7,819 matches
-
următoare nici o melancolie. Să spun „mă tem” sau „prefer” și să nu-mi justific nimic. Căci nu toate labirinturile sînt la fel, după cum nici sfincșii nu pun totuși aceleași Întrebări. Tezeu Acest distrugător de monștri și-a epuizat aventurile. Dar singurii care cred că pot să-l ia de model sînt cei care l-au Înțeles rău. Spre deosebire de Ulise care coboară În Ithaca pe deplin lămurit asupra aventurilor lui, Tezeu iese din labirint cu mîinile goale. De fapt, unica sa biruința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
lumină; căci opera lui Icar nu este zborul, ci eroarea pe care o comite. Cei care văd În orice fel de moarte un eșec, vor evita să se declare În favoarea lui Icar. Dintre el și Dedal, Icar a fost totuși singurul care a iubit zborul (chiar pînă la sacrificiu); singurul care s-a Îmbătat de zbor și l-a transformat În artă. De data aceasta, Dedal nu ne oferă În schimbul prudenței decît propria sa viață, În timp ce Icar, prin moartea sa, salvează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
parte, dacă se instalează Între ruine, un creator autentic o face doar pentru a clădi cu ele altceva decît a fost edificiul inițial. Ar trebui să mă refer iar la iluzia neoclasică de a recupera Elada. Și la faptul că singurii care au făcut, Într-adevăr, să strălucească din nou soarele elenic, au fost cei care au vorbit despre apusul său ineluctabil. Dar vreau să spun altceva; că riscul de a se Înșela neînțelegînd la timp o noutate le apare unora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
dată, până când înțelege și Lucien despre ce e vorba. Reportajul a fost trimis în ultima clipă și nu a mai putut fi editat. Telespectatorii sunt puși în situația de-a asculta un dialog de surzi, cu o surdă autentică: Florica. Singurul care reușește să înțeleagă ceva e Lionel. Iată, pe scurt, ce a spus fosta femeie de serviciu: — Maică, eu am lucrat peste patruzeci de ani la orfelinat și am ieșit cu o pensie de căcat (traducerea franceză fiind pensie modică
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
clipea repede, înviorată. Nu-i mai era teamă de întrebările colegului Fănică. „Căsnicie plăcută! Intelectualii, organizatorii politici. Cere și dă, acum, aici, fâs, s-a dus posteritatea...“ N-avea decât, nea Fănică. Codul lui nu era nou și nu era singurul care îl invoca. Domnul Ștefan Olaru deveni, însă, grăbit. Își consultă ceasul, avea treburi, avea și ceas. Balansă încă o clipă, de pe un picior pe altul. — Adică, m-am dat cu parveniții? Trebuia, nu trebuia dat vreun răspuns, cine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sacre. Filozofia kantiană a spațiului și timpului precum și gândirea veche indiană, impregnată de spiritul incomensurabilului, au venit în consonanță cu viziunea cosmică a poetului. La Eminescu perspectiva spațio-temporală nu reprezintă un fundal inert, un decor neparticipant, ci orizontul necesar, activ, singurul în care se puteau mișca liniile de forță ale gândirii sale. Sentimentul cosmic este un element organic, care arhitecturează poemele. Și este structural poemelor pentru că era structural lui Eminescu, așa cum este structural poeziei populare. În spiritul baladei Miorița, în creația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Eu stau și vă aștept pe colț la Afinului zece, lângă Direcția Sanitară. Intrați în obiectiv la șaișpe treizeci și aveți o oră la dispoziție. Mai mult nu pot, zău, credeți-mă.“ Pe Afinului zece locuia conu Afinoghiu (Tilică) Băcănel-Obănceanu. Singurul „grande“ din oraș, care mai rămăsese în stare de funcționare dintre foștii politicieni de odinioară de la vârf. Era tânăr Băcănel pe-atunci, când se sfârșise cu politicienii de demult, nu ajunsese chiar la vârf, se gudurase mai pe la poale. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nici un bèrbat din acea încèpere n-a înțeles gestul femeii care a spèlat cu mir picioarele lui Iisus, dorința de a dèrui totul, în exces, din dragoste pentru Învèțètor! Numai Iisus a inteles gestul ei pentru cè el a fost singurul care l-a vèzut! Nu cred cè, apropiindu-se de femei și învèțând de la ele, bèrbații și-ar pierde ceva din natură firii lor, dimpotrivè, învèțând ceva în plus s-ar apropia și mai mult de cunoașterea adevèratè! Iubirea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
