8,234 matches
-
lui Goethe, îmi repetă întruna. (Mai are 5 000 de lei din Despărțirea de Goethe.) Camera cu un pat e întunecoasă. "Iei una cu două." Protestez. Cum o să "produc" de 70 de lei camera? Urcăm să o vedem. Vedere imensă, terasă. Mă convinge în mod delicios. "Uite, vin la tine, bem o cafea. Tu poți să stai aici, te uiți pe geam, visezi și scrii." O spune cu dragoste. Este tandrețe în purtarea lui și mă simt fericit. Mi-a dispărut
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
alta, trei noi cărți, asupra simbolismului aion-ului, despre sincronicitate și, în sfârșit, acest Răspuns lui Iov, care a provocat deja senzație, mai ales printre teologi. - M-am gândit dintotdeauna la această carte, îmi mărturisește profesorul Jung, într-o după-amiază, pe terasa de la Casa Eranos: dar am așteptat patruzeci de ani până să o scriu. Am fost puternic zguduit când, copil încă, am citit pentru prima dată Cartea lui Iov. Am descoperit că Iahve este nedrept, că el este chiar răufăcător. El
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
o "locuință sub acoperiș", ceea ce înseamnă că două dormitoare au un perete ușor povârnit și cu ferestrele tăiate în acoperiș (dar totuși cu priveliștea în stradă și nu, cioranian, direct către cer), în vreme ce latura cealaltă a casei ― livingul, baia, bucătăria, terasa ― se deschid amplu și cu ferestrele verticale către o vastă grădină interioară, cu brazi uriași, creată prin întîlnirea vilelor de pe mai multe străzi și care închid astfel spațiul acestei grădini comune. Ca în multe locuințe reușite, bucătăria este aici încăperea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
închid astfel spațiul acestei grădini comune. Ca în multe locuințe reușite, bucătăria este aici încăperea cea mai plăcută: e spațioasă, cu o masă mare, rotundă, la care poți deopotrivă mânca sau lucra. Din ea o ușă mare se deschide către terasă și, când e cald afară, poți ține ușa deschisă pentru a comunica cu exteriorul și a avea sub ochi coroanele zbârlite ale câtorva brazi și, pierdut între ei, contrapunctul melancolic al unui mesteacăn. În planul doi se desprind acoperișurile cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
-i explice celuilalt cât de rafinată e soluția propusă și de ce anume ea trebuie împărtășită pe loc. Când acordul celuilalt e smuls și el consimte la ingeniozitatea formulării, se pretinde în mod simbolic o bere, care provine din lada de pe terasă și care oricum va fi băută la masa de seară (neapărat o Hefeweizen). Distincția omologată în felul acesta în final se numește "bere cu palmă". Pentru a ieși de pe terenul gratuității și a da un sens real expresiei "a da
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de la apariția revistei Plai cu boi și, deopotrivă, pentru a mediatiza sponsorizarea unei "tabere de artiști" care, vreme de două săptămâni, au fost ținuți de Dinescu pe mâncare și băutură ca să facă "ceramică de Cucuteni", la "Lăptăria lui Enache" de pe terasa Teatrului Național, s-a organizat o expoziție cu chef mare, cu primarul Băsescu și cu sute de invitați. Ca happening, un "episod scenic" ― fete goale pușcă, pictate din cap până în picioare "cucutenește", adică în falduri spiralate negre și maro. Din
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
fel de buncăr al Băncii Naționale ― și hotelul Cindrelul ("hotelul Partidului") la care trăgeam de obicei cu Andrei, în sejururile noastre păltinișene. Pe drumul acesta sânt presărate încă două cabane, rămase "ca pe vremuri". Ajung în fața primeia dintre ele. Pe terasa joasă este instalată o masă de ping-pong la care doi tineri își dispută un meci. La câțiva metri de ei, pus pe pervazul ferestrei, un casetofon dat tare le ține de urât. O formație "de cartier", dintre cele foarte îndrăgite
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
