9,038 matches
-
să-mi fac testamentul. Dar dacă hotărâm să uităm... — Exact, o Întrerupse Harry. Dacă hotărâm să uităm, rezultatul va fi același. — Cunoașterea va dispărea pentru totdeauna, spuse Norman liniștit. Se surprinse ezitând. Acum că ajunseseră la acest punct, simțea o stranie reținere În a continua. Își plimbă vârfurile degetelor peste masa zgâriată, atingându-i suprafața, ca și cum ar fi putut găsi astfel vreun răspuns. „Într-un fel, Își zise, suntem alcătuiți numai din amintiri. Personalitatea ne e determinată de amintiri, viața se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
care să mă impresioneze. În aceeași situație, este și Eminescu. Nu știu de ce ezită artiștii plastici să trateze aceste subiecte." Vasile Proca: Cine este Iurie Matei pentru iubitorii de pictură, pentru cititorii acestui interviu? Iurie Matei: Pentru unii, va suna straniu. Sunt basarabean. Iașul, pentru basarabeni, înseamnă mai mult decât un oraș. Sunt sentimental. O să-ți pară ciudat că, uite, am ajuns, după atâția ani de când s-au deschis frontierele, la Iași. Dar așa au fost timpurile: am fost prins în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
o poezie de asociațiuni șocante și personale, de atitudine pe jumătate teribilistă, pe jumătate gravă, ironică în ambele ipostaze." Laurențiu Ulici, România literară, 1981 "Lucian Vasiliu și-a creat un univers propriu, populat cu personaje enigmatice și cu o mitologie stranie, în care se recunoaște o lume împărțită dilematic între nostalgia spiritualității absolute și tentația experienței purificatoare." Radu G. Țeposu, Tribuna României, 1984 "Imaginația bufonă, parodică, se apropie, în Fiul Omului, de temele mari ale poeziei și, consecință firească, limbajul se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
intelectual al scriitorului. 1. „Titus (Maiorescu) îmi propune să-mi editez versurile și am luat de la el volumul 1870-1871 din «Convorbiri» unde stau «Venere și Madonă» și «Epigonii». Vai, Muți, ce greșeli de ritm și rimă, câte nonsensuri, ce cuvinte stranii! E oare cu putință a le mai corija, a face ceva din ele? Mai nu cred, dar în sfârșit să cercăm.” (Ed. cit., pag. 188) Criticii „moderni” sau „postmoderni” ai operei (și biografiei!) poetului „național” (el însuși a teoretizat asupra
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
corespondența intimă). Mai greu le-ar fi să explice cauza acestei schimbări de optică asupra propriei creații, după zece ani de la publicare. Pe de altă parte, oarecum derutați ar trebui să fie și subtilii stilisticieni 13 pentru care acele „cuvinte stranii” și „nonsensuri” par a fi constituit, timp de un secol, probe decisive pentru evoluția limbii poetice românești. 2. „...Pân-atunci «Legenda» la care lucrez va fi gata și fiindcă luceafărul răsare în această legendă, tu nu vei fi geloasă pe
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
ni s-a dat?”. 4. Ipostaze personalizate Există câteva situații în care iubita primește numele sau chiar ceva din aureola femeii sfinte a creștinismului: Maria. În balada Strigoii, Arald, regele avarilor, și Maria, regina de la Dunăre, se prind într-o stranie poveste de dragoste, ca oameni vii și apoi ca strigoi. Iubita lui Dionis din nuvela 2 Vezi ediția Dulcea mea Doamnă / Eminul meu iubit, Ed. Polirom, 2000, pp. 303-304. 28 Sărmanul Dionis se numește tot Maria. Altădată, femeia iubită este
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
conștient: „E menirea-mi: adevărul / Numa-n inima-mi să-l caut”. Ați văzut ce părere are despre talentul de versificare din tinerețe. În primele poeme tipărite în Convorbiri literare găsea, la recitire, „greșeli de ritm și rimă”, „nonsensuri”, „cuvinte stranii” (din scrisoarea către Veronica Micle, Ed. cit., pag. 188). Cam în aceeași perioadă îi scrie iubitei despre „legenda la care lucrez”: „Luceafărul răsare în această legendă [..] Cred că e un gen cu totul nou acela pe care îl cultiv acum
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
intelectual al scriitorului. 1. „Titus (Maiorescu) îmi propune să-mi editez versurile și am luat de la el volumul 1870-1871 din «Convorbiri» unde stau «Venere și Madonă» și «Epigonii». Vai, Muți, ce greșeli de ritm și rimă, câte nonsensuri, ce cuvinte stranii! E oare cu putință a le mai corija, a face ceva din ele? Mai nu cred, dar în sfârșit să cercăm.” (Ed. cit., pag. 188) Criticii „moderni” sau „postmoderni” ai operei (și biografiei!) poetului „național” (el însuși a teoretizat asupra
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