spatele lui, Dar nu acum, rèspunzându-mi el, mai tarziu! Îmi aștept oaspeții! Bine! Are o casè frumoasè directorul, încèperea în care se adunè invitații e destul de mare, mè simt puțin stingherit între atâția oameni ceva mai în vârstè decât mine, singurul pe care-l cunosc de aici este directorul nostru adjunct, M-am îmbrècat la costum și cravatè, știind cè va fi o petrecere cu lume bunè, e sâmbètè seară, se discutè politicè, mai ales bèrbații, despre fragilitatea guvernului, despre situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
imaginației, simt cè te pierd, dar nu e un reproș, Matei! Cum aș putea oare sè-ți cer sè nu te însori?! A doua zi mi-a trimis prin email Chemarea Sfanțului Matei, tabloul lui Caravaggio, profesoara explicând cum vameșul Matei, singurul dintre cei de la masè spre care se întinde mâna lui Iisus, amânè, neîncrezètor, momentul în care va urma chemèrii, preocupându-se, la masa vieții, sè-și numere mèrunțișul, când de cealaltè parte a mesei, în picioare, mâna tècutè și imperativè a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
un mod mai elocvent de a-ți exprima aprobarea. Nu știa nimeni. Nici unul dintre prietenii mei. La început, nici Jenna n-a știut. Ieșeam ca de obicei, beam câteva beri și acasă treceam pe whisky. O înșelam în felul acesta, singurul, de altminteri, pentru că eram obsedat de ideea că și ea face același lucru. Ca și cum mă răzbunam pentru faptul că avea viața ei și nu-mi povestea și cel mai mic amănunt despre ea. Că aveam și eu lucruri despre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Nu sunt responsabilă pentru faptele sale. — Aș bea un pahar, ce-i drept, adaug destul de tare. —E în regulă, Rebecca, susține Jake, înțelegând repede de ce am ezitat. Davey nu poate trăi izolat de acum înainte. Nu uita că el e singurul care răspunde pentru ce face. Nimeni nu trebuie să preia povara responsabilității celuilalt. Ecou înspăimântător al gândurilor mele, discursul său, care sună mai degrabă ca un fragment dintr-un pliant al AA decât ca o conversație normală, mă scoate din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fericit. E semn rău! — Ce? îl întreabă sec Vijay. Despre ce e vorba? Am încheiat un contract cu IBM? —Veniți cu toții aici, ne roagă Barney. Am niște vești minunate. Ne aflăm în bucătăria neîncăpătoare, cu paharele pline și urechile ciulite. Singurul absent este Finn, care-și caută de treabă în capătul mesei de biliard și în mod clar intenționează să păstreze o oarecare distanță între el și fratele său. — Așteptați un minut! zice Barney, uitându-se la ceas. Cineva trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
săptămâna trecută. Nici nu bănuiam că el ar avea pe cineva, nu mi-a șoptit nici un cuvânt. E un ticălos tare secretos! Dar chestia asta - fără să-mi spună absolut nimic, anunță așa, pe neașteptate, că se însoară cu târâtura... Singurul lui scop în viață a fost să fie mai bun decât mine, chiar și în copilărie, când le făcea pe toate mai bine. M-a urât teribil când am dovedit că sunt un jucător de bowling mai bun decât el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
și nici relația cu Davey. Urăsc să beau în fața lui și să-l văd cum se uită la noi cu o mutră tolerantă, ca și cum el ar fi vreun sfânt care îi urmărește pe păcătoși cu siguranța că el va fi singurul mântuit. Mai mult decât toate astea, îmi displace gândul că s-ar putea să-l judec greșit, pentru că sunt geloasă pe prietenia lui cu Davey. Accept sugestia colegului nostru, fiindcă nu am nici cea mai vagă idee despre cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
facă să mă simt mai relaxată. Acum jumătate de oră aveam cu toții nervii întinși la maxim; în acest moment ne simțim însă cu mult mai degajați. În total suntem șapte. În afară de mine, Finn și Daisy, au mai venit patru străini, singurii ale căror răspunsuri la anunțul lui Davey au sunat destul de normal. Cea mai vorbăreață este Charlotte, îmbrăcată într-o pereche de pantaloni bufanți, în carouri. Sinceră să fiu, nu prea îmi place tipa, mă cam intimidează. Ben arată ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
furios/ă pe fostul partener, pe cei din jurul tău sau pur și simplu pe situație. Îl consideri pe celălalt responsabil pentru durerea ta. Uneori, oamenii sunt furioși chiar și pe cei care au murit, pentru că în opinia lor ar fi singurii responsabili pentru situația creată. Te poate enerva faptul că celălalt a cerut divorțul și ți-a destrămat familia. Fie. Mi s-a întâmplat și mie, dar într-o mai mică măsură. Eram furioasă când ne-am despărțit. I-am trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
