8,226 matches
-
sterpe sau chivuțe de bloc, cu picioarele umflate. Zac în azile, uitate de lume, molfăind un chec vechi, dat de pomană la un colț de cimitir. Am fugit pe scări, până unde s-a înfundat drumul. Am nimerit în spălătorie. Mirosea a șampon de mere verzi și cearșafurile țipau în explozii cromatice. Mi-am înfundat capul într-un morman de rufe. Plâns fără lacrimi, ca o lupoaică rănită. Dumnezeii ei de viață! Urla neputința în mine. Și vina. Vina că măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
pe haine, fața îmi era plină de dâre de mizerie, putoarea de cartofi stricați apucase să-mi intre în corp, în păr. Ei apăreau din Dacii break negre, curăței, în costum sau în taior, cu cravate. Aveau unghiile curate și miroseau a BOB sector IV. Ne priveau și pe mine, și pe „sclifosiții ăia de plozi de la MF3” cu o doză de dispreț asociat cu scârbă. Cel mult aruncau peste umăr: - Fără comentarii, tovarășa! Ați făcut o jumate de normă. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
pumni, ca să-și apare râsul. Turda e unul dintre cele mai poluate orașe din țară, asta de la fabricile de ciment, de ceramică și de sticlă. Când era ceață, și lucrul ăsta se întâmpla foarte des pe Valea Arieșului, tot orașul mirosea a clor și a praf de ghips. Acoperișurile caselor sunt cenușii, cimentate, iar hainele se uscau întotdeauna în case, dacă nu voiai să le ai în variate nuanțe de gri-ciment, după o spălare bună. Parcă și fețele oamenilor se urâțiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
nu mai audă guițatul agonic. Eu sunt afară printre bărbați, gata să-i ajut, inclusiv la înfipt cuțitul în gât. Reușim să prăvălim animalul și să-l înjunghiem. Moș Emil aduce paie proaspete și o lampă cu gaz. Începe să miroase a șorici. Bem adălmașul din cănițe de lut: țuică fiartă cu piper. Ne tăiem câte o ureche proaspăt pârlită și o împărțim între noi, „bărbații”. Universul miroase a șorici și vinars. Și a bucurie simplă. Ne încălzim mâinile la focul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
înjunghiem. Moș Emil aduce paie proaspete și o lampă cu gaz. Începe să miroase a șorici. Bem adălmașul din cănițe de lut: țuică fiartă cu piper. Ne tăiem câte o ureche proaspăt pârlită și o împărțim între noi, „bărbații”. Universul miroase a șorici și vinars. Și a bucurie simplă. Ne încălzim mâinile la focul sub care arde porcul. În ziua de Ignat dispărea totul, dar totul. Lumea se compunea doar din carne, din miros de mațe calde, din mașina de tocat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
pe care ni-l cer universitățile occidentale. Dacă am fi vrut să fim niște intelectuali limfatici, am fi scris mai degrabă a scholarly book of a scholarly title: „România în tranziție; perspective psihosociologice”, sau orice altceva în genul ăsta care miroase a praf de bibliotecă. Și cărțile pe care le-am citit, și competența noastră ne-ar fi permis așa ceva. Ne-am fi ascuns încă o dată după text, am fi operat într-un registru septic și impersonal, am fi șarjat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mureau, nu aveau nevoie de grajd. Dar nici nu-i puteai călări. Pe scurt, a început vasta zonă a conviețuirii mele cu filosofia ca substitut de realitate, ca pseudorealitate și, adesea, exact cum spui, ca ocultare a realității. Era frumos. Mirosea a cărți peste tot. În seminar săreau țăndări de la polizări conceptuale. Am făcut o facultate bună, dar asta o amân ca idee. Am avut un noroc, eu cea rebelă, cu cratița în minte. La noi erau și secțiile de psihologie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
un parfum de tei. Da’ o parte a faptului pentru care filosofia nu îmi este doar cal verde pe perete vine și din aceea că pentru mine bălegarul proaspăt e miros de copilărie, am supt la sânul unei țigănci care mirosea a fum. Bunica m-a dat la supt la Rada, ca să fiu norocoasă, și tot ea a zis după aceea că în loc de noroc, eu am prins gust de „vatră de țigan”, de trai nomad, de drumuri. Am dormit în case
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
