73,470 matches
-
spirituală normală și sănătoasă”. Tot aici, Emilian menționa faptul că medicul Dem. Paulian publicase un studiu intitulat Un aspect al psihozei literare moderne, pornind de la fișa clinică (malarie) a poetului suprarealist Constantin Nissipeanu și „demonstrînd” determinismul maladiv al poeziei sale... Reținem totuși din comunicarea celor doi o nuanță semnificativă, datorată probabil lui C. Emilian: freudismul nu a fost „greșit înțeles” de avangardiștii români, iar arta avangardistă nu e, propriu-zis, „clinică”, ci doar o „răstălmăcire” a teoriilor freudiene... În cursul anului 1932
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
un arbore, o creangă, o foaie. Cunoaște obiectele peisagiului și atîta tot” (ibid., p. 382). Primatul imaginii în raport cu construcția poetică, autonomizarea părții în raport cu întregul au ca efect, în opinia lui Perpessicius, „poezia care impresionează, dar nu vrăjește. Izbește, dar nu reține. Pentru că este o poezie fragmentară”. Criticul nu refuză de plano această poetică „fulgurantă”, dar constată alteritatea ei radicală în raport cu tradiția marii poezii universale: „Ești mulțumit cu intervenția acestor splendori paradiziace - nimic de zis. Ele sînt, de altminteri, destule și destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
fi că dl. Lovinescu n‘a tratat nici în poezia dlui Bacovia lotul «Scînteilor galbene». Cum «Scînteile galbene» aduc față de «Plumb» o sensibilă diferențiere și cum ele fac tranziția spre „Bucăți de noapte” - dsa le-a neglijat pe amîndouă. Să reținem însă că imagina unui autor căruia i se anulează două treimi din activitate, și dintr-o activitate caracteristică, nu poate fi în nici un caz veridică” (ibid., p. 347). E de presupus că sensibilitatea lui Perpessicius față de specia hibridă a prozei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Camil Baltazar, G.St. Cazacu, George Dumitrescu, Radu Gyr, Dragoș Vrânceanu, E. Jebeleanu, Horia Stamatu, V. Gheorghiu, Urmuz, B. Fundoianu, H. Bonciu, Ilarie Voronca, Geo Bogza. La fel ca și alți comentatori din epocă, Boz îl consideră pe Urmuz poet. Reținem deocamdată revendicarea autorului Cronicarilor în sprijinul „nihilismului liric” și al „frondei” tinerei generații de scriitori: „Urmuz satisface o tinerețe pornită pe frondă și negare absolută. Sub semnul lui trăiește un nihilism liric.” În legătură cu referințele „urmuziene” prezente în comentariile lui Boz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
zona nonfigurativului de extracție folclorică, pentru Călinescu folclorul fiind adevăratul nostru clasicism și, totodată, un filon „specific” al poeziei pure: „Intenția de joc se face din ce în ce mai clară în poezia lui Arghezi, ca dealtfel în toată lirica română și, lucru de reținut, pe un punct moderat în linia lui Urmuz și deci mai cu seamă pe terenul genurilor clasice și mai ales în baza folclorului. A lua fabula, descîntecul, doina, a le încărca de imagini și viziuni turburi sau măcar de colori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
au potrivit, mișcându-se câte puțin, parcă făcându-și loc, pentru ca nimic să nu-i jeneze, cumva. Și ambii au început dansul lebedei: el, de deasupra; ea, de dedesupt. Totul a durat puțin. Pe urmă, ea încercă să-l mai rețină,în poziția aia,cu cracii, cu mâinile și cu buzele gurii, dar, el, nesimțitor, s-a retras, brutal, izbucnind în sus, și s a dus în camera cealaltă. Ea s-a uitat cu necaz, după el, apoi s-a întins
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
pe el, după care, dispăru, pentru câteva momente, la bae. Uitam să fac precizarea că avea un obicei, pe care mulți îl considerau bun de urmat. De fiecare dată,înainte de a pleca în vreo deplasare, ori când urma să fie reținut, mai multe ore,în șir, de o oarecare activitate, mânca și bea foarte puțin. Iar de mesele, ori de bufetele, ce se organizau adhoc, nu se atingea. îi era teamă, că,în vreme ce i-ar fi fost viața mai dragă, să
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
și subțire și puturoasă,încât, domnului prefect, i se făcu scârbă de propria persoană. Soția, de-alături, nu știa ce să mai facă. Îl părăsi pentru câteva momente. Se duse în salon, să aplaneze, întrucâtva, nervozitățile. Motive medicale,îl mai rețin, puțin. Vă rugăm să-l scuzați. Așa a fost să fie inaugurată sărbătorirea zilei de azi. Asta-i viața. O suportăm. Un pic de răbdare, și, gata, dăm drumul petrecerii. Se auzi apropierea lui, de dincolo de ușă. Când o deschise
