel înalt, ale cărui vârfuri ascunse străluceau prin singura ei fereastră. Nu era o cameră frumoasă și probabil că ar fi părut complet neinteresantă de n-ar fi fost sculpturile. Sculpturile erau hidoase. Asta nu pentru că ar fi fost grotești, fiindcă și grotescul, măiestrit lucrat, devine frumos. Nu pentru că subiectele lor ar fi fost hidoase - chiar și capetele urâte pot fi emoționante atunci când sunt lucrate cum trebuie. Sculpturile erau pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fi fost sculpturile. Sculpturile erau hidoase. Asta nu pentru că ar fi fost grotești, fiindcă și grotescul, măiestrit lucrat, devine frumos. Nu pentru că subiectele lor ar fi fost hidoase - chiar și capetele urâte pot fi emoționante atunci când sunt lucrate cum trebuie. Sculpturile erau pur și simplu - și fără urmă de îndoială - extrem de urâte, părând să nu aibă nici un sens și nici un scop estetic în afară de acea de a face ca lumea să pară urâtă și demnă de ură. Chiar și o asemenea descriere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
sens și nici un scop estetic în afară de acea de a face ca lumea să pară urâtă și demnă de ură. Chiar și o asemenea descriere e prea elogioasă. Sculptorul avusese mai puțin talent chiar și decât Vultur-în-Zbor, care nu era artist. Sculpturile îi priveau insistent de sus, de pe pereți, și făceau ca încăperea să pară mai întunecoasă. — Camera lui Liv, le-a spus Virgil Jones. N-a mai fost folosită de atunci, știi, de când a plecat cuă ăăă, cu mine. Sculpturile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
artist. Sculpturile îi priveau insistent de sus, de pe pereți, și făceau ca încăperea să pară mai întunecoasă. — Camera lui Liv, le-a spus Virgil Jones. N-a mai fost folosită de atunci, știi, de când a plecat cuă ăăă, cu mine. Sculpturile lui Liv. Sper că nu vă deranjează. Le-am adus înapoi cândă ăăă, am stat aici, în urmă cu ceva timp. Știi, înainte de a pleca din K. Dar asta nu contează. Aveți aici un pat. Un pat pe care Elfrida
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
uitat spre munte. O muscă i se așeză pe obraz. O îndepărtă. I se așeză pe celălalt obraz. O îndepărtă iarăși. A treia oară o lovi și și-o zdrobi pe față. Apoi mătură cadavrul insectei de pe el. în ciuda urâțeniei sculpturilor, în ciuda prezenței Elfridei Gribb, în ciuda lipsei oricărui simț al direcției, aici Vultur-în-Zbor se simțea în siguranță. Aerul din bordel era încărcat cu mireasma consolării. Dar adăpostul nu i se potrivea - sau, în orice caz, nu pentru mult timp. Cum eșuase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Vultur-în-Zbor e cel care face asta pentru mine. — Toți! izbucni Iocasta. Plecați cu toții! Lăsați-mă iarăși cu Casa mea. Elfrida Gribb, în dantelă albă, cu fața acoperită de un văl pe care urca nestingherită o muscă, stătea lângă fereastră, cu sculpturile în dreapta ei, muntele în spate, Vultur-în-Zbor în stânga și dezastrul uitându-se direct la ea. — N-o să pleci, spuse ea. Nu poți. Nu după tot ce am făcut. Te iubesc, Vultur-în-Zbor. Locul meu este lângă tine. El închise ochii și își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
invizibilă în spatele crustei de mucegai, zăcea pe o oglindă spartă, iar un păianjen își țesea pânza între una și cealaltă. Cârpe, hârtii și frimituri fuseseră și ele acoperite de învelișul atotstăpânitor al mizeriei. Iar deasupra podelei îmbâcsite, se ițeau, amenințătoare sculpturile. Sculpturi care, prin comparație își făceau străbunele cioplite din Casa Fiului Răsare să pară niște revărsări de frumusețe și bucurie. Respingătoarele și contorsionatele forme, chipuri, trupuri, membre trunchiate și peisaje de coșmar vorbeau despre o patimă tot mai adâncă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în spatele crustei de mucegai, zăcea pe o oglindă spartă, iar un păianjen își țesea pânza între una și cealaltă. Cârpe, hârtii și frimituri fuseseră și ele acoperite de învelișul atotstăpânitor al mizeriei. Iar deasupra podelei îmbâcsite, se ițeau, amenințătoare sculpturile. Sculpturi care, prin comparație își făceau străbunele cioplite din Casa Fiului Răsare să pară niște revărsări de frumusețe și bucurie. Respingătoarele și contorsionatele forme, chipuri, trupuri, membre trunchiate și peisaje de coșmar vorbeau despre o patimă tot mai adâncă a creatorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
afară, redus la statutul de pion în jocul altcuiva ca urmare a adevărului rostit de silueta acoperită de văl, Vultur-în-Zbor află povestea muntelui Calf; o află atunci când credea că nu se mai putea face nimic. Ca de obicei, se înșela. Sculpturile îi priveau insistent de sus, de pe pereți, în timp ce Liv scotea de sub pernă caietul cel vechi, vechi de tot, învelit într-o pânză neagră și aspră. — în zilele acelea Virgil ținea un jurnal, spuse ea. E o lectură interesantă. O găină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în care s-au trezit când au intrat, o cameră austeră și întunecată, luminată numai de lămpi cu gaz până în momentul când Prepelicarul deschise larg o fereastră cu oglindă. Nu era mobilată, dar felurite bucăți de piatră, bolovani și două sculpturi erotice frumos detaliate erau înșirate pe lângă pereți. Lui Vultur-în-Zbor i se păru o încăpere neprietenoasă. Era aproximativ pătrată, deși se îngusta la capătul îndepărtat, acolo unde se găsea o ușă închisă. Prepelicarul se îndreptă către ușă și o deschise. în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