m-a dat la supt la Rada, ca să fiu norocoasă, și tot ea a zis după aceea că în loc de noroc, eu am prins gust de „vatră de țigan”, de trai nomad, de drumuri. Am dormit în case de mineri care miroseau a umezeală de subteran de la hainele lor, am mâncat cu ei din același laboș. Era o mâncare bună, dată cu drag. Sociologia mi-a făcut tranziția între lumea vie, populată cu experiențe trăite, lumea ielelor, populată cu teorii filosofice, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
acei oameni de ce nu se salvează prin cultură, de ce nu sunt obsedați de problema complexității și de esențele ultime. În mine trăia bunicul, Tata Tovică, așa cum îi spuneam eu, întorcându-se când suna a doua oară sirena cocseriei din Călan. Mirosea a cocs. Avea buzunarul plin cu bombonele păpușele, lipite una de alta de la căldura corpului său. Mi le lua mie. Mergea direct în beci și trăgea cu mațul un gât de țuică pe de-ascuns de bunica. Îmi făcea semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mi-s io? Dacă nu au înțeles ce au zis monseurii Kant, Jaspers, Heidegger, Epicur, Foucault, madamele de Beauvoir, Gilligan sau Yris Young despre toate astea e fiindcă noi ca șleahtă i-am ținut departe de ei și de noi. Miroseau a bălegar, a fum, a șaibă, a cocs, a umezeală de subteran. Mai bine ne-am jucat în „categorii”. Asemenea cailor verzi, nici conceptele nu au nevoi. Cratița șlehtei din care cu onoare facem parte e prea adesea de lux
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
dată când am venit la Cluj; urma să dau admitere în treapta a doua de liceu. Tata își luase o zi liberă de la uzină să mă aducă la examene. Am prins un tren de noapte din Teiuș; era frig și mirosea a stătut și a DDT, ca-n vagoanele de clasa a doua. Înspre Cluj am adormit sprijinit de scândura de la geam. Când m-am trezit, l-am văzut pe tatăl meu treaz, stând drept pe bancheta din fața mea, privindu-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
atâta sinceritate în vocea ei! No, draghe al meu prieten, pe la două ceas de prânz am plecat toți noi nomenclaturiștii și anexele lor familiale cu vaporu pluripartidist al Tovarășului Nicolae Ceaușescu. Acum, e drept, era dat cu vopseaua nouă de mirosea ca o pungă de aurolac. Pe vapor erau cinci mese lungi, pline de bucate alese, adică de mezeluri și chifteluțe cu tricolorul înfipt în ele. La prora, o orchestră de lăutari unu’ și unu’ a dat semnalu’ la „Noi suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
injectați de ecran. Îi zăream silueta frumoasă și „verde”, coborând spre grădina de lângă poartă. Venea de acolo ținând în mână un boboc de trandafir pe care mi-l așeza în poală. Colonelul meu artilerist fără războaie, tătic sentimental-discret. Peste tot mirosea aiuritor a fân, a roșii, a vreji de fasole, a vița care ne lovea cu struguri verzi. Vacanța mea cu tata. O iubire senină, discretă, un fel de gesturi mici, toate de drag. Așteptam eclipsa. Popa sătesc, un tembel gângav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
floarea-soarelui și-a regăsit rotirea înceată, rățuștele și-au scuturat aripile, cocoșii au cântat de ziuă. O zi derulată în patru minute, o zi întreagă. Cea mai acută percepție cosmoterestră pe care am trăit-o. Tata a deșurubat votca. Universul mirosea a aripi de pui prăjite la jar, a fân, a rugi de zmeură și a dragoste senină. A dragul tatei de mine și al meu de el. Într-o seară stăteam sub viță, la un vin alb, cu el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
jumătate și postcomunistă și cu mine. El face parte din axiomele centrale. Și ele sunt puține, incredibil de puține după o viață de om extrem de sociabil. E uimitor cât de la fel ne este împreună, într-un pod semiconstruit de Sinaie mirosind a cetină și mortar, pe o cărare nocturnă, urmăriți doar de ochii câinilor strălucind fără corp în lumina lunii, pe o pajiște, într-o cămăruță de spital, și pe Empire State Building! Dar acum mă reîntorc la fața mai singuratică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
substanțial cu un sugar și o mămică. Doar Cristina mai calcă pe aici cam o dată sau de două ori pe săptămână, o jumătate de ceas, când mă aduce acasă miercurea sau lunea. Când vine Cristina, fumează 3-5 țigări scurt și miroase și mai plăcut. Doamne, multă voluptate se asociază în mintea mea cu țigările! Cred că aș putea să scriu o epopee întreagă despre toate gesturile de viață însoțite de țigări. Și mă văd în pericol să o iau de la capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
