8,392 matches
-
am mîncat berbeci din turma ta. 39. Nu ți-am adus acasă vite sfîșiate de fiare: eu însumi te-am despăgubit pentru ele; îmi cereai înapoi ce mi se fura ziua, sau ce mi se fura noaptea. 40. Ziua mă topeam de căldură, iar noaptea mă prăpădeam de frig, și-mi fugea somnul de pe ochi. 41. Iată, douăzeci de ani am stat în casa ta, ți-am slujit patrusprezece ani pentru cele două fete ale tale, și șase ani pentru turma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
lui Faraon, ce are să facă. 29. Iată, vor fi șapte ani de mare belșug în toată țara Egiptului. 30. După ei vor veni șapte ani de foamete, așa că se va uita tot belșugul acesta în țara Egiptului, și foametea va topi țara. 31. Foametea aceasta care va urma va fi așa de mare că nu se va mai cunoaște belșugul în țară. 32. Cît privește faptul că Faraon a visat visul de două ori, înseamnă că lucrul este hotărît din partea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
, frumoase idealuri Se sparg de maluri numa-numa Și din prea avântate valuri Nu mai rămâne decât spuma. Iar spuma grabnic se topește Și se preface în neant. Iar tu îți amintești de Kant Și-ți vine să te-azvârli la pește.
La noi by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84143_a_85468]
-
au lăsat ceva din ea pînă dimineață; dar a făcut viermi și s-a împuțit. Moise s-a mîniat pe oamenii aceia. 21. Astfel, în toate diminețile, fiecare strîngea cît îi trebuia pentru hrană; și, cînd venea căldura soarelui, se topea. 22. În ziua a șasea, au strîns hrană îndoit, și anume doi omeri de fiecare. Toți fruntașii adunării au venit și au spus lui Moise lucrul acesta. 23. Și Moise le-a zis: "Domnul a poruncit așa. Mîine este ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
aprinde, Cu puterea lui adeseori mă cuprinde De dragul lui n-aș mai vrea ca să mor De atâta farmec, liniște, dor. VIAȚA NU E CA UN SOARE Viața nu lucește ca un soare, Viața e un fulg dintr-o ninsoare Se topește-n timp și-apoi dispare, Iar soarele în fiecare zi răsare. Soarele răsare și mereu apune Orice zi-i ca ieri, ca astăzi, ca mâine, Și-atunci când e trist el este luminos, Mereu ne-ncălzește pe noi, cei de jos
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
i mândră foc! În brațe cu nepoței Este-un dar dumnezeiesc, Să-i vezi cum sunt mititei Și apoi să-i vezi cum cresc! Dulce-i viața și frumoasă Când tinerii se iubesc, Aduc nepoței în casă, Iar bunicii ... se topesc! IMPOSIBILUL Peste tot aș vrea să fiu, oriunde, Să văd întregul univers ce-ascunde, Și tuturora de pe globul pământesc Să pot spune la toți că vă iubesc! Aș vrea să pot spune la toți de bine, Câtă iubire freamătă-n
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
am scos din pachetul lui Baby o țigară și i-am dat-o îngerului, cel puțin pentru mine, desigur părea nebun și paranoic și cu idei mistice și a zis eu mă ocup cu grădinăritul. Ceara de la trandafirul roșu se topește, curge ca sângele, un trandafir ce părea kitchos pe un suport de metal, ca un nufăr roșu și în sus un fel de spirală turtită ce se termina într-un cârcel înspre sine răsucit, în aer. Se scurge ca sângele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Tocmai m-a sunat să vorbim și eu îi închid telefonul după ce am ... Mă înfioară gestul meu răzbunător, dar azi n-am chef decât să stau singură și să fumez. Lumina de la lumânarea roșie se poate îneca, văd în ceara topită din jur ca într-un lac. Face remușcări, spune Prințesa Miau, a vorbit și cu Ilinca și i-a povestit, de ce naiba i-a povestit și ei? Mă gândesc la el acum după ce a sunat și știu că a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
ies din pământ și asfaltul e moale de la căldură, o bătrână vrea bilete la Loto, unul mănâncă sticsuri și bate după 3 portocale la fel, 3 figuri la fel, fac drumuri inutile și sunt un extraterestru mutant, creierii mi se topesc în cap și mi se umflă, am ochelari pe nas și nu suport nici lumina, nici lumina verzuie din lentile, nici căldura, nici mașinile, nici calmul meu, nici controlul mersului, nici clădirile, nici treburile oamenilor care au treabă, e mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
