7,774 matches
-
Horst Rippert, fost pilot al Luftwaffe, a recunoscut recent că el se afla la bordul Messerschmitt-ului, pe 31 iulie 1944 - „Puteți să vă opriți din căutat. Eu am doborât avionul lui Saint-Exupéry“. Confesiunile tardive au avut întotdeauna ceva emoționant, dar mărturisirea lui Rippert, a unui om care și-a ucis, fără să știe, unul din scriitorii favoriți, e și mai și. Germanul spune că a trăit toată viața cu vina de a fi provocat moartea lui Saint-Exupéry, ale cărui texte le
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
în aviație). „Ar fi fost cu neputință să știu că în avionul ăla se afla Exupéry. Am sperat și continuu să sper că nu era el“, zice Rippert. Istoricii speră, în schimb, închiderea cazului, deși au dubii referitoare la autenticitatea mărturisirii veteranului. Dar mă întreb: ce motive ar avea să inventeze o asemenea poveste un fost aviator neamț cu o bunică evreică, reconvertit apoi la jurnalism sportiv, frate al proaspătului decedat Ivan Rebroff (pe numele lui adevărat Rolf Rippert), celebru cântăreț
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
am o rugăminte uriașă. Să-mi călăuzești gândurile spre fratele meu și să mă Înveți să lupt. Și, mai ales, să nu mă Împiedici să plec. Fiindcă nu plec decât ca să revin. Împreună cu Ștefănel. Ajută-mă. Tăcură cu toții după această mărturisire. Erina aștepta răspunsul lui Cosmin și Îi era teamă ca acesta să nu fie un refuz. O vreme se auziră doar tropotele liniștite ale cailor mergând la pas. Apoi vocea căpitanului sparse lunga tăcere. - Să ne Întoarcem. Alexandru plecă privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
o putea vedea de la Înălțimea spiritului său. Că până și Shan Bao se supusese unei voințe care Îl depășea atunci când Îl trimisese pe Liu Huang În căutarea unui călător cu ochi albaștri. Că totul, chiar și această ninsoare plină de mărturisiri, era o parte din kharma. Că forțe uriașe Îl Îndreaptă spre un destin complicat, dar că aceleași forțe uriașe Îl pregătiseră să Înfrunte acel destin. Se Întoarse să-i mulțumească maestrului, dar acesta dispăruse. Dacă nu cumva toată discuția fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
tânăr pictor. Alexandru Frassetti. Mâna lui Ștefănel strânse mânerul fotoliului, trupul Îi deveni ca un arc. Simțea inima bătându-i nebunește. Alexandru. Amir. Frații lui. Săgeata lui Amir Îndreptată spre Alexandru. Sultanul nu mai ceru nici o traducere. Asista, uluit, la mărturisirile celebrului luptător mongol, simțind că cei doi aproape că uitaseră de prezența lui. Era, Într-adevăr, un final de an incredibil. - Am Încercat să intru În palat, Împreună cu alți trei războinici. Misiunea trebuia Îndeplinită. N-am reușit. Tovarășii mei au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
an. 1476. Nici unul din cei trei nu se putea desprinde, Însă, de vraja acestei povești adevărate. Vizita lui Mahomed se transformase În cu totul altceva. Voise să fie un act de autoritate și devenise o stavilă inutilă În calea unor mărturisiri care Îl depășeau. Înțelese că n-ar fi trebuit, poate, să se afle acolo. Dar avea dreptul să se afle acolo. Era capitala lui. Păzită de oștile lui. În imperiul pe care el Îl lărgise și Îl consolidase. El, Mahomed
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și Îl strânse cu blândețe. Oană desluși, În ochii lui, un amestec de bucurie și tristețe. În eticheta epocii, atingerea voievodului era semnul suprem de onoare. Dar În gestul lui Ștefan era infinit mai mult decât un simbol. Era o mărturisire fără cuvinte, care cuprindea neliniștea, furia, dorința de răzbunare și, mai ales, prietenia. Abia În acea clipă Oană simți că a ajuns acasă și că acesta nu e doar un prag, ci o datorie. Trebuia să ajungă din nou brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În definitiv, relația lui cu Apărătorii nu este una de lectură, ci de răsfoire neatentă, de joacă În pauza de prânz, sau de simplă curiozitate de genul „ia să văd și eu ce citește copilul meu”. Ceea ce, deja, este o mărturisire. Căci fiecare din noi visează o Întoarcere spectaculoasă la ceea ce visase, copil fiind, să devină. Mabu este una din pozițiile cele mai frecvente În antrenamentele călugărilor de la templul Shaolin. Ea se mai numește „poziția călărețului”. Tehnici de respirație profundă, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de confesional, de spovedanie. Nu mai este nevoie de un duhovnic tipic, cu anteriu, întrucât blogurile au devenit, în anumite cazuri, locuri de auto-spovedanie. Nu mai este necesară spovedania clasică, în sens religios, întrucât blogurile sunt și locuri predilecte de mărturisire, în care, însă, lipsește ceva esențial: lipsește tocmai urmarea spovedaniei, curățirea și canoanele primite de la preot. Stăpânii de bloguri își sunt propriii preoți; uneori, comentariile vizitatorilor lor au oarecare funcție punitivă, de sancționare ori alinare, dar nu mai mult de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
