8,218 matches
-
așa vreme potrivnică. Cei trei copii, Ivan, Saveta și Ion, cu care-i hărăzise bunul Dumnezeu, se foiau după cuptorul acoperit cu țoale de cordele, neștiind ce să facă: să se trezească, pentru a și ajuta părinții, sau să se prefacă, în continuare, că somnul dulce îi cuprinsese pe tustrei. Noroc cu motanul bătrân, care miorlăia, necontenit, târându-se printre picioarele grăbite ale femeii, și care, primind un boț de mămăligă și un castronaș de lapte, se aciuase lângă culcușul cald
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
Absalom! Cum n-am murit eu în locul tău! Absalom, fiul meu, fiul meu!" $19 1. Au venit și au spus lui Ioab: "Iată că împăratul plînge și se jelește din pricina lui Absalom." 2. Și în ziua aceea, biruința s-a prefăcut în jale pentru tot poporul, căci în ziua aceea poporul auzea zicîndu-se: "Împăratul este mîhnit din pricina fiului său." 3. În aceeași zi, poporul a intrat în cetate pe furiș ca niște oameni rușinați că au fugit din luptă. 4. Împăratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85050_a_85837]
-
incomplet precizate, pentru a se lăsa oarecare mister în jurul lor. B. Elvin observă că una dintre trăsăturile distinctive ale personajelor lui Caragiale este „caracterul nesincer, mimat, inautentic al reacțiilor sentimentale”: „În adevăr, eroii din comediile și schițele lui Caragiale se prefac a resimți sentimente dictate de o anume situație, exteriorizează o emoție mai totdeauna inexistentă, își compun o fizionomie adecvată, iar expresia stărilor lui afective se încadrează într-un alfabet extrem de sumar și de grosolan”<footnote B.Elvin, op. cit., p. 99
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
se întunecase și umbrele se lungeau prin pădure, iar copacii păreau să ne pândească la rândul lor, deși erau neclintiți în zăpadă, aveam impresia că mergeau cu tot cu rădăcini, insesizabil, ținându-se după noi, tiptil. Iar când priveam în urmă, se prefăceau nemișcați. Într-un târziu, ne-am oprit, pentru că nu se mai vedea nimic în față. Eu merg să investighez pe-aici prin preajmă, m-a anunțat Regele Lup. Bine. El a plecat să se plimbe prin pădure, să cerceteze împrejurimile
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2901]
-
pe dos. Pe ruta asta lungă fără stații se întâmpla totuși ceva în plus, ca o reacție nervoasă. Orice aș fi mâncat, cu oricât de puțin timp înainte de a mă sui în tren, după mai puțin de o oră se prefăcea într-o salată neidentificabilă și erupea făcându-mă să mă stropșesc la botul pantofilor. N-am înțeles niciodată de ce la un bărbat greața e semnul nesimțirii, e respingătoare, numai la o femeie ea poate fi binecuvântată, tocmai la femeie, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
ei. Lăsați-l în pace! a zis sărindu-mi în ajutor. Poate că visa la o fată și a uitat de timp și de noi. Nu puteam să i spun nimic fiindcă nu știam cum. Dacă ea putea să se prefacă și să se comporte ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat, puteam și eu să-mi pun o mască și să râd fără griji. Cred că le-am spus zeci de bancuri în seara aceea la masă. Am mâncat, apoi
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
luă la fugă ca să se facă scăpat. O mașină cu sirenă și lumini albastre se apropia de noi. Din club, pedagogul venea alergând fluturând un baston de cauciuc pe care-l ținea strâns în mâini. Petruș se aplecă asupra portarului prefăcându-se că-i acordă primul ajutor, încercând astfel să șteargă urmele implicării sale în conflict. Eu eram cărat pe brațe de Marius spre dormitor, în timp ce Kyta dădea declarații milițienilor care coborâseră din mașină, încercând să-i țină ocupați, pentru ca noi
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
cu ochii boldiți pe pereți privind la cum trece vremea... Trăiește! A dracului babă mai ești! îi răspundeam cu un râs care nu mai era al meu și-mi spânzura la colțul gurii. Ea îmi sărea de gât și se prefăcea că vrea să-mi mănânce urechile. A pus baba gheara pe tine... Ai să te transformi într-un moș belicos care salivează după o bunăciune ca mine. Cum puteam să fiu trist dacă ea nu mă lăsa? Am mers împreună
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