toate întâlnirile noastre, și mă miră că vine în continuare. De la: Daisy Pentru: Rebecca Subiect: Bărbații... Nu faci arsuri dacă te dai cu chestia aia pe care ți-am adus-o eu. Am încercat TOATE produsele posibile și ăsta e singurul eficient. Oho! L-ai pomenit doar de două ori pe Jake în mailul tău, dacă nu ținem cont de toate pronumele la persoana a III-a. Te dezîndrăgostești cumva? De la: Rebecca Pentru: Daisy Subiect: Re: Bărbații... Dispari, blondă ce ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fi important. De a fi știut, de a exista. Dorință despre care, desigur, nimeni nu știa că va fi luată de cineva în seamă. Dar Mioara văzu nevăzutul pentru că era îmbrăcată în rochie de mireasă, neștiind că acest veșmânt e singurul care oferă, o dată în viață, dreptul de a vedea, pentru o clipă, Raiul. Și tot pentru o clipă, în același timp, reversul său, care n-avea nimic biblic. Legenda era mai simplă decât păcatul însuși. Focul veșnic era compus, secvențial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
muncă în slujba comunității. Hai să urcăm până acolo sus, la parter. Vreau un antinevralgic, spuse Mioara Alimentară Autorului. Cum adică? întrebă el. Ți-a căzut filosofia la picioare? Privește, zise Mioara. Într-adevăr, orașul era cu susul în jos. Singurii care mergeau pe pământ erau Mioara și Autorul. Locuitorii pășeau pe cer cu capul în jos. Obișnuiți cu atâtea ciudățenii, nimeni nu-i mai lua în seamă pe cei doi care treceau alături de păsări printre coroanele copacilor, făceau cu mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pulpe și toate câte au femeile ca dar pentru ele însele, îmbătrânesc fără să dăruiască nimic, fiindcă n-au întâlnit bărbatul ideal; dar eu ce eram, Doamne? Eu ce eram? Știu, bocancii prea grei încetineau și gândurile, așa spunea Gustav, singurul care înțelegea de ce profesorul de matematică și cel de astronomie și cel de fizică, atunci când strigau elev scrie formula, eu trasam linie dreaptă, lungă de la catedră până la ușă, pe care ieșeam dat afară de profesorul de matematică, de cel de astronomie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de cangar, călcați la dungă și haina mirosind puternic a naftalină. Alese o cravată, ba nu, un papion, ei, bravo, doar nu merg la nuntă, le așeză la loc în cutie, fără să se grăbească, adună câteva scame de pe covor, singurul din toată căsoaia cu șapte camere, și, cu mâinile în poală, se așeză pe scaun, cu fața lipsită de expresie, cu ochii goliți de gânduri, cu un ușor tremur al mușchilor gambei de emoția așteptării. Era 22 aprilie, ora 11
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
tocmai acest lucru era la rândul ei o demonstrație de forță, un strigăt disperat ca acela al delirului în clipele de agonie, când Îngerul Morții își pregătește coasa pentru tăierea firului de argint. Cu această imagine în față, a fost singurul curajos care a mers împotriva curentului, deși știa că e scurs la vale, era salvarea lui, dovadă că și nereușita face parte din sensul vieții. Conștient că există ca nimicnicie veritabilă, ca nonsens dovedit, ca absurd demonstrat, a oferit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
strălung închinat irefutabilului cauzal. Deși mirosea a zgură sau sulfurat de sodiu, poemele, de fapt, unul, singur, cu catrene care închideau o stare finalizată, ei bine, polipoemul, plăcu Profesorilor care-l și spulberară în vâjâiala Rapidului de noapte, Galați-Episcopia Bihor, singurul de altfel care oferea puțin din parfumul de brazi al școlilor de munte. Prunilă, după ce își dezlipi privirile de pe tampoanele roșii ale ultimului vagon, zise: Mi se pare mie sau versurile noastre s-au dus în sens invers, spre predecesorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
adevăr, așa au făcut. Alții, au rămas. Și totuși... ceva nu se potrivea. Cuvintele sale se potriveau de minune. Dar ceea ce-mi spuneau ochii lui nu confirma povestea pe care o depăna acum. Închisei ochii din oboseală. El era singurul care se auzea acum. Dar cuvintele sale începeau să fie din ce în ce mai mult șoapte. În schimb, deasupra lor, se auzea altceva. Tot Govar vorbea. "Te mint, Corvium. I-am chemat să ne organizăm. Să complotăm. Să negociem cu Guvernul. Să ieșim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]