73,470 matches
-
identificat drept Robert „Roșcatul“ Manley, în vârstă de douăzeci și cinci de ani, un agent de vânzări de la o firmă de feronerie din Huntington Park. Manley a fost prins în dimineața aceasta în casa unui prieten din South Gate și acum este reținut și interogat la secția de poliție Hollenbeck din East Los Angeles. Într-un comunicat de presă acordat în exclusivitate postului KGFJ, procurorul-adjunct Ellis Loew, acest înverșunat apărător al dreptății, care instrumentează cazul, afirma declarat: „«Roșcatul Manley este suspectul principal. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
rezultat. Peste trei sute de apeluri legate de Dalia năpădeau zilnic birourile LADP și LASD prin centrala telefonică. Până la data aceea fuseseră înregistrate nouăzeci și trei de mărturisiri false, din care patru aiuriți atinși bine de tot și fără alibiuri fuseseră reținuți la închisoarea tribunalului, așteptându-și examenul psihiatric și, probabil, transferul la Camarillo. Continua campania de interogatorii la fața locului - acum la caz lucrau o sută nouăzeci de polițiști. Singura rază de speranță era rezultatul raportului meu de teren din 17
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
am luat pe partenerul meu pe după umeri. Domnule Loew, filmul ăla nenorocit e de vină. Lee și-a închipuit că limbistele de aici ne-ar putea pune pe urmele mexicanului. — Bleichert, ciocul mic! șuieră Loew, apoi își îndreptă mânia abia reținută spre Lee: Blanchard, eu te-am numit la Arestări. Ești omul meu iar tu m-ai făcut să mă simt ca un prost în fața a doi dintre cei mai influenți oameni din Departament. Asta nu-i o crimă între lesbiene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
s-o smulg de pe pereți, așa că, în drum spre ieșire, m-am prezentat la recepționer, i-am plătit chiria în avans pe o lună și am păstrat camera așa cum le-am promis lui Millard și Sears, deși în realitate o reținusem pentru sergentul Leland C. Blanchard. Care era undeva în Marele Niciunde. Am sunat la birourile de mică publicitate ale cotidienelor Times, Mirror, Herald și Daily News și am plasat un anunț care să fie publicat o perioadă nedeterminată: „Foc, camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
să dezvăluie detaliile legate de mărturia caporalului Dulange, dar a precizat că acesta făcea parte din cercul prietenilor intimi ai domnișoarei Short. „Vor urma și alte detalii“, a promis el. „Lucrul cel mai important este că acest om diabolic este reținut de poliție și nu va mai ucide niciodată.“ Am izbucnit în râs. — Ce i-ai spus de fapt lui Loew? — Nimic. Când am vorbit prima oară cu căpitanul Jack, i-am spus că Dulange este un suspect foarte probabil. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
George Raft și Mickey Rooney. M-am așezat. Individul corpolent apăru peste câteva minute și îmi întinse mâna automat, ca o persoană a cărei meserie constă nouăzeci și cinci la sută în relații cu publicul. — Bună ziua. Detectivul Blyewell, dacă am reținut bine... M-am ridicat. Ne-am strâns mâinile. Eu mi-am dat seama că Meeks e uluit de hainele mele neschimbate de două zile și de barba mea de trei zile. — Mă numesc Bleichert. — Firește. Cu ce vă pot ajuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
o mulțime de minunății. — Și v-a învățat pe dumneavoastră toate astea? făcu Amărășteanu. — Eram un copil mediocru, nu prea s-a prins nimic de mine, răspunse bătrânul mediocru. Eram bâtă la declinări, la deposedări, la parabole. Tot ce-am reținut au fost câteva expresii și proverbe care se potriveau la situația de la noi: „Cui prodest”, „Ex nihilo nihil fit”, „Aut Caesar, aut nihil”, „Vae victis”. „Eu nici pe astea nu le știu, gândi cu amărăciune pilotul Amărășteanu. La orele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mintă că nu e acasă, că e plecat în străinătate? Printre multele mele defecte, nu se numără și sfiala. Totuși, când am ajuns în dreptul casei m-am oprit și n-am avut curaj să pătrund. Propriu-zis, nu știu ce anume m-a reținut. Poarta era deschisă. Sau, poate, tocmai asta? Am fost învățat să suspectez bunăvoința fără opreliști. Totdeauna am preferat să mă lovesc de obstacole, de piedici. Asta mă ambiționa, mă făcea să trec peste orice șovăială. În schimb, generozitatea, drumul liber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să ducem rănitul la spital și după aceea să dau o declarație în care să arăt cum s-au petrecut lucrurile. Uf, bine că am scăpat. 16 mai Trecând prin parc am văzut un grup de bătrâni jucând șah. Am reținut următorul schimb de replici: — Nevastă-mea e un înger. — A mea n-a murit încă. Însă cum de câteva zile sunt în raporturi bune cu Augusta nu m-am putut amuza. 17 mai G. m-a chemat la procuratură. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
