7,964 matches
-
de dincolo de mormânt - În același fel În care tatăl lor i se adresase ei, cu ani În urmă, pe aceeași temă - convingându-l să renunțe la ideea de sinucidere În timp ce părea să o recomande. Era dispus să dezvăluie prietenilor adevărata profunzime a disperării care Îl Învăluia? Era dispus să recunoască În fața lumii că jocul era prea greu de jucat? Probabil că nu. Oricum, era o binecuvântare faptul că Alice nu trăise să vadă nedemna prăbușire a tuturor ambițiilor sale teatrale, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
sa, cuvintele sale dulci, privirea sa Atingerea sa. Când mă privește, nimic nu mai contează. Știi cum te iubesc? Te iubesc cu toată ființa. Sunt în extaz de când te-am cunoscut. Îmi doresc din tot sufletul să te cunosc în profunzime, să-mi vorbești, deși iubesc ceea ce intuiesc, și știu ce persoană minunată ești. Simt nevoia să am grijă veșnic de tine, să fim doar noi doi, iar în visele mele ești doar tu, vreau să te iubesc cu tandrețe. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
a fi însă și musculoase. În perioada fustelor mini, Susan fusese în elementul ei. Ieșind din apă, femeia și-a luat prosopul pe care-l lăsase pe marginea piscinei și și-a îngropat fața în el. Fluturându-și picioarele în profunzimea apei, Susan a rămas acolo singură, numai ea cu gândurile ei, preț de douăzeci de minute. Piscina era pustie, iar femeia a zâmbit imaginându-se în calitate de doamnă a conacului, făcându-și exercițiile zilnice în bazinul personal, din care avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
suspiciune. În fond, ce vrei tu să obții cu chestia asta, Fiona? —Uraaaa! O propoziție întreagă. Femeia a zâmbit agitată, șocată de întrebarea tăioasă, rostită din senin de o persoană care, până în clipa aia, nu dovedise decât rareori o asemenea profunzime în analiza problemelor de natură emoțională. Dacă prin „chestia asta“ te referi la faptul că te-am scos în oraș, pentru o zi petrecută numai între noi, atunci e foarte simplu. M-am gândit că ne-ar prinde bine. Ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dar era de o paloare cadaverică, iar părul blond, de obicei zburlit, era acum lipit de țeastă din cauza transpirației. Așa cum stătea acolo, puștiul arăta ca de doisprezece ani - un ghemotoc vulnerabil, care tremura de frig. Fiona a fost surprinsă de profunzimea sentimentelor care s-au trezit în ea la vederea băiatului. Din cauza certurilor din ultima vreme și a comportamentului agresiv și dificil al lui Jake, iubirea ei reală pentru el fusese dată uitării. — Ce s-a întâmplat, copile? Fiona s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
întâmplarea secretă față de toată lumea, ci că soția mea a știut de la început numai că nu s-a obosit să-mi spună și mie. Tonul lui David era acuzator. Fiona și-a coborât privirile și-a început să se zgâiască în profunzimile genții. Își dorea să fi putut să sară înăuntru și să dispară de sub ochii lui David. Așa cum ți-am mai spus: am considerat că el este cel care trebuie să-ți spună, nu eu. David s-a întors către ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o să devină ca un fel de infecție ușoară, ca un sunet slab de clopoței în urechi. Nu va mai fi conștient de prezența lui decât în momentele de liniște totală. Acum persista ca o iritație, sâcâitoare, o aducere-aminte tânguitoare a profunzimilor infinite ale lumii. Se ridică în picioare și descoperi că era singur. Un moment de panică. Strigă numele lui Virgil în luminiș. Apoi, venindu-și în fire, auzi vocea din pădure. Vocea lui Virgil, groasă și enervată. Se furișă către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
N-ai putea câștiga o întrecere de Ordonare. Vultur-în-Zbor îl văzu pe Virgil ridicându-se în picioare. îl văzu acoperindu-și fața cu mâinile și se întâmplă un lucru extraordinar: păru să crească. Nu în înălțime. Nu în lățime. în profunzime. Singura frază care părea să i se potrivească avea un sens secundar curios. își adăugase mai multe dimensiuni. Vultur-în-Zbor se gândi: parcă fiecare din noi trebuie să poarte o bătălie. Dar eu eram pregătit, iar Virgil e slăbit. Iar adversarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
simfonii și creează picturi. Scrie romane și mută munții din loc. Este darul suprem al rasei umane. S-o negăm ar însemna să ne negăm umanitatea. Ce rost ar mai avea nemurirea dacă n-am folosi-o ca să explorăm în profunzime preocupările noastre cele mai ascunse? Ce rost ar mai avea insula Calf? — Virgil Jones spune că lucrurile stau cu totul invers, zise Vultur-în-Zbor. Spune că insula creează nevoia... Spune că doar mințile obsedate îi pot supraviețui Efectului Grimus. — Iar acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
