70,637 matches
-
antrenamentului pentru rezolvarea problemelor dezvoltat de D'Zurilla și Nezu, metodă care i-ar permite să-și rezolve problemele regăsindu-și în același timp încrederea în abilitățile sale. Prima etapă: definirea unei probleme După identificarea și ierarhizarea problemelor, prima etapă constă în definirea acestora. D'Zurilla și Nezu sugerează necesitatea precizării a patru dimensiuni: - contextul în care a apărut situația (cine este implicat?, ce s-a întâmplat?, când?, cum?); - ce este deranjant sau inacceptabil pentru pacient; - cum ar trebui să se
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
ce s-a întâmplat?, când?, cum?); - ce este deranjant sau inacceptabil pentru pacient; - cum ar trebui să se prezinte situația; - obstacolele a căror înlăturare ar permite ca situația să se prezinte așa cum se dorește. O atitudine frecvent întâlnită la pacienți constă în examinarea unei probleme într-o manieră aproximativă și generală mai degrabă decât în divizarea acesteia în probleme mai mici și mai clare și mai puțin amenințătoare. De exemplu, lipsa de timp care o neliniștește pe Marie poate fi exprimată
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
obsesională compulsivă, sunt utilizate, concomitent, două tehnici în timpul unei ședințe de expunere: expunerea (reală sau în imaginație) la stimulul anxiogen și prevenirea răspunsului (interdicția de a emite ritualuri pentru a diminua anxietatea). Expunerea cu prevenția răspunsului Expunerea cu prevenția răspunsului constă într-o expunere la situația anxiogenă timp de cel puțin două ore: pacientul completează la intervale regulate o scară de cotare a anxietății sale și constată că angoasa sa descrește, împiedicând în același timp apariția răspunsului ritualizat. Trebuie să reamintim
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
apărut în urmă cu unsprezece luni, fără să fi fost marcată de un eveniment special: ea își aduce aminte de prima situație în care s-a întors să plătească o rochie pe care o cumpărase în ajun. Tratamentele anterioare au constat în prescrierea de antidepresive, tratament pe care îl continuă pe parcursul terapiei comportamentale. Situația actuală Problemele dominante în momentul luării în evidență sunt: - teama de a nu-și înșela clienții (să nu dea restul greșit); - teama de a nu lua bani
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cere subiectului să-și sfideze angoasa, arta terapeutului concretizându-se în a-i permite acestuia să-și înfrunte angoasa progresiv, lăsându-i timp să verifice dacă anxietatea sa scade, în timpul ședinței sau pe parcursul terapiei. Prima fază: expunerea Programul la domiciliu constă în a se întâlni cu o persoană pe zi fără să telefoneze. La început, doamna X telefonează după trei ore de la întâlnire. Ea începe, în mod progresiv, să aștepte timp de două zile, apoi trei zile, pentru ca în final să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
unele aspecte negative ale experienței trăite. Temele specifice ale schemelor cognitive sunt responsabilitatea excesivă, o supraestimare a importanței gândurilor și controlului gândirii și a schemelor perfecționiste. Terapia cognitivă nu poate modifica decât gândurile automate și schemele. Strategia generală a terapiei constă în a considera gândurile intrusive ca fiind stimuli, în a identifica gândurile automate și a-l învăța pe subiect să le modifice, în a ajuta pacientul să suprime gândurile neutralizante și ritualurile evidente, în a identifica schemele și a le
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
comportamentale” cu scopul de a verifica intensitatea credinței subiectului în gândul automat. Obiectivul este, în final, acela de a înlocui gândul automat cu un gând mai rațional. Faza a patra: identificarea schemelor Cea de a patra etapă a terapiei cognitive constă într-o identificare a schemelor subiectului. Studiul gândurilor automate asupra cărora s-a lucrat în timpul ședințelor pentru a le modifica evidențiază unele teme repetitive care se organizează în postulate sau credințe centrale. Faza a cincea: repunerea în discuție a credințelor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
credință a schemei este apoi testată în timpul desfășurării unei „experiențe comportamentale” asemănătoare cu cea descrisă anterior. Avantajele terapiei cognitive Tehnicile cognitive utilizate în cazul tulburării obsesionale și compulsive sunt aceleași ca și cele utilizate pentru terapia unei stări depresive, particularitatea constând în faptul că se lucrează pentru modificarea gândurilor automate și nu a gândurilor obsedante, și uneori a gândurilor neutralizante (pentru diminuarea recurgerii la ritualuri). Tehnica cognitivă permite dezvoltarea modelului comportamental clasic și amplificarea motivației și adeziunii pacientului la tratament prin
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
meta-analiză. Debriefing-ul și intervenția imediată Debriefing-ul este o intervenție imediată care are loc în orele sau, maxim, în cele două sau trei zile care urmează după eveniment. Intervenție scurtă și în grup, de trei până la șase ore în general, ea constă în facilitarea exprimării sentimentelor și emoțiilor pentru a se obține o descărcare emoțională. Inventat de către un pompier din New York, debriefing-ul propune un protocol de șapte faze condus de către un psiholog sau un psihiatru, sau de către persoane formate pentru a aplica
