73,470 matches
-
Ne-am cunoscut ieri noapte... Își aminti. O cunoștiință comună i-o prezentase la club. I se părea lui că o cunoaște. O remarcase după ținuta ei decentă și elegantă. Acum era îmbrăcată în negru. Da, intră. Nu ți-am reținut numele. Nu-i nimic. Am văzut lumina aprinsă, din stradă, și mi-am zis că ești încă treaz. Am trecut să împrumut niște zahăr. Ai noroc. Tocmai am cumpărat. Ia-ți haina jos. Pot să te servesc cu ceva? Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Scurtă. Dan Scraba care a spart o ușă, deși viața e scurtă și a găsit cinci mii de lei ascunși după ea. Pink Floyd a ales altceva. 207 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI - Nu-i așa că, pentru a mă reține în seara asta la tine, ai fi în stare să-mi dezvălui cât de adânc, cât de neobișnuit și de cât de mult timp mă iubești? Era clar că, de data asta, clintindu-și o singură unghie, mă ispitea ea
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
română. Nu trebuie pretins că era mare lucru. Poemele, bine dresate acasă, nu dădeau de-a berbeleacul guverne. Și, repet, nu provocau nici măcar gimnastica spiritistă a unor mese. Forța lor spirituală era cu prudență disimulată. Și puțini dintre acei care rețineau pe de rost așchii din aceste poeme se pricepeau și cum să canalizeze aceste forțe, pentru a înfăptui câteva mari minuni. Ori pentru a-și modifica propria viață. Atâta doar că, în perioada 1984-1989, excluzând pe unii dintre cei mai
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
înjghebată de zelul cine știe cărui nepricopsit cercetător al zburdălniciilor climatice. Zburai și gata. Iar Doru Sinistratul exact cu asta se îndeletnicea, zbura de colo până colo într-o completă uitare de sine, bodăgănea și intona titlul unui poem pe care-l reținuse de la un june scriitor, împreună cu care se dinamitase el o dată într-o crîșmă: "Am lăsat puțin lebăr în viața ta". 24 000 de metri mai jos, la sol, în perimetrul pitoresc și imprecis delimitat al cartierului Oltenița, zburda, de
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
trei zile, la care ea i-a răspuns: „Băiete dragă, trebuie să ai ambiție!“ Fiona a izbucnit în râs. În depărtare, cele două au văzut-o pe Audrey întorcându-se cu soțul ei, Alasdair. Ascultă, nu vreau să te mai rețin azi, în ziua cea mare, a spus repede Fiona. Voiam numai să-ți dau numărul meu de telefon. Numărul era deja scris pe o bucățică de hârtie pe care femeia i-a întins-o lui Alison. —Mulțumesc. Alison nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
un șopron de la capătul grădinii. Șopronul nu avea ferestre, iar ușile îi erau închise cu lacăte. Ochii gri ai femeii rămaseră impasibili atunci când Vultur-în-Zbor, încă șocat, se îndreptă spre ea. — Domnule Vultur-în-Zbor, spuse femeia. Credeam că ai uitat. — Am fost reținut, i-a răspuns el. Scuzele mele, contesă. — Irina, a zis ea încet. — Irina, s-a corectat el. — Voiam să-ți explic, a continuat ea. Soțul meu trăiește prea mult în trecut - ca noi toți, presupun. Să nu-l crezi nebun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
așa după sfântul cel întunecat, era centrul lumii și dragostea ei. Dragostea era totul; să fii îndrăgostit era totul. Asta era totul. Nisipurile timpului Sunt stropite cu noi începuturi. Elfrida și Irina: amândouă rănite în tinerețe, una încercând s-o rețină scufundându-se în inocență, cealaltă adâncindu-se în gânduri - și uneori fapte - răutăcioase. La fel și totuși nu la fel. Asemeni, diferit, precum Axona și K. Trăise timp de câteva zile doar pentru clipa prezentă, lăsând evenimentele să-și urmeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mâncare și, oricum, probabil că tot vor încerca să ne izgonească. Nu putem înfrunta un oraș întreg. — Dacă pleci, iubirea mea, bineînțeles că te voi însoți, i-a spus ea. Chipul femeii era încrezător și calm, iar atitudinea ei era reținută, chiar dacă lingușitoare. — Atunci plecăm, a zis el. — Unde o să mă duci? l-a întrebat ea. Unde? într-adevăr. Ea avea forța ce i-o dădea obsesia și care-i permitea să reziste coborârii de pe munte, iar dacă reușise să reziste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Povara vinovăției și sentimentul inutilității din sufletul său îl determinară pe Vultur-în-Zbor să accepte sarcina. Moralul său scăzuse constant de la moartea lui Ignatius Gribb. Acum, confruntat