73,470 matches
-
o materie epică ce abunda în violență. Din încercarea asta n-a rămas nici un cuvânt. Nici cea mai vagă amintire a unei scene înecate în sânge, spre a servi răzbunării sângelui, nu vrea să-mi vină în minte. N-am reținut nici un nume, fie el de cavaler, de țăran sau de cerșetor. N-a mai rămas nimic, nici o afurisenie rostită de vreun preot, nici un țipăt de vrăjitoare. Și totuși trebuie să fi curs fluvii de sânge, cel puțin o duzină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
său întinerit nu se lasă distras de nimic, nici măcar de el, domnul în costum de catifea reiată. Dar privirea mea rătăcește. În timp ce răsfoiesc colecția pe 1939 a ziarului, adusă din arhivă, nu iau act decât în treacăt de evenimentele cotidiene reținute de la începutul războiului de Avanpostul de Danzig. E drept că eul acoperit de ani mâzgălește în carnetul său de notițe ce filme rulau în prima săptămână a lui septembrie în Langfuhr și-n cinematografele din orașul vechi - de pildă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Oare se plimba pe el, uguind, vreun porumbel care se rărătăcise prin lucarna deschisă? Oare, speriat de mine, acesta a lăsat în urma lui un găinaț proaspăt? Oare sfoara înnodată a fost descâlcită pe dată? Am recurs la briceag? M-a reținut sfiala? Oare am cărat cufărul mai degrabă micuț pe scări în jos și l-am lăsat, cuminte, în grija mamei? Mai există și alte posibilități, ele sunt interșanjabile: pe baza unor hotărâri legale privind protecția spațiului aerian, pe la jumătatea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mi s-a spus că, pe moment, nu mai este nevoie de recruți pe submarine: recrutarea a fost sistată. Pe urmă s-a spus că, după cum se știe, războiul nu se purta numai sub apă, de aceea voiau să-mi rețină cererea și s-o transmită mai departe, la alte arme. Pentru noile divizii de tancuri care au să fie înființate, conform planificărilor, existau cu siguranță posibilități, de îndată ce avea să vină la rând leatul douăzeci și șapte. „Nu fii nerăbdător, băiețaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
oglindirea de sine. La vremea asta voi fi împrumutat probabil de la cine știe cine și Leonardo da Vinci a lui Merejkowski pentru a o devora în pod. Ședeam pe o găleată de stins focul, răsturnată, și citeam mai mult decât puteam să rețin. Astfel mă topeam în cărți care te invitau să fii un altul, într-o altă zonă: Jürg Jenatsch, August, cel care a făcut ocolul lumii pe apă, Heinrich cel Verde, David Copperfield sau cei trei mușchetari la un loc... Rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
care trag sau împing cărucioare supraîncărcate. Pe cufere și boccele șed copii care vor să-și salveze păpușile. Un bătrân trage un căruț în care doi miei vor să supraviețuiască războiului. Colecționarul de imagini vede mai mult decât poate să rețină. În timpul unei pauze, din nou în retragere, sunt în urma unei fete care - în privința asta sunt sigur - se numește Susanne și s-a refugiat cu bunica ei din Breslau. Acum, fata îmi mângâie părul. Mi se permite s-o țin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de ruine; acolo urma să fie gustată libertatea necunoscută mie. Ceea ce amăgește la prima vedere este faptul că atunci când jupoi ceapa, ochii încep să-ți lăcrimeze. Astfel, se aburește ceea ce cu ochii limpezi ar fi lizibil. Cu mai multă claritate reține chihlimbarul meu ceea ce a rămas închis în el: mai întâi ca țânțar sau păianjen minuscul. Pe urmă, însă, un alt obiect care s-a închis în ceva ar putea să se vâre în prim-planul amintirii: schija de grenadă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
probabil primăria din Groß Giesen. În orice caz, am plecat fără să-mi dau demisia de la mină și am luat autobuzul imediat după schimbul unu. Trebuie să fi fost cu puțin înainte de Crăciun sau la începutul noului an. Ceva mă reținea. Era cumva fiica, atașată de mine, a șefului? De-a lungul drumului era zăpadă, peste care cădea altă zăpadă. În bagaj aveam un kilogram de unt pus deoparte și două sticle burtoase de brom, procurate din laboratorul minei, pline cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
