9,038 matches
-
șaisprezece ori. M-am concentrat asupra numărătorii ca s\-mi amân ejacularea. Apoi am adormit amândoi. Când m-am trezit la douăsprezece și jumătate, ea nu mai era. Nu-mi lăsase nici măcar un bilețel. Pentru că băusem la ore atât de stranii, îmi simțeam capul cumplit de greu. Am făcut un duș ca să mă dezmeticesc, m-am bărbierit și m-am așezat, așa gol cum eram, într-un fotoliu. Am scos un suc din frigider și pe când îl beam, mi-am amintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Dincolo de copaci începea o pantă lină. La intervale destul de neregulate de-a lungul pantei, se aflau niște case din lemn, cu un etaj, care mi s-au părut cam ciudate. N-aș putea spune ce anume mi s-a părut straniu la ele, dar aceasta a fost senzația pe care mi-au lăsat-o. Dacă ar fi să asemui cu ceva această senzație, atunci aș spune că e la fel cu cea lăsată de dorința de a picta himere într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
care mă obișnuisem. Mi s-a făcut brusc dor de râsete, de strigăte, de trăncăneli. Era exact gălăgia pe care nu am mai putut-o suporta în ultimele luni, dar acum că eram aici, într-o atmosferă de liniște, chiar stranie aș spune, nu mă simțeam relaxat. Atmosfera din cantină se asemăna cu cea de la un târg de mașini-unelte - un loc în care se adună specialiști interesați de un domeniu restrâns de activitate și care fac schimb de informații pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
facă plăcut. Din acest punct de vedere, este un tip foarte onest, chiar stoic aș spune și nu încearcă să păcălească pe nimeni. — Stoic? Cum poți să spui așa ceva când se culcă cu cine-i iese în cale. E chiar straniu, spuse Naoko, râzând. Cu câte fete s-a culcat până acum? Probabil că a ajuns la cifra de optzeci, am zis. Dar cu cât crește numărul, cu atât fiecare act sexual are o semnificație tot mai mică pentru el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
zi, a adus niște partituri și m-a întrebat dacă poate să-mi cânte ceva. Am lăsat-o și mi-a cântat o Invenție de Bach. A cântat... interesant, sau mai degrabă aș putea spune că a fost puțin cam stranie interpretarea ei, nu o puteam asemui cu nimic. Nu era șlefuită... pentru că nu urmase școli speciale de muzică și nici nu învățase sistematic. Era mai degrabă autodidact. Nu avea experiență și dacă s-ar fi pus problema admiterii la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
în fiecare dintre noi. Bineînțeles că nu i-am spus nimic până la urmă, pentru că nu eram convins că o să mă înțeleagă. Am tăcut și am ținut-o doar în brațe, strâns. În momentele acelea am simțit în ea ceva rugos, straniu, ceva cu care nu aveam să mă obișnuiesc. Senzația m-a făcut să-mi fie dragă Naoko și orgasmul a fost deosebit de puternic. Trupul pe care mi-l etala acum Naoko nu semăna deloc cu cel din noaptea aceea. Trecuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
continuă Reiko, nu mi-a rămas decât să-i iau capul în brațe și să-l mângâi, ca să încerc să o liniștesc. Și-a încolăcit brațele în jurul meu și a început să mă mângâie pe spate. Mă simțeam cumplit de straniu și m-au trecut fiori din cre[tet până în tălpi. Așa am ajuns, cu fata aceea frumoasă, descinsă parcă dintr-un tablou, întinsă în pat, îmbrățișându-ne, și mâinile ei îmi mângâiau spatele într-un fel incredibil de senzual. Soțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
perioadă atât de lungă m-ar fi terminat definitiv și c\ n-o să-mi mai revin. „Crede-mă, știu ce vorbesc“, am încercat eu să-l conving. Simptomele nu se lăsar\ așteptate: îmi țiuiau urechile, auzeam tot felul de sunete stranii, aveam insomnii. Mi-a sugerat să plec undeva singură, înainte, și mi-a promis că va veni și el de îndată ce rezolva toate problemele. I-am zis că nu vreau să merg nicăieri singură, că nu rezist fără el, că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mai mic, după moarte. Apoi l-au incinerat și n-a mai rămas decât cenușă din el. Ce-a lăsat în urma lui? O librărie amărâtă pe o stradă de cartier și două fiice din care, cel puțin una, era cam stranie. Ce fel de viață era asta? mă întrebam eu. Oare ce se afla în