950 matches
-
copilului din el nu comportă nici un fel de vinovăție? După ceasul sfânt în care ne-ntâlnirăm112, [...] o să-mi răsai ca o icoană/ A pururi verginei Marii,/ Pe fruntea ta purtând coroană / Unde te duci? Când o să vii?113 Iubirea poetului este îngerească; el adună în sine tot ce-i mai pur din comportamentul uman, descoperindu-și valențele unui ascetism prin care să poată accede la iubirea divină: Azi sunt cast ca rugăciunea, și timid ca primăvara,/ Azi iubesc a ta ființă cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
mari, albind podelele de păreau unse cu cridă; păreții posomorâți aveau, pe unde ajungea lumina lunei, două cuadrate mari argintoase, ca reflectare a ferestrelor; pânzele de painjin străluceau vioi în lună și deasupra cărților dorminde în colț se ivea o îngerească umbră de om. Era aninat într-un cui bustul în mărime naturală a unui copil ca de vro optsprezece ani, cu păr negru și lung, cu buzele subțiri și roze, cu fața fină și albă ca {EminescuOpVII 96} taiată-n marmură
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
că, de câte ori îi trecea prin minte ca îngerii să meargă după voia lui, ei într-adevăr, fără să le-o zică, îi împlineau alintând gândirile. El nu-și putea esplica această armonie prestabilită între gândirea lui proprie și viața cetelor îngerești. - Nu vezi tu, Mario, că tot ce gândesc eu îngerii împlinesc în clipă? Ea îi astupă gura cu mâna. Apoi îi șopti la ureche: - Când plouă, toate grânele cresc; când Dumnezeu vrea, tu gândești ceea ce gândesc îngerii. În zadar. Mintea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de nevinovăție, candoare și amor din fața ei... dar am schițat-o... E de sărutat schița mea. Poate că e una din cele mai nimerite din câte - am zugrăvit. Am pus-o lângă mine. Deconcertare și o dulce resignație. Un profil îngeresc. I-am spus cuvinte bune. O rază de speranță în acea amabilă măhnire a feței. O adorabilă schiță. Dar simt că din ce în ce schițele se familiarizază cu inima. N-o iubesc. Nu. Adio, părinte. O iubești, fătul meu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de nevinovăție, candoare și amor din fața ei... dar am schițat-o... E de sărutat schița. mea. Poate că e una din cele mai nimerite din câte - am zugrăvit. Am pus-o lângă mine. Deconcertare și o dulce resignație. Un profil îngeresc. I-am spus cuvinte bune. O rază de speranță în acea amabilă mâhnire a feței. O adorabilă schiță. Dar simt că din ce în ce schițele se familiarizează cu inima N-o iubesc. Nu. Adio, părinte. ........................................................................................................................................................ 0 iubești, fătul meu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
nevăzute asupra clapelor, aerul se auri de note divine, cerești: bătrânul se plecă ca pentru a îngenunchea, ochii murindei se deschiseră și ea începu să cânte. Cântecul unei murinde. Notele zburau când puternic, când încet, abia auzite, ca suspinele arpelor îngerești - era unul din acele cântece superbe a acelui maestro divin în țipetele {EminescuOpVII 190} sale, Palestrina. Murinda cânta... dar ce fel! Un timbru ca a unui clopot de argint... Cântecul pianului se stingea sub degetele uneia - cântecul pe buzele celeilalte
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ca și când l-ar fi cunoscut de zeci de ani... {EminescuOpVII 290} Dar lui însuși purtarea aceasta nu-i părea deloc ciudată. Trupul cel dulce și alb ca zăpada a acestei minunate femei i se părea atât de sfânt, de atâta îngerească curăție, încît i-ar fi fost ciudă dacă ea s-ar fi rușinat de-a i-l arăta cu atâta libertate. Ea se uită în oglindă, apoi se uită lung și visător la dânsul, ca și când ar fi fixat un punct
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
-s veșminte de îngeri! Dar cum arată veșmintele de îngeri? îmi vine să-l întreb pe părinte, dacă a văzut vreodată cu ochiul lui cunoscător veșminte de îngeri, Și rândurile astea de apostolic și îngeri?! E împărtășirea apostolilor și liturghia îngerească, îi explic eu părintelui, De ce i-a făcut așa simplu?! Apostolii au de obicei veșminte bogate, frumos colorate, în tradiție bizantină! Să-ți bucure ochiul și sufletul, nu să te încrunte, Nu-mi place deloc ceea ce văd, Daniel! Eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
uitta preste fi oamenilor, ca să vadă de este cel ce înțelege sau cel ce caută pre Dumnezeu (și zugrăvește puterile cerești) Arhangheli,Puteri, Stăpânii, Începătorii, Domnii, Scaune cu șase aripi și cu ochi mulți, Și eu recunosc inspirația acestei ierarhii îngerești, strigând și grăind: Sfânt, Sfânt, Sfânt Domnul Savaoth, bine este cuvântat cel ce vine întru numele Domnului, cel ce este și petrece în veci. Și mai jos de jur împrejur prorocii, Se oprește din citit meșterul Luca cu degetul arătător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