corespondența intimă). Mai greu le-ar fi să explice cauza acestei schimbări de optică asupra propriei creații, după zece ani de la publicare. Pe de altă parte, oarecum derutați ar trebui să fie și subtilii stilisticieni 13 pentru care acele „cuvinte stranii” și „nonsensuri” par a fi constituit, timp de un secol, probe decisive pentru evoluția limbii poetice românești. 2. „...Pân-atunci «Legenda» la care lucrez va fi gata și fiindcă luceafărul răsare în această legendă, tu nu vei fi geloasă pe
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
ni s-a dat?”. 4. Ipostaze personalizate Există câteva situații în care iubita primește numele sau chiar ceva din aureola femeii sfinte a creștinismului: Maria. În balada Strigoii, Arald, regele avarilor, și Maria, regina de la Dunăre, se prind într-o stranie poveste de dragoste, ca oameni vii și apoi ca strigoi. Iubita lui Dionis din nuvela 2 Vezi ediția Dulcea mea Doamnă / Eminul meu iubit, Ed. Polirom, 2000, pp. 303-304. 28 Sărmanul Dionis se numește tot Maria. Altădată, femeia iubită este
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
conștient: „E menirea-mi: adevărul / Numa-n inima-mi să-l caut”. Ați văzut ce părere are despre talentul de versificare din tinerețe. În primele poeme tipărite în Convorbiri literare găsea, la recitire, „greșeli de ritm și rimă”, „nonsensuri”, „cuvinte stranii” (din scrisoarea către Veronica Micle, Ed. cit., pag. 188). Cam în aceeași perioadă îi scrie iubitei despre „legenda la care lucrez”: „Luceafărul răsare în această legendă [..] Cred că e un gen cu totul nou acela pe care îl cultiv acum
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
multe răspunsuri plauzibile la ele. Dar toate aceste nenumărate întrebări (despre singurătate și eșec, cum spuneam mai înainte, sau, iată, despre identitate, sau despre victimă și călău, sau despre ins și istorie, sau despre miracol și neputință) se topesc, cumva straniu, într-una singură: cum este, de fapt, omul pus în ecuație absolută, omul răstignit între cer și pământ, între bine și rău?... Și, apropo de cuvântul multiplă, un cuvânt care mă preocupă: fiecare roman este o formă de joc, un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
până la capăt rolul de a fi „rațional și caritabil“, acceptând să trăiască în mijlocul „binevoitorilor săi călăi“ ca într-o frumoasă familie. Prins în lanțul acestor iubiri mostruoase, Martin simte uneori nevoia să se retragă în „zdrențele demnității“ sale. Un roman straniu, o comedie de moravuri, un roman al intrigilor, un roman care forțează limitele verosimilității. În finalul romanului, pe scenă rămân doar două personaje, Martin și Honor, soțul înșelat de tot universul și sora incestuoasă, „cavalerul eternei umilințe“ și „capul retezat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
după ce le ungeau cu uleiuri și le puneau pe limbă o bucată de aur ca sa le facă să rostească profeții. Și cine știe dacă nu cumva, stând prea mult în compania unui cap retezat, aceștia nu ajungeau să capete o stranie putere de cunoaștere. Pentru o asemenea cunoaștere se plătea scump. Dar toate astea se găsesc undeva foarte departe de iubire și de viața normală. Ca oameni adevărați, noi nu existăm unul pentru celălalt“. TRIMISUL NOSTRU SPECIAL Inventivitate românească Florin L
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
de fan Pink Floyd pot să o înghit. Valoarea versiunii 2003 mi se pare sub a celei vechi. Când suprapui frescele anticului Pompei peste audio-tehnica de vârf a deceniului 8, poate fi inspirație de-o clipă. Când le mixezi cu straniul concert dintr-o arenă pustie, aduce a inovație. Și când, schelet narativ, alegi pietrele, pământurile noroioase, văile cu sulf ale Vezuviului, parcă se întrevede ceva consistent. Greu de neglijat noima viziunii asupra catastrofei ce-a țâșnit acum 2 milenii și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
informație sau idee : viitorul lui Victor nu putea fi în niciun caz europa, el era făcut să meargă în amerICa. 16. tăcerea orașului îl izbește fizic, ca și cum ar primi un pumn în plex. strada este pustie. seninătatea cerului are ceva straniu. obiectele par încremenite ca într-un acvariu fără pești. nicio trepidație în aer, toate giruetele au încremenit, indicînd aceeași direcție - nordul. să înțeleg că ultima dată vîntul a bătut spre nord ? se întreabă X. X pășește pe asfaltul trotuarului ca
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
unor teme în visele tale, sau cum sunt distribuite eventual în timp coșmarurile. Cel mai important însă rămîne faptul că toate scenariile viselor tale vor fi disponibile pentru viitoarele tale construcții romanești, ori știm bine cît de surprinzătoare și uneori stranii sunt visele. înainte de a încheia prezentarea acestui program de scriere Patch aș mai vrea să-ți semnalez că există senzori și pentru animalele de companie ale autorului potențial. Dacă îți iei o pisică sau un cîine, vei putea să le
