73,470 matches
-
și atâția duși către coana moarte de o soartă pribeagă. Sau la bac, Sandule... Ce-ți veni cu bacul, nedumeritule? Reduci discuția despre Bacovia la un amărât de bac? Bă, Bacovia a zis că a primit versurile de la Dumnezeu, să rețineți asta. Gicu se lasă pe spate, duce halba la gură, Înghite câteva guri, apoi trage cu urechea la melodia Dă mamă cu biciu-n mine, interpretată de Nelu Ploieșteanu, preferatul celor trei cheflii. Gore soarbe și el din halbă, apoi oftează
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
doamna Othon care s-a dus să-și prezinte omagiile familiei mele. Locomotiva fluiera. ― Șobolanii... spune judecătorul. Rieux vru parcă s-o ia în direcția trenului, dar se întoarse spre ieșire. ― Da, spune el, nu-i nimic. Tot ceea ce a reținut Rieux din acele clipe a fost trecerea unui muncitor care ducea sub braț o ladă plină cu șobolani morți. În după-amiaza aceleiași zile, la începutul consultațiilor, Rieux l-a primit pe un tânăr despre care i se spusese că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
acasă. Și cu toate că povestitorul n-a cunoscut decât exilul întregii lumi, el nu trebuie să-i uite pe cei, ca ziaristul Rambert sau alții, pentru care, dimpotrivă, suferințele despărțirii se amplificaseră prin faptul că, fiind călători surprinși de ciumă și reținuți în oraș, ei se aflau în același timp departe de ființe la care nu se puteau întoarce și de țara lor natală. În exilul general, ei erau cei mai exilați, căci dacă timpul stârnea în ei, ca și în noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
se justifice. "Dar e greu spunea el. De mult mă gândesc la asta. Atâta timp cât ne-am iubit, ne-am înțeles fără cuvinte. Dar iubirea nu durează mult. La un moment dat ar fi trebuit să găsesc cuvintele care ar fi reținut-o, dar n-am putut". Grand își ștergea nasul cu un fel de șervet în carouri. Apoi și-a șters mustățile. Rieux îl privea. ― Iertați-mă, domnule doctor, zise bătrânul, dar cum să spun ? ... Am încredere în dumneavoastră. Cu dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
gata socoteala. Numeri morții, viii, și s-a terminat povestea. Dar porcăria asta de boală ! Chiar și cei care n-o au, o poartă în inimă." Directorul nu era mai puțin copleșit. La început, călătorii, împiedicați să părăsească orașul, fuseseră reținuți la hotel prin închiderea cetății. Dar puțin câte puțin, epidemia prelungindu-se, mulți preferaseră să locuiască la prieteni. Și aceleași cauze care umpluseră toate odăile hotelului, le țineau de atunci încoace goale, din moment ce nu mai soseau noi călători în orașul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
SĂ AȘTEPTĂM IZBĂVIREA GENERALĂ FĂRĂ A FACE PE EROII. EU NU MERG MAI DEPARTE. Rieux se ridică, cu o expresie subită de oboseală. \ Dumneata ai dreptate, Rambert, ai întrutotul dreptate, și pentru nimic în lume n-aș vrea să te rețin de la ceea ce ai de gând și care mi se pare ceva drept și bun. Dar trebuie totuși să-ți spun următoarele: nu este vorba de eroism în toate astea. E vorba de cinste. Este o idee care poate să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
oarecum orbește, din zori până noaptea. Se culca târziu și dormea buștean. Trecerea bruscă de la lipsă de ocupație la această muncă istovitoare îl lăsa aproape fără visuri și fără puteri. Vorbea puțin de evadarea lui apropiată. Un singur fapt de reținut: la capătul unei săptămâni, el i-a mărturisit doctorului că, pentru întâia oară, în noaptea precedentă, se îmbătase. Ieșind din bar avusese deodată impresia că ganglionii lui se îngroșaseră și că brațele i se mișcau greu la subsuori. Se gândise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
el cu un surâs crispat. La urma urmei a rezistat destul de mult. Dar Rieux părăsea acum sala cu un pas atât de grăbit și cu un astfel de aer, încât, atunci când trecu pe lângă Paneloux, acesta a întins mâna să-l rețină. Doctore, i-a spus el. Rieux s-a întors fără să se oprească și i-a zvârlit cu violență: \ Cel puțin ăsta era nevinovat, o știți bine! Apoi s-a întors și, trecând prin ușile sălii înaintea lui Paneloux, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
