9,442 matches
-
căror livrea a îmbrăcat-o. Umilință ce se dovedește a fi „scuza de a exista". Printre ceilalți se strecoară un personaj neașteptat, excepția de care vorbeam, Zilda Clair, într-un capitol cu aer de nuvelă. După cîteva pagini ce par ficțiune literară cititorul află că pe fiul acestei țărănci venite la Paris, îl chema Maurice. E evidentă distanța dintre devoțiunea față de scriitori și tonul pieziș, sec, cu care trasează portretul mamei. Un tu, altfel rareori pronunțat, e imediat semn al autorului
Binecuvîntarea amintirii by Cătălin Constantin () [Corola-journal/Journalistic/13949_a_15274]
-
Strategiile subversiunii (despre canon și anticanon în romanul românesc postbelic, despre statutul autorului, obsesia corporalității, identitate-alteritate, chiar și cele despre narativ și descriptiv în proza postmodernistă) fuseseră deja schițate într-o altă carte, Perspective asupra romanului românesc postmodern și alte ficțiuni teoretice, publicate de Carmen Mușat, tot la Paralela 45, în 1998 - aceste teme autoarea le aprofundează păstrînd în mare aceleași linii de demonstrație. Carmen Mușat e unul dintre rarii literați români cu vocație teoretică, iar capitolele de sinteză din Strategiile
Vîrstele teoriei literare românești by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/14352_a_15677]
-
și mai multe volute ale receptării. Apărut în 2002, la capătul unei perioade postrevoluționare de adevărat delir memorialistic și de infatigabilă sondare prin sertarele autorilor, de reconvertire analitică a recenzenților înspre filoanele realității camuflate, de respingere sistematică a literaturii de ficțiune, "romanul" secvențial și sincer al tinereții lui Gh. Jurgea-Negrilești avea să beneficieze de ambele tăișuri ale unui asemenea sfârșit de modă. Să fie, adică, admirat laolaltă cu toată suita de volume care îl precedase, pentru ca apoi să fie lăsat într-
Memorie versus memorialistică by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8776_a_10101]
-
românul lui Liviu Cangeopol, Zâmbetul, portret al țărmului la asfințit. Profesorul asasinat se numește Armând Stoler și, absolut întâmplător, a scris o carte numită Gnozele dualiste în Occident. Liviu Cangeopol este mai degrabă cunoscut că publicist decât că autor de ficțiune. Originar din Iași, adoptat de melting pot-ul american, debutează editorial în volum alături de Dan Petrescu (Ce-ar mai fi de spus) și colaborează la publicații precum Contrapunct, Vatra sau New York Magazine. Zâmbetul, portret al țărmului la asfințit, poate fi
Grimasele lui Iov by Răzvan Mihai Năstase () [Corola-journal/Journalistic/9386_a_10711]
-
Mirela Stănciulescu Această întrebare nu este una retorică. Este o întrebare care mă urmărește insistent de la o vreme. Sau mai degrabă este o temere de fond, o spaimă dincolo de faptul că eu însămi scriu ficțiune. Îmi este teamă că nu se mai conștientizează nevoia de ficțiune și că acest lucru poate contribui la împietrirea noastră interioară. Întrebarea s-ar putea extinde, înfricoșător, într-o mult mai vastă spațialitate. Mai este nevoie de literatură? Mai este
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
este una retorică. Este o întrebare care mă urmărește insistent de la o vreme. Sau mai degrabă este o temere de fond, o spaimă dincolo de faptul că eu însămi scriu ficțiune. Îmi este teamă că nu se mai conștientizează nevoia de ficțiune și că acest lucru poate contribui la împietrirea noastră interioară. Întrebarea s-ar putea extinde, înfricoșător, într-o mult mai vastă spațialitate. Mai este nevoie de literatură? Mai este nevoie de artă? Mai este nevoie de cultură într-o lume
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
de artă? Mai este nevoie de cultură într-o lume invadată de subcultură și de prefabricate? Dar în acest caz risc să intru în pură retorică, așa că mă întorc și întreb, din nou, cu toată gravitatea: mai este nevoie de ficțiune? Copiii sunt ajutați și chiar încurajați să descopere ficțiunea. Nu există copil care să nu cunoască un basm. Alături de el, ne bucurăm și noi să redescoperim puritatea emoției prin povești. Apoi însă ne întoarcem la lucrurile noastre serioase de oameni
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
lume invadată de subcultură și de prefabricate? Dar în acest caz risc să intru în pură retorică, așa că mă întorc și întreb, din nou, cu toată gravitatea: mai este nevoie de ficțiune? Copiii sunt ajutați și chiar încurajați să descopere ficțiunea. Nu există copil care să nu cunoască un basm. Alături de el, ne bucurăm și noi să redescoperim puritatea emoției prin povești. Apoi însă ne întoarcem la lucrurile noastre serioase de oameni maturi și ocupați, iar mai târziu le spunem să
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
cu sensuri greșite, și se mândresc cu faptul că, știind puțin și împietriți fiind pe dinăuntru, au ajuns unde-au ajuns. La ce ne mai trebuie cărți, atunci când învățătura e un moft opțional și plicticos, care nu aduce nimic material? Ficțiunea este, în opinia mea, o modalitate de a-i salva pe oameni de la împietrirea pe dinăuntru și de la uniformizare. Este o exprimare pură a emoției umane, la fel precum orice alt tip de creație artistică. Și este, deopotrivă, o prelucrare
