73,470 matches
-
el, săracul, nu știe că trebuia să fie deja mort, Pentru mine e ca și cum ar ști, Oricum ar fi, nu ai puterea nici autoritatea de a modifica o fișă, Te Înșeli, am toate puterile și toată autoritatea, sunt moartea, și reține că niciodată n-am fost atât de mult ca Începând din această zi, Nu știi În ce te bagi, o aviză coasa, În toată lumea există un singur loc unde moartea nu se poate băga, Ce loc, Acela pe care Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Dincolo de ea, către vest, se putea zări silueta modernă a clădirii Europa Haus a lui Gropius, în vreme ce spre nord se vedea bine aripa sudică a sediului Gestapoului de pe Prinz Albrecht Strasse. Aveam motive întemeiate să o recunosc, căci fusesem cândva reținut acolo la ordinul lui Heydrich. În același timp, determinarea diferenței dintre SD - sau Sipo, cum mai era numit Serviciul de Securitate - și Gestapo era o problemă foarte delicată, chiar și pentru unii dintre cei care lucrau pentru aceste două instituții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
încă repede, Gunther. Se uită cu înțeles la Nebe și continuă: — În cea mai bună tradiție Kripo, un bărbat, un evreu, a mărturisit deja crimele; numai că, de vreme ce mai mult ca sigur atunci când a avut loc ultima crimă el era reținut, se pare că s-ar putea să fie de fapt nevinovat și că un element mult prea zelos din preaiubita forță polițienească a lui Nebe pur și simplu i-a înscenat acestui bărbat povestea asta, punându-i-o în cârcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
El păstrează cheile în biroul său atunci când se închide la bagaje lăsate în păstrare. Deubel arătă spre un bărbat gras, cu înfățișare soioasă, care stătea la câțiva metri mai încolo, rozându-și podul palmei: — Ăla e. — Se pare că îl reținem de la cină. Spune-i că vreau numele și adresele tuturor celor care lucrează în sectorul ăsta și ora la care încep să lucreze dimineața. Indiferent de orele la care lucrează, vreau să-i văd pe toți aici la ora normală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
civilii pe care îi avem acum n-ar putea să-și găsească nici ochelarii de pe nas. Darămite un Gormann. Ei, aia a fost o treabă bine făcută. — Mersi, Tanchistule. — Oricum, domnule, țăcănitul ăsta mic din Sudeți pe care l-ați reținut nu pare că ar fi putut să o facă, nu-i așa? Dacă nu vă supărați că spun asta. — Nu, dacă nu avea un telefon în celulă, nu putea. Totuși, vom vedea dacă oamenilor de la biroul de bagaje lăsate în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
mai curând posibil. Heil Hitler, Al dumitale, Otto Rahn K. M. Wiligut Weisthor Caspar-Theyss Strasse 33, Berlin Vest Către SS-Unterscharführer Otto Rahn, Tiergartenstrasse 8a, Berlin, Vest 30 iulie 1938 STRICT CONFIDENȚIAL Dragă Otto, Am aflat de la Anders că poliția a reținut un evreu bănuit de anumite crime. De ce nu ne-a trecut prin minte nici unuia dintre noi că poliția, fiind așa cum e, va pune în cârca unei persoane, mai ales un evreu, aceste crime? La momentul potrivit în planul nostru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
asigura să nu existe furturi. Și nu va fi permis nimic care să pună în pericol în vreun fel siguranța vieții sau proprietății germane. — Cum poți controla o gloată? — Vor fi emise directive. Cei care le vor încălca vor fi reținuți și se va avea grijă de ei. — Directive? am aruncat cu țigările în bibliotecă: Pentru o gloată? Hai, că asta e bună. — Fiecare șef de poliție din Germania va primi un telex cu instrucțiuni. Brusc, m-am simțit foarte obosit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
se duce să se așeze pe scăunelul de fier, împinge o dată, apoi încă o dată. Picioarele i se îndoaie în aer, spatele se apropie și se îndepartează. Pantofii albi de mireasă i-au căzut din picioare, nu a încercat să-i rețină. A doua zi o găsesc pe coridor, s-a împrietenit cu cameristele, urmărește căruciorul lor care se mută de la o cameră la alta, le ajută, se apleacă să ia ceașafuri curate și le dă fetelor. Nu mă vede imediat, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