de ce. Era chiar bucuroasă să se știe în tabăra opusă Creței, așa cum și eu mă simțeam mai bine fiind rival lui Petruș. Din toată șarada asta, măcar am învățat să sărut. Erjika era o profesoară desăvârșită și putea să se prefacă atât de bine, că n-am știut niciodată dacă o făcea din reflex sau se implica uneori sufletește. Mă derutau mângâierile ei de pe urmă, când Creața trecea de noi și reveneam la normal. Abia de avea putere să-și dezlipească
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
care-mi chinuiau sufletul. Voiam să ajung la acel punct în care liniștea își cântă monotonia ca o mașină cu motorul la relanti pentru a găsi putere să merg înainte și să pot zâmbi fără să se observe că mă prefac. Nu prea reușeam. Singurătatea printre atâția oameni era greu de suportat și mă foiam când pe o parte, când pe alta, revenind constant cu nasul în pernă de parcă aș fi vrut să plâng și nu-mi găseam locul. Respiram amplu
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
am mormăit. ― Am putea vorbi despre altceva, sugeră Victor. Cum ar fi...Își lăsă fraza În aer pentru câteva clipe. Spune-mi ce ai mai făcut cu noua coregrafie. Am pufnit În șoaptă. Era foarte drăguț din partea lui să se prefacă că baletul meu Îl interesa cât de cât. Adevărul era Însă că Îl fascina tot atât de mult cât mă fascina pe mine fotbalul. Adică deloc. ― Termină cu prostiile, am râs eu. Hai să găsim un subiect comestibil pentru amândoi. El se
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
și Îl uram. Categoric, Îl uram. Adi se uită la salata mea neatinsă. ― Nu ți-e foame? mă Întrebă zâmbind. ― Ba da, i-am răspuns, deși Îmi era greață. Mor de foame. M-am forțat să mănânc și să mă prefac față de ei. Dar În timp ce vorbeam lucruri neimportante și glumeam, eu aveam un monolog mult mai semnificativ În minte. Acum Îmi dădeam exact seama cum se Întâmplase totul. Cum În timp ce eram cu Victor În mașină, Eliza mă sunase să-mi dea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
preferințele ei Întunecate. Acum Însă, se părea că ele erau prietene. ― Alisia, nu? spuse Gothica, care se Întorsese brusc cu fața la mine și rânjea cu buzele ei roșii. Am aprobat ușor din cap. Bianca pufni lângă mine și Începu să se prefacă că desenează ceva. ― Nu fă asta, Îi spuse Eliza Gothicei. N-o Întreba! ― Oh, ai Încredere În mine! Eliza Îmi aruncă o privire scurtă. Am observat că se Înroșise. ― Ce să mă Întrebe? Gothica Îmi zâmbi dulce. ― Eu sunt Maia
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
În continuare la Eliza. ― Nu te superi? șopti ea când văzu că o privesc. ― Te-ai prins ce vrea, zise Bianca extrem de Încet, apoi Începu să deseneze din nou. Da, Înțelegeam, dar nu-mi venea să cred. Așadar ea se prefăcuse că vrea să ne Împăcăm și făcuse pe mironosița numai pentru ca acum să aibă tupeul să mi ceara practic voie să iasă cu iubitul meu. Fostul iubit, de fapt, dar nu asta era ideea. Am zâmbit frumos la ea. ― E
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
cine ai vorbit? Întrebă Adi revoltat. ― O colegă. De ce? Adi dădu să spună ceva, dar privirea mea Îl făcu să tacă. ― O să-i spun eu, am șoptit. De mine nu poate să se despartă. Adi Încercă fără succes să-și prefacă râsul Într-o tuse. ― Chiar trebuie să renunți la obiceiul de a vorbi o mie de ani la telefon. ― Încetează, Îmi zise ea ca și când aș fi făcut o cerere absurdă. Veni către Adi și el o cuprinse În brațe. ― Deci
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
mine știa că probabil că fraza conținea și un sâmbure minuscul de adevăr. Am deschis laptopul. Mă obișnuisem să trimit emailuri care nu primeau răspuns, mai ales de când nu mai aveam telefon mobil. Damian se descurca grozav În a se preface că nu mă cunoștea și nu mă cunoscuse vreodată. Plictisită, am Început să scriu un alt email. Sunt destul de sigură că nu o să citești acest email sau, dacă da, o să te prefaci că nu ai făcut-o. Dar oricum, În caz că
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
mobil. Damian se descurca grozav În a se preface că nu mă cunoștea și nu mă cunoscuse vreodată. Plictisită, am Început să scriu un alt email. Sunt destul de sigură că nu o să citești acest email sau, dacă da, o să te prefaci că nu ai făcut-o. Dar oricum, În caz că pe data de douăzeci aprilie o să ai vreo dorință să mă vezi, vei putea. Îți amintești de spectacolul acela de dans despre care ți-am pomenit acum două săptămâni? Ei bine, În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