vine, zice Domnul oștirilor. 2. Cine va putea să sufere însă ziua venirii Lui? Cine va rămîne în picioare cînd Se va arăta El? Căci El va fi ca focul topitorului, și ca leșia nălbitorului. 3. El va ședea, va topi și va curăți argintul; va curăți pe fiii lui Levi, îi va lămuri cum se lămurește aurul și argintul și vor aduce Domnului daruri neprihănite. 4. Atunci, darul lui Iuda și al Ierusalimului va fi plăcut Domnului, ca în zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85113_a_85900]
-
această imagine situată la limita vizibilului cu invizibilul. Aidoma fantomei lui Tsunemasa ce bântuia la granița dintre umbră și lumină repezindu-se asupra făcliilor ca să le stingă flacăra, trupul (?) sau răsuflarea (?) fantomei creează în Kiyotsune tenebrele în care se va topi în cele din urmă. O întreagă viziune despre teatru se exprimă în aceste pagini, viziune a unui spațiu-frontieră între vizibil și invizibil, spațiu în care forma nu prinde contur decât pentru a se dizolva de îndată, încărcându-se totuși de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
celei a năzdrăvanului Puck, iar Furtuna - un ecou al Visului... În formele (shapes) pe care le ia Ariel, în nălucirile provocate de Prospero cu ajutorul lui, există ceva inconsistent, golit de substanță; toate alcătuiesc un cortegiu de imagini evanescente, care se topesc și dispar în văzduh precum fantomele, dar și ceva ce dobândește un corp, se materializează („to take a shape”): magia lui Prospero, stăpânul său, i-a conferit această putere de a căpăta o formă. To shape, în sensul său inițial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
o dată pentru totdeauna într-o formă, opera socotită de autor ca definitiv încheiată în momentul scrierii ultimului cuvânt și devenită, în consecință, imuabilă, nu trăiește ca atare și nu supraviețuiește în timp decât dacă e scoasă din încremenirea ei și „topită într-o mișcare vitală”, adică recreată la fiecare nouă întâlnire cu ea. Or, crede Pirandello, nici o altă artă în afara teatrului nu ilustrează mai bine acest paradox, căci teatrul este spațiul prin excelență al realizării visului oricărui sculptor: acela de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
ea era presată de nevoia imediată de a-și găsi cât mai curând un amant. Trebuia să acționeze rapid dacă nu dorea să înnebunească. Toinette își flutură genele într-un elan cochet de disponibilitate. Prea târziu însă. Zâmbetul generalului se topise deja, pentru că în spectatorul așezat chiar în spatele lui recunoscuse trăsăturile tânărului boier revoltat din salonul croitorului. Într-adevăr, tânărul Iancu era acolo. Fusese însoțit tot drumul de zborul strălucitoarei comete pe cer, chiar deasupra saniei lui. Un semn de bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
acestea, cu o mare expresivitate din partea domnișoarei Nanone. Astfel încât, în mod firesc, spectatorii aplaudară doar tinerețea, primăvara și iubirea. Mici buchete zburau din toate părțile spre podium. Nanone le mulțumea, executând o suită de reverențe din ce în ce mai elaborate. Lumânările aproape se topiseră și fumul lor o făcu, la un moment dat, să tușească. Imediat își făcu apariția pe podium impresarul, care încercă să solicite publicului înfierbântat o scurtă pauză necesară pentru înlocuirea lumânărilor și aerisirea sălii. Reuși doar atunci când îi asigură pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
toți bărbații. Chiar și femeile. Ascunse după un pâlc de copaci și tufișuri, Mariam și Marioritza își lepădaseră tunicile și bustierele și acum își scuturau una alteia ramurile pline de zăpadă. Râdeau înveselite ori de câte ori simțeau atingerea acelei ninsori. Zăpada se topea imediat pe pielea lor încinsă, lăsând în urmă salbe de diamante. Marioritza constată că soția prințului nu avea trupul unei femei care născuse șase copii, ultimul dintre ei cu nici doi ani în urmă. Sânii mici, rotunzi. Pielea netedă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
rafinamente de femeie. El este singura ei iubire și bucurie. Se va prăpădi de dorul lui. Nu vorbește cu nimeni despre asta, nici măcar cu mine, prietena ei. Dar eu văd prea bine ce se petrece cu ea și cum se topește, de pe acum, pe picioare.” Nu îl rugase nimic, însă, spunându-i toate acele lucruri, îl privise numai în ochi. Spera, desigur, la ajutorul lui. Toată lumea știa că prințul era unul dintre puținii prieteni intimi ai generalului. Kutuzov își făcu apariția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