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
securizante, și necesitatea de a se răzbuna. 6. Detașarea în raport cu traumatismul: cum să dezvolți un plan constructiv de viață în care traumatismul să piardă locul central? Desensibilizare cu ajutorul mișcărilor oculare și reprelucrarea informației Desensibilizarea cu ajutorul mișcărilor oculare și reprelucrarea informației constă în inducerea unor mișcări oculare (sacade) asociate unor senzații, imagini sau gânduri care au legătură cu traumatismul. Protocolul EMDR prezentat de către Wilson: 1. Pregătire: - discuție în legătură cu evenimentul traumatizant; - identificarea unei imagini liniștitoare. 2. Evaluarea, în trei faze: - descrierea cu voce
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de angoasă și înfruntă situațiile pe care le evita. O ședință de terapie cognitivă „verbatim” Iată conținutul celei de a noua ședință, înregistrată video. Inregistrarea video prezintă relația terapeutică, cu ezitările sale. Comentarii despre ședință Această ședință este decisivă și constă într-un efort de modificare a schemei de vulnerabilitate și deschiderea unui al doilea canal al memoriei prin care se ajunge la zona traumatică cea mai activă și mai secretă. Pacienta lucrează nu asupra momentului accidentului ci asupra aceluia al
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
decât farmacoterapia în cazul depresiei unipolare non psihotice de intensitate ușoară până la moderată. Totuși, deși rezultatele sunt aceleași, farmacoterapia atrage, în general, preferința medicilor și a persoanelor care a acordă îngrijire datorită facilității și aspectului său economic. Provocarea terapiei cognitive constă, deci, în a demonstra o superioritate evidentă a acesteia în cazurile rezistente și în cele cu recidivă așa după cum ar putea să sugereze cercetările recente. Modelul cognitiv al depresiei după Beck Descrierea modelului Schemele Modelul cognitiv este un model de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și a emoției produse de aceasta. 7. In fața unei situații asemănătoare, luarea unei decizii în privința comportamentului care trebuie adoptat. Faza preventivă sau travaliul terapeutic pentru modificarea schemelor După stabilizare, travaliul terapeutic centrat pe modificarea schemelor poate începe. Această fază constă, conform teoriei clasice a lui Beck, pornind de la travaliul terapeutic al gândurilor automate, în inferarea schemelor subiacente. Din momentul în care a/au fost identificat(e) ca obiectiv terapeutic, schema (schemele) este atacată cu ajutorul tehnicilor specifice. 3. Studiu de caz
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
mod obsesiv: ea a realizat un rezumat al capitolului subliniind pasajele care o priveau în special. Ea spune că se recunoaște în cercul vicios al depresiei. Tema ședinței Sedința permite să se lucreze asupra evidențierii comportamentelor problemă. Exerciții Primul exercițiu constă în stabilirea unei liste de comportamente problemă legate de depresie. Martine se găsește în dificultate în legătură cu această sarcină, ea are impresia că, de la apariția depresiei, „nimic nu merge bine”: instabilitatea profesională a soțului său, facturile care se acumulează... Terapeuții îi
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
început), de faptul că nu mai are viață socială (ea rămâne acasă, ideea de a trebui să iasă și, mai rău, de a întâlni oameni care i-ar cere informații în legătură cu sănătatea sa o îngrozește). Cel de al doilea exercițiu constă în ierarhizarea comportamentelor problemă și, pentru cel mai invalidant, în detalierea contextului psihologic conform celor cinci repere principale: emoție, gând, senzație fizică, comportament asociat, context care întărește comportamentul indezirabil. Martine alege să lucreze asupra stării sale de oboseală, simptomul cel
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
terapeutul, îi oferă copilului ceea ce-i lipsește în funcție de ceea ce copilul însuși a mărturisit. - scrisoarea către părinții care traumatizează: această scrisoare exprimă trebuințele, criticile pacientului; ea va fi citită în cadrul terapiei mai degrabă decât trimisă în realitate. Strategia comportamentală Rezultatul terapiei constă în abandonarea coping-urilor neadaptate care mențin schema, adică expunerea in vivo la schemă în toate domeniile vieții (profesională, privată, timp liber...). Este necesar să se urmărească prescrierea de sarcini care să acopere toate aspectele viații. Intr-adevăr, o singură schemă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
alimentației, emoțiilor și schemelor comportamentale personale și interpersonale Primele două terapii au fost studiate și validate ca „tratamente de calitate” ale bulimiei și ale hiperfagiei bulimice. Terapia cognitiv-comportamentală Principii și etape Terapia cognitiv-comportamentală a bulimiei este o terapie standardizată care constă în aproximativ douăzeci de ședințe efectuate în mai puțin de șase luni. Ea se bazează pe modelul de menținere a bulimiei al lui Fairburn și se desfășoară în mai multe etape: - prima etapă are o componentă psiho-educativă referitoare la tulburare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