-i? Nu e chiar așa grozav, spun eu studiindu-mi verigheta. —E un trai spumos? Julie mă privește de parcă e Într-adevăr interesată. Cum să-i spun soră-mii că banii mi-au Îmbunătățit viața, dar nu i-au dat profunzime și nici nu mi-au ușurat-o. —Ei, cei mai mulți bani Îi cheltuiești Încercând să cumperi timp ca să faci bani pentru achitarea tuturor lucrurilor de care crezi că ai nevoie pentru că ești plin de bani. Da, numai că e mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
din târgul apropiat. Pe culmea Chițocului, În Vărărie, În Poiana rusului, pe Dealul-Jdoginei, spre Bogdana, Blănaru, Florești și mai departe, În acel final de vară, pădurea oferea privitorului, iubitor de frumos, același verde-plin. Victor intrase deja, cu ochii minții În profunzimea pădurii, hălăduind pe drumuri și În locuri numai de el știute, având sufletul doldora de amintiri copleșitoare care Îi străfulgerau coșul pieptului. O asemenea retrăire avu puterea să-i umezească ochii albaștri iar În colțurile lor să-și facă apariția
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
totuși pe numeroase amazoane ale scrisului să se avânte pe câmpul de luptă al temei). Apoi, respectând canoanele și litera dicționarului, o introducere trebuie Înțeleasă și ca inițiere, preambul, etapă preliminară În studiul unui teritoriu „de mare Întindere, cu nebănuite profunzimi”. Dar dandysmul e privit Îndeobște ca o realitate minoră, ca un fapt marginal și accidental, atras mai degrabă de suprafața lucrurilor decât de adâncimea lor. Un fenomen superficial și nesemnificativ pentru anvergura și complexitatea spiritului european, spun unii. Nu În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Anciens Régimes, fondate pe privilegii ancestrale și statuare, sfârșitul veacului al XVIII-lea pregătește castele unui nou tip care, asimilând vechile valori, le subordonează noilor principii: meritul personal, o aristocrație a spiritului și a aparenței”1. Pentru a Înțelege În profunzime ce se Întâmplă de fapt cu nobilimea europeană Între 1720 și 1770, În miezul lui 1789, dar mai ales după aceea (În următoarele cinci-șase decenii), cum se produce „mărirea și decăderea” unei clase, dramatica sa metamorfoză, ne pot fi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
gustul unora, „profesorul de frumusețe” Își merită pe deplin locul În marea paradă a dandy-lor. Ecourile acestui „dandysm pastelizat” pe care Îl pune În scenă eroul lui Huysmans trec dincolo de Canalul Mânecii: „Dar cu o rezonanță diferită și cu mai multă profunzime: la un Oscar Wilde sau George Moore, În operele și În chiar viața lui Gabriele D’Annunzio, care Îi infuzează dandysmului o vigoare păgână, În Algabal al lui Stefan George, care Îi induce o neliniște metafizică”2. Alte capitale, alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
paradoxuri. În modernitate, catoptricul e zona dublului sens, așa cum Îl trăiește Alice, eroina lui Lewis Carroll, atunci când se Întreabă „În ce sens? În ce sens?” să o ia prin Oglindezia. Sau cum Îl definește Valéry, scriind celebra propoziție „pielea - suprema profunzime”. Sau cum Îl teoretizează Michel Foucault, Jacques Lacan, Gilles Deleuze, Roland Barthes, Julia Kristeva, Jacques Derrida și, până la urmă, un Întreg program al postmodernității, sugerând nu că dincolo de suprafață s-ar afla o profunzime, ci că ea, suprafața, este profunzime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Valéry, scriind celebra propoziție „pielea - suprema profunzime”. Sau cum Îl teoretizează Michel Foucault, Jacques Lacan, Gilles Deleuze, Roland Barthes, Julia Kristeva, Jacques Derrida și, până la urmă, un Întreg program al postmodernității, sugerând nu că dincolo de suprafață s-ar afla o profunzime, ci că ea, suprafața, este profunzime. Greu de acceptat În sistemul Doxei, cu cele două fețe ale sale: bunul-simț și simțul comun. La o lectură foarte atentă (și, să o spunem deschis: fără idei preconcepute), Întregul sistem al dandysmului Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
profunzime”. Sau cum Îl teoretizează Michel Foucault, Jacques Lacan, Gilles Deleuze, Roland Barthes, Julia Kristeva, Jacques Derrida și, până la urmă, un Întreg program al postmodernității, sugerând nu că dincolo de suprafață s-ar afla o profunzime, ci că ea, suprafața, este profunzime. Greu de acceptat În sistemul Doxei, cu cele două fețe ale sale: bunul-simț și simțul comun. La o lectură foarte atentă (și, să o spunem deschis: fără idei preconcepute), Întregul sistem al dandysmului Își dezvăluie treptat zone de o surprinzătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