La primul etaj, în spatele unei ferestre mari, se află un bărbat în halat care ne privește. Și ce! Chiar dacă s-ar termina acum, dacă am intra în întuneric așa. Am ochii aceștia care mă privesc, mâna aceasta unsă care mă reține. Nimeni nu m-a iubit așa, nimeni. Nu te voi duce acolo înăuntru, nici o canulă nu te va curăți. Te vreau și acum sunt puternic și voi găsi mijlocul să nu te mai jignesc. — Gândește-te la tine, gândește-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
coatele noastre ude. Sub masă genunchii ni se ating, în timp ce pe tălpi ni s-au lipit câteva șervețele de hârtie. Am făcut greșeala să așez punga sub masă, nu mi-am dat seama ce fac. Italia o trage spre ea. Rețin punga: — Nu-i nimic. — Arată-mi. Și rochița cu volane de tafta iese la iveală udă și înfoiată. — E fetiță? Dau din cap cu privirea aplecată spre pâlnia pe care am făcut-o cu mâinile sprijinite de masă. Mă impresionează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
care tremură încă, o dată în timp ce o mașină trece pe viaduct. Privirea Italiei se oprește la picioarele divanului, care nu mai are cuvertura lui cu flori, e acoperit cu o catifea ocru murdară și deșirată. — Ce cauți? Nimic. Dar ceva îi reține privirea. Atunci îmi amintesc de câine, de botul lui ieșind în permanență de sub marginea divanului desfundat. — Unde e Crevalcore? — L-am făcut cadou. — Cui? — Țiganilor. Posterul însă a rămas acolo, maimuța cu biberonul ei nu s-a mișcat de pe perete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
încerca să mă reped până acolo; nu vă pot promite ferm. Deocamdată, vă rog să-i spuneți surorii dumneavoastră că am telefonat... Dacă nu, nu-i nimic, voi suna eu din nou. Vă mulțumesc. Gata, închide telefonul. Dar Lotaria te reține: - Vedeți, e inutil să telefonați, aici nu e casa Ludmilei, e casa mea. Ludmila dă numărul meu de telefon persoanelor pe care nu le cunoaște prea bine, spune că sunt bună să le țin la distanță... Rămâi descumpănit. Un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de reacții diferite, a căror inventariere se anunța laborioasă pentru amândoi. Eram ocupați cu aceste exerciții când, prin deschiderea ușii glisante, a apărut figura lui Makiko. Fata, evident, așteptase s-o urmez, iar acum venea să vadă ce obstacol mă reținuse. Și-a dat seama imediat și a dispărut, dar nu destul de repede încât să nu observ că era ceva schimbat în îmbrăcămintea ei: își înlocuise tricoul lipit pe trup cu un halat de mătase, ce părea făcut anume ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
să pot fi sigur că este ea, fără a mă expune la echivocuri și dezamăgiri; și să-i suprim pe toți tinerii care au aerul că ar putea fi prietenii Franziskăi, poate chiar pe punctul de a o întâlni intenționat, reținând-o cu o conversație plăcută, în clipa în care eu ar trebui să fiu cel ce o întâlnește, din întâmplare. M-am lungit în detalii de ordin personal, dar asta nu înseamnă că, operând aceste eliminări, mobilul meu este în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
rămâne o ultimă speranță, ca cele zece romane, volatilizate în mâinile tale de cum ai început lectura, să se afle în biblioteca asta. În fine, ți se deschide în față o zi liberă și liniștită; mergi la bibliotecă, consulți catalogul; îți reții cu greu un strigăt de bucurie, ba chiar zece strigăte; toți autorii și toate titlurile pe care le cauți figurează în catalog, înregistrate sârguincios. Completezi o fișă și o predai; ți se spune că în catalog trebuie să fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
receptorul. — Henry! Suni ca să te scuzi că n-ai fost la ședința de vânzări? glumi ea. De data asta sunt dispusă să te iert, dar să nu se mai întâmple. Ha-ha, crăp de ciudă, pe cuvânt, spuse el. Nu te rețin, poate în pauza de prânz vrei să-ți faci manichiura sau vrei să dai o raită pe la Barneys, nu? Leigh se strădui să râdă. Era de-a dreptul ciudat cât de bine o cunoștea. Deși, practic, era vorba de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Săo Paolo, gânguri Adriana. Nu-mi pari a fi brazilian. — Nu? Din cauza numelui sau a nasului? zise el zâmbind în sfârșit. Nu e nevoie să fii brazilian să recunoști bossa nova când o auzi. — Scuze, cred că nu ți-am reținut numele. Tu ești? întrebă Adriana cu ochii mari. Știa de ani buni de experiență că, dacă îi tratezi pe cei aroganți ca pe niște nimeni, sunt ai tăi pe vecie. Lui îi cam pierise zâmbetul de pe buze, dar apoi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