semi-directiv și practică intervenții non specifice. Terapia se desfășoară în trei etape: - prima etapă permite terapeutului să prezinte terapia, să identifice problemele interpersonale actuale și să selecționeze problemele interpersonale pe care trebuie să le trateze; - cea de a doua etapă constă în învățarea modului în care se rezolvă problemele interpersonale: este partea cea mai importantă a terapiei; - ultima etapă a terapiei constă în stabilirea unui bilanț al schimbărilor efectuate și al celor care urmează a fi efectuate după încetarea tratamentului, cât
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
problemele interpersonale actuale și să selecționeze problemele interpersonale pe care trebuie să le trateze; - cea de a doua etapă constă în învățarea modului în care se rezolvă problemele interpersonale: este partea cea mai importantă a terapiei; - ultima etapă a terapiei constă în stabilirea unui bilanț al schimbărilor efectuate și al celor care urmează a fi efectuate după încetarea tratamentului, cât și în prevenirea recăderilor. Rezultate Rezultatele terapeutice sunt mai puțin bune la sfârșitul tratamentului decât cele obținute prin terapie cognitiv-comportamentală, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
lui Wolpe. Metodele aversive au drept scop crearea unei reacții de aversiune (în general vomismentul) legată de alcool (vederea alcoolului, mirosul alcoolului). Pentru a crea aversiunea, s-au folosit produse chimice (disulfirame) sau travaliul terapeutic în imaginație. metodele de extincție constau în expunerea subiectului la situații care declanșează dorința de consum fără a avea posibilitatea de a consuma, sau doar aceea de a consuma un produs neutru. Scopul este acela de a constata o diminuare spontană și regulată a dorinței în
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
deveni o profeție care se autoîmplinește, ceea ce ar genera o continuare a consumului, o reluare a consumului (cădere) și recăderea completă. Marlatt denumește această înlănțuire de evenimente „efectul violării abstinenței”. Mijlocul prin care poate fi combătută această înlănțuire de evenimente constă în învățarea unei strategii cognitive specifice care permite evitarea celor două riscuri principale: - minimizarea („totul merge bine, doar cu această ocazie, pot foarte bine să beau un pahar...”); - maximalizarea (după primul pahar, „s-a terminat, mai bine să beau, deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în mod automat. Distingem două modele de astfel de scheme. în modelul lui Ellis, baza teoretică este aceea că emoția subiectului se datorează percepției iraționale a unui eveniment (distorsiune cognitivă). Acest sistem de credințe interne iraționale antrenează comportamente inadaptate. Terapia constă în reducerea distorsiunii cognitive pentru a permite subiectului să aibă o viziune mai rațională asupra evenimentului. în teoria cognitivă, subiectul prezintă scheme patologice care funcționează în afara conștiinței și care filtrează informația pentru a produce gânduri automate negative. Conform teoriei lui
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
consecință terapeutică importantă pentru tratamentul subiecților alcoolo-dependenți. In stadiul de precontemplare, terapeutul își propune să-l ajute pe subiect să perceapă riscurile și problemele legate de conduita adictivă, deci să determine apariția unei îndoieli. In stadiul de contemplare, travaliul terapeutic constă, în mod esențial, în explorarea ambivalenței, ajutând pacientul să exprime multitudinea de argumente în favoarea schimbării, cât și a riscurilor la care se expune dacă nu se schimbă. Acest stadiu permite amplificarea încrederii subiectului în capacitatea sa de a-și schimba
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de a convinge pacientul, faptul de a se fi poziționat în rolul de expert al situației, tentația de a pune un diagnostic, o etichetă pacientului, riscul de a merge prea repede oferind soluții subiectului și, în sfârșit, pericolul care ar consta în blamarea pacientului ca urmare a apariției unei dificultăți. Alianța terapeutică: alianța terapeutică situează la același nivel al realității terapeutul și pacientul său. Ea se realizează într-o ambianță cordială de empatie și de autenticitate Un exemplu de aplicare a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
este identificată: ea se află în mod clar în stadiul de a acționa Ambivalența continuă să fie prezentă: ea știe că recăderea face parte din traseul subiectului alcoolo-dependent aflat în sevraj. Analiza funcțională a situațiilor de risc Primul travaliu terapeutic constă în stabilirea listei cu situațiile de risc de consum de alcool. Acest travaliu sub forma analizei funcționale permite subiectului să identifice relațiile dintre situație, gânduri și emoții. El este urmat de un travaliu de restructurare cognitivă. Tot acest travaliu terapeutic
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]