73,470 matches
-
revină lui. După conferință, solemnitatea de comemorare a morții lui Nobunaga și festivitatea consacrării moștenitorului, cetatea Kiyosu începu să fie inundată zilnic de ploi torențiale. Unii dintre seniori plecară spre provinciile lor a doua zi după festivitate. Alții, însă, fură reținuți pe loc de apele în creștere ale Râului Kiso. Cei rămași așteptau ca vremea să se însenineze, sperând că avea să se îmtâmple a doua zi sau în următoarea, dar nu puteau face mai mult decât să stea pasivi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
inamic. Unitățile de recunoaștere o luaseră mult înainte și se apropiau de împrejurimile satului Tarui. Nici acolo nu se observa nimic neobișnuit. Se apropia un călător singuratic. Părea suspect, iar un soldat din unitatea de recunoaștere alergă înainte și-l reținu. Amenințat și interogat de iscoade, omul se grăbi să vorbească, dar cei care-l amenințau fură, în curând, descumpăniți. Dacă mă întrebați de l-am văzut pe Seniorul Hideyoshi pe drum, ei bine, da, sigur că l-am văzut. Azi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
încântat să primească prețiosul cadou. Dar la fel de clar era că și mai multă satisfacție îi dăruia faptul de a fi primit el cel dintâi salutările lui Ieyasu. Kazumasa plănuise să se întoarcă la Hamamatsu în aceeași zi, însă Hideyoshi îl reținu. — N-ai de ce să te grăbești, îi spuse el. Mai stai două-trei zile. Îi voi spune Seniorului Ieyasu că eu am insistat. Mai cu seamă că mâine avem o mică sărbătoare de familie. Ceea ce Hideyoshi numea „o mică sărbătoare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
consulte, stăpâne. Tadatsugu văzu emoția stăpânită de pe chipul lui Ieyasu și, pe neașteptate, buzele începură să-i tremure. Abia își mai putea stăpâni sentimentele. Îi venea să strige că Nobuo era cel mai mare nătâng. Poate că asta îl și reținea pe Ieyasu. Să se înfurie? Să râdă? Fără îndoială, își stăpânea toate aceste porniri lăuntrice simultane, aproape ca și cum n-ar fi putut accepta violentele emoții ce-l pustiiau pe dinăuntru. Ieyasu părea amețit. Era complet năuc. Atâta tot spunea expresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
natură politică și ideologică. Și totul se armonizează în magma unei compoziții de atmosferă ce scoate din conul de umbră al ignoranței cu care, din nefericire, ne-am obișnuit poveștile unui spațiu apropiat și totuși atât de străin. Pentru început, reține atenția specificitatea unei urbe cum este Chișinăul anilor '30, invocat pentru a retrezi la viață lumea cafenelelor unde își făceau veacul mica burghezie, dar și crema cartoforilor, a jucătorilor la bursă, a pariorilor la cursele de cai sau a comercianților
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Ripsimé. (Trebuia să ți le notezi fiindcă altfel nu puteai să memorezi atâtea nume.) Cu toții, înainte să se stabilească la Cetatea-Albă, locuiseră într-o comună mare, Strășeni, la vreo 20 de kilometri distanță de Chișinău. Dar ce era demn de reținut din toate cele povestite și mătușa Magdalena o spunea cu nedisimulată mândrie era că unchiul ei, fratele maică-sii, adică al bunicii lui Tiberiu, acel onorabil Ștefan, fusese, zice-se, administratorul unei moșii de-a lui Lev Tolstoi. Deși avusese
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
de zăpadă drept în spate și chiar se aplecă iute după zăpadă la piciorul unui castan. Hei, tu nu ești zdravăn! îi șopti șuierat Daniel. Pe Horia Victor îl scutură un râs la fel de șuierat, pe care nu și-l putu reține. Ceva nu era tocmai în regulă cu băiatul ăsta. Într-una din primele zile ale anului școlar, Daniel abia reușise să-l scoată pe noul său coleg din cercul celor care îl înghesuiseră într-un colț și îl batjocoreau fără
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
dar un pronostic pot să fac. Și uite, îl fac! Rareș o s-ajungă scriitor! Nu râde, Felicia. Un mare scriitor! Tu o s-apuci să vezi. Noi, poate nu... Mama stătea la masă oarecum încordată, cu pleoapele coborâte peste un zâmbet reținut... Într-un târziu, stingeau luminile în toată casa... Afară în noapte, pe liniile ferate din spatele casei continuau manevrele cu vagoane-cisternă. Roțile scrâșneau prelung-resemnat la trecerea de pe o linie pe alta. Tampoanele se ciocneau între ele cu o forță ascunsă. Garnitura