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
telefonul mobil se muta din colț în colț, din unghi în unghi, completând, pe cât posibil mai mult, și mai aproape de adevăr, de realitate, opera sa telefilmată. Apoi, totul a reintrat în cenușiul de fiecare zi și moment. Nimeni n-a reținut,în mod deosebit,întâmplarea. A reintrat, totul,în obișnuitul zilnic al vieții. Artistul cu telefonul mobil nu s-a mulțumit cu imprimarea făcută. Nu degeaba se ostenise, țupăind,încoace și-ncolo, spre a prinde toate fazele, pentru a-și duce
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
am auzit. Ei, drăcia dracului! Da, domnule, cine crezi mata că ți i-a găsit? E de pe la noi? Da. De pe la noi. Iai pierdut chiar la poarta sa. Ei, cine-o fi, oare, că nu s-a lăcomit, să și-i rețină? Când o să afli, nu o să-ți vină să crezi. Nu, zău?! Zău, așa. Ei, Omu’dracului, cine? Omu’dracului, ăsta, de la noi? Da, bre, ăsta. Măi, să fie?! Să vezi, tu, cât de corect poate fi, unul ca ăla?! Corect
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
-o, brusc, Omu’dracului. Bine că e cum e. Eu plec. Mă cam grăbesc. Nu, a ripostat norocosul aproape păgubaș. Ia de aici. Pentru că Dumnezeu a voit să fie așa. Câți sunteți la post, la fel, câte cinci mii. Asta, rețineți, e șpagă, bre. Asta nu e de neam de corupție. Asta e pomană din pomană. Că așa e obiceiul, pe la români, și, sigur, nu doar pe la ei. PUNCTUL NEGRU Cum au ajuns, ei, așa, la marginea trotuarului, dincolo de care începeau
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
glumă. O glumă, însă, dacă s-a întâmplat să fie așa cum e? Ce să facem? Nu respectăm, ce, cu toții, am acceptat? Ba da. În cazul ăsta, mai e ceva de rezolvat. Ce? Pe care-i vindem și pe care-i reținem, pentru bairam. Așa zic eu, că e mai bine, a rostit, Druia ăl Mare; pe cei mariîi dăm pe bani, că banii o să ne trebuiască pentru udătură, iar pe ceilalți,îi trecem la holoată. Hai, fiecare dintre noi - la rând
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
fost eliminată din start, fiindcă nu a putut răspunde la o întrebare simplă, a plecat fâțâindu se și dându-i o importanță nemaipomenită, că a reușit să-i încuie cu o întrebare pe toți cei de acolo. Cine știe de unde reținuse și ea ceva despre Cântărețul de jaz și l-a bușit pe tavă acolo. Eram nervos nevoie mare, că nici unul din platoul acela, nu i-a spus parașutei despre ce este vorba cu acest film. Cântărețul de jaz, este primul
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
salva pielea și măcar parțial cariera politică, Preda a scris pe blogul personal un fel de autodenunț. „Aveam deja informații, despre reținerea unor prieteni din PPE, în chestiunea accesului nostru în Schengen și am sperat că acest semnal va fi reținut.” spune acum dromaderul pedelist, încercând să se spele pe mâini, de minciuna pe care o spunea peste tot, cum că Ponta i ar instiga pe socialiștii europeni, (care sunt în opoziție în Parlamentul European), să blocheze accesul României la spațiul
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
problema! Profesorul era aproape sigur că n-o vor rezolva, așa că le va adăuga un punct sau două pentru cât făceau din ea astfel niciodată nu s-a pus problema vreunui corigent la domnul Vodă, o metodă de-a a reține elevii în clasă, uzitată des de profesori. În sfârșit, a venit teza cu emoțiile ei ascunse. Stani se duse la catedră și își predă lucrarea cu 10 minute mai devreme. La algebră, după ce a copiat exercițiul de pe tablă în caiet
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
apucă domnul Chiru de umeri împăciuitor: - Hai Laur, calmează-te și intră la ore iar problema las- o în seama mea și a tatălui tău ! Directorul a bătut la ușa clasei și i-a cerut scuze profesorului că l-a reținut. Stani intră la oră iar directorul plecă cu tatăl său. Tot o pistona pe maică-sa: - Ce i-a făcut directorul bulbucatului?! până la urmă mama îi mărturisește: - După ce a aflat în ziua aceea de reclamația verbală, probabil a contat și
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
iubirea. Victor era în ‘’tandrețuri’’ cu Jeni, de la ei din școală. Într-o zi plecând spre casă cei doi se țineau de braț, însă ghinionul lor, s-au întâlnit cu directorul Lungu. El a fost foarte vigilent și le-a reținut numărul matricol în plus le-a făcut teorie de doi bani în stradă că au făcut de râs liceul. Ce putea vedea urât într-o pereche de tineri în uniformă care se țineau cu dragoste de mână? Stani considera că
