9,038 matches
-
pe Scenaristul Nenaționalist de Filme Ultranaționaliste și pe... nu s-a putut abține să nu se uite lung la bruneta tânără și sexy de vizavi de ea, care nu părea să facă parte din grup, ci mai degrabă În mod straniu atașată acestuia. Categoric o persoană care vorbea mult la mobil, bruneta se juca necontenit cu telefonul roz, strălucitor, deschizându-l aparent fără motiv, apăsând pe o tastă sau alta, trimițând un mesaj sau primind unul, absorbită de mica mașinărie. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Înainte de a fi Întrerupți - unii strâmbându-se, alții sporovăind la un vin sau o cafea, iar alții evadând În fotografiile Înrămate de pe pereți. CAPITOLUL UNSPREZECE Caisele Uscate Zorile stau să mijească, nu mai e decât un pas până la acel prag straniu dintre noapte și zi. E singurul moment când mai e cu putință să găsești mângâiere În vise și totuși prea târziu ca să le construiești de la capăt. Dacă există un ochi În cel de-al șaptelea cer, un Ochi Divin ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a oprit din scris și s-a Întors instinctiv spre fereastră cu urechile ciulite, Înghețând. Mult timp nu a auzit nimic altceva decât urletul vântului. Destul de ciudat e că tăcerea aceea i s-a părut mai rău-prevestitoare decât sunetul acela straniu. Noaptea era plină de o Încremenire fantomatică, iar vântul urla fară de parcă ducea cu el mânia lui Dumnezeu, care spumega dintr-un motiv necunoscut muritorilor. Deși afară vântul biciuia pereții, aici, În casă, era o liniște nefirească. Hovhannes Stamboulian s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
o figură aproape neînduplecată: — Trezește-te, prietene, nu mai există nici un fel de Împreună. După ce rodia se sparge și sâmburii se Împrăștie care-ncotro, nu o mai poți face la loc. Acum, pe când stătea nemișcat În capul scărilor, ascultând liniștea stranie din casă, Hovhannes Stamboulian nu s-a putut abține să nu vadă acea imagine cu ochii minții: o rodie spartă, roșie și tristă. Vizibil alarmat și-a strigat soția: — Armanoush! Armanoush, unde ești? Probabil sunt cu toții În bucătărie, și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
care stătea lângă ușă, privind Înăuntru. Când se strecurase afară din bucătărie? De când Îi urmărea? Obrajii băiatului erau Îmbujorați de intensitatea furiei Împotriva soldaților. Însă ceva din expresia lui ascundea mai mult de-atât. Chipul tânăr al lui Yervant părea straniu de netulburat și oarecum Înțelept. Hovhannes Stamboulian i-a zâmbit fiului lui, Încercând să-l convingă că lucrurile erau În ordine și apoi i-a făcut semn să se Întoarcă la maică-sa. Însă Yervant nu s-a mișcat. — Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
era pur și simplu mai bine să știe cât mai puțin cu putință despre trecut și chiar să uite și puținul pe care și-l aminteau? Zorile s-au ivit deja. Nu mai e decât un pas până la acel prag straniu dintre noapte și zi. Singurul moment când e destul de devreme ca să mai nutrești speranța de a-ți Împlini visele, Însă mult prea târziu ca să mai visezi cu adevărat, tărâmul lui Morfeu e acum departe. Ochiul lui Allah e atotputernic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
amintea lui Armanoush de un fel de mâncare, În asemenea măsură Încât a Început să perceapă Istanbulul ca pe ceva comestibil. Se afla aici de opt zile și cu cât stătea mai mult, cu atât Istanbulul i se părea mai straniu și cu mai multe fețe. Poate se obișnuia cu faptul că era o străină În acest oraș, dacă nu se obișnuia cu orașul În sine. Bănuiesc că e din cauza experienței mătușii Zeliha cu tatăl meu, oricine-o fi el, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
nu se simtă vinovată din cauza meniurilor de la Wendy’s. — Aveai dreptate În privința mâncării. E bună, a spus zâmbindu-i timid soțului ei și Învârtind În mâini un bol cu desert. Ce e asta? — Ashure, a spus Mustafa cu o voce straniu de gâtuită pe când se uita la stafidele ce ornau bolul. Pe vremuri era desertul meu preferat. Sunt sigur că mama a făcut o oală mare când a auzit că vin. Oricât s-ar fi abținut să-și amintească astfel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
