70,637 matches
-
atitudinea naturală" (ontică, proprie prezenței cotidiene a omului). De altfel, de la bun început analitica existențială angajează un procedeu "recalcitrant" față de regulile de constituire judicativă a discursului. Acest procedeu este neobișnuit într-un demers stăpânit de normele discursive acreditate (judicativ) și constă în "scoaterea la iveală, prin punere în evidență, a unui temei (subl. C.)."160 Datorită unei astfel de tehnici de construcție filosofică, Heidegger se apropie de gânditorii presocratici; dar trebuie să observăm, în lucrarea citată precum și în altele, că nu
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
gânditorii presocratici; dar trebuie să observăm, în lucrarea citată precum și în altele, că nu este vorba despre un gest de consimțire asupra unor gânduri ale anticilor, cât despre așezarea gândului său asupra ființei, ființei ființării și ființării, al căror "sens" constă într-o legătură cu însuși faptul de a fi Dasein, în forma "scoaterii la iveală" a unui temei pe calea "punerii sale în evidență", formă a gândirii proprie filosofiei presocratice, după cum susține filosoful german însuși. Pornind de la această constatare, trebuie
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
determinări logice (judicative), formal și alethic, deși resemnificate fenomenologic, socotite, altfel spus, existențiali, nu-i lipsesc enunțului; astfel încât, condiționarea sa (a enunțului) în structura factică din care face parte ar putea să fie doar aparentă. E drept, formalul nu mai constă acum decât în abstracție: ființarea-simplu-prezentă, corelatul "obiectual" al enunțului, survine prin abstragerea tuturor sensurilor ustensilice ale ființării-la-îndemână. Dar nu cumva în felul acesta formalul semnifică tocmai ordinea în care este operată abstracția, atestând astfel coincidența cu sensul kantian al formalului
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
iar revelarea propriului este evenimentul însuși (poate ar fi mai potrivit să spun "întâmplare destinală" în loc de eveniment). Heidegger spune: "evenimentul revelării propriului nici nu "este", nici nu "este dat"."180 În termenii săi, evenimentul trebuie gândit prin sine, pentru că el constă (este constituit) ca atare tocmai ca revelare a propriului. Orice raportare a sa, în sens condiționant, constitutiv, chiar și numai regulativ, la ființă, s-ar solda cu o pierdere a sa; iar în termenii reducției judicative a dictaturii judicativului: evenimentul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
de prealabil: față de orice constituire fenomenală, care este, în fapt, autoconstituire a Dasein-ului. Din această perspectivă, cele două componente ale unei structuri intenționale actul și obiectul corespunzător ies în evidență, adică pot fi recunoscute ca atare. Funcția structurii intenționale ceva-ca-ceva constă în "legarea" a două "ca"-uri, unul reprezentativ pentru facticitatea Dasein-ului, celălalt pentru ordinea "spunerii despre", a enunțului. Ceea ce înseamnă că ambele "ca"-uri au devenit deja "ceva", că ele sunt constituite fenomenal prin anumite acte aparținând altor structuri intenționale
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
enunțul. Sensul de corespondență al adevărului, adică sensul "istoric" blocat la nivelul enunțului, nu reprezintă, totuși, o greșeală, o anomalie, o mistificare etc., ci un fapt firesc, posibil el însuși "pe baza fenomenului originar al adevărului".190 Dar în ce constă adevărul? Esența adevărului este "starea de descoperire", iar aceasta este sincronă cu însăși starea-de-deschidere a Dasein-ului (care presupune locul-de-deschidere al acestuia, cu toate încrengăturile "existențiale" puse deja în evidență): "Adevărul în sensul cel mai originar este starea de deschidere a
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
judicativului își poate ascunde natura sa formală, identificându-se aspectului său alethic, mai apropiat de timp, așadar cu un caracter obiectual mai pronunțat decât aspectul formal; cum se și întâmplă, parțial, în logica simbolică.197 Dar și aspectul din urmă, constând în blocarea adevărului la nivelul judecății, funcționează la fel: poate fi susținută dictatura judicativului doar prin structura sa formală, fără intervenția in actu a aspectului alethic: fapt posibil prin "formalismul logic", care înlocuiește problema adevărului cu aceea a corectitudinii (formale
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
dictaturii judicativului, lăsând deschise însă ambele căi de analiză a dictatutii judicativului, indicate mai sus. Structura originară judicativă are un caracter strict formal, dacă o luăm ca S P, așa cum am propus într-un capitol anterior. Ea se multiplică, am constat deja, în raționament și argumentare. Dar ea este incompletă pentru dictatura judicativului; trebuie să intervină "al treilea element", cum s-a arătat că spune Aristotel, adică verbul a fi, întotdeauna unit cu timpul. Așadar, vom avea "S este (nu este
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