pus în ea ? — Nimic ! zic. Doar ingredientele obișnuite... Nathaniel a remarcat borcanul de pe bufet. Îl ia și se holbează la el uluit. — Praf de copt ? Ai pus praf de copt în sos ? Așa te-au învățat la... Se oprește și miroase atent aerul. Ia stai așa. Arde ceva ? Îl privesc neajutorată cum deschide cuptorul, apucă expert o mănușă de bucătărie și trage afară o tavă de copt acoperită cu niște buburuze micuțe negre. Mazărea mea fină. Am uitat complet de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe Eddie așezat la biroul său : o chestie uriașă de mahon și piele ștanțată, pe care se află un laptop care pare foarte scump. Acum e total îmbrăcat, slavă Domnului, în pantaloni maro și o cămașă sport, și toată încăperea miroase a aftershave. — A, Samantha. Gata pentru mica noastră întrevedere ? Îmi arată spre un scaun cu spătar înalt de lemn și mă așez. Poftim ! Documentul pe care-l așteptai ! Îmi întinde, cu un aer foarte sigur pe sine, un dosar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
veche, îngălbenită, cu flori de culoare gălbui deschis. Acum un an l-am pus. Mă uit la florile delicate cu interes. Deci așa arată caprifoiul ? — Dar iasomie nu există aici în zona asta, spune mirat. Ți se pare ție că miroase a iasomie ? — Ăă... îmi întind vag brațele. Poate că nu. Mai bine nu zic nimic de uleiul meu de baie Jo Malone în momentul ăsta. Și și mai bine, niciodată. În clipa în care ieșim de pe alee îmi dau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dedesubt „Lecția de gătit nr. 1”, subliniez, apoi mă uit la ea. Iris clatină ușor din cap. — Samantha, n-o să-ți iei nici o notiță, spune. Gătitul n-are nici o legătură cu scrisul. Trebuie să guști. Să simți. Să pipăi. Să miroși. — Aha. Încuviințez din cap cu un aer inteligent. Să țin minte asta. Desfac repede capacul stiloului și scriu „Gătit = gustat, mirosit, simțit etc.” Pun din nou capacul la stilou și ridic privirea. Iris mă fixează uluită. — Să guști, spune, luându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de-a dreptul uluită. Arată ca o pâine adevărată. Ca o pâine adevărată, precum cea pe care o vezi în vitrina unei brutării. Mare, dolofană și rumen-aurie, cu striații fine și coajă crocantă, gata să ți se rupă în mâini. Miroase atât de bine că îmi lasă gura apă. — Spune-mi că asta nu înseamnă nimic, zice Iris, strângându-mă de braț. Tu ai făcut-o, scumpa mea. Și ar trebui să fii mândră de tine. Nu sunt în stare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și mă uit la un fluture care dă din aripi la fereastră. N-a fost în regulă. N-a fost o reacție normală. În clipa în care am pomenit de ginerele lui, s-a debarasat imediat de mine. Ceva nu miroase a bine. E cât se poate de limpede, ceva nu miroase a bine. Dar oare despre ce e vorba ? Am abandonat total ideea de treabă prin casă în după-amiaza asta și stau la mine în pat cu un carnet și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
fereastră. N-a fost în regulă. N-a fost o reacție normală. În clipa în care am pomenit de ginerele lui, s-a debarasat imediat de mine. Ceva nu miroase a bine. E cât se poate de limpede, ceva nu miroase a bine. Dar oare despre ce e vorba ? Am abandonat total ideea de treabă prin casă în după-amiaza asta și stau la mine în pat cu un carnet și un creion în mână, trecând în revistă toate variantele de lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-i răspund. O vreme rămânem așa în tăcere, și nu se aude decât uguitul porumbeilor din capătul grădinii. E cea mai spectaculoasă seară de până acum, îmi dau seama brusc. Soarele asfințitului se strecoară pieziș printre frunzele salciei și iarba miroase înnebunitor sub picioarele mele. — Nathaniel... trebuie să mă întorc. Nu reușesc să-mi stăpânesc tremurul vocii. Nu am de ales. Dar asta nu înseamnă că nu putem fi împreună. Noi doi. Putem foarte bine să avem o relație. Vom avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]