creierii aceia tulburi, așa cum zăcea în pat, cu capul bandajat și cu privirile ațintite pe mine? Tot gândindu-mă la tatăl lui Midori, m-a cuprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am văzut că steagul nu flutură pe catarg, de unde am dedus că e seară. Era și înălțarea steagului bună la ceva! — Watanabe, ești liber acum? întrebă Midori. — Nu știu, ce zi e azi? — Vineri. — Dimineață sau seară? — Seară, bineînțeles. Ce straniu ești! A, uite, e șase și optsprezece minute. A, deci era seară! Mă întinsesem în pat cu o carte în mână și ațipisem. Mi-am pus mintea la contribuție și mi-am dat seama că vinerea nu trebuia să merg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
a fost mai blând, deci și mult mai plictisitor decât primul - o mulțime de scene de sex oral - fellatio, cunnilingus, 69 - însoțite de efecte sonore scabroase, care mă făceau să mă simt ciudat la gândul că trăiesc pe această planetă stranie. — Cine poate să scoată asemenea sunete? am întrebat-o eu pe Midori. — Mie îmi plac, spuse ea. S-a auzit până și sunetul unui penis mișcându-se în vagin. Nici nu mi-am dat seama până atunci că există asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
băut bere și am citit. Prima oară citisem cartea în anul în care intrasem la gimnaziu. Acum, după opt ani, o reciteam, în bucătăria unei fete, în toiul nopții, îmbrăcat în pijamaua, cam mică pentru mine, a tatălui ei decedat. Straniu. Dacă n-ar fi fost împrejurările acelea ciudate, probabil că n-aș fi recitit Sub roți. Cartea era puțin cam siropoasă, dar destul de bine scrisă. Mi-a făcut plăcere să o răsfoiesc pe îndelete, chiar într-o librărie, în tăcerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
avea momentan probleme cu scrisul și mă ruga să nu mă îngrijorez pentru că i se mai întâmpla, uneori, așa ceva. Când a început vacanța, mi-am îndesat lucrurile în rucsac, mi-am încălțat cizmele și am plecat spre Kyoto. Doctorul cel straniu avusese dreptate - munții acoperiți de zăpadă erau incredibil de frumoși. Ca și la vizita anterioară, am dormit două nopți în același apartament cu Naoko și Reiko, am petrecut trei zile făcând cam aceleași lucruri ca și prima oară. Când apunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
perioadă de timp. Se găsea oriunde ceva de lucru pentru mine. Nu aveam o destinație anume în minte, ci pur și simplu mă mutam dintr-o localitate în alta. Lumea cea mare e plină de lucruri ciudate și de persoane stranii. La un moment dat i-am telefonat lui Midori. Îmi era cumplit de dor de vocea ei. Să știi că școala a început de mult, mi-a spus ea. La unele cursuri ni se cer deja referate. Ce naiba ai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ei limpezi, era îmbrăcată în cămașă albastră de noapte și ședea, cu genunchii la bărbie, pe canapea. Toate aceste imagini mă izbeau cu violență, una după alta, asemenea unor valuri puternice care voiau parcă să mă poarte spre un ținut straniu... O lume în care să trăiesc împreună cu moarta. În lumea aceea Naoko trăia, vorbea cu mine, ne îmbrățișam. Era o lume în care moartea nu însemna sfârșitul vieții, ci făcea parte integrantă din viață. Naoko continua să trăiască cu moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
i le dedicasem lui Naoko, au rămas zăvorâte, mobilele acoperite cu pânze albe și pervazurile prăfuite. Îmi petreceam cea mai mare parte a zilelor în acele încăperi. Apoi m-am gândit la Kizuki și mi-am dat seama ce idei stranii puseseră stăpânire pe mine. „Deci ai pus, până la urmă, mâna pe Naoko“, ziceam în sinea mea. „Ei bine, stai liniștit, Kizuki, a fost a ta de la bun început. Probabil că așa a fost să fie, acolo-i locul ei, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
nici un testament. Singurul lucru pe care l-am găsit a fost bilețelul pe care l-a l\sat pe biroul ei și în care scria: „Vreau ca toată îmbrăcămintea mea să-i rămână lui Reiko“. N-a fost un copil straniu? Oare de ce se mai gândea la haine când se pregătea să moară? Ce mai contau hainele? Poate că ar fi avut o mulțime de alte lucruri de spus. — Poate nu, am răspuns eu. Pufăind din țigară, Reiko părea dusă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
