8,366 matches
-
muzică tradițională românească Brandaburlea @ Brandaburlea dând Koncert la Teatrul Oliymipyica, Paris, Capitala din Franța“, cu o altă imagine a unui soare mare, imens, ivindu-se dintr-un larg de mare. Se rezemă de bara metalică din dreptul vitrinei. Sprijinită în coate îl privea disprețuitor. - Gina asta o să te nenorocească, să știi. Ți-o spun și ca o mamă, dar și ca femeie. Dacă nu-ți iese aprobarea să pleci în State, să vezi la moment cum o să-și întoarcă, ca acuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Să-i păstorim, să-i lăsăm în legea lor să pască, că are ce paște, pășunea-i bogată și românii sunt credincioși la caracterul lor și nu cere chitanță. Nu l-ai văzut și pă Ioachim? Zici că a muncit cot la cot cu fruntașii economiei de piață, parcă a stat în bancă cu mine. Foarte bine! Să-i trăiască și să-i sporească investițiile. Nimeni nu se bagă la taina agoniselii, care e a mai tare taină. Mai cu mister
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
păstorim, să-i lăsăm în legea lor să pască, că are ce paște, pășunea-i bogată și românii sunt credincioși la caracterul lor și nu cere chitanță. Nu l-ai văzut și pă Ioachim? Zici că a muncit cot la cot cu fruntașii economiei de piață, parcă a stat în bancă cu mine. Foarte bine! Să-i trăiască și să-i sporească investițiile. Nimeni nu se bagă la taina agoniselii, care e a mai tare taină. Mai cu mister și nepătrundere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
piatră sură; Lucii picături de smoală la pământ cad sfârâind Și cununi de flori uscate fîșîesc amirosind Ș-a copilei rugăciune tainic șopotit murmură. Cufundat în întuneric, lîng-o cruce mărmurită, Într-o umbră neagră, deasă, ca un demon El veghiază, Coatele pe brațul crucii le destinde și le-așază, Ochii cufundați în capu-i, fruntea tristă și-ncrețită. Și bărbia lui s-apasă de al pietrei umăr rece, Părul său negru ca noaptea peste-al marmurei braț alb; Abia candela cea
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
mii de coji, A lor nume trecătoare le însamnă pe răboj; Iară altu-mparte lumea de pe scândura tărăbii, Socotind cât aur marea poartă-n negrele-i corăbii. {EminescuOpI 131} {EminescuOpI 132} Iar colo bătrânul dascăl cu-a lui haină roasă-n coate, Într-un calcul fără capăt tot socoate și socoate Și de frig la piept și-ncheie tremurând halatul vechiu, Își înfundă gîtu-n guler și bumbacul în urechi; Uscățiv așa cum este, gârbovit și de nimic, Universul fără margini e în degetul
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
lumea asta mare, noi copii ai lumii mici, Facem pe pământul nostru mușunoaie de furnici; Microscopice popoare, regi, oșteni și învățați Ne succedem generații și ne credem minunați; Muști de-o zi pe-o lume mică de se măsură cu cotul, În acea nemărginire ne-nvîrtim uitând cu totul {EminescuOpI 133} Cum că lumea asta-ntreagă e o clipă suspendată, Că-ndărătu-i și-nainte-i întuneric se arată. Precum pulberea se joacă în imperiul unei raze, Mii de fire viorie ce cu raza
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
colț Luceafărul așteaptă. Privea în zare cum pe mări Răsare și străluce, Pe mișcătoarele cărări Corăbii negre duce. Il vede azi, îl vede mâni, Astfel dorința-i gata; El iar privind de săptămâni, Ii cade dragă fata. Cum ea pe coate-și răzima Visând ale ei tâmple, De dorul lui și inima Și sufletu-i se împle. {EminescuOpI 168} Și cât de viu s-aprinde el În orișicare sară, Spre umbra negrului castel Când ea o să-i apară. Și pas cu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
ca Davey să iasă din dormitorul meu. E singurul loc intim pe care îl decorez după bunul meu plac și el îl profanează, spunându-mi că trebuie să fac schimbări. Spre deliciul meu, Davey vine după mine. Se sprijină cu cotul de peretele despărțitor dintre living și bucătărie; acesta e atât de scund încât îi simt răsuflarea în ceafă în timp ce desfac o sticlă și-mi torn o doză sănătoasă de amnezie. —Bine, hai să încercăm și altfel, spune. Mă gândesc că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