domnul acela care se numea Juan Lucas Îmbrățișînd-o pe mama, sărutînd-o cu tandrețe și spunîndu-i că dacă stătea mai mult avea să vină să-i facă o vizită În Statele Unite. Pe urmă Juan Lucas, Vilma și Carlos Îi duseră pe terasă ca să vadă cum decolează avionul și le făcură cu mîna mamei și Cinthiei. „Uite-le acolo!“ strigă Bobby, primul care le văzu străbătînd pista de decolare și Întorcîndu-se ca să-și mai ia o dată rămas-bun, Susan tot cu ochelarii de soare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bine, dar ea refuză, altădată, acum erau grăbiți. Totuși, chiar atunci apăru Nilda cu coșul ei plin de usturoi, varză, țelină, ceapă etc. și numai ca s-o contrazică pe Vilma acceptă invitația. Merseră toți trei la un restaurant-bar, o terasă foarte mare așezată chiar pe malul rîului, lîngă podul suspendat. Aici Nilda a băut o halbă mare de bere și a Început să vorbească tare, nestingherită, dîndu-i cu cotul din cînd În cînd lui mister și tot povestea mereu despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îi confirmau presupunerea: Air France, zborul 207, pe ruta Paris, Lisabona, Point-à-Pitre, Caracas, Bogota, Lima. Simți că-i vine să vomite, dar nu era momentul... Amîndoi se stăpîneau. „Sesam, deschide-te“, părea să spună Carlos, care se oprise neliniștit pe terasă, așteptînd să se deschidă ușa avionului, de momentul ăsta Îi era frică, cerul să rămînă În stăpînirea Îngerilor, găinile să nu zboare mai sus decît casa, dar de ce nu deschideau odată? Șoferul simțea că devine agresiv, Începu să-și facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Întrerupte de data asta de privirea aspră a domnului, ce-i cu exaltarea asta femeiască?, de ce nu plecau odată?, să fie totul instalat În mașini cît mai repede, nu puteau să bea și ei un gin and tonic pe o terasă, undeva la umbră? Susan ținea la ei, desigur, dar exista din păcate o Întreagă tradiție, ca bunăoară Nilda mirosind a usturoi și apoi Arminda asta, care plîngea Întruna, făcea mereu semnul crucii și scotea cîte un „Binecuvîntați fie cei care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe Juan Lucas pentru a vedea că Îi scotea la lumină, deschizîndu-le poarta spre o viață nouă. Nu știu cum să-ți spun, fără atîtea tablouri din străbuni, fără vitrinele astea uriașe, fără statui, busturi, da, da; voiau o casă plină de terase, o casă unde să poți ieși mereu pe o terasă și acolo să te aștepte Celso și Daniel ca să-ți ofere o băutură răcoritoare, unde tradiția să fie o podoabă primită sau o amintire, nu o povară pe care s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lumină, deschizîndu-le poarta spre o viață nouă. Nu știu cum să-ți spun, fără atîtea tablouri din străbuni, fără vitrinele astea uriașe, fără statui, busturi, da, da; voiau o casă plină de terase, o casă unde să poți ieși mereu pe o terasă și acolo să te aștepte Celso și Daniel ca să-ți ofere o băutură răcoritoare, unde tradiția să fie o podoabă primită sau o amintire, nu o povară pe care s-o purtăm mereu cu noi. Susan văzu cum Îmbătrînește palatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
oriunde mă duc. Să vedem dacă o să țină la băutură la fel ca ceilalți“. Pe Julius Îl culcaseră și-i stinseseră lumina. Încerca să adoarmă mai Înainte ca invitații să iasă În grădină. Ca Întotdeauna după-masă, oaspeții vor trece pe terasă și vor bea pînă-n zori. O să fie muzică și dans. Prin urmare, chiar dacă apuca să adoarmă, muzica și hohotele de rîs aveau să-l trezească oricum ceva mai tîrziu. N-avea altceva de făcut decît să se uite pe fereastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sorbea din ochi pe Susan, nu-l mai lăsa pe Lastarria să plaseze nici un cuvînt. Și mai voia să și danseze și cerea să dea muzica puțin mai tare, fiindcă nu se auzea bine afară, acum cînd ieșiseră cu toții pe terasă. Lui Juan Lucas Îi ajungeau la cunoștință lucrurile astea aproape fără să le vadă, din obișnuință, prin osmoză sau cum vreți să-i spuneți. Și avea metodele lui; după atîția ani de zbor Învățase că nimic nu e primejdios În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Sus, Julius Închisese fereastra ca să se culce din nou, deși știa că petrecerea avea să dureze pînă În zori și că tot n-o să poată dormi de zgomot. Îl surprindea faptul că Santiago nu urcase să se culce, dispăruse de pe terasă Înainte ca el să Închidă fereastra și totuși Încă nu-l auzise urcînd. Hohotele bărbaților și rîsul delicat al cîte unei femei ajungeau pînă la patul lui. Recunoștea rîsul maică-sii, Îi făcea plăcere să-l audă printre acordurile muzicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
impasibili de parcă ar fi fost de piatră, printre atîtea femei și fetișcane În costum de baie, dintre care multe erau străine. Nimeni din grupul lor nu plătea; socotelile se făceau seara, la bar: cereau jetoane și, În timp ce femeile așteptau pe terasă, ei Începeau să joace poker, avînd alături tava cu băuturile de seară; aruncau zarurile și comentau partidele de golf, rezultatele din ziua aceea, numărul de lovituri reușite, zarurile aveau grijă să facă pe cîte unul din ei să scoată vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