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Schipor ridica mâna și ne arăta propria sa palmă stângă. "Asta e linia vieții"... Își plimba vârful arătătorului de la mâna cealaltă de-a lungul cutei din palma sa stângă. "Unii susțin că lungimea ei este un indiciu al lungimii vieții. Rețineți, nu este adevărat. În cazul meu, iată, ar însemna să trăiesc nouăzeci de ani. Sau pe-acolo. Ceea ce în mod sigur nu se va întâmpla. Fiindcă îmi cunosc limitele, îmi cunosc conflictele ați avut ocazia să asistați cu puțin timp
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
trecut. Nici n-aveți motive, îi răspunse ea aluziv. Plină de îndrăzneală, întinse spre el paharul și îl somă cu dezinvoltură să ciocnească. Irimia îi făcu lui Dragoș semn peste capete, bine dispus. Mulțumesc pentru titlu! Plictisite și frumoase. Am reținut sugestia! Poate colaborăm! Nu, nu... Mulțumesc, n-am veleități literare. Măcar cu sfaturile unui expert în materie de sex frumos! Asta rămâne de văzut. Roșca și Gherasim schimbară o privire între ei și sparseră micul grup de lângă fereastră, îndepărtându-se
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
își schimbă comportamentul la băutură. Dar la el metamorfoza era completă, ca și cum și-ar fi uitat viața cu totul și și-ar fi croit o istorie personală absolut nouă. Sigur că un bețiv notoriu, în abțiguiala lui fără măsură, nu reține nimic în afară de ultimele două sau trei minute de mers împleticit și de scandal. E o ființă efemeră, ca un cărăbuș de mai, care se naște, trăiește, crește, procreează și sfârșește după prima aversă de primăvară - sau, în cazul lui Dan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
vestibular era orientat spre exterior, împingând un con vulcanic miniatural, alcătuit din țesuturi, tendoane și vase de sânge. Trupul este asemenea unui țăran bătrân - păstrează vie amintirea nedreptăților îndurate (și închipuite). Însă și mai țărănească e tendința sa de a reține proverbe sau zicători. Un exemplu suficient de bun, însă atât de comun încât este rareori conștientizat ca atare, fusese descoperit de Carol. Degetul ei o putea dovedi. Cu siguranță, era ceva în locul acela, ceva destul de mare și bine înfipt. Consistența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
vagin, discutând netulburați într-un bar cu un decor halucinant. În cea de-a cincea zi, se ridicase de pe canapea și se dusese la serviciu. În afară de niște furnicături în degete - ca și cum ar fi suferit o amputare, dar memoria ar fi reținut încă amintirea membrelor de mult pierdute - nu simțea nimic. Nu avea nici cea mai mică poftă de alcool. Se încredințase unei puteri mai presus de el. Conform crezului Alcoolicilor Anonimi, această putere nu trebuia să fie neapărat Dumnezeu, putea fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
la bază o situație reală, ci, mai degrabă, incapacitatea de a comunica. Carol nu avea de unde să știe că, după noaptea petrecută pe salteaua subțire de la Stourbridge, Dan evitase intenționat să îi provoace un alt orgasm; chiar și acel răspuns reținut pe care i-l dăduse ea (și, într-adevăr, orgasmul lui Carol fusese unul destul de tăcut) îi afectase pasivitatea. Acum, în convalescență fiind, în loc să discute cu Carol despre relația lor, în loc să-i împărtășească „sincer și direct“ sentimentele sale, Dan era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
cu aliajul dur al mașinii, cu însăși caroseria ei. Mașina fiind covor. Mustața mea, bruscă, pe care n-o aveam, e cât totul, reprezintă acum semnătura cuiva mare și nevăzut, care-și râde de noi. Drăcia, speriată, încearcă să se rețină de la a atinge oceanul și face sforțări eroice de a nu ne lăsa înghițiți. Dar cum să eviți inevitabilul în felul ăsta? Zbaterea inutilă și întrucâtva comică a vehiculului, care a dezvoltat de undeva din el niște picioare, special pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
decât în buna și devotata lui soție și asta numai la o vârstă extrem de înaintată, se întreba? El de ce nu putuse trăi o viață adevărată, reală, asemeni celorlalți oameni, fără să-și închipuie inutil uriașa minciună cum că va fi reținut între mărețele pagini ale literaturii universale, cu mirajul cărora trăise mereu? Cine îi mai putea returna acum viața irosită, iată, inutil? Mircea nu știa. Ideea de a nu mai fi primul, cel mai bun, mereu în top, i se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