noastră Întâlnire. ― Aș putea, am șoptit ridicându-mă pe vârfuri. Aș putea să fac ceva. Apoi l-am sărutat. Și În acel unic moment din viață, m-am simțit pe deplin fericită. ― Haide să uităm, ceru el. Haide să ne prefacem că acele treisprezece zile n-au existat niciodată. Am oftat. ― Treisprezece nu este niciodată un număr norocos. Damian râse. ― Oh, stai, am spus eu. Norocul și destinul n-au nimic de-a face cu ceea ce ni se Întâmplă. ― Ai ținut
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
ascunzătoare și pipăi cât pipăi până nimeresc vreascurile. Iau vânjos legătura, o salt în spate și, gârbovită, abia trag căruciorul până la numărul 28. În fața porții, nu știu cum, parc-o văd fulgerător pe băbuța și-mi amintesc de povestea ei cu Moartea prefăcută într-o bătrână care duce nuiele în spate. Simt că-s un fel de vrăjitoare hâdă, pe care n-o iubește și n-o ajută nimeni. Mi se umplu ochii de lacrimi. Scot un fel de scâncet, apoi un scheunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
se citea, cu toate că liceul era foarte dur și foarte competitiv. În ciuda ceaiului cu bromură, hormonii colcăiau, separeul dintre etajele fetelor și etajele băieților avea chei ilicite, iar schimbul intergenuri decurgea natural, la ore secrete, când vigilența pedagogilor ațipea sau se prefăcea amorțită. La un moment dat, am avut și eu un amorez atât de înflăcărat, încât coborâse noaptea pe burlanul foarte solid până la noi în cameră, unde colega pe care o atacasem îi deschisese. A trebuit să se mulțumească să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Felix a durat mai mult de un an. Taică-meu și soră-mea nu aveau de ales decât să-i intre în joc mamei, inventând la rândul lor discuții la telefon cu președintele iubit despre detaliile acestei deplasări dificile. Se prefăceau că vorbesc cu el în fața mamei, era destul de haios să-i privești. La vârsta aceea, mă consideram într-un fel norocoasă că ai mei dăduseră și ei în mintea copiilor. Călătoria se tot amâna din diferite motive, care mai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
păstrau urma conversațiilor noastre. Pe atunci, abia scrijeleam propoziții scurte, cu litere de tipar, referindu-mă la rutina de zi cu zi: „De ce țipi?“. Sau unele rumegări filosofice de genul „De ce m-ai făcut?“. La astfel de întrebări mama se prefăcea că nu-mi înțelege scrisul, ridica din sprâncene și-mi punea deoparte mesajul, cu mult tact și calm. Începusem și eu să mă întreb dacă Romică avea să o ducă la Felix sau nu, deși înțelesesem din discuțiile dintre soră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
să cânte, cum să citească frumos... Îi înveți despre atât de multe... Da, bine! M-ai lămurit. Chiar este o meserie frumoasă! Mie îmi place mult de doamna noastră. Ai văzut că ne învață să jucam teatru, adică să ne prefacem că suntem personajele din povești, să vorbim ca eeeele... Da și încă multe altele. Eu sunt convinsă că pot fi o educatoare bună. Este o meserie grozavă! Știu că este și grea, dar mi-ar plăcea. Doamna Mia, conducea atentă
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
poarte ca mine. Marea majoritate a oamenilor este perfect mulțumită să facă lucruri obișnuite. Pe dată m-am gândit să fiu satiric: — Fără doar și poate, nu crezi în maxima „Poartă-te astfel încât fiecare din acțiunile tale să poată fi prefăcută într-o regulă universală“. — N-am auzit-o până acum, dar mi se pare o gogomănie cumplită. Se poate, dar a spus-o Kant. — Puțin îmi pasă. E o gogomănie cumplită. De la un asemenea om nici nu te puteai aștepta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
sărut. Când în cele din urmă am fost sigur, n-am știut ce să fac. Știam că dacă aș stârni o scenă n-ar face decât să râdă de mine. M-am gândit că dacă-mi țin gura și mă prefac că nu văd nimic, totul o să se rezolve de la sine. M-am hotărât să-l scot din casă așa, fără zarvă, fără nici o ceartă. O, dacă ai ști prin ce chinuri am trecut! Și apoi îmi povesti încă o dată cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]