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
precum orice alt tip de creație artistică. Și este, deopotrivă, o prelucrare atentă a realității. O prelucrare în diverse forme, care țin de individualitatea celui care se apleacă asupra realității, pentru a o șlefui după cum îl călăuzește imaginația. Autorul de ficțiune este precum un sculptor închis într-un atelier în fața unui bloc de marmură neșlefuit. El nu are la îndemână decât literele alfabetului, adunate într-o masă amorfă în atelierul minții lui. Unica lui daltă este imaginația. Cu infinitezimală grijă la
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
aceste cărți își au rolul lor formativ și informativ și că multe dintre ele constituie exemple de literatură bună. Dar opinia mea, pur subiectivă, este că acest gen de carte este mult mai bine susținut și promovat de edituri, în detrimentul ficțiunii. Și mă întreb: de ce? Ficțiunea și non-ficțiunea ar trebui să coexiste, nu să se canibalizeze, pentru că sunt complementare. Non-ficțiunea reconstituie realitatea, în timp ce ficțiunea creează o altă realitate. Nu mi-am propus să fac aici o analiză comparativă între ficțiune și
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
lor formativ și informativ și că multe dintre ele constituie exemple de literatură bună. Dar opinia mea, pur subiectivă, este că acest gen de carte este mult mai bine susținut și promovat de edituri, în detrimentul ficțiunii. Și mă întreb: de ce? Ficțiunea și non-ficțiunea ar trebui să coexiste, nu să se canibalizeze, pentru că sunt complementare. Non-ficțiunea reconstituie realitatea, în timp ce ficțiunea creează o altă realitate. Nu mi-am propus să fac aici o analiză comparativă între ficțiune și non-ficțiune. Și totuși... De ce este
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
subiectivă, este că acest gen de carte este mult mai bine susținut și promovat de edituri, în detrimentul ficțiunii. Și mă întreb: de ce? Ficțiunea și non-ficțiunea ar trebui să coexiste, nu să se canibalizeze, pentru că sunt complementare. Non-ficțiunea reconstituie realitatea, în timp ce ficțiunea creează o altă realitate. Nu mi-am propus să fac aici o analiză comparativă între ficțiune și non-ficțiune. Și totuși... De ce este ficțiunea în cădere liberă? Trebuie să se schimbe literatura sau trebuie să se schimbe cititorii? Nu cumva a
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
în detrimentul ficțiunii. Și mă întreb: de ce? Ficțiunea și non-ficțiunea ar trebui să coexiste, nu să se canibalizeze, pentru că sunt complementare. Non-ficțiunea reconstituie realitatea, în timp ce ficțiunea creează o altă realitate. Nu mi-am propus să fac aici o analiză comparativă între ficțiune și non-ficțiune. Și totuși... De ce este ficțiunea în cădere liberă? Trebuie să se schimbe literatura sau trebuie să se schimbe cititorii? Nu cumva a apărut o prăpastie între ei? Cum este condus un cititor oarecare prin lumea vastă a cărților
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
și non-ficțiunea ar trebui să coexiste, nu să se canibalizeze, pentru că sunt complementare. Non-ficțiunea reconstituie realitatea, în timp ce ficțiunea creează o altă realitate. Nu mi-am propus să fac aici o analiză comparativă între ficțiune și non-ficțiune. Și totuși... De ce este ficțiunea în cădere liberă? Trebuie să se schimbe literatura sau trebuie să se schimbe cititorii? Nu cumva a apărut o prăpastie între ei? Cum este condus un cititor oarecare prin lumea vastă a cărților? Lectura presupune un efort intelectual, o întoarcere
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
un efort intelectual, o întoarcere spre sine și o mare disponibilitate emoțională. Cum se descurcă de unul singur un cititor care înmănunchează în mod fericit aceste calități și care primește doar semnale disparate despre cărțile care apar? Ca autor de ficțiune, nu pot să nu constat că în ultima vreme ficțiunea este într-un mare declin, și cred că ea trebuie apărată. Altfel, ar fi ca și cum reality show-urile ar lua cu totul locul filmelor artistice. Poate că, în ciuda aparențelor, temerea
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
disponibilitate emoțională. Cum se descurcă de unul singur un cititor care înmănunchează în mod fericit aceste calități și care primește doar semnale disparate despre cărțile care apar? Ca autor de ficțiune, nu pot să nu constat că în ultima vreme ficțiunea este într-un mare declin, și cred că ea trebuie apărată. Altfel, ar fi ca și cum reality show-urile ar lua cu totul locul filmelor artistice. Poate că, în ciuda aparențelor, temerea mea este nefondată. Mi-aș dori, tocmai de aceea, să
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
Altfel, ar fi ca și cum reality show-urile ar lua cu totul locul filmelor artistice. Poate că, în ciuda aparențelor, temerea mea este nefondată. Mi-aș dori, tocmai de aceea, să aflu și alte păreri despre acest subiect: mai este nevoie de ficțiune?