puternic. Will cântărea cât un elefant, iar ea cât o pană. Patrick s-a întors peste 10 minute, cu o expresie obosită, și s-a prăbușit pe un scaun. Mai luăm un rând? —Desigur. După miezul nopții, începuse să bea cot la cot cu Will. Nu-mi dădusem seama ce mult băuseră, dar în acel moment am văzut că masa era plină de pahare goale. Era greu de crezut că doar noi șase am putut bea atât de mult, chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cântărea cât un elefant, iar ea cât o pană. Patrick s-a întors peste 10 minute, cu o expresie obosită, și s-a prăbușit pe un scaun. Mai luăm un rând? —Desigur. După miezul nopții, începuse să bea cot la cot cu Will. Nu-mi dădusem seama ce mult băuseră, dar în acel moment am văzut că masa era plină de pahare goale. Era greu de crezut că doar noi șase am putut bea atât de mult, chiar și luându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să traversăm, când am simțit că îmi scapă. L-am apucat de haină, dar prea târziu și n-am avut destulă forță să-l țin să nu cadă. Picioarele i s-au înmuiat ca un jeleu. Acum stătea prăbușit în coate și în genunchi. Nu venea nici o mașină, dar eram îngrozită. M-am aplecat și am încercat să-l ridic, dar nu se mișca nicicum. —Patrick! Ridică-te! Mă întrebam dacă n-ar fi fost mai bine să-i trag câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
nu găsisem alt mod de a-mi manifesta neputința. Apoi a fugit și n-am mai văzut-o de atunci. Jim e mai trist decât până acum și pare o întruchipare pământească a melancoliei. Poartă un pardesiu gri, ros în coate, cămașă bej și pantaloni maro. Are părul castaniu, puțin grizonat, uscat la vârfuri și gras la rădăcină. Cred că dacă îți treci mâinile prin el, te umpli de mătreață. Chiar și pielea lui are un aspect cenușiu. Își ține umerii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fi trebuit să accept toate astea. Acum știu asta. Ar fi trebuit să ne despărțim de mult. —Drăguț loc, îl aud pe Jake spunând. Am întârziat. N-am vrut să risc să ajung înaintea lui și să mă trezesc cu coatele pe bar stând la discuții cu Matt și adoptând aerul de Rebecca-așteptându-și-bărbatul. Nu vreau să arăt disperată. În seara asta, mi-am pus masca de femeie sexy. În dosul ei, simt că mă prăbușesc puțin câte puțin, dar despre realitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sfârșit, reușesc să i-o sfâșii și-mi afund fața în gâtul lui. Mormăie de plăcere și mă întoarce deasupra lui, apoi picioarele îmi rămân prinse sub măsuța de cafea și durează ceva până mă eliberez. Ne rostogolim și, cu coatele proptite lângă umerii lui, chicotesc, iar el începe să râdă, apoi ochii noștri se întâlnesc și veselia se îneacă într-un fior, pentru că-i simt tot corpul sub mine, și mișc puțin șoldul ca să-i văd reacția, iar el închide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pentru ei „mâine“, ci „când vreau să te mai...“ Scuze. Se anunță vreme grozavă pentru weekend, ai văzut la știri? În prima fază, m-am cam speriat să mă arăt în bikini, dar de când cu Jake, mă doare fix în cot. Am mâncat ca un porc și am fost tare fericită. Iarăși te rog să mă ierți că-ți împuiez urechile cu fericirea mea, în momentele astea oribile pentru tine, dar nu mă pot abține. Aș fi vrut să vină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
restabilească echilibrul. Finn se ține de ochi: — Mă doare, se plânge el. Mă doare - îmi dau lacrimile și nu mă pot opri din râs... Începe să-și dea din nou cu soluție. Treptat, ne liniștim. Până și Jim a râs cot la cot cu noi, am observat eu bucuroasă. M-a pocnit în cap cu o tigaie, se minunează Ben. — Și a scos un sunet atât de uimitor, mă hlizesc eu. Exact ca în desenele animate... —A fost înspăimântător, zice Jennifer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Finn se ține de ochi: — Mă doare, se plânge el. Mă doare - îmi dau lacrimile și nu mă pot opri din râs... Începe să-și dea din nou cu soluție. Treptat, ne liniștim. Până și Jim a râs cot la cot cu noi, am observat eu bucuroasă. M-a pocnit în cap cu o tigaie, se minunează Ben. — Și a scos un sunet atât de uimitor, mă hlizesc eu. Exact ca în desenele animate... —A fost înspăimântător, zice Jennifer, aducându-ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Află că încă unul de-al lor a dat colțul la vârsta matusalemică de 45 de ani, rata de viață fiind cunoscută aici cu media cuprinsă între 38 și 42 de ani. Cargobot făcea excepție, reușind să atingă 60 de coți, ca urmare a deselor întreruperi ale acestui nobil sport al drink-ului, prin executarea diferitelor pedepse, desigur, fără vină, la pușcăria din capătul bulevardul Karl Marx. Fost sudor la Șantierul Naval, soț, tată de familie și locatar cu două apartamente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