carne ca niște cuțite și nu m-am lăsat până nu i-am arătat, ruptă, o floare violetă, pe care după câțiva pași am aruncat-o discret fiindcă mă înțepa. „Deocamdată, am continuat, încă mai aștept. Dar sper că ai reținut: «deocamdată» și «âncă». Și pe urmă, nu-ți ascund că mă interesează această vestită sală cu oglinzi despre care vorbește toată lumea și pe care nimeni n-a văzut-o. Ei bine, eu voi trece pragul ei. Să nu-mi zici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nu m-a înduioșat. Mi se părea că plângea numai ca să mă silească să ies din ascunzătoare. Apoi m-ar fi silit să-l sărut pe bătrânul acela cu obrazul ca de ceară și cu buzele însângerate; era tot ce reținusem din trupul bunicului meu. Și n-am răspuns. Mama a făcut o criză, tânguindu-se, cum nu plânsese nici în casă lângă bunicul. Asta m-a mulțumit, că plângea mai tare pentru mine. Însemna că mă iubea mai mult decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
direct sau indirect de o anume generație, apoi complicat sau simplificat de memoria celorlalte. Nu uita că memoria milenară deformează. La urma urmei deformează și memoria individului. Gîndește-te la imaginile fixate în copilăria dumitale și confruntă-le cu ceea ce a reținut memoria celor care erau maturi în același moment! Iar legendele de care m-am ocupat provin din copilăria omenirii. Iată, mi-am adus aminte: oricât de furtunoasă, cu oricâte trăsnete, ploaia e ploaie. Odată, în adolescență sau mai târziu, l-
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Începutul lui 1882 și tatăl În luna decembrie a aceluiași an. Între timp, Constance colinda fără odihnă Italia, Germania și Elveția, scriind un nou roman și Îmbibându-se de moștenirea artistică a Europei. Nu se Întâlniră, dar continuară să corespondeze. Reținut În America de Îndatoriri familiale, Henry Îi scria lui Constance, implorând-o să Îi trimită vești. Îi era, după cum constată ea cu Înțelepciune, dor de Europa. Îi făcu pe plac, scriindu-i epistole lungi, compuse cu stil, În care Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cred că e nevoie să te conving pe tine de frumusețile Florenței? spuse ea cu un zâmbet. Nu, dar... Ezită să dea o ripostă. — M-am săturat de peisajul rural englezesc și de distracțiile londoneze. Ce m-ar mai putea reține aici? Henry nu avea nici un răspuns. Dacă i-ar fi spus: „Eu“, nu se știa În ce direcție avea să se Îndrepte conversația. Ca și cum i-ar fi sesizat jena, Fenimore Îl scuti de povara răspunsului. — Unul dintre avantajele situației mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
i se păru surprinzător de tânăr, cam ca un preot nonconformist În Înfățișare și purtări. — Văd că vă pregătiți de petrecere, spuse el privind cu oarece dezaprobare la sticlele de șampanie care se răceau În frapierele cu gheață. Nu vă rețin mult. M-am gândit să vă comunic care sunt primele mele impresii În urma piesei dumneavoastră. La teatru n-am reușit să găsesc momentul oportun. — Sunteți foarte amabil, zise Henry, deși ar fi amânat bucuros plăcerea. Ați fost, Într-adevăr, extrem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
se despărți un timp de Londra și de muncă. Meticuloasa sarcină a administrării moștenirii lui Alice era Încheiată, iar navele sale teatrale păreau blocate În larg, departe de orice port, fără vânt În pânze. Nu avea nimic care să Îl rețină În Anglia și tânjea nespus după Italia. Făcu aranjamentele necesare pentru a se Întâlni cu scriitorul francez Paul Bourget și cu tânăra lui soție americancă la Siena, după care urma să stea cu o altă prietenă, dna „Jack“ Gardner, cunoscută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care fusese mult mai apropiat de Symonds, acesta avea un mariaj nefericit cu o femeie de un puritanism sever, care dezaproba profund ținuta operei soțului său, pe care o privea ca fiind păgână, hiperestetizantă și prea tolerantă față de imoralitate. Henry reținu această donnée și, mai târziu, o Întrețesu Într-o scurtă povestire sumbră, Autorul lui Beltraffio, una dintre primele despre viața literară, În care soția unui romancier detestă atât de tare cartea la care lucrează acesta, Încât preferă să Își lase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