că a murit din motive economice, În urma supărărilor pricinuite de afaceri, din cauza grijilor financiare care l-au covîrșit, un infarct datorat tensiunilor tipice pentru un adevărat businessman... La bar rămîneau pînă se Înnopta; În timpul ăsta femeile Îi așteptau afară, pe terasă și copiii Începeau să-și piardă răbdarea, fiindcă voiau să meargă acasă. Se Încheiau afaceri și la bar, dar de obicei se trecea În revistă cu eleganță situația politică a țării sau a industriei pescărești, fără a uita bineînțeles ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
oraș și comentariile despre viitoarele partide de golf. Se auzea cîte un glas spunînd: „Nu, nu! Azi e rîndul meu să plătesc“ și jucătorii de golf Începeau să plece În grupuri. Juan Lucas ieșea s-o caute pe Susan pe terasă, o săruta și o sorbea din ochi. Se așeza alături de ea și rămîneau cîteva minute În tăcere, contemplînd cum dispar Înghițiți de Întuneric copacii de pe terenul de golf și se Întrerupe dintr-odată vara verde și aurie În care trăiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și aranja mînecile, semn că În curînd avea să izbucnească iar Într-un acces de mînie. Măicuțele de anul trecut au apărut una cîte una, toate cu zîmbetul pe buze; uite-o pe Mary Agnes mușcîndu-și buzele și frumoasă foc. Terasa se umplu de călugărițe zîmbitoare. Ei le priveau din curte, arzînd de nerăbdare să rupă rîndurile și să urce cele cîteva trepte ale scării pentru a le saluta pe rînd pe fiecare. Pe treapta a treia, puțin mai jos decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
amintindu-și de femeile care aveau copii mult mai mari decît Santiago și pe care lumea le botezase „nemuritoarele“; Își aminti de Marlene Dietrich și-i veni să rîdă, dar ce legătură aveau toate astea cu ea și Santiago? De pe terasă Îi făcu semn de rămas-bun cu mîna și zîmbi simțind că i se umpleau ochii de lacrimi, de m-ai vedea, darling. Bobby plîngea cu lacrimi de crocodil, Îi plecase idolul. În schimb, Julius se vedea că e mai curînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
peste picior pe rotofeiul Romero, explicațiile pe care le dădea despre corpul rotofeiului, pentru că o dată Îl surprinsese, mort de sete și de căldură, pe cînd Își scria articolul despre corridă tolănit ca o șopîrlă Într-un fotoliu de paie pe terasa apartamentului său. Susan nu-și mai putu stăpîni curiozitatea și se apropie să vadă cum se desfășura discuția; Juan Lucas i-l prezentă pe Gargajo spunîndu-i pur și simplu Gargajo și nimic mai mult și ea Îi Întinse mîna, simți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
e că Îi veneau atîtea idei, Încît nici măcar nu-l mai consulta pe arhitect, nu fiindcă ar fi fost antifuncționaliste, căci el mai evoluase nițel, se maturizase, ci fiindcă era imposibil să faci șapte băi sau douăzeci și șapte de terase pentru ceai În aceeași casă, mai ales că era vorba de stiluri atît de diferite. Nu-i spunea nimic arhitectului, dar ei singuri-singurei și sorbindu-se din ochi Își construiau zeci de case bînd gin and tonics și În fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de diferite. Nu-i spunea nimic arhitectului, dar ei singuri-singurei și sorbindu-se din ochi Își construiau zeci de case bînd gin and tonics și În fiecare găseau loc pentru vreo două-trei din barurile concepute de el și vreo patru-cinci terase visate de ea. Erau zile frumoase; sărbătorile din octombrie se terminaseră, dar soarele din timpul celor mai bune corride continua să-i Încălzească și acum. Într-o după-amiază Juan Lucas Își făcu apariția fericit că vînduse palatul la prețul dorit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spunea Înainte ca el să se fi instalat lîngă ea, cu un aperitiv În mînă și cu farfurioara de alune dinainte. Atunci abia Îi povestea ideea care-i venise și amîndoi erau cuprinși de un fel de misticism arhitectonic, contemplau terase imaginare sau posibile grădini În care florile sînt mereu la apogeu, ca În revistele pe care le țineau În mînă sau pe genunchi; grădini și terase cu oameni care se plimbau zîmbind tot timpul și se vedea că sînt fericiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]