70,637 matches
-
ciudat faptul că Ucraina, care ea însăși își datorează actuala existență numai proclamării acestui principiu, poate să-și aroge dreptul de a nu permite aplicarea lui la Basarabia. Republica democratică nu poate urma exemplul politicii imperialiste a Rusiei țariste, care consta în a nega micilor națiuni orice drept pe care ea nu-l considera conform intereselor sale și prin care această republică pretinde la rândul ei să exercite o dominație asupra unui întreg popor de două milioane de români și a teritoriilor
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
CHIȘINĂU spre HUȘI. Ideea acestei lovituri prevedea încercuirea românilor în raionul BĂLȚI, IAȘI. A doua variantă (schema nr. 6) prevedea acțiuni pentru cazul în care românii se vor retrage benevol peste r. PRUT. Misiunea trupelor în cazul variantei nr. 2 consta în ieșirea cât mai rapidă a eșaloanelor mobile la r. PRUT, pentru a controla retragerea românilor. Unitățile de infanterie se deplasau în eșalonul doi și aveau misiunea să sprijine la timp primul eșalon, daca va fi nevoie. A doua variantă
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
1,39), zice Sfântul Apostol Pavel. Ținta spre care se îndreaptă viața noastră creștină este desăvârșita dragoste de Dumnezeu și de aproapele. “Fiți desăvârșiți precum și Tatăl vostru cel din ceruri desăvârșit este” (Matei 5,48), aceasta este ținta. În ce constă desăvârșirea Tatălui? În iubirea Lui nemărginită, datorită căreia “Soarele Său răsare și peste cei răi și peste cei buni și plouă și peste cei drepți și peste cei nedrepți” (Matei 5, 45). Desăvârșita iubire de Dumnezeu și de aproapele este
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
cu nevoia trupească de hrană și apă, fără de care omul nu poate trăi. Fericiți cei milostivi, că aceia se vor milui. (Matei 5, 7). Milostenia creștină își are izvorul în iubirea de Dumnezeu și de aproapele (Matei 22, 36-39) și constă din ajutorarea materială și morală a semenilor noștri aflați în nevoie. Milostenia este iubirea lucrătoare, iubirea cu fapta. Este o iubire efectivă, care trebuie să transpună în forme concrete iubirea afectivă. “A fi îndurător față de alții înseamnă - spune sfântul Ciprian
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
lucru, ei pot fi învățați diferite rugăciuni, poezii și povestiri religioase adecvate vârstei. Clasa I este prima etapă, în care lecțiile se bazează pe educație. Ora de religie este momentul pedagogic în care, prin excelență, se pun bazele educației care constau practic în deprinderea: rugăciunii, ordinii și curățeniei. Acum copiii vor învăța că nimic nu se poate face fără Dumnezeu (fără rugăciune), că rugăciunea este vorbirea noastră cu El și că, toți copiii trebuie să fie atenți și serioși în timpul rugăciunii
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
adresează următoarea întrebare: Credeți că acest anunț a fost suficient de convingător, pentru ca Iisus să vină la prietenul Său? (Da cele două surori Îl informează pe Iisus într-un mod simplu, nedorind să indice ce ar trebui să facă.) Exercițiul constă în executarea conștientă și repetată a unor acțiuni și fapte cu scopul formării unor priceperi și deprinderi: dezvoltarea unor capacități și aptitudini intelectuale sau fizice, consolidarea cunoștințelor însușite, stimularea capacităților creative, cultivarea unor calități morale sau a unor trăsături de
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
exemple de rugăciune stăruitoare (femeia canaaneancă), de rugăciune de pocăință (a vameșului din pildă), dar, și de rugăciuni care s-au transformat în păcat (rugăciunea fariseului - Luca 18, 11-12). Studiul de caz este metoda de cunoaștere a realității religioase care constă în analiza unui caz real, fiind suport al cunoașterii inductive și bază pentru cunoașterea deductivă. Această metodă are un pronunțat caracter activ participativ, formativ și euristic, contribuind la antrenarea și dezvoltarea capacităților intelectuale și profesioanale, oferind elevilor soluții de rezolvare
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
părții I abordează o problemă rămasă deschisă la nivelul diferitelor scheme explicative de tip obiectiv: care este rolul conștiinței în explicarea fenomenelor sociale? putem atribui conștiinței, alături de factorii obiectivi, o contribuție explicativă independentă? și dacă da, în ce ar putea consta aceasta? Explicația obiectivă apare în două variante distincte: modelul cauzal și modelul sistemic. Cauzalitatea reprezintă schema explicativă cea mai simplă, dezvoltată cu succes în științele naturii, și pentru care sociologia a manifestat de la început o atracție deosebită. Multe dintre explicațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
economică a respectivei colectivități, eficiența mecanismelor de control social și de integrare, oportunități de delincvență etc. Fiecare dintre acești factori este, în sensul definiției date în capitolul anterior, cauză a delincvenței: variația lor produce o variație a delincvenței. Explicația cauzală constă, în aceste situații, în identificarea complexului cauzal, în realizarea unei liste de cauze a căror combinare este responsabilă de producerea fenomenului efect. Multicauzalitatea ridică o serie de probleme specifice, puțin analizate până în prezent. Aici mă voi opri asupra a trei