nou spre nord, Înapoi spre direcția din care veneam, deși pe o stradă paralelă. Trafic nu era aproape deloc și nici comerț. Cele câteva lămpi stradale abia reușeau să ilumineze conturul copacilor desfrunziți, Încărcați de stropi de ploaie, și acoperișul straniu al mașinii. În aer plutea un miros de cărbune și disperare. Brusc, m-am Împiedicat În Întunericul dintre două lămpi și am mormăit ceva despre „strigătul oamenilor pentru lumină“. Făceam aluzie la faimosul sloganul al lui Koch, sperând că astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
că nu se va abate niciodată de la linia propriei sale minți raționale, analitice. Până să-mplinească nouăsprezece ani, Asya era o tânără atât de profund Însuflețită de nevoia de a-și afirma propria individualitate, Încât devenise capabilă de cele mai stranii acte de rebeliune. Astfel că, dacă repetă obiecția Împotriva tortului, de data asta chiar mai stăruitor ca Înainte, În spatele furiei ei exista un motiv mai profund : Nu mai vreau torturi idioate! — Prea târziu, domnișoară, e deja gata, a spus mătușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și unul și mai mare de aluat. În seara aia la cină aveau să mănânce manti. — De câte ori trebuie să vă spun că nu-mi place manti? a urlat Asya. Știi că am renunțat să mai mănânc carne. Vocea Îi suna straniu până și ei, răgușită și străină. — Ți-am spus eu că-i e frică să nu se Îngrașe. Mătușa Zeliha și-a scuturat capul și a Îndepărtat o șuviță de păr care Îi căzuse pe față. — N-ai auzit niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În Arizona s-au dovedit a fi armeni americani, spre marea dezamăgire a maică-sii. Strivită sub povara neliniștii și a rucsacului greu pe care-l avea În spate a străbătut Piața Operei pe când vântul șuiera și Îi cânta melodii stranii la ureche. La Max's Opera Café zărit un cuplu de tineri care fie erau dezamăgiți de sandvișurile cu carne de vită din fața lor, fie tocmai se certaseră. Mulțumesc lui Dumnezeu că sunt singură, și-a zis Armanoush pe jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
o droaie. — De ce nu răspunzi? a insistat maică-sa. Nu ieșeai În oraș În seara asta? Armanoush a tăcut, conștientă că toată lumea din Încăpere trăgea cu urechea. — Da, mamă, a fost tot ce-a putut să Îngaime după o tăcere stranie. — Nu te-ai răzgândit, nu-i așa? Nu, mamă. Dar de ce ai un număr privat? Păi, am eu motivele mele, ca orice mamă. Nu răspunzi Întotdeauna la telefon dacă știi că sunt eu, a spus Rose coborând glasul cu tristețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
era o farfurie cu două mere și două portocale, curățate cu grijă și, după toate aparențele, lăsate acolo ca ea să le mănânce. Armanoush a luat un măr care se Înnegrise deja pe dinafară. Își simțea inima grea. În liniștea stranie a acelei nopți a ronțăit mărul, simțindu-se tristă și obosită. În curând trebuia să se Întoarcă În Arizona, Însă nu era sigură că era În stare să se deprindă cu universul Încorsetant al maică-sii. Deși Îi plăcea San
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că va Începe fie să țipe la ea, fie să plângă, nu-și putea imagina atâta durere rămânând calmă. În schimb, acesta a murmurat pe un ton obosit: — Uneori poți fi foarte crudă. În Încăpere s-a așternut o tăcere stranie, acoperită de țipetele copiilor care jucau fotbal afară, În stradă. Din intensitatea lor se părea că unuia dintre ei i se arătase cartonașul roșu și toți băieții din echipa lui erau acum ocupați să se certe cu arbitrul, oricine o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Bine ai venit, bine ai venit! a exclamat veselă mătușa Banu, Însă imediat a rămas În pană de cuvinte englezești. Pe când o urmăreau apropiindu-se, cele patru mătuși care stăteau la masă au Început să se foiască Într-un fel straniu, stânjenite, Însă cu zâmbetele largi, de la o ureche la alta, Încă Întipărite pe chip. Curios să vadă cum mirosea străina, Sultan al Cincilea a sărit imediat În picioare și a Început să-i dea târcoale, descriind cercuri din ce În ce mai strâmte În jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]