trup) sunt neutralizate, ba chiar abolite 1. Am avut prilejul să scriem despre toate acestea comentând Logica sensului a lui Gilles Deleuze, mai exact, poziția sa atunci când analizează paradoxul oglinzii la Lewis Carroll 1. Adâncul și Înaltul (abyssus) - forme ale profunzimii - sunt redimensionate, regândite, din unica perspectivă a suprafeței-aparență-simulacru-artificiu care fascinează, paradoxal, prin densitatea pe care le-o dă noul lor sens. Bărbați În fața oglinziitc "Bărbați În fața oglinzii" Pentru primul dandylog, Barbey d’Aurevilly, dandysmul e, Înainte de orice, un „fruct al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
autoerotism. Pentru ca, după doar câțiva ani, Întreaga „alegorie” a eului Îndrăgostit de sine să pătrundă, prin Freud și discipolii săi, În câmpul psihanalizei, devenind o „chestiune de viață și de moarte psihică”, ba, mai mult chiar, conflictul originar, fundament al profunzimilor individului. Fără a intra În detalii de strictă specialitate, să observăm că nici azi nu există consens, persistând chiar o anumită confuzie În definirea narcisismului. Nu vom face istoria conceptului, nu vom descrie fiecare accepție, de la cea utilizată de Freud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Eleganții nici nu voiau să spună de fapt, ca nume, altceva. Până la un punct, observația era corectă. Elementul distinctiv, cu cea mai intensă expresivitate era Învelișul de haine. El avertiza Însă că dincolo de aparențe, dincolo de suprafață trebuie descifrată o nebănuită profunzime. Nu vom Înceta să pomenim cu Încântare cele câteva studii de - să-i spunem - modilogie sau vestignomie sau elegantologie, Începând cu Tratatul de viață elegantă al lui Balzac sau cu Sartor resartus al lui Carlyle. Spre a nu-l uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cu Tratatul de viață elegantă al lui Balzac sau cu Sartor resartus al lui Carlyle. Spre a nu-l uita, În zilele noastre, pe Roland Barthes, cu al său Sistem al modei. În fond, ce este veșmântul? O aparență a profunzimii, se vor grăbi să răspundă specialiștii. Și vor avea dreptate. Vestimentația e proiecția unui imaginar colectiv, dar și - În momentele de ruptură - a unuia strict individual. Ea se structurează Într-un Întreg sistem expresiv, moda, care dă seamă, scrie Barthes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
fi la fel de favorabilă? Rumoarea, În ușurătatea ei, e ca femeile: vine tocmai când pare să fugă. Poate că, În lumea asta blestemată, cel mai sigur mijloc de a dobândi succesul este de a organiza suspansuri. Dar autorul nu avea atâta profunzime pe vremea când Își publica opusculul cu pricina. Pe atunci Îl interesau prea puțin poveștile și zarvele literare. Ah, desigur! Avea cu totul alte probleme decât buna rânduire a gândurilor și grija de a fi citit. De altfel, azi el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
schimbă cel mai mult de la un popor la altul, acest cuvânt deci trebuie să moară alungat din propria-i țară În exilul unor traduceri. Până și expresiile care Îl caracterizează În limba diferitelor nații nu pot fi traduse clar În profunzimea sensului lor. Încercați, de pildă, să găsiți corelative exacte pentru wit, humour, fun, care alcătuiesc spiritul englezesc În originala sa triplicitate. Schimbător ca orice lucru individual, spiritul nu poate fi transbordat dintr-o limbă Într-alta precum poezia, care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
e totuși o poveste) a cărui eroină a fost societatea din Londra, iar erou - Brummell. Dar, În realitate, finalul s-a lăsat mult așteptat. În lipsă de fapte - măsura istorică a timpului -, să luăm datele și vom putea judeca astfel profunzimea acestei influențe prin durata sa. Din 1793 până În 1816 sunt 22 de ani. Or, În lumea moralei, ca de altfel și În fizică, ceea ce e ușor se deplasează lesne. Un succes continuu durând atâția ani dovedește că existența lui Brummell
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
își umfla pieptul, își netezea mustățile și își plimba ușor degetele mari de-a lungul bărbii, trăgând cu coada ochiului spre iatacul de la catul de sus, unde mă aflam eu, înfășat în scutece. Bucuria lui vioaie nu avea totuși nici profunzimea, nici intensitatea bucuriei Salmei care, în ciuda durerilor stăruitoare și a extremei slăbiciuni, simțea că se naște a doua oară prin venirea mea pe lume, deoarece nașterea mea o făcea să devină prima dintre femeile casei și îi câștiga favorurile tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]