răbdase Încă o iarnă englezească pentru a Încheia romanul la care lucra de mai mulți ani, Horace Chase. Acum, că acesta era terminat și Începuse să fie publicat În foileton de Harper’s, nu mai avea nimic care să o rețină. Îi scrise lui Henry, comunicându-i că Își anunțase proprietăreasa de plecare și că Începuse „să Își facă bagajele“. Greutatea imensă a expresiei nu-i scăpă. Asamblarea și umplerea cuferelor, care precedau Întotdeauna marile migrații ale lui Fenimore, erau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
caselor. Pentru gustul lui Henry, totul era parcă prea Încărcat de fum, de miros și de pește, dar Du Maurier, Încântat, continua să scoată carnețelul pe care Îl ținea În buzunar și să schițeze cu creionul contururile lucrurilor care Îi rețineau atenția, o barcă, o clădire sau o bonetă - căci femeile din Staithes purtau un astfel de articol cu model foarte distinctiv. Voia să rămână până seara, pentru a urmări de la capătul digului flotila de bărci care ieșeau În larg la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ridică, adună plicurile și le duse, Împreună cu ziarul, În birou. Nădăjduia să Îi apară În intestine o senzație care să precipite o evacuare, dar nu avu noroc. Se așeză În fotoliu, răsfoind ziarul fără a găsi nimic care să Îi rețină atenția mai mult de câteva clipe. Din Europa Răsăriteană păreau să se audă bubuituri de tunet, prevestitoare ale unui conflict iminent - dar când nu se auzeau? În Armenia, situația era tensionată, iar În Newfoundland era criză. Japonezii le luaseră chinezilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
povestiri, dar nu fusese invitat, probabil pentru că nu era destul de celebru. Se auzi o bătaie În ușă și dna Smith intră, așa cum făcea de obicei la ora aceasta, pentru a primi instrucțiuni și a vorbi despre probleme gospodărești. Nu o reținu mult. — Am să iau masa de prânz la club, doamnă Smith. Și, după cum știi, diseară sunt În oraș, unde am să cinez mai târziu. Fii atât de bună și pregătește-mi ceva ușor pe la ora șase, ca să mă țină restul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de haz, Întâmpinată de tăcere. Nimeni nu pomeni huiduielile. Alexander ocupă intenționat un loc la capătul celălalt al mesei, vorbindu-i doar la sfârșitul petrecerii, despre eliminarea scenei cu băuturile din actul al doilea. Ascultase dând din cap, fără să rețină un cuvânt din ce Îi spunea, dar promisese să trimită scena refăcută luni dimineață, pentru ca actorii să o poată repeta și juca În aceeași seară. Acum se Întreba cum va putea să se mai uite măcar la piesă, nemite să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cu aproape două secole În urmă, un rege salvat de la Înec. Istoria, fermecătoare, spunea că soția primarului Îi cedase regelui dormitorul ei, În ciuda faptului că era Însărcinată, și că dăduse naștere chiar În noaptea aceea unui fiu pe care monarhul, reținut la Rye de crivăț, Îl botezase două zile mai târziu, dăruindu-i un pocal de argint aurit și o sută de guinee (băiețelul primise, desigur, numele de George). Era plăcut să redescopere motivul botezului, care Îl legase de familia Warren
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
-i de disperată. Oftă. — Bine atunci, hai să terminăm treaba. Dar bagă de seamă că nu promit nimic până nu l-am văzut pe băiat. Nu, domnule. Vă mulțumesc, domnule. Îi aduc imediat. Pe când se Întorcea să iasă, o mai reținu un moment. — Ești sigură că patru șilingi sunt de ajuns? — E simbria obișnuită pe-aici, spuse dna Smith. Și, dacă sunteți mulțumit de el, puteți oricând să i-o măriți. — Foarte adevărat. Câteva momente mai târziu, dna Noakes intră În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să te conduc? Știi, sunt cu mașina. Poate altă dată. Poate. A doua zi, la scrimă, veni cineva nou. Sinceră să fiu, nici nu i-am acordat atenție, până când, ca partener, îl simții străin (și nu pentru că i-aș fi reținut pe ceilalți deloc, ci pentru că îl simții deosebit). Ciudat. Scrima cu el nu a fost ca o lecție se vedea că îmi e ușor superior, nici ca o prietenie. Mai mult ca un limbaj al trupului. Cui atât mai complicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]