cu alternativele sumbre pe care i le oferise Virgil, atinsese nadirul. Dar ceva îl reținea, împiedicându-l să accepte - poate o fărâmă din sufletul relativ inocent cu care venise pe insula Calf - și, gândindu-se la acel suflet, găsi o ultimă licărire de speranță. — Vreau să-mi dai cuvântul tău în două privințe, îi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de transport, ignorând adesea omul care îi conduce. Am învățat să citesc expresiile pe care le trădează trăirile interioare. Sunt acele priviri pierdute, care urmăresc imaginile ce rulează prin fața lor, dar pe care nu le văd și din care nu rețin nimic. Aceste priviri triste pentru care nu contează nimic altceva decât ce se întâmplă în lumea proprie, cea anterioară. Oameni care nu se bucură de viață, doar trec prin ea ca peștele prin apă. Mai sunt și acele priviri care
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mijloc de transport, ignorând adesea omul care îl conduce. Am învățat să citesc expresiile care le trădează trăirile interioare. Sunt acele priviri pierdute, care urmăresc imaginile ce rulează prin fața lor, dar pe care nu le văd și din care nu rețin nimic. Aceste priviri triste pentru care nu contează nimic altceva decât ce se întâmplă în lumea proprie, cea interioară. Oameni care nu se bucură de viață, doar trec prin ea ca peștele prin apă. Mai sunt și acele priviri care
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
călătorilor. Cred că ar fi bine să vă întoarceți în oraș cu colegul meu care pleacă într-un minut. Eu am o pauză de o jumătate de oră și nu cred că sunt o companie prea plăcută pentru a vă reține atât de mult în preajma mea. - Da, e mai bine să plec acum, să vă las să ațipiți și dumneavoastră puțin pentru a vă revanșa pentru momentele în care somnul a vrut să vă capteze atenția pe traseu. - Bună idee! Mulțumesc
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
de adânc încât ar fi fost foarte greu să-l scoată de acolo. Nu concepea ca el să dispară înainte de a ști cine e, de a-l vedea, de a-l atinge. Mâna căzu moale pe lângă corp. Nu reușise să rețină soarele mai mult decât voia el să rămână, decât era firesc. În cealaltă continua să țină ceșcuța în care ceaiul se răcise uitând să mai bea, furată de frumusețea apusului. Analiza hainele pe care tocmai le cumpărase. I se păreau
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
să nu deranjeze cu ceva. Secretara o trecu prin filtrul razelor sale x din cap până în picioare, cu aroganță și superioritate, strâmbându-se ca și concluzie. - Primul culoar la dreapta. - Vă mulțumesc pentru amabilitate! accentuă intenționat Karina ultimul cuvânt. Își reținu cu greu o replică tăioasă, acidă mușcându-și limba. O iritau oamenii care-i tratau pe alții ca pe niște ființe inferioare fără ca măcar să-i cunoască. De aceea „lumea ei” era atât de frumoasă, nu existau grade de superioritate. Acolo
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
de acolo, va fi direcționat spre un anume cabinet, unde va fi consultat și diagnosticat. Nepricepând mare lucru, bătrânul mulțumi cu o Înclinare a capului omului binevoitor și se retrase un pas lateral, lăsând pe altcineva să Înainteze la rând. Reținu, totuși, cuvântul “triaj” și hotărî să caute locul indicat de semenul său. Durerea de după ceafă, pe care o resimți intens, era consecința faptului că-n autobuz stătuse pre mult cu capul aplecat În rugăciune, neluând În seamă trăncănitul asurzitor al
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
mânjisem covorul ”străin”, tapițeria unui scaun, fața de masă din catifea albă. Și hainele băieților le pătasem. Țâșnise din mine cu generozitate, ca dintr-un furtun de pompieri. Știu că am momente când pot fi de un imprevizibil nemaiîntâlnit. Mai rețin doar urletele prostești ale lui Creț și vrăjeala turnată de teatralul Bobică: Dați-l, mă, afară pe ăsta, că ne-a Împuțit aerul. V-am zis să nu-l luăm, că-i pa-pa-gal. Asta nu mai iese din țoale, Nelule
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Nu lipsesc din acea vreme nici practicile sacrificiilor umane (care s-au prelungit prin unele locuri, după cum se știe, secole multe după Hristos). Aceste sacrificii erau făcute pentru a-i Îmbuna pe zei ori la construirea vreunui edificiu important. De reținut că și practica vrăjitoriei era la mare cinste atunci (ha, ha, ha - ca și În zilele noastre, după câte se pare!). Vrăjitorii erau considerați intermediari Între cer și pământ, aceștia ocupându-se cu divinația (tot ei erau și cei care