urgentă a unei măsuțe de toaletă cu oglindă și a unor dulapuri California), ar fi foarte, foarte fericită să locuiască acolo. — Bine, querida, de data asta suntem dispuși să trecem cu vederea. Dar te rog să fii și tu mai reținută pe viitor. Nu trebuie să-ți mai spun că tatăl tău a fost destul de stresat în ultimul timp. — Știu, Mama. Și poartă-te frumos cu domnul Baron, o avertiză maică-sa. Nu uita tot ce te-am învățat. — Mama! Firește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
împreună cu Emmy și Adriana, când cutreierau toate barurile, la cocteiluri sau chefuri de zilele de naștere, când beau peste măsură, fumau peste măsură și se sărutau cu peste măsură de mulți tipi al căror nume și chip nu-l mai rețineau. Dumnezeule, i se părea că trecuse o veșnicie... șapte, opt ani i se păreau o viață întreagă. Acum nici tocurile pe care le purta nu mai erau atât de înalte (cum de altădată purtase ceva atât de inconfortabil?), iar barurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Regulile sunt un punct de pornire, pentru adolescenți. Dar ele nu înseamnă nimic pentru femeile mature. Vreau să spun că orice carte care vorbește despre sex doar ca despre ceva ce ar trebui evitat sau de la care trebuie să te reții nu este nici pe departe relevantă. Adriana se bucură când văzu că Mackenzie părea înmărmurită și continuă: — Pentru că, zău așa, ce rost au bărbații dacă nu știi în primul rând să te bucuri de ei? Mackenzie o aproba clătinând din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
din gură o clipă? I-am spus că sunt ocupată tot weekendul chiar dacă singurul lucru din programul meu este să iau prânzul cu maică-mea sâmbătă și — făcu o pauză și inspiră adânc — el a spus că nu mă mai reține dacă îi spun când aș putea într-o seară săptămâna viitoare. Ieșim marți. A făcut deja rezervări. — Querida! Sunt atât de mândră de tine. Ai putea să scrii chiar tu rubrica! Adriana era extrem de mulțumită de cum evoluau lucrurile. Nu numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
frumos și a fost filozof. Șopenhauăr. Gicule, nu-ți mai lansa ochii În atmosferă preacum melcul, n-am zis șo pe cineva, că nu ești patruped pe lângă casa omului, respectiv câine, cel mai bun prieten al animalului numit om. Șopenhauăr, reține numele, poți să Îl notezi dacă vrei, spre verifcări ulterioare pe net, Îți spun pe litere, ca la școală, a zis ăsta niște chestii de stă mâța patronului În coadă... Sandu Șpriț Își dă șapca pe spate și Îi aruncă
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
trebuie să Îți spun și eu? Gicu soarbe din halbă și mustăcește: Sandule, a zis Boc că vor crește salariile În două mii unșpce, l-am văzut cu ochii mei din cap, era pe la un radio, nu contează unde, n-am reținut. Dacă a zis el, Înseamnă că știe, părea serios nevoie mare. Știe pe dracu`, Boc nu știe nimic. Femeiul a zis că nu scăpăm de criză, cică mai avem de tras. Sunt semnale, dar mai durează. Știi că la noi
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Sandu se conformează, iar Gicu continuă povestea lui Poe: Cum a scăpat de la vest point, po s-a apucat de poezii, dar nu prea avea succes. L-a lovit norocul atunci când a scris proză, ceva cu un manuscris, n-am reținut numele, și cu o sticlă, așa era titlul. Po era bețiv? Întrebarea lui Gore Îl zgândără pe Gicu. O fi fost, naiba știe, nu-ți spusei că avea o viață dezordonată? Ăștia care scriu nu sunt uși de biserică. Beau
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
po al meu, cică trăgea și opiu din ăla, adică se droga, poate pentru inspirație, poate pentru a uita de viața pe care o dusese, ca să zic așa, dar păcat de el. Și de la turbare a murit, pe-asta am reținut-o, că după ce l-au luat de pe trotuar l au dus la spital și acolo s-a dus pe lumea ailaltă. Cred că ar fi putut să mai scrie, dacă ducea o viață normală. A murit la 40 de ani
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]