vor fi operate ca atare. Se cuvine a mai face, totuși, o observație pe această temă: "forma" pe care o va îmbrăca reducția non-judicativă ar trebui să fie aceea a unei hermeneutici radicale, menționată și în Introducere. Aplicarea reducției judicative constă, așadar, în trecerea de la descrierea constituției dictaturii judicativului, așa cum ea a fost desfășurată în secțiunea anterioară și cum se va completa în capitolul de față, la ceea-ce-este ca atare dictatura judicativului, adică la timp; ar fi vorba despre o reducție
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
dimensiunea sa ființială și să devină o ființare fermă în însuși faptul ei de a ființa, suficient de puternică pentru a suporta greutatea predicativității, adică a tuturor a operațiilor de predicare și a predicatelor corespunzătoare. În plus, întrucât predicarea, care constă în alăturarea (legarea) "predicatului" la un "subiect", reprezintă o funcțiune pur formală (S și P pot primi fel de fel de interpretări, iar P se raportează, predicativ, în același mod al alăturării, sau legării, cum spune Aristotel, însă amândoi termenii
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
lui, tinde a-l copleși: un subiect în timp este ceva tulburător, tocmai fiindcă, astfel aflat, subiectul nu pare a mai fi el însuși. Pe fondul timporizării, acceptată măcar cu titlu de ipoteză, poate apărea oricând o "criză" a subiectului, constând în insuportabilitatea operațiunilor timpului, pentru un anumit subiect, care îl împinge pe acesta către o ieșire a sa din timp, prin anularea ființării proprii (timpul fiind, cum știm deja, ființarea "respectivă" însăși, ca durată umplută; e drept, de un anumit
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
a unei ființări, mai bine spus, pe temeiul celor de mai sus, în ființarea ființării conștiente (este tot una cu judecata, în-ființând prin timporizare, adică prin acte constitutive ele însele posibile prin structura operațională a judecății, obiectuală în esența sa, constând în cele două aspecte ale acesteia, formal și alethic). Judicativ, un asemenea enunț "Timpul este, obiectual, tot una cu ființa și este, operațional, tot una cu judecata" este cu totul semnificativ; non-judicativ, însă, el nu are un sens bine făcut
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
corespondența dintre ceea ce spune judecata și faptul la care ea se referă -, "este" capătă natură judicativă; intervenția timpului în acest moment nu este deloc întâmplătoare; tocmai el aduce sub un singur sens toate aceste elemente ale judecății. Totuși, natura judicativă, constând, pentru verb, în jocurile sale temporale, nu-l epuizează pe "este"; căci acesta, în esența sa, reprezintă ceea-ce-este, anume ceva care se poate sustrage timporizării, neprimind moduri temporale proprii ființării, și care reprezintă, în fapt, ființa însăși. Numai că sustrasă
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
observațiile de mai sus: este cu putință reflexivitatea timpului, în condițiile în care acesta nu este omul? Un răspuns simplu poate fi dat: este cu putință, dar numai printr-un fenomen "temporal" pe care Heidegger îl numește "intratemporalitate" și care constă, în termenii cei mai simpli, în faptul încadrării temporale (așezare în "ordinea" temporală) a oricărei ființări, timpul fiind, așadar, simpla ordine de succesiune a făpturilor lumii. Dacă omul este încadrat temporal, prin viața sa aflată în desfășurare neîncetată, atunci putem
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
reflexivă temporal); de aici apropierea demersului "reductiv" de unele idei ale demersului de tip ontologic; dar ființa este deschiderea, cum spune Heidegger, însă, cum nu mai spune el la fel de clar, este deschidere în interiorul unității "om-lume". Acceptând aceasta, preeminența ființării conștiente constă în reflexivitatea sa temporală și în deschiderea sa către cealaltă ființare și către ființă, adică în faptul participării sale la ceea ce poate fi numit "unitate ontologică"; fie aceasta ca atare, fie determinată, în sens de "situație existențială" (relație determinată a
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
de substanță primă, pe lângă funcțiunea propriu-zis logică, pentru subiect; b) pe de altă parte, sensul de general și sensul de însușire, pe lângă funcțiunea propriu-zis logică, pentru predicat. Care sunt actele constitutive ale recondiționării temporale a subiectului și predicatului? În ce constă, de fapt, noua "lucrare" a timpului? Știm, deocamdată, numai că timpul se re-timporizează pe sine, dar într-un sens unic, anume acela al prezentuirii, și că din această schimbare decurge și re-însemnarea subiectului și predicatului și, mai cu seamă, participarea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
căpătăm o direcție nouă de lucru asupra lor, care nu mai aparține ca atare dictaturii judicativului, deși operațiile pe care le angajăm aici sunt dintre cele care au o "natură" judicativă. Oricum, șansa judicativului (doar) regulativ în această operație nouă constă: în preluarea faptelor din lumea vieții omului ca și cum toate ar fi originare în mod absolut. Aplicarea unui fel de "judicativ regulativ" nu este încă o problemă, în acest moment al discursului, dar dificultățile pe care aceasta le-ar implica pot