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
că nu. Depinde de cât sunt dispus să cred în mine însumi. Povestea este despre Helen Hoover Boyle. Despre cum m-a bântuit ea. Ca o melodie care te obsedează. Ca un ideal de viață. Ca un lucru care-ți reține dintr-odată toată atenția. La fel cum te însoțește trecutul în fiecare zi a viitorului tău. Așa este. Asta este. Helen Hoover Boyle este toate astea la un loc. Cu toții suntem bântuiți de ceva și bântuim, la rândul nostru. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Oamenii ăștia obsedați de distracție... Alergici la concentrare... Bătrânul George Orwell a înțeles exact pe dos. Nu, Fratele cel Mare nu ne supraveghează. Cântă și dansează. Scoate tot timpul niște iepuri din joben. Fratele cel Mare se chinuie să ne rețină atenția atâta timp cât stăm treji. Face totul ca să ne răpească atenția. Face totul ca să ne distragă. Face totul ca să ne absoarbă pe de-a-ntregul. Face totul ca să se aleagă praful de imaginația noastră. Până ce devine la fel de folositoare ca apendicele. Face tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ar zice Mona. Pur și simplu ca să ajungem pe zero. Karl Marx ar zice că ne-am făcut un dușman din fiecare plantă și animal ca să justificăm uciderea lor. În ziarul de azi, zice că soțul unui top-model a fost reținut sub acuzație de omor. Mă aflu la un telefon public de lângă biblioteca unui orășel de provincie; Helen e înăuntru, cu Stridie, și vandalizează cartea. La telefon, o voce de bărbat zice: — Brigada Omucideri. Întreb cine este la telefon. Și vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
fâlfâind, cartea e un sturz negru și lucios, care plutește sub tavan. Și stația de interceptare zice: „Către echipajul 17“, zice. „Vă rugăm să vă deplasați pe Weeden Avenue la numărul 5680, nord-est, la agenția imobiliară Helen Boyle, și să rețineți un bărbat adult pentru cercetări...“ Ceaslovul cade și se lovește de birou cu zgomot. Tinctura de iod, amoniacul, oțetul și zeama de varză împroașcă peste tot. Hârtiile și cărțile alunecă pe jos. — Mona! țipă Helen. Nu o omorî! îi zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
La fiecare două taste se uită la monitor, apoi din nou la tastatură. Pe monitor, sus, cu litere mari, scrie „Curriculum Vitae“. Stația de interceptare a poliției transmite un cod 912. Scriind în continuare la calculator, Mona zice: — Nu știu ce mă reține să nu te reclam pentru vătămare corporală. Poate faptul că ține la mine și la Helen, îi zic. Și Mona zice: — Nu, nu-i vorba de asta. Poate că n-o să se apuce să trâmbițeze pentru că încă mai vrea ceaslovul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
oameni, Mă simt ca un stejar străvechi, Vorbele pot fi gloanțe, topoare, ghilotine, Spânzurători, Gas-kammern, Mă simt ca un stejar străvechi. Nu mă dor vorbele tale, Dar glasul frunzelor, vântului, Râsetele copiilor sunt mai puternice. Decât vorbele tale, memoria nu reține nimic Din ceea ce spui, o spumă galbenă La marginea lacului Sunt vorbele tale. Pleacă-ți ramurile tale, Arbore înalt și mândru, Vorbele pot fi fatale, Binele nu are sâmburi, Pleacă-ți ramurile tale, Arbore înalt și sumbru, Înaintea dumitale Mă
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
porții, peste care funcționarul cel negricios, pufăind de zor din țigară, petrecu de câteva ori un lanț, de care agăță un lacăt mare și roșu, pe care îl scoase dintr-un buzunar. Apoi vrură să plece, dar Iorgu îi mai reținu puțin. Spuneți-mi, vă rog, vru el să știe, așa, ca să nu mor neștiutor, ce-o să faceți cu casa asta?... Amândoi funcționarii se opriră, iar Ionescu zise supărat: De ce puneți asemenea întrebări? De unde vreți să știm noi? Partidul o să hotărască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ani întttr-unul!... declară Ceaușescu, chinuind cuvintele din cauza entuziasmului debordant și a faptului că la el sentimentele aveau o viteză de reacție superioară gândirii. Vă asigur eu!... Îmi iau angajament solemn în fața dumneavoastră să termin liceul în doi ani!... Maurer își reținu zâmbetul și se aplecă la urechea lui Dej. Ai auzit, Ghiță?... îi șopti. Dddoi ani întttr-unul!... Maică-măiculiță... Și facultatea o termin tot în doi ani!... supralicită Ceaușescu. Gheorghiu-Dej nu reacționă vizibil în nici un fel și își goli liniștit paharul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]