zdrențe, care trăgea pe nas aurolac dintr-o pungă de plastic În timp ce tropăia din picioarele desculțe și murdare În ritmul imnului. La fiecare câteva secunde, băiatul se oprea din inhalat și rostea cuvintele imnului, Însă În urma celorlalți, ca un ecou straniu: „...sub pașii noștri grei... Între timp ceilalți petrecăreți au Început și ei să fluture steaguri și eșarfe de la ferestrele mașinilor lor, pe când se alăturau veseli cântecului. Din când În când toboșarul se oprea și Își folosea bățul ca să deseneze În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
se simțeau În largul lor alături de el. În imperfecțiunea sa se ascundea cheia perfecțiunii sale, În neîntregirea sa - secretul Întregii sale sfințenii. Era un suflet aflat pe pragul dintre două lumi și, ca toate sufletele de felul ăsta, avea ceva straniu. Era bărbat, Însă unul atât de plin de sfințenie, Încât nu-l puteai privi ca pe un bărbat. Era un om sfânt, Însă atât de schilodit, Încât nu puteai să nu iei În seamă faptul că era muritor. În orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și al florilor de migdal, Încă Îmbobocite din Istanbul. — Mulțumesc, iubito, a răspuns Aram. Ce ceașcă de ceai frumoasă. — Îți place? Mătușa Zeliha a Învârtit cana de ceai În mână pe când chipul i se lumina a amintire. — E atât de straniu. Știi de ce mi-am dat seama chiar acum? Am cumpărat serviciul ăsta de ceai acum douăzeci de ani. Ce ciudat! — Ce e atât de ciudat? a Întrebat Aram, simțind chiar În momentul acela o picătură de ploaie. Nimic, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
se vede nimic. — Așa e, dar nu e gol. Ne lămurim imediat... iată! Deodată, În centrul ecranului apăru o aglomerație albă și densă de stele. Roiul de stele se Întindea văzând cu ochii. Priveliștea Îi produse lui Norman o senzație stranie. Încă se mai vedea un gigantic inel negru care se Întindea spre marginile ecranului și care delimita stelele din exterior față de cele din interior. Era ca și cum ar fi zburat printr-un uriaș covrig negru. — Dumnezeule, șopti Harry. Știți ce aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
convorbirea. Reveniseră În habitat și Barnes sunase imediat la Washington, Încercând să obțină o amânare a revenirii lor la suprafață. — Nu Încă, nu am deschis-o. Păi, nu prea am fost În stare s-o deschidem. Ușa are o formă stranie și e foarte bine Închisă ... Nu, nu se poate introduce nimic În crăpătură. Privi din nou la Norman, dându-și ochii peste cap. — Am Încercat și asta, bineînțeles. Se pare că nu se poate comanda din exterior. Nu, nici un mesaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
rămână calm, să aștepte să treacă furtuna. Intră sub duș, Întrebându-se dacă mai aveau apă caldă, În situația În care trecuseră pe generatoarele de rezervă. Constată că mai era, iar după duș se simți mai puțin Încordat. „E ceva straniu, Își zise el, să te afli la trei sute de metri sub nivelul mării și să poți savura efectul liniștitor al unui duș fierbinte“. Se Îmbrăcă și se Îndreptă către Cilindrul C. O auzi pe Tina spunând: „...că vor deschide vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
una după alta. — Îhî... Am verificat și gorgonele, pentru că păreau să aibă o excrescență radială neobișnuită. Și ele constituie o specie nouă. Asta e grozav, Beth! Ea se Întoarse către Norman, privindu-l În ochi. — Nu, nu e grozav. E straniu. Conectă o sursă de lumină de mare intensitate, disecând un crevete cu scalpelul. Bănuiam eu! — Ce anume? — Norman, spuse Beth. Zile Întregi nu am văzut nimic și deodată, În ultimele câteva ore am descoperit trei specii noi. Nu e normal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
B2 N8 M , . ? — Pur și simplu, se merge În spirală spre exterior. M este șaisprezece, K este șaptesprezece și așa mai departe. Astfel am putut Înțelege mesajul. — Și ce zice mesajul, Harry? Harry ezită: — Am să vi-l spun. E straniu. — Cum adică, straniu? Harry rupse o altă foaie galbenă din notes. Norman citi scurtul mesaj, scris cu majuscule: HELLO. CE FACEȚI? EU SUNT BINE. CUM VĂ NUMIȚI? EU MĂ NUMESC JERRY. PRIMUL DIALOG — Ei bine, exclamă În sfârșit Ted, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Pur și simplu, se merge În spirală spre exterior. M este șaisprezece, K este șaptesprezece și așa mai departe. Astfel am putut Înțelege mesajul. — Și ce zice mesajul, Harry? Harry ezită: — Am să vi-l spun. E straniu. — Cum adică, straniu? Harry rupse o altă foaie galbenă din notes. Norman citi scurtul mesaj, scris cu majuscule: HELLO. CE FACEȚI? EU SUNT BINE. CUM VĂ NUMIȚI? EU MĂ NUMESC JERRY. PRIMUL DIALOG — Ei bine, exclamă În sfârșit Ted, nu mă așteptam deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Beth trăgând corpul În jos. Dumnezeule! Norman coborî treptele. Beth Îndepărtă cadavrul de habitat, spre zona luminoasă. — E moale ca piftia peste tot. Parcă toate oasele i-ar fi fost zdrobite. — Știu. I se alătură În lumină. Simți o detașare stranie, o răceală și o distanțare. O cunoscuse pe această femeie; cu puțin timp În urmă, era Încă vie; acum era moartă. Dar se simțea de parc-ar fi privit totul de la distanță. Răsuci cadavrul. Pe partea stângă costumul era sfîșiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