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
judicativ, așadar a formei ideologie, cu cele trei acte ale sale, dar și a aspectelor și elementelor judecății: este vorba despre funcția de autorizare în orizontul dictaturii judicativului. Prin autorizare, evenimentul prezentuirii este deschis către survenirea viitorului; de fapt, el constă într-o asemenea survenire, este el însuși survenire, dar a unui fapt care întotdeauna păstrează rezerva de a fi prezentuit. Din această perspectivă, autorizarea este timpul care prezentuiește limitat nelimitatul, determinat nedeterminatul, finit infinitul. Autorizarea este timpul infinit prezentuitor, constrâns
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
care nu se mai poate afla judicativul însuși ca structură și "substanță" a acelui ceva. De fapt, timpul trebuie să intervină, însă numai în sensul supra-temporal prin care se constituie "obiecte" complexe din obiecte "simple" constituire deja. Un asemenea eveniment, constând în instituirea reglării judicative, nu poate fi conceput, deocamdată, decât ca un eveniment având sensul depotențării judicativului constitutiv. Tocmai de aceea, evenimentul în cauză nu este specific dictaturii judicativului. Totuși, aceasta nici nu-i neagă posibilitatea. De ce? Fiindcă posibilitatea sa
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
scop, primul fapt care capătă sens este "fenomenul" inflației de autorizare. Ce înseamnă aceasta? Desigur, nu poate fi vorba despre simpla operație de autorizare, dar nici despre ceva care depășește condiționările acesteia. Într-un prim înțeles, fenomenul inflației de autorizare constă în depășirea unei măsuri potrivite de către autorizare, în sensul că autorizarea se produce și pentru fapte nesemnificative și, pentru același fapt, în mai multe rânduri. Nu este vorba aici despre un fenomen de autorizare pe care îl cunoaștem și care
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
autorizarea veritabilă, care este act de timporizare. De ce se întâmplă astfel? Este vorba aici despre un refuz al timpului? Nicidecum! Timpul însuși se retrage; dar rămâne în locul lui ceea ce evidențiam mai devreme: un "timp" convențional, corespunzător inflației de autorizare, care constă în înșiruirea evenimentelor publice, ele însele fapte potrivite convențiilor temporale ordonatoare, adică ele însele cu un statut deteriorat de "eveniment". Datorită acestei stări de lucruri, căpătăm noi, locuitorii sferei publice, conștiința ordinii, a rostului înșiruirii "evenimentelor", a gospodăririi lucrurilor în vederea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
11, 61 a, pp. 208-217. 71 Cf. Analitica primă, II, 25, 69 a, pp. 263-265. 72 Analitica secundă, 19, 99 b; p. 186. 73 A se vedea: Analitica secundă, 100 a., și Nota 2, p. 190 (Mircea Florian). 74 "... știința constă în cunoașterea generalului ...". Aristotel, Metafizica, I (A), 1, 981 a; (1965) p. 51. 75 A se vedea Gh. Vlăduțescu, Modernitatea ontologiei aristotelice: aristotelismul ca filosofie a individualului. 76 Cf. Analitica secundă, II, 19, 100 a; p. 188. A se vedea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
influența unei alte cauze), nici simțurile prin ele însele n-ar greși; intelectul nu ar greși din cauză că, acționând numai după legile lui, efectul (judecata) trebuie să se acorde în mod necesar cu aceste legi. Iar în acordul cu legile intelectului constă formalul oricărui adevăr." Ibidem. 129 CRP, II, p. 287. 130 CRP, II, p. 270. 131 Cf. CRP, II, pp. 270-271. 132 CRP, II, p. 119. 133 CRP, II, p. 119. 134 A se vedea, pentru problema diferenței dintre imagine și
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
și comercianții de produse vitivinicole, până la data de 15 august a fiecărui an, pentru producția aflată în stoc la data de 31 iulie a anului în curs. (2) Sunt scutiți de întocmirea declarației de stocuri detailiștii a caror activitate economică constă în vânzarea vinului în cantități mici, direct către consumator, cu excepția celor care utilizează depozite specializate sau comercializează o cantitate mai mare de 2.500 hl produse vinicole pe an. ... Articolul 4 (1) Producătorii de struguri, persoane fizice sau juridice, întocmesc
EUR-Lex () [Corola-website/Law/155392_a_156721]
-
solide, cum ar fi părți de plante, humus inclusiv turba sau scoarță, cu excepția celui alcătuit în întregime din turba. ... b) Sol și mediu de creștere, atașat sau însoțind plantele, alcătuit integral sau parțial din material specificat la lit a), sau constând parțial din orice substanță anorganica solidă destinată susținerii vitalității plantelor, originar din: ... - Turcia - Bielorusia, Estonia,Georgia, Letonia, Lituania, Moldova, Rusia, Ucraina - țări noneuropene, altele decât Algeria, Egipt, Israel, Libia, Maroc și Tunisia. 8. Boabe pentru consum din genurile Triticum, Sacale
EUR-Lex () [Corola-website/Law/155349_a_156678]