-și îndeplinească un alt rost: tocată strat după strat, ea declanșează lacrimi ce tulbură privirea. Mă găsesc, mai exact mă văd, pe băncile de sub castanii ce dăruiesc umbră curții căminului Caritas. Așezat alături de câte un bătrân căruia încerc să-i rețin chipul pe hârtie. Desenez cu creionul ochi tulburi, încețoșați, și pungile de sub ei, urechi uscate, cu marginile crestate, gura care molfăie întruna. Desenez fruntea, un câmp răscolit de brazde, acum craniul neted sau înnorat de smocurile de păr rar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
călătoriei mele în Franța s-au păstrat, pe lângă un caiet de schițe, un teanc de desene: coli pe care, cu o pană de pescăruș sau cu un tub de bambus, o linie de contur, care aproape că nu se frânge, reține capete de femei și de bărbați care - pe drum, prin cafenele, pe băncile din parcări, în metrou și în diferitele locuri prin care am dormit - mi-au stat aproape preț de o schiță. Pe deasupra, mai există și două duzini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mai frumoasă floare a pădurei. In filtrul așa de felurit prin care huma își purifică glodul, 11 atinge măsuri neînchipuite. Cum oare poate o esență așa de vaporizată avea existență și culoare și cum o substanță așa ele fragilă poate reține un așa de perfect parfum? Fiindcă Hallipa lipsise de la masă, o latitudine domnise despre fragii "cu sau fără zahăr", "cu sau fără vin". Fragii, bogat acoperiți cu pulbere fină de zahăr, apoi stropiți abundent cu șampanie nepusă la gheață, rece
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
trăsură: - Orice ar fi! Nici un minut! Totuși, nu de plecarea lor era vorba. Și cum Lenora era gata să leșine din nou, Hallipa, speriat, voi să iasă pentru a da ordine, nu se îndură să plece de lângă Lenora, care îl reținea de braț de câte ori se depărta, pentru a-l respinge imediat. Depline, superbe bătură opt note egale ale vocei curate, nobile, a bronzului pur. Cu o reeomandație către Lina, ou o privire de rugăminte spre Elena, care se retrăsese iar cu
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
fugi! Dejunăm la un restaurant împreună. După dejun, la 2, era încă prea devreme. Nory vroi să treacă pe la o vitrină, unde spunea că a văzut niște pantofi verzi cu croiala dintr-una. De-aproape, nu fu mulțumită. Mini o reținu alături ca să admire bijuteriile vechi din galantarul unui argintar cunoscut. Pe una din acele paftale late de aur masiv, un filigram delicat desena forma unui medalion, pe care îl umplea un smaragd uriaș: o brățară de domniță. Schimbul aurului, vânzarea
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
care credea ea că trebuiesc strămutate la oraș, drept chezășie îndestulătoare a trecutului. Cum exclamau din nou asupra plecărei pe ploaie, se concedie și fugi. Nici nu deschise umbrela prin curte. Abia când se văzu în afară de primejdia de a fi reținută, se adăposti sub en-cas-ul mic, care dintr-o dată îngreunat de apă, îi apăsă mâinile. Găsi adăpost bun subt castani, pe fășia de alee centrală. Tramvaiul sosea. Puțină întîrziere și l-ar fi pierdut. Se emoționa. Era întuneric din cauza norilor groși
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
a văzut întîi bolnava, a luat Linei un interogatoriu de inchizitor. Ca la cărturăreasă, unde te duci decis să nu dai nici un indiciu și de la prima întrebare spui tot, așa și Lina s-a mărturisit pe contul Lenorei. Doctorul a reținut, îndeosebi, că doamna Hallipa fusese foarte cochetă. Tot aci s-a cam încruntat. Declarase de la început tuturor, în contrazicere cu ceilalți doctori, că-și ia răspunderea vindecărei. Proasta de Eliza nu spusese nimănui că în ultimul timp Lenora nu mai
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
că am învățat carte din primul an. Tovarășul (Dumnezeu să-l odihnească în pace!) nu era un om rău dar căzuse în patima băuturii, iar noi eram o altă generație sacrificată pe altarul beției sale. Nu am amintiri pregnante, nu rețin sfaturi sau clipe memorabile. Îmi amintesc doar de o veșnică durere de spate care m-a chinuit până ce am plecat în altă școală, la clasa a cincea. Tovarășul ne lăsa mereu în pauză. Pauzele erau prea lungi și ne zbenguiam
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