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
duce în final la variabila efect. Atât multicauzalitatea, cât și dispunerea procesului determinativ sub forma unui lanț cauzal pun cu claritate în evidență faptul că explicația cauzală nu poate fi redusă nici pe departe la un enunț cauzal simplu, ci constă dintr-o teorie explicativă complexă. Structura explicației cauzale ca teorie complexă va face obiectul paragrafului următor. Structura standard a teoriei cauzaletc " Structura standard a teoriei cauzale" O teorie cauzală completă trebuie să cuprindă următoarele seturi de variabile: • Variabila de explicat
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
SUA și Anglia au demonstrat, astfel, că introducerea factorului proprietate în modelul Blau-Duncan crește proporția variației veniturilor individuale explicată de acest din urmă model cu aproape o dată și jumătate (Udy, 1980). O teorie contextuală puternică poate evita cauzalismul slab, care constă în elaborarea unor liste cauzale nestructurate de factori despre care se presupune că își aduc o contribuție cauzativă, rămasă însă nespecificată. Analizând circuitele probabile ale determinării, interdependențele dintre factori, se pot opera discriminări în ceea ce privește ponderea cauzativă a diferiților factori. Unii
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
bucăți de lemn, șuruburi, cârpe,sârme- din care caută să realizeze acele combinații ce reprezintă soluții la problemele sale. Soluțiile sunt cuprinse în acest posibil. Posibilul acțional al unui sistem social în situația de a constitui un element al său constă din patru tipuri mari de componente: • Posibilități uman-individuale de acțiune: capacitățile fizice și mentale alepersoanelor. • Posibilități uman-colective de acțiune. Acțiunea colectivă se deosebește decea individuală, presupunând totodată și capacitatea de acțiune concretă, coordonată, de mobilizare pentru acțiune a unui număr
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
instrument al exploatării. Este cazul agriculturii bazate pe „apa de ploaie”, tipică pentru Europa. Aici, fiecare agricultor își organizează singur procesul de producție. Elitele, care beneficiază de plusprodus, nu se amestecă în general în organizarea procesului productiv. Mijloacele de constrângere constau în variatele forme de proprietate: asupra pământului, uneltelor, a forței de muncă înseși, ca în cazul sclavagismului și al feudalismului. Agricultura bazată pe irigații, specifică multor societăți din Asia, Africa și America precolumbiană, presupune lucrări de îndiguire, irigații, realizate printr-
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
convertim variatele tipuri de consecințe funcționale. Deocamdată nu dispunem de o asemenea unitate generală și nici nu ne putem imagina cum ar putea arăta ea. Unele încercări de acest tip există. Strategia curent utilizată pentru a realiza o asemenea unificare constă în încercarea de a se formula unități de măsură a eficacității care, deși nu sunt generale, cuprind un număr suficient de mare de tipuri de consecințe. Philip H. Mirvis și Edward E. Lawler III (1977) au încercat să determine empiric
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
a tendinței sale spre compromis politic și ideologic cu feudalismul. Metoda analizei ideologice, una dintre contribuțiile cruciale ale lui Marx, reprezintă un exemplu tipic de reducție structurală. Psihanaliza s-a constituit aproape exclusiv pe baza procedurilor reducției structurale. Metodologia freudiană constă, în fapt, în proceduri de detectare a conținuturilor profunde, inconștiente în formele superficiale ale conștientului. Întreaga dinamică psihică, este de părere Freud, este regizată de structurile inconștiente și devine inteligibilă prin acestea: morala, arta, religia, manifestările psihopatologice. Un alt exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
mult ca un suprasistem, indivizii cu finalitățile lor fiind forțele dinamice. Pentru ilustrarea necesității considerării și a acestei perspective în explicarea dinamicii interne a întreprinderii, să recurgem la câteva exemple. Departamentalizarea pare să fie o patologie endemică a organizațiilor. Ea constă în faptul că subsistemele (departamentele) organizațiilor tind să se autonomizeze într-atât, încât obiectivele lor sectoriale sunt puse mai presus decât obiectivele globale ale organizației. Pentru aceasta pot fi formulate două tipuri mari de explicații, în perspectiva considerării întreprinderii ca
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
în Război și pace o observație extrem de profundă, similară cu abordarea propusă de Marx cu peste un deceniu mai înainte. El consideră că este de dorit și în științele umane o revoluție copernicană. Marea revoluție înfăptuită de Nicolaus Copernic a constat în faptul că „a trebuit să renunțăm la sentimentul unei imobilități în spațiu și să admitem o mișcare pe care simțurile noastre nu o percepeau. În cazul de față, trebuie de asemenea să renunțăm la această libertate de care suntem