traducea printre hlizeli tot ceea ce eu Îi ceream. Îmi plăcea Lili - era Întotdeauna veselă și băiețoasă. Conturul feței, care adăpostea ca un cuib oval ochii ei de cer, arcuiți ca niște ape crescute În relief, Îmi amintea de “ Madame Pogany”, sculptura brâncușiană care mă fascina de când o descoperisem reprodusă În cartea de istorie. “ Fata te iubește!” Îmi șoptea tremurat Mirel, colegul meu slăbănog și cu nas interminabil, privindu-mă conspirativ. Bietul Pinochio (așa-l strigau toți) Îmi spunea adevărul. Un adevăr
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Tudor și un butic În a cărui vitrină modestă era expusă, solitară, o splendidă rochie de designer. Am așteptat pînă ce un furgon Împodobit cu scene de trafic În manieră trompe-l'œil a garat În curtea unui atelier de sculptură. O femeie lată În umeri, cu trăsături germanice și păr blond prins cu un ac la ceafă, supraveghea doi adolescenți care Începură să descarce butuci de argilă pentru modelaj. În interiorul atelierului deschis, cîțiva artiști lucrau la mesele lor de sculptură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
sculptură. O femeie lată În umeri, cu trăsături germanice și păr blond prins cu un ac la ceafă, supraveghea doi adolescenți care Începură să descarce butuci de argilă pentru modelaj. În interiorul atelierului deschis, cîțiva artiști lucrau la mesele lor de sculptură, cu salopete peste Îmbrăcămintea lejeră. Un tînăr spaniol arătos, al cărui organ genital impozant de-abia Încăpea În acoperitoarea specială pentru ședința de pozat, stătea În picioare pe un podium, cu o grație posacă, În timp ce sculptorii - cu toții amatori, judecînd după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cinci oameni fuseseră uciși - de cineva care, aproape sigur, Încă mai umbla pe străzile din Estrella de Mar, Încă mai mînca sushi și citea Le Monde, Încă mai cînta În corul vreunei biserici sau modela lut la un curs de sculptură. Nimeni nu părea să conștientizeze asta la judecătorie, unde audierile se derulau În stilul lor interminabil, ca o bandă Möbius de proceduri tainice care se tot desfășurau, se inversau și se Întorceau de unde Începuseră. Avocați și jurnaliști, Într-o fizică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
uita asta. — Nu uit. Dar vocea Îi suna neconvingător. Mergînd cu mașina către Estrella de Mar, cu marea tremurînd dincolo de bariera palmierilor, am trecut pe lîngă biserica anglicană, ai cărei membri tocmai se adunau pentru repetițiile corului. La atelierul de sculptură, un alt tînăr spaniol poza Încordîndu-și pectoralii pentru zeloșii elevi În salopetele lor de artiști. La cinematograful de vară alternau Le Regle du Jeu, al lui Renoir, și Singing in the Rain, cu Gene Kelly, iar unul dintre zecile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
aproape c-ar putea să preleveze un set Întreg de amprente... Cine naiba să vrea să te-atace? — După cum se Întîmplă adesea, destui. Mai există o fațetă a Estrellei de Mar. Sezonul cu Harold Pinter, societățile corale și cursurile de sculptură reprezintă o distracție de grup elaborată. În paralel, fiecare Își vede de adevăratele afaceri. — Și care-ar fi alea? — Bani, sex, droguri. Ce altceva să fie, În zilele noastre? În afara Estrellei de Mar, nu dă nimeni doi bani pe arte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mare decît modesta antenă din Înregistrarea video. Barurile În care se serveau tapas(##notă - Gustări din gastronomia spaniolă.##) și restaurantele cu produse oceanice care tiveau portul erau ticsite cu localnici care se relaxau, după ziua de lucru, la mesele de sculptură și la roțile de olărit. Departe de-a fi demoralizați de tragedia familiei Hollinger, păreau mai Însuflețiți ca oricînd, flecărind zgomotos pe deasupra exemplarelor din New York Review of Books și din suplimentele de artă scoase de Le Monde și Libération. Intimidat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
la tinerii spanioli care pozau purtînd doar acoperitori genitale, l-am Întrebat pe Hennessy: — Sansom era sculptor amator? — Nu știu să fi fost. Chestia asta se leagă de teoria ta? — Tinerii ăștia... Îmi amintesc de modelele masculine de la cursurile de sculptură din oraș. — SÎnt prieteni suedezi de-ai lui Sansom. Mai vin uneori În vizită În Estrella de Mar și locuiesc aici. El Îi ducea să cineze la club. Niște tineri Încîntători, În felul lor. — Deci... Hennessy dădu din cap cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]