verificând în același timp întreaga situație, pentru a vedea dacă nu cumva era mințit cu nerușinare. - Mie mi se pare că omul e rănit grav, continuă el. Eu asta văd. Chemați, vă rog, o ambulanță... Deodată, o bufnitură surdă îi reținu atenția, întrerupându-l. Slăbit din pricina sângelui scurs, Mircea Cârpenișteanu se prăbușise. Acum horcăia. - Chiar am încercat să te omor, tâmpitule, spuse cu greu scriitorul, printre suspine. Numai că tu n-ai apucat să vezi. - Dar de ce, domnule Cârpenișteanu? întrebă copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
n-o să ai și o șansă. Dar una singură, ascultă-mă bine. O să vezi și tu ce înseamnă cu adevărat viață nasoală, că deșertul v-a ținut în puf până acum. - Aoleu, făcu Abdulah, speriat. - Nici un aoleu. O singură șansă, reține asta ca și cum ai auzi o formulă magică. Dacă îi dai cu piciorul, s-a terminat. Deodată tipul în halat de baie se ridică în picioare, hotărât. Fostul moș Abdulah îl privi uimit. - Auzi, dar până la urmă cine ești? Cel întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
nepoliticos să-l întrerupă pe John Euripide. Începură să aplaude răzleț, dând astfel tonul întregii săli, ce izbucni în răgete de bucurie. Frenezia dură minute în șir, fără să o poată opri cineva, în vreme ce individul pipernicit și ofticos ce îmi reținuse atenția de la bun început privea asistența cu o trufie de neînchipuit, frecându-și mâinile. Cât despre mine și Maro, trebuie să spun că râdeam în hohote, ținându-ne cu mâinile de burți. - Exact, punctă Euripide, pleoscăind. Mă bucur nespus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
o astfel de idee a fost la un training de network-marketing. Ceva de genul: ”dacă vrei să ai, să ți se întâmple ceva diferit în viața ta fă/începe să faci lucruri diferite”. Mi-a plăcut mult ideea și am reținut-o deși atunci pe moment nu am înțeles-o prea bine. Abia mai târziu am avut explicația acestui fapt. Deoarece gândind (cam) la fel, rostind aceleași lucruri (politică, fotbal, bârfă etc.apropo, vorbind de rău pe alții probabil că veți
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
dea atâția de patru, câte cifre mai lipsesc până la cele zece, și asta era foarte greu, nu reușise s-o facă nimeni, niciodată, până la patru mii nouăzeci și șase au mai reușit unii, pe urmă e foarte greu să mai reții atâtea cifre. Când m-am urcat pe coșul de gunoi, cu mâinile întinse deasupra capului și cu degetele depărtate pentru că, după cum spunea nea Klidész, așa trebuie să arate statuia unui sfânt, să-și poată face păsările cuib printre degetele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dacă transpir tot o să-mi intre în gură, ne-am vopsit deci cu toții fețele în negru, iar când am terminat, Prodan s-a oprit în fața noastră și ne-a spus c-o să fie o bătălie mare și grea, și să reținem, comandamentul inamicului se află în capătul opus al lanului, la marginea pădurii, lângă postul de observație, acolo va trebui să ajungem, de acolo va trebui să luăm mingea de piele, însă asta nu va fi suficient pentru victorie, pentru victorie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
surprins atât de mult, că mi-am întors capul și m-am uitat la ele, ceea ce probabil a observat și ambasadorul, pentru că mi-a spus că nu degeaba a spus el că-i cunoaște foarte bine pe copii, și să rețin că ăia toți sunt copiii lui, și atunci mi-a trecut prin cap c-ar trebui să-l întreb, dacă sunt copiii lui, atunci cum de sunt așa negri, dar tocmai ajunsesem în fața unei uși și ambasadorul a deschis-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
îndepărtase cam prea mult. Belșug Inițial, am luat-o spre autoservire numai pentru că, pe cărarea bătătorită care ducea spre șantier, găsisem un șurub tubular mare cu două piulițe, și am vrut să-l umplu cu vârfuri de chibrituri, fiindcă am reținut ce spusese Zsolt, că dacă după aceea îi pun cele două piulițe și înfășor totul în plastic și-l arunc de la etajul patru, atunci șuruburile astea uriașe, de roată de tractor, explodează cu atâta forță încât găuresc până și asfaltul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
ce-a făcut el pentru învățământ : A chemat învațați din Italia și alte țări străine pentru a reînsufleți școlile publice ale Franței , care fuseseră mult slăbite de pe urma frământărilor din ecpocile precedente . I-a răsplătit cu mare dărnicie pe acești oameni reținând câțiva pe lângă el și cinstindu-i cu prietenia sa . Cu ajutorul lor el a întemeiat o academie sau școală regalaă, care trebuia să aibă conducerea tuturor școlilor din regat . Carol însuși era membru al acestei academii pe picior de egalitate cu
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]