în prim-plan. Performance-ul, umanitatea pusă la bătaie fără milă și scrijelită până când spațiul vital al fiecăruia e distrus, bate orice teatru. Decorticarea senzorială se face în forță, pe nervii călcați în picioare ai celuilalt, într-o continuă boxare a mărturisirilor. Cei doi se provoacă, se fugăresc, se bat. Și din când în când mai și tac și fac exerciții de încălzire, de respirație. Își țin spectacolul în formă. Apoi ea îi spune că e moartă după el, el nu mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
mai puțin pe mine, de vreme ce încă de dimineață îmi erau deschise drumuri de evadare ce mă purtau în lumile dorite. Astăzi, ori de câte ori suferă din cauza notelor slabe sau a profesorilor neputincioși și isterici, nepoții se lasă numai pe jumătate consolați de mărturisirea bunicului cum că a fost un elev în parte puturos, în parte ambițios, dar oricum slab, sub medie. Ei gem, de parcă ar fi nevoiți să care pietre de moară a căror greutate a fost calculată pedagogic, de parcă perioada de școală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
-sa și conversase cu ele două cu o sforțare, în timp ce li se servea laptele bătut. Propusese apoi o plimbare, dar Mini, care nu putea suferi situațiile falșe, le lăsase singure pe Nory și Elena, pentru a putea să-și facă mărturisirile amicale. Nory, cea nemulțumită de toți și de toate, avea o slăbiciune pentru Elena. Fie impresie a tovărășiei de copilărie, fie stimă reală, făcea pentru ea o excepție la regula nemiloasă a judecății batjocoritoare cu care "feminismul" ei maltrata pe
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
tramvaiul! zise Mini. Se plimbau în sus și în jos, vorbind. - ... Dar ce să vezi! După câteva luni, confesorul, un biet bătrân, a venit aiurit să spuie maicei superioare că, de un timp, primește de la unele din "oile sale păstorești" mărturisiri ciudate. . . și, cu tot secretul confesiunei, nu știe, dacă nu trebuie. Superioara, care era o administratoare zdravănă, a silit pe bietul popă să fie cât mai precis. A cerut nume și amănunte complete. Când a auzit că e vorba de
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
aceea Rim se credea în concediu de la studii și, în rol de gazdă amabilă, era foarte vorbăreț. își expunea concepțiile cu 69 multă bunăvoință. Descrierea sugestivă a meritelor casnice ale Lenorei și indiferența, dacă nu chiar antipatia, pentru Lina păreau mărturisiri asupra gusturilor și aspirațiunilor neîndeplinite ale marelui doctor. Era totuși greu să identifici acele aspirațiuni cu Rim! Nory povestea că doctorul îi declarase că toate femeile, chiar ea, care se pretindea practică, se ocupă de "lucruri secundare". Nu explicase mai
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
să facă, spăimântat de ce sa poate întîmpla, s-a repezit spre lăcustă. Lenora 1-a oprit: " Foarte bine face că mi se adresează mie - a spus - fiindcă eu singură sunt în drept să mă ocup de ea. . ." Și a făcut mărturisirea secretului nașterei lui Mika-Le. Cu ce termeni. . . nu știu. . . " Foarte calm și foarte clar", spune Lina, care nu-și vine în fire. Și cum toți împrejur erau înlemniți și își pierduseră piuitul, Lenora, cea mai cu sânge rece, a sfătuit
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
tânjea după iubirea Constanței, a întrebat-o:”Spune-mi, nu-mi ascunde nimic, pe pașă îl iubești”. Ea este indignată:”Să se îndoiască dacă îl iubesc? Cum ai putu să crezi, Belmonte, că mi-am dăruit inima altcuiva?”. Auzind această mărturisire, Belmonte își exprimă fericirea: „Tot ce părea de negândit, prin iubire s-a-mplinit”. Se cântă pe scenă în aplauzele publicului: „Trăiască iubirea, nimic nu este mai presus, Nimic să n-aprindă gelozia.” În următoarele scene din actul III, Belmonte încearcă de
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
stare exasperată, intră în panică. Nu bănuia că soția lui poate suferi atât de mult din pricina celor aflate la spitalul din Pitești. Nu știa că ea purtase tot drumul spre casă spaima destăinuirilor. Îi fusese imposibil să se despovăreze de mărturisirea Olgăi. O ținuse într-un plâns continuu, marcată de o tristețe care depășea orice limită. Alex îi respectă încercarea prin care trecuse, dar se întreba în sinea sa: oare merită Olga atâta zbucium sufletesc din partea Inei, oare merită? Căută câteva