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
alternative, existente doar în mintea oamenilor ca simple ipoteze, ar putea să nu fie practice, să reprezinte simple utopii. A doua, avantajul existenței: orice schimbare costă un anumit preț care trebuie adăugat la avantajele/dezavantajele alternativelor posibile. A treia sursă constă în mecanismele de automenținere de care dispune orice sistem social: acestea învestesc alternativa practicată cu autoritate, făcând-o mai puternică decât alternativele sale doar posibile. A patra, contextul structural: fiecare sistem se integrează în contextul mai general din care face
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
obiectiv schimbări de structură, ci perfecționări treptate, marginale ale activității sociale. Din acest motiv, oamenii sunt tentați să considere soluțiile oferite de sociologi ca fiind dacă nu utopice, în orice caz nepractice. Concluzia specialiștilor americani este că rezolvarea acestei incompatibilități constă în asimilarea de către sociologi a perspectivei politice: renunțarea la soluțiile „radicale”, sprijinirea practicienilor în formularea și soluționarea problemelor practice care apar neîncetat, sprijinul în perfecționarea pas cu pas a proceselor reale. Este clar că o asemenea soluție reprezintă o opțiune
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
și de promovare. Conducerea unei întreprinderi se poate plânge de faptul că personalul muncitor nu are o motivație suficientă pentru a depune toate eforturile în vederea realizării sarcinilor stabile, de a învinge dificultățile. În fapt, specialistul poate descoperi că problema reală constă în conducerea incompetentă, care impune sarcini neraționale sau nerealiste, fapt ce induce o atitudine de pasivitate, indiferență, de-motivând performanțele profesionale. Formularea problemelor de soluționat este crucială, pentru că de ea depinde tipul soluțiilor care vor fi adoptate. Dacă problema unei
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
o parte, și viitor, pe de alta, nu există o diferență de structură. Diferențele apar doar în mijloacele cu ajutorul cărora le cercetăm și în precizia acestor mijloace. Din această perspectivă, viitorul este tot atât de irevocabil ca și prezentul și trecutul. Dificultatea constă doar în posibilitățile de predicție. Pentru modalitatea probabilistă, viitorul reprezintă doar un repertoriu de posibilități. Putem spune cu precizie, eventual, doar ce este posibil și ce nu este. Însă în cadrul acestui repertoriu nu se poate principial prezice starea precisă viitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
programatic. De exemplu, când un istoric se întreabă „De ce l-a înjunghiat Brutus pe Cezar?”, el vrea de fapt să întrebe „La ce s-a gândit Brutus, ce l-a făcut pe el să-l înjunghie pe Cezar?”. Cauza evenimentului constă deci în ideea din capul persoanei prin intermediul căreia a avut loc evenimentul (Collingwood, 1956). Într-un spirit mai pozitivist britanic, Collingwood mută însă accentul de la trăit la „idee”, la rațional. Pentru el, înțelegerea nu înseamnă „retrăirea”, ci „reacțiunea”, adică reconstituirea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
XIX-lea, tot în Anglia, dar și în SUA, a început să se dezvolte o puternică școală evoluționistă în antropologia culturală: Edward B. Taylor, Lewis Morgan, Edward Westermarck, James Frazer. Ocupându-se de cercetarea societăților arhaice, proiectul evoluționismului din antropologie consta în determinarea stadiilor universale prin care trece orice societate în evoluția sa de la starea de primitivitate la cea de civilizație. Teza lor fundamentală era existența unei ordini clare în evoluția societăților. De exemplu, schema celor trei stadii a lui Morgan
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
uneia dintre ele și, în fine, acțiunea. De asemenea, procedura de decizie este, în linii generale, cognitivă (căutarea de cunoștințe relevante pentru decizie) și rațională (cunoștințele sunt prelucrate într-o manieră rațională, cum este cea descrisă în modelul analitic). Diferența constă mai ales în faptul că întregul proces decizional este cufundat într-o incertitudine persistentă: nici una dintre fazele sale nu se încheie cu o decizie certă; mereu subzistă îndoieli în legătură cu corectitudinea formulării și cu importanța atribuită problemei, cu completitudinea listei de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
o ridicată vulnerabilitate la incertitudine. Caracterul explicit al presupozițiilor ridicat incerte pe care se fundează o face mereu discutabilă, rezultatele sale fiind incerte și deschise discuției. Strategia satisfăcătorului reprezintă o alternativă la strategia optimalității tendențiale. PROPOZIȚIA 2.3.: Strategia satisfăcătorului constă în adoptarea primei soluții satisfăcătoare pe care decidentul a reușit să o identifice. Pornind de la problema pe care o are de rezolvat, decidentul dezvoltă o activitate de cunoaștere. De îndată ce a reușit să formuleze o soluție care îi pare, pe baza
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]