de putere? — Puterea de a face să se Întâmple ceva numai gândindu-se la acel ceva. Altfel spus, puterea de a-și transforma gândurile În realitate. Beth se Încruntă: — Să-și transforme gândurile În realitate... — Nu-i chiar așa de straniu, continuă Norman. Gândește-te: dacă ai fi sculptor, mai Întâi ți-ar veni ideea și abia apoi ai ciopli piatra sau lemnul, pentru a transforma ideea În realitate. Deci, mai Întâi se conturează ideea și abia apoi urmează execuția, fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
energică, directă și arțăgoasă. Seducția nu se Înscria printre metodele ei obișnuite. „Acum se Înscrie“, Își zise el, luând un costum nou dintr-un dulăpior. Se Întoarse În Cilindrul D și urcă scara. De sus se vedea o lumină albăstrie stranie. — Beth ? — Sunt aici, Norm. Ajuns sus, o văzu lungită pe spate, goală, sub o baterie de lămpi de ultraviolete, prinse În perete. Pe ochi avea niște calote opace. Își răsuci corpul Într-un mod Îmbietor. — Da. — Mulțumesc mult. Pune-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
genunchiul bandajat: Îl durea, dar nu prea tare. Se apropie de hublou și se uită afară. În depărtare se Întrezărea șirul de lumini roșii ale explozibilelor interconectate de Beth. Nu putea pricepe de ce ținuse morțiș să facă asta. Se comportase straniu. Se uită În jos, Înspre baza habitatului. Și acolo, chiar sub hublou, străluceau niște lumini roșii. „Beth a armat și explozibilele din jurul habitatului.“ — Beth, ce-ai făcut? — Ce-am făcut? — Ai armat și explozibilele din jurul lui DH-8. — Da, Norman, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
când te-ai simțit neglijat din punct de vedere profesional? Nu-i așa că a existat o perioadă neplăcută pentru tine? Tu Însuți mi-ai spus: ai urât această perioadă din viața ta! — Da, dar... Când au Început toate aceste Întâmplări stranii, problema a depășit cadrul preocupărilor noastre. Acum era o chestiune de psihologie. Exact ceea ce-ți convenea ție, Norman, domeniul În care tu erai expertul. Dintr-odată ai devenit centrul atenției, nu-i așa? „Nu, Își zise el. Nu poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
partea din spate a sferei, imaginea i se frânse, fragmentată de șanțurile spiralate. Ajunse la ușă. Se gândi că arăta ca o gură. Parcă era stomacul unei creaturi primitive, gata să-l Înghită. Față În față cu sfera, cu modelul straniu și neomenesc al spiralelor, simți că voința i se topea. Brusc i se făcu teamă. Nu mai era convins că va reuși. „Nu fi caraghios“, Își spuse. „Harry a reușit. Și Beth. Ei au supraviețuit“. Examină spiralele, ca pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
opri. Probabil că rezervoarele se goliseră. N-avea importanță, nivelul era suficient de scăzut. „Atențiune! Zece minute și numărătoarea continuă.“ Norman deschise ușa de trecere În Cilindrul D și păși În interiorul habitatului. Lumina era slabă. Un mucegai cleios, verde și straniu, acoperea pereții. Pe canapea, Harry zăcea inconștient, cu perfuzia Încă legată de braț. Norman trase afară acul, cu un strop de sânge În vârf. Îl zgâlțâi pe Harry, Încercând să-l trezească. Pleoapele lui Harry se zbătură, Însă el rămase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
hai să raționăm altfel: să presupunem că ai fi o bacterie inteligentă care rătăcește prin spațiul cosmic și că ai ajunge pe unul din sateliții noștri de comunicații, aflat pe o orbită În jurul Pământului. Desigur că ai gândi: „Ce obiect straniu și interesant! Să-l explorez!“ Pe urmă ai pătrunde În interiorul satelitului. Ai găsi acolo multe lucruri fascinante, capabile să te impresioneze. Dar, În cele din urmă, ai putea ajunge Într-una din celulele de combustibil și hidrogenul de acolo te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]