afla la Maloiaroslaveț într-o stare vecină cu lehamitea de tot. Puțin îi păsa de politica de industrializare a Angliei și, cu atât mai puțin, de moartea unor prăpădiți de șomeri. Iarna încă nu începuse, dar efectivele armatei sale se topeau ca untul într-o tigaie. Iar generalul Kutuzov, bătrânul cu un picior în groapă, după cum aflase, îi șifona constant frumoasele, celebrele hărți pe care, la începutul războiului, mâna împăratului, sub impulsul unei inspirații geniale, cvasidivine, trasase itinerarul armatei sale spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mulțimii. Se făcu o liniște perfectă. Și culoarul croit prin cedarea celor prezenți îl conduse pe ministrul de război drept spre Malet. Încet-încet, caii prințului porniră prin mulțimea dislocată care, după arestarea generalului evadat, se destrăma în grupuri din ce în ce mai firave, topindu-se pe străduțele laterale. În interiorul trăsurii, pe pernele de catifea roșie, îngemănate într-un sărut total, ardeau două trupuri detașate de restul universului ca însăși nemurirea. Și martori nu erau decât un joben, un baston și... două pistoale. Abandonate toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Dragă marchize, mergeți să vă culcați! Ați trăncănit destul! Plecăm într-o jumătate de oră. Napoleon vorbea fără să i se adreseze direct marchizului, privindu-l doar pe Dante Negro. ― Într-adevăr, l-am văzut! interveni acesta, în timp ce Cauraincourt se topea tăcut pe ușă. Băiatul este sănătos și vesel. Președintele Senatului pregătește o ceremonie de încoronare a moștenitorului vostru. Cu tot fastul și toate lingușirile imaginabile, bineînțeles. ― Ha, ha! Lingușirile! Bine zis! Doar de asta sunt buni. ― În rest, nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
De astă dată sora Laurei, cu trei ani mai în vârstă, căzu la pat, cu inima fulgerată de ochii scăpărători de patimă ai unui geambaș tânăr și bogat, dar căsătorit și cu o droaie de copii. Ce repede s-a topit muntele acela de fată, cu ochii albaștri, buzele cărnoase și părul blond ca apele spicelor de grâu. Numai trei Duminici m-am așezat pe tăblia de fier a patului ei negru, împodobit cu o coroniță de tuci dată proaspătă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
sandale cu tălpi de lemn, care în plimbările sale nocturne pe trotuarele de piatră ale Vienei, vesteau cadențat trecerea lui, cu mult înainte de a-și face apariția. Se oprea să sărute mâna unei prostituate, fără să observe sluțenia unui chip topit de boală și alcool, surd la hohotul ei de râs, spart și batjocoritor. Ca un logodnic timid îi lua brațul, să o petreacă prin cele mai elegante localuri vieneze, oferindu-i șampania și crabii, cu distinsă și largă generozitate. Spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
bolnav, să mă culce în pat, să-mi sărute cu buze reci fruntea, înainte de a se îndrepta în vârful picioarelor, așa precum făcea în copilăria mea și mama. - Cum, nimeni? Am izbucnit când văzui că toată mulțimea de oameni se topise. - Vine cineva - miorlăi piticul cocoșat, cutremurat de tuse seacă. Din josul străzii, venea șontâc, izbindu-și proteza de lemn a piciorului amputat, de asfaltul lustruit al trotuarului, curva bătrână cu perucă roșie, ciocănind cu cheia raiului în butucul care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
le-am ridicată Visul meu a fost să mă despart de omul acesta și să te iau pe tine, dar dacă ai murit, să dai complimente tuturor a lor mei și să-i spui lui Marcu, că Țiganca s-a topit de oftică, patru săptămâni după elă Laura dispare prin tapet. Moartea trece dincolo și Hilda intră aproape goală călcând pe tocuri înalte și ținând mâinile într-un manșon negru. - Egon a murit la balamuc, spune ea distrată. Zicea că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
își scoate mănușa fină din piele neagră și își trece degetele prin părul meu încârlionțat. - Vreau să-ți văd ochii, găsește dânsa profund îndurerată, și-mi ridică o pleoapă. Apoi uluită, se dă îndărăt. Și amândouă: Bianca și Maria se topesc în tapet ca și toate celelalte. ă Acum apare regele meu. Știam de mult că știe să sufere și chiar să plângă, dar chipul său frumos are de astă dată expresia de rigoare a vizitelor de condoleanțe, cu toate că vorbește cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]