acasă. O a II-a categorie era reprezentată de elevii care, deși posesori ai diplomei de bacalaureat, erau exmatriculați din cercurile de elită ale orașului, din gândurile iubitelor, din moștenirea genetică a părinților, din amintirea profesorilor, pentru că și-au ros coatele învățând pentru a fi negați de morala acestor visători de cai multicolori. De frizeri, care le tundeau cu plăcere pletele slinoase de gânduri, în care parazitau visele despre câmpii fără sfârșit, lanuri uriașe și greieri... Cum să nu tai cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
apucaseră să citească pe tabla indicatoare ceea ce refuzau ceilalți călători: destinație necunoscută. Cum aceștia apăreau din când în când în orașul la fel de retezat de lama uriașă de buldozer, cu cerul la fel de jos privindu-i de pe acoperișul gării, rezemat într-un cot și mirându-se: ăștia-s neschimbați! Cum netezeau cu pașii hârtoapele străzilor, cum anunțau pe domnii și doamnele, foștii colegi, de venirea lor. Nu se poate imagina șocul! De ce s-au deplasat ei? Militarii nici n-apucau să coboare. Luau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cedezi, înciudat că viața e atât de scurtă și moartea atât de lungă. Cum să nu fie nebuni de fericire gunoierii? Notele proaste din carnetele școlare sau transmise prin e-mail-uri, lacrimile care se scurg prin undele telefoniei, prelingându-se până la cot, culese cu grijă, strigătele care se lovesc de boltă, ecoul vine înapoi, dizidentul urlă în peștera goală, tavanul cerului e un gong uriaș, răsună cercurile sunetului, se duc până se pierd în propriul lor trup, obosite de monotonie, întorcându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cu tot neamul lor înotând prin aer urmăriți de puzderia de puiet. Mai jos, somnii stăteau la pândă și plevușca le venea direct în gură fără efort. De la Șantierul Naval, Dunărea se oprea brusc, ca retezată, și curgea nevăzută până la Cotul Pisicii, unde se întrupa din nou în apă curgătoare vizibilă. Bărcile pluteau în gol, vâslele băteau vânjos aerul, vârșele le urmau pline ochi cu pește. Înecații se mișcau duși de curentul nevăzut înainte și înapoi, în poziții pe care numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
sub ochii mei. Cu toate astea, nu las să se vadă nimic, căci dacă eu arăt semne de frică, toți din jurul meu s-ar cutremura și ar fugi. Stătea acolo, de partea cealaltă a catedrei, pe un scaun, sprijinită pe coate, cu pletele de culoare blond închis revărsându-i-se pe umeri, pe lângă mâini, până ce atingeau discret suprafața pupitrului. Mă privea, dar nu uimită, cum aș fi crezut că o să mă privească, nici șocată sau înspăimântată. Avea un zâmbet pe față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Lipseau doar vreo cinci. Nu era mare lucru. Mi-am îndreptat privirea spre sală, trecându-i pe toți în revistă, reținând foarte rapid și succint unele trăsături, emoții, stări de suflet. În spate am văzut-o pe Ana, stând pe coate și sprijinindu-și capul în mâini. Mă privea cu un surâs și o privire care mă asigura că totul avea să fie bine. Ce mult mă ajuta și încă mă ajută privirea asta a ei! Colegi, spusei eu tare ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
obișnuită. O masă mare, circulară era amplasată în așa fel încât ocupa mijlocul încăperii și lăsa pe margini atâta spațiu încât încăpeau scaune, un pian vechi și dulapuri cu registre și acte. Era rece. Pe unul din acele scaune, cu coatele înfipte în imensa masă, stătea Aneriu. Părea mai gras decât era în realitate și mai slinos. Bărbia adițională ce o avea era mai evidentă. Nu i-am zis nimic. Era la jumătatea mesei. Am trecut de-a dreptul la fereastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]