eu știu. Eram într-o concurență acerbă cu trei, patru băieți. Unul dintre ei, era cel mai deștept și-mi cam umplea visele... dar le spunea colegilor că m-ar fi plăcut dacă eram mai albă... Nici nu îi mai rețin numele și ce drag mi-era atunci, dar în mintea mea îl porecleam „gălbejitul”. Poate dintr-o frustrare copilărească, pentru că-mi luase locul la învățătură. Tatăl învățătorului era veterinarul din zonă. Venea pe la tata și îi povestea câți juncani a
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
închide gândindu-se. — Nu închide ochii ăia frumoși și răspunde-mi! Mai vedem noi. Hai, acum lasă-mă să plec. — Ciau! Își desprinde încetul cu încetul brațele care o țineau strâns pe Prințesa, deși ar fi vrut s-o mai rețină și nu-i venea să creadă câtă plăcere îi stârnise acum în inima lui „arțăgoasa” de ieri. — Teofana, aștept cu nerăbdare răspunsul tău, o urmărește cu privirea cum ea aleargă, depărtânduse, „fată cu cu gropițe în obraji” își spune în
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
De aceea să nu mă prezinți cu numele de Teofana. Nici să nu amintești acest nume cât stau la voi.Să mă prezinți cu numele pe care ți-am spus că-l mai port. — Prințesa — Da văd ca l-ai reținut. — Chiar îmi place — Nu mă dai de gol? — Jur! Fiind cu mașina, Teofana nici n-are timp să se gândească la felul cum vor reacționa părinții lui Alexandru, dar mai ales el sărăcuțul, că se și pomenește în fața casei părintești
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
multe detalii. — Primisem informațiile de care aveam nevoie. Interesant că m-am uitat să te văd printre nuntași fiind sigură că ai venit, dar nu te-am recunoscut. — O singură dată ne-am văzut, pentru scurt timp, nu ne-am reținut figurile. Nici eu, care m-am uitat atent la dumneavoastră când ați vorbit la masă, nu v-am recunoscut. Nici prin cap nu mi-a trecut că sunteți doamna de la Aachen. — Ai dreptate. De fapt atunci eram cu o altă
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
și nu mai știau ce să creadă. Urcați-vă odată, inconștienților! șuieră din nou doctorul amenințîndu-i cu pumnul. N-auziți că se apropie de noi? Strigătul de ajutor nu se mai auzi, în schimb ceva cu mult mai curios le reținu tuturor atenția îmbolnăvindu-i de groază. Pe lîngă răgetele leului se mai făceau auzite strigăte de elefanți, de maimuțe, de leoparzi și chiar de tigri. Nu mai era pentru nimeni nici o îndoială. Ceea ce spusese doctorul la început, și anume că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
și zăriră iar satul scăldat în soare, mașini și oameni trecînd pe șoseaua din depărtare, tractoare pe cîmp, crezură că se află în paradis. Nu se mai gîndiră nici la canistră, nici la alte lucruri care i-ar fi putut reține și se îndreptară spre sat. Se feriră însă cît putură mai bine să nu fie văzuți de nimeni în acel hal. Intrară la prima casă să se spele și să se odihnească o clipă în liniște. Și, după o vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
iar cu toții, cu forțe noi și, după un urcuș destul de anevoios, în timpul căruia doctorul Pompiliu Stănescu le spuse tuturor că o a doua nebunie ca asta nu mai face nici dacă-l ard de viu, ajunseră la peșteră. Ceea ce trebuie reținut în primul rînd din această nouă expediție la Peștera Liliecilor este faptul că, deși spusese tot drumul că nu mai intră în peșteră pentru nimic în lume, Ilinca a intrat totuși ținîndu-se strîns de brațul lui Virgil și al Bărzăunului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
așteaptă. Și, în scurt timp, vocea ei. Speriată. Ciufulit trezită din somn. Poate nu singură. Poate... — Hei. Sunt la Alex. Aș vrea să vii până aici. Ea nu știe unde stă Alex. Îl întreabă multe lucruri, din care David nu reține nimic. Niiiiiiii-mic. Dictează adresa mașinal și închide telefonul. Îi aude o jumătate de respirație înainte de ton, nu și întrebarea. David ar zâmbi într-un acces de mulțumire pe care și-o intuiește sadică, dacă și-ar aduce aminte cum. David
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
greoi, printre valuri, ducând cu sine o mulțime îm blănită și doldora de diamante care ieșea, ritual, la soare pe punte, ca samurii pe zăpada translucidă, la amiază. Dintr-un port al cărui nume nu făcuse deloc efortul să-l rețină trimisese să i se aducă o cutie de cretă colorată. În noaptea aceea tapetul cu stele de mare din cabina lui de pe Thule lăsase la iveală pereți de mult nezugrăviți, umpluți febril de un scris mărunt și colțuros, cu litere
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]