a întins mâna și i-a spus cu tristețe: \ Si totuși nu v-am convins. Ce importanță are ? spune Rieux. Ce urăsc eu este moartea și durerea, știți bine. Și vrând, nevrând, le suferim și luptăm împreună contra lor. Rieux reținea mâna preotului. Vedeți, spune el ocolindu-i privirea, nici măcar Dumnezeu nu poate acum să ne mai despartă. DE CÂND INTRASE ÎN FORMAȚIILE SANITARE, PANELOUX NU PĂRĂSISE SPITALELE ȘI LOCURILE UNDE CIUMA PUTEA FI ÎNTÂLNITĂ. EL ÎȘI ALESESE, PRINTRE SALVATORI, LOCUL CARE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
lui. Dar mai era posibil, așa cum ni se întâmplă tuturor, și se bătea cu pumnii în piept, el gândise și ne spusese acel lucru fără dragoste creștinească. Ceea ce rămânea totuși adevărat era că din orice lucru e totdeauna ceva de reținut. Pentru un creștin chiar și cea mai crudă încercare este în folosul lui. Și ceea ce acest creștin, în speță, trebuia să caute, era tocmai folosul său și în ce consta acest folos, și cum putea fi găsit. ÎN ACEST MOMENT
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
închipuit aici ce a putut să devină sentimentul despărțirii care fusese trăit de atât de mulți dintre concetățenii noștri. Trenurile, care în timpul zilei au intrat în orașul nostru nu erau mai puțin încărcate decât acelea care au ieșit. Fiecare își reținuse un loc pentru ziua aceea în cursul celor două săptămâni de răgaz, tremurând ca nu cumva să nu fie anulată în ultima clipă hotărârea prefectorală. Unii călători care veneau spre oraș nu erau, de altfel, cu totul dezbărați de teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ai putea înțelege Iașul fără Mănăstirea Cetățuia, o citadelă a spiritului și războiului. Atât orașul cât și mănăstirea au cunoscut vitregiile abătute asupra Moldovei, dar au învins și au rămas cu temeliile puternice, adânc înfipte în pământul strămoșesc. Cetățuia a reținut atenția tuturor vizitatorilor de la înălțarea ei și până astăzi. Biserica elegantă și simplă, o găsim așezată în mijlocul ansamblului mănăstiresc. Apoi, vedem casa domnească cu un sistem de pivnițe boltite și cu cerdac la care se ajunge printr-o scară exterioară
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
efendi, efendi, blem la Rumele( efendi, efendi, haide la Rumelia)”<footnote Nicolae Iorga, Călători străini în Țările Române, București, 1973, p. 284 footnote>, la care Gheorghe Duca i-ar fi răspuns: mergi tu, eu nu voi merge. ,, După ce l-a reținut la masă și l-a cinstit ca pe un fost stăpân, Duca i-a plătit dajdea răscumpărându-se de iobăgie”<footnote Idem, Studii și documente, vol. IV, p. 40 footnote>. A fugit din locurile natale de mic copil și a
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
fi fațada care cuprinde un spațiu fără ferestre la parter, iar la etaj, ferestrele lipsesc în partea stângă de pe fațada principală din cauza scării din zid care coboară la apartamentul doamnei. La subsol și demisol, sistemul bolților este permanent prezent. Ne rețin atenția ancadramentele de la intrări și ferestre, executate din piatră fasonată și frumos decorată. Ingenios a fost realizat și sistemul legăturilor pe verticală prin elementele de scară interioară de la parter la etaj, sau accesul direct la subsol și demisol. În partea
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
școala moldovenească de pictură. În Moldova, neputându-se păstra mereu contactele cu centrele principale de artă ortodoxă ale vremii, Constantinopolul și Athosul, fie din cauza distanței prea mari, fie din cauza evenimentelor politice, uneori meșterii erau nevoiți, ca din arta importată să rețină adeseori doar unele aspecte, la care ei au adăugat unele elemente originale, formându-se astfel o tradiție locală de pictură. De aceea pictura moldovenească se caracterizează uneori prin păstrarea unor teme care, în celelalte monumente de tradiție bizantină au dispărut
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
asta se tot gîndea Thomas. Se aștepta la Întrebări incomode; pregătise, pentru unele previzibile, răspunsuri liniștitoare, dar aproape nici unul corect; doar el trebuia să știe, cu adevărat, despre ce este vorba. Un studiu despre evoluția inseminărilor artificiale, asta trebuia să rețină, În rezumat, Lars; pentru o mai mare precizie a datelor dorea Thomas să pătrundă În memoria artificială; tot mai mult arificial, mai totul virtual, de aceea nici spargerea nu avea să fie spargere, ce mare lucru forțarea unei parole, un
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