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de amețeală, de topire în cuvinte - și pe bună dreptate întrucît Domnișoara ri copiase în cartea ei povestea noastră de dra goste. romanul nu era excesiv de voluminos, doar 330 de pagini. ele erau însă îmbibate de un fel de veridicitate stranie. Cînd spun că Domnișoara ri copiase de fapt povestea noastră de dragoste nu greșesc : totul era reprodus acolo cuvînt cu cuvînt, gest cu gest, situație cu situație. o veritabilă operațiune „copier coller” cum spun francezii (sau „copy and paste” în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
care nu le notasem nică ieri, dar care rămăsesere vii în creierul meu datorită intensității lor, în ciuda faptului că din memoria nopții ni se șterg enorm de multe lucruri... Da, Domnișoara ri avusese acces la o parte din visele mele stranii și împănase cu ele o carte suptă tot din ființa mea. atunci am avut revelația finală, revelația supremă, care m-a făcut să tremur și am simțit cum pielea mi se face ca de găină : da, trăisem cu o nouă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
determinat tuberculoza pulmonară și ajunge la Sanatoriul Închisoare de la Tg. Ocna. Cei care l-au cunoscut În ultimele zile de viață au declarat: ”Prețul rezistenței sale morale a fost unul care i-a răpit definitiv sănătatea... Chipul său era Însă, straniu, scăldat Într-o lumină nepământeană, despre care depun mărturie mulți dintre acei care au avut privilegiul de a-i fi În preajmă În ultima parte a vieții sale”. Sufletul și mintea sa nu se despărțeau defel de rugăciuni. El, În
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
omagiu al unei ocheade. În atari chestiuni nu mă Înșel; am constatat pe loc că era o femeie de-un uluitor exotism, o anume baronne Puffendorf-Duvernois: În floarea vârstei, ea nu avea nimic din sărbezeala fatală a liceenelor, fiind un straniu specimen al vremurilor noastre: trup sever, modelat prin lawn-tennis, față oarecum basée, dar subtil pusă În valoare de creme și sulimanuri, o femeie, Într-un cuvânt, căreia zveltețea Îi conferea Înălțime, iar mutismul eleganță. Dar avea un faible, impardonabil la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nume nu vreau să Îmi aduc aminte, și-a Înțeles greșeala pe loc și s-a condamnat la tăcere perpetuă. Frapanta-i orbire critică este acum evidentă! Perioada 1911-1919 corespunde deja fecundității aproape supraumane: Într-o năvalnică succesiune, apar: Cartea stranie, romanul pedagogic Émile, Egmont, Thebusienele (seria a doua), Dulăul din Baskerville, De la Apenini la Anzi, Coliba Unchiului Tom, Provincia Buenos Aires până la definirea chestiunii Capitale a Republicii, Fabiola, Georgicele (traducere de Ochoa) și De divinatione ( În latină). Moartea Îl surprinde În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
patruzeci de organe simultane sonetul În Betleem și apoi, continuând bombardamentul, decimele Moralizez. Aceeași soartă au avut-o, n-ai să-mi crezi, și silva intitulată Covorul de smarald și un ovillejo intitulat Pâine de secară. Această aventură nespus de stranie au urmărit-o, cu simpatic suspans, autoritățile și personalul oficiului nostru poștal, care s-au grăbit să o popularizeze. Rezultanta a fost previzibilă: doctorul Palau m-a numit, cu podoabe și miez, dacă ele există, director de directori la suplimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
resorbit. Asta este. O implozie!" Leonard Bîlbîie a făcut o figură lungă și dezamăgită, dacă era vorba despre Tănase Berzea, se lămurise. Prințul povestise, în vremea cînd și-a petrecut iarna la Vladia, destul de multe întîmplări neverosimile legate de acest straniu personaj care fusese un fel de șef al poliției, ori unul dintre șefi, nu chiar cel mai mare, sub ocupația lui Mackensen. Nu fusese niciodată prea limpede cînd se referise la Berzea, trădase țara, nu trădase, era un ticălos ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
limpede alcătuit i s-a semnalat o idee nouă și persistentă, din ce în ce mai persistentă, care circula între intimii primului-ministru, anume aceea a înlăturării regenței și a aducerii lui Carol al II-lea în țară. La prima vedere ideea părea cu totul stranie, mai ales că venea dintr-un mediu destul de ostil, cel puțin pînă atunci, lui Carol. Nu se putea uita chiar atît de repede tot scandalul care îl înconjurase pe domnul Caraiman pe cînd nu era doar domnul Caraiman. De la dezertarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]