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
pe timp de noapte decât gestionarea talentului pe timp de zi. Și, chiar dacă ar exista un bărbat dornic să preia vlăstarele autoritare ale altui bărbat, când ar avea ea timp să-l Întâlnească? Parcă citindu-mi gândurile, Îmi spune zâmbind reținut: —Băieții sunt singurul meu drog acum, Kate. Îmi pun mâna pe creștetul auriu al băiețelului meu. În urechea lui stângă se odihnește un cocoloș de cereale cu ciocolată. E momentul să cântăm „Mulți ani trăiască“. Paula scoate o brichetă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
oară În vederea prezentării finale, Rod și Guy jucând rolurile clienților, când Lorraine, secretara lui Rod, dă buzna Înăuntru. —Scuză-mă că te Întrerup, Kate, dar te caută cineva la telefon. A spus că e urgent. Dar cine e? Lorraine se reține să spună. Stă acolo În ușă, cu un aer jenat, și-ntr-un final Îmi șoptește ca pe scenă: —S-a recomandat ca Percy Pineapple. Guy Își dă ochii peste cap cu Încetinitorul Încât ți se pare că practic se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
zvârcolindu-se pe podea de durere? R: Împușcă-l ca să fii sigură. Trebuie să iei atitudine În ceea ce-l privește pe Jim: spune-i că serviciul tău nu e un hobby. Că trebuie să-și facă partea lui etc. Dar reține, Richard e foarte săritor, dar sfârșesc prin a reface partea pe care a făcut-o el... deci poate e mai bine s-o faci tu singură de la Început??? Sunt Îngrijorată pentru tine. Sunt Îngrijorată și pentru Candy. Ți-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Town. Eu și tata puteam improviza orice dacă ni se părea că merită efortul. Când am urcat scările singură ca să mă așez la locul meu din sala de examen, am știut că pot s-o fac, numai să reușesc să rețin informația pentru cât mai mult timp. Să nu uit. O ceașcă de ceai bun. Și mă duc să fac niște sandviciuri, da? Cu șuncă sunt bune? Mama Își face de lucru cu ceainicul În bucătăria apartamentului. Mai degrabă un alcov
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
lui cu lână de aur în bruma din Londra. Boeros cel viclean, cu stele prea-mpodobitul, Împăcătorul de neamuri Carpos și mulți din Acheii Cei cu glesnele repezi sunt mântuiți de nevoie. Numai pre el, doritul de liniște, vor să-l rețină Misailă Kiklopul cel crunt din neamul lui Nuhăm, Peștera cea boltită din Văcărești pregătindu-i. În rotitoarea plinire de vremi trei ani se trecură, Totuși el de mânia Kiklopului pace nu are. Două popoare întregi, Iasieni cu semitice nasuri, Bucureșteni
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
Sunt bine și În deplinătatea....știi mata’ , așa că te rog, scrie În Registru, exact cum scrie pe hârtiuța aceasta: V-AL-R-A-A-M, eu răspund, este un nume care Începe cu V, și-l poartă un călugăr creștin! Nu se știe, așa a reținut Victor numele călugărului, așa era scris pe hârtiuță, să fi copiat greșit notarul, să fi avut băutura un rol decisiv, așa a fost scris și așa a rămas, deși ulterior s-au făcut mai multe supoziții de către mulți oameni care
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
Dar cum să-l strigăm, mamaie, că Didița nici nu poate să-i zică așa... O să-i spunem....o să-i spunem Varelică?! Nu, să-i spunem Valerică, așa ca băiatului Aniței, Valerică, ați auzit voi sau nu? Fetele auziseră și reținură numele, fericite de intrarea Într-o anume normalitate, și așa Îl strigau pe copil, copil care Începând a gânguri, a prescurtat prenumele său până la accesibilul...Va. Timpul Își are rostul său iar oamenii percep În fel și chip trecerea sa
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
la un loc cu mijlocașii, că despre plevușcă nici nu putea fi vorba. Ochenoaia avea o anume știință a ei, nu prindea pește mic, plevușcă, o „aștepta” să crească, așa Își Învăța și fetele, folosea numai volocuri cu ochiuri mărișoare, reținând numai exemplarele mature ale speciilor pitice. După ce Ochenoaia privea Soarele, care se rotea imperturbabil În jurul pământului... și aprecia câte prăjini mai sunt până să apună, echipajul intra În apă, exact În locul ultimei acostări, În timp ce Va, cu ochii Înfipți În cea
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]