Mai este nevoie de ficțiune? by Mirela Stănciulescu () [Corola-journal/Journalistic/6986_a_8311]
-
Grigurcu n-o să-i elimine din literatură, cum dorește cu atîta ardoare, pe Nichita Stănescu, G. Călinescu, Arghezi, Sadoveanu, Preda, Sorescu". Dar cine a pretins "eliminarea din literatură", "demolarea" acestor autori (chiar dacă lista e cam amestecată)? Dl Simion creează o ficțiune cu care voiește a se război, atribuindu-mi-o, lucru care nu-l onorează în chip deosebit. În altă parte, își restrînge setul de argumente academice la eleganta sintagmă "abjecțiile inevitabilului Gh. Grigurcu". Pentru a reveni la întrebarea dumneavoastră, nu
Gheorghe Grigurcu - "Viața mea la Târgu-Jiu? Neantul mobilat cu o bibliotecă..." by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16257_a_17582]
-
Elisabeta Lăsconi Fantasmele ficțiunii biografice Romanul istoric domină din romantism încoace evoluția celei mai prolifice și cuceritoare specii. După reconstituiri fastuoase ori minuțioase, la mijloc de secol XX se petrece o emancipare interesantă: figurile istorice și destinele lor devin pretext epic, generând capodopere. Două
Când personajul se numește Herman Melville by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/2839_a_4164]
-
i-au dăruit lui H.M. tot: subiecte din belșug, modele de povestași, exercițiul excepțional de a dibui forța unei povești prin reacțiile ascultătorilor, răgaz pentru meditație, tipuri umane și spații exotice. H.M. descoperă că o corabie este un creuzet al ficțiunii și profită din plin. Intuiește schemele narative și arhetipurile, pe vase diferite regăsește lucruri familiare: „Trebuia să dea în toate călătoriile peste căpitani nebuni și secunzi ariviști? Era oare ceva în vânătoarea de balene care părea să-i întunece sufletele
Când personajul se numește Herman Melville by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/2839_a_4164]
-
ce-și ascultă, doar, fîlfîitul. Într-o astfel de hală s-a inventat un teatru. S-a construit la propriu, din nimic, din abandon. S-a născocit și o formă - de teatru-n teatru - barocă, gigantică, răvășitoare, care strînge, deopotrivă, ficțiunile vieții și pe cele ale scenei, ale creatorilor, desigur. Se simt aburii, fantasmele celor care au trecut pe aici. Și-au șoptit poverile, visele, caznele, iluziile, ca pe taine ale eu-lui profund. Pereții aceștia le poartă și le duc mai
Mefisto by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8947_a_10272]
-
perspectiva celor zece ani de existență pe care postul îi va împlini în 2006. Cu „subiecte convingătoare, puternice, care să ocolească locurile comune și spiritul patriotard“, după cum precizează organizatorii, scenariile câștigătoare vor fi baza unei serii de șapte filme de ficțiune sau documentare, a 5-7 minute fiecare, cele mai bune lucrări urmând a fi premiate cu câte 5 000, 3 000, respectiv, 1 000 de euro (sumă brută). Scenariile, redactate pe calculator în limita a șapte pagini, vor fi trimise în
Agenda2005-53-05-cultura () [Corola-journal/Journalistic/284557_a_285886]
-
Tudorel Urian Acasă printre străini, cel mai recent roman al Gabrielei Melinescu (Premiul "De Nio", al Academiei Suedeze, 2003) este o carte despre timp. Scriere aflată la frontiera dintre poezie și proză, hibrid între ficțiune și însemnarea nudă (este greu de spus cît este roman de ficțiune și cît realitate trăită, în condițiile în care la tot pasul apar referințe lesne identificabile în viața reală; mai degrabă se poate vorbi de organizarea romanescă a unei
Hoinăreală în timp by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12656_a_13981]
-
mai recent roman al Gabrielei Melinescu (Premiul "De Nio", al Academiei Suedeze, 2003) este o carte despre timp. Scriere aflată la frontiera dintre poezie și proză, hibrid între ficțiune și însemnarea nudă (este greu de spus cît este roman de ficțiune și cît realitate trăită, în condițiile în care la tot pasul apar referințe lesne identificabile în viața reală; mai degrabă se poate vorbi de organizarea romanescă a unei materii epice altoite pe marginea unor însemnări zilnice sau desprinse din paginile
Hoinăreală în timp by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12656_a_13981]