loc precum Christiania nu avea cum să scape de tot vigilenței autorităților, iar Lars acolo o făcea, uneori, lată. Thomas Îl și auzea trăncănind despre Cryos, copii la comandă și lovitura dată. Dar cu Dumnezeu Înainte! A pornit de la ceea ce reținuse și notase demult: datele Înscrise pe recipientul de la prima recoltare, 3081-1. Se Îndoia de reușită. Lars Îi oferise cheia unei porții, dar nu era destul. CÎnd a văzut că pe monitor, alături de 3081-1, apare S.T./94-Gr. a simțit un fel
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
a-și vedea, pentru cîteva clipe numai, toți urmașii, fii, fiice, laolaltă; mai mult, o oră; i-ar fi fost destul; i ar fi privit pe rînd, aceștia și-ar fi spus doar numele, el nu le-ar fi putut reține pe toate, erau atîția, dar și le-ar fi reamintit apoi pe cele mai multe; În subconștient, s-ar fi imprimat toate. „Încă o dată, Juan, mulțumirile mele! Am un băiat care Îți seamănă!... Îi voi povesti... Mult noroc!“ și i-a Întins
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
chiar era Maica Tereza. Îmi pare rău c-am întârziat. Am făcut o prostie cât mine de mare. Dar puteai să-mi lași un mesaj, i-am spus. Sau un bilet. —Am încercat, dar nu m-au lăsat. Ți-am reținut, totuși, un loc la cursa de ora trei pentru New York. Credeam că o să-ți dea prin cap să întrebi. Mi-ai reținut un loc? — Bineînțeles. Nu te-aș fi lăsat pentru nimic în lume acolo, fără să-ți asigur întoarcerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
lași un mesaj, i-am spus. Sau un bilet. —Am încercat, dar nu m-au lăsat. Ți-am reținut, totuși, un loc la cursa de ora trei pentru New York. Credeam că o să-ți dea prin cap să întrebi. Mi-ai reținut un loc? — Bineînțeles. Nu te-aș fi lăsat pentru nimic în lume acolo, fără să-ți asigur întoarcerea. Drept cine mă iei? — Îmi pare rău. M-am speriat rău de tot, n-am mai fost în stare să-mi adun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
a făcut față de aceasta adăugiri semnalate de el însuși prin paranteze drepte. Am omis doar introducerea lui Jean Cassou, „Portrait d’Unamuno“, tradusă și ea și comentată de autor, citând însă în note, în originalul francez, fragmentele ce i-au reținut atenția lui Unamuno. Am crezut că procedez în spiritul marelui scriitor neconformist hotărând să introduc între paranteze ascuțite și fragmentele, mai întinse sau foarte scurte, omise de Unamuno la retraducerea propriului text și care, după el, avea să mai intereseze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cei mai săraci cu duhul, în sfârșit, cei mai proști. A fost auzit afirmând că din triada clasică a celor trei vicii: femeile, jocul și vinul, primele două distrug în mai mare măsură mintea decât al treilea. Și e de reținut că don Miguel nu bea decât apă. Cu un bețiv mai poți sta de vorbă - îmi spunea el odată -, ba i se-ntâmplă să mai spună și el câte ceva, dar cine rezistă oare la conversația cu un jucător de cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cuvinte: — (Aici o frază în esperanto care vrea să însemne: Nu credeți și dumneavoastră, ca și mine, că pacea universală se va instaura curând mulțumită limbii esperanto?) Lui Augusto îi veni să-și ia tălpășița, dar dragostea pentru Eugenia îl reținu. Celălalt continuă să vorbească, tot în esperanto. În sfârșit, Augusto se hotărî. — Nu-nțeleg nici o vorbă din ce spuneți, domnule. — Cu siguranță vă vorbea în jargonul ăla blestemat pe care ei îl numesc esperanto - zise mătușa care tocmai intra. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Asta nu! - zise unchiul. — Și ce dacă? — Don Augusto! Don Augusto! — Eu cred - adăugă mătușa - că nu trebuie să renunți la intențiile dumitale din pricina celor petrecute... — Evident că nu! Așa e cu atât mai meritoriu. — La atac deci! Și ai reținut că suntem de partea dumitale și poți veni la noi acasă de câte ori vrei, indiferent dacă e sau nu pe placul Eugeniei. — Nevastă, dar ea n-a precizat că-i displac vizitele lui don Augusto!... Trebuie s-o câștigi cu forța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
sunt îndatorat, cum aș putea s-o tăgăduiesc, pentru faptul că mi-a trezit facultatea amoroasă; odată însă ce mi-a trezit-o și stârnit-o, nu mai am nevoie de ea; femei, câte vrei.“ Ajuns aici, nu-și putu reține un zâmbet, căci își aminti de acea frază a lui Víctor, care, după ce Gervasio, proaspăt căsătorit, îi anunțase că se duce cu nevasta lui într-o mică vacanță la Paris, îi spusese: „La Paris, și cu nevasta? Asta e ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]