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
balanța dreptății acestei judecătorii : redarea, reintegrarea în familia sa a unui copil care, datorită vicisitudinilor la care a fost supus pe nedrept, a fost rupt de adevărata sa familie. Ce argumente aducem în sprijinul acestei afirmații? Nu e oare suficientă mărturisirea celei ce a făptuit acest act condamnabil, care a recunoscut că imediat după nașterea celor doi copii i-a schimbat cu intenție, înstrăinându-i de mama lor adevărată, de cea care i-a adus pe lume? Această femeie purta o
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
lui Augias, Hercule n-a fost silit să le umple la loc. V. tînăr, ce să cauți printre ceilalți? Cu toții se plîng de griji și așteaptă o minunată societate ca să-i absolve de povara lor. Ei nu au nevoie de mărturisirea iminentei lupte, ci de promisiuni de siguranță. Deși țipă cu putere. Strigătul e de ajutor. Să-i apere cineva. Așa se-nvîrte lumea, să alergăm năuci căutînd o credință, clădind sicrie în care așteptăm să se întrupeze zeul. V. tînăr descopăr
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
revelată să cer cînd rostul nostru este strigătul și cea mai neagră condamnare, pe care-o port, e suferința că strigătul meu nu-și are rost? Există vreo doctrină care să înlocuiască bocetul? Unde ai citit tu asta?” „-Doar în mărturisirile sinucigașilor.” -îi răspunde Doctorul satisfăcut că a reușit în sfîrșit să-l facă să intre în joc. „-Ei cred că, luîndu-și viața, pot primi ceea ce nimeni nu oferă și nu garantează pe lumea asta unui spirit mîndru: consolarea. Deși hidos
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
fel de plăcere nemărturisita? Vreau adevărul. „Fără măști, fără ipocrizie.“ Se aplecă înainte, sfredelindu-l cu privirea, și îl sili s-o privească în ochi. — Bine! Fie! Recunosc că da. Fanny se destinse și ofta satisfăcută. — Mulțumesc. — Dar ce cumplită mărturisire mi-ai cerut, zise Adrian. Tare te mai urăsc pentru că m-ai făcut să mă bucur de suferință prietenului meu. — „Suferință“ e un pic cam mult spus, nu-i așa, în legătură cu eul sifonat al lui Șam Sharp? îl tachina Fanny
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
despre motivația temerarului său debut literar la 90 de ani și a evocat faptele și momentele trăite, care constituie substanța cărții: o carte având ca pariu sinceritatea și ca atu buna credință. *** Profesorul Alexandru Mânăstireanu, “Călător... prin vâltoarea vremii” Spovedanie, mărturisire, mărturie, ori, atunci când au ajuns sub condeie scriitoricești, confesiuni, memorii, jurnale, amintiri...Literatura personală, sau literatura mărturisirii s-a născut din nevoia de introspecție și reflecție, din propensiunea spre întoarcere în timp și spre autoanaliză, din care s-a născut
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
care constituie substanța cărții: o carte având ca pariu sinceritatea și ca atu buna credință. *** Profesorul Alexandru Mânăstireanu, “Călător... prin vâltoarea vremii” Spovedanie, mărturisire, mărturie, ori, atunci când au ajuns sub condeie scriitoricești, confesiuni, memorii, jurnale, amintiri...Literatura personală, sau literatura mărturisirii s-a născut din nevoia de introspecție și reflecție, din propensiunea spre întoarcere în timp și spre autoanaliză, din care s-a născut și jurnalul ne-literar. Există un timp al trăirii și un timp al mărturiei că ai trăit
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
gândind la tragismul situației înfățișate sincer de eroina întâmplărilor și m-a determinat să-mi dau părerea în scris sub forma unei scrisori către mama eroinei... Ulterior, mama Ameliei a avut tăria sufletească să publice integral conținutul zguduitor al tuturor mărturisirilor, însumând aproape 400 de pagini, incluzând în final și un bogat set de fotografii, care vin în sprijinul conturării și mai pregnante a personalității eroinei, autoare a propriului Jurnal. Ca cititori, suntem puși în situația unor spectatori ai unei tragedii
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
lipsit de apărare. Ca și dvs. am fost la un pas de dispariție și totuși salvat de Creator, probabil că misiunea mea trebuia să continue, conform unui dat anume. Mai târziu, în liniște și singurătate, a venit momentul spovedaniei, al mărturisirii, concretizat în cele scrise ca martor și participant activ la evenimentele în care am fost implicat. N-am avut nevoie de jurnal, de însemnări, pentru că trăirile emoționale au fost atât de puternice încât nici astăzi, la o depărare de peste șaizeci
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]