în leagăn fragmente de culoare dintr-un Iisus Pantocrator, Dacă biserica ar fi avut cupolă, meșterul Luca se scarpină meditativ în barba aspră și căruntă, dacă ar fi avut cupolă mi-aș fi putut permite să fac împrejurul Pantocratorului liturghia îngerească așa cum scrie la carte, hmm, Lumina alburie a dimineții se filtrează fără putere prin sticla colorată a uriașei încăperi și meșterul Luca suferă neîmpăcat de lipsa cupolei, Mai întâi, se-ntoarce el vioi spre mine, să te învăț cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
lui deprinși a dibui problemele de dincolo de lumea informă a tencuielii zgrunțuroase, ochii mei bâjbâind încă, Aici unde se presupune a fi cupola îl avem pe Iisus Pantocrator, și firul rar al cuvintelor sale urmează înceata depanare a gândului, liturghia îngerească, în conca absidei o avem pe Maria mijlocitoare cu pruncul Iisus și-mi rămâne un spațiu gol chiar deasupra tâmplei, problema e că nu-i suficient de mare ca să-mi încapă ceea ce ar trebui și nici nu pot prelungi prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
tras perdelele, încă îl mai supăra lumina, cu o zi înainte pe frescă nesigur la trupul unui înger i-a tremurat mâna, din fericire nu se prea observă eu n-am îndrăznit să-i fac observație cum albastrul de mantie îngerească, și-n duminica a 23-a după Rusalii am ieșit din biserică înainte ca părintele Varava să isprăvească slujba, m-am dus ca să fiu lângă el în ceasul acela, să deschid ușa de la biserica unde lucra Theo, duminica, și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Lamartiniza vizibil în Toamna și Seara la Ceahlău, cultivând ca și poetul francez contrastul dintre împăcarea firii și zbuciumul sufletesc al însinguratului. Cu destulă delicatețe a simțirii, evoca despărțirea de o iubită „albă precum crinul”, cu „unduioase” coame și „chip îngeresc”, retragerea din lume, așteptarea morții (Către moarte, Pavilionul romantic). Precum Barbu Paris Mumuleanu și după modelul englezului James Thomson, C. a dat o poezie a anotimpurilor. Descrierea naturii se face în notele ei foarte generale, conform tiparului pastoralei clasice. Urmând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286547_a_287876]
-
de ea, confirmîndu-i ipoteza că în trecut omenirea a alcătuit o unitate nu numai socială, dar și lingvistică. Nu avem nici o îndoială că pentru Blake rădăcinile acestei limbi primordiale (care putea fi foarte bine indo-europeană) erau considerate a fi edenice, îngerești. De aceea în multe denumiri se observă limpede urmele acestor rădăcini lingvistice "paradisiace". ¶ Apare prima carte din The Minstrel de James Beattie (a doua va apărea în 1774), una dintre cele mai timpurii opere ale curentului romantic, poem în strofe
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
ever groweth" ("lumea cea eternă care apururi crește"). "Lumea cea eternă" este una cu principiul suprem, Unitatea Perfectă, despre care Blake afirmă că "nu poate exista decît din Universală Frăție a Raiului, / Omul Universal"143. "Raiul" cuprinde, firește, si sferele îngerești, pe care însă Blake le menționează abia la sfîrșitul poemului Vala, după ce a fost înfăptuita creația (în derularea căderii celor patru Zoa, prin forță lor în calitate de aspecte eterne ale minții nemuritoare creatoare) și principiul răului din ea a fost mistuit
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
fost mistuit/mîntuit: Omul purificat vede acum " sferele-Îngerești nălțîndu-se noapte și zi", cînd stelele s-au mistuit "și-n locul lor, iată / Ochii ce se Întind ai Omului privesc adîncurile unor lumini minunate!"144 Înțelegem astfel că pentru Blake sferele îngerești există din veșnicie, iar taină lor este cunoscută doar de Dumnezeu, spre care acestea veșnic se înalță. Sferele îngerești sînt arhetipuri dumnezeiești ce țin de ordinea lăuntrica a divinității. În mijlocul lor se află Mielul lui Dumnezeu care, din mila pentru
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
locul lor, iată / Ochii ce se Întind ai Omului privesc adîncurile unor lumini minunate!"144 Înțelegem astfel că pentru Blake sferele îngerești există din veșnicie, iar taină lor este cunoscută doar de Dumnezeu, spre care acestea veșnic se înalță. Sferele îngerești sînt arhetipuri dumnezeiești ce țin de ordinea lăuntrica a divinității. În mijlocul lor se află Mielul lui Dumnezeu care, din mila pentru cei ce dorm (cei aflați în cădere), va împlini Opera Creației. Căderea din veșnicie nu este o cădere totală
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
face ca mulțumirea divină să crească 149. "Micile lumini ale îngerilor [...] sînt că Fiul lui Dumnezeu", aceștia se joacă "în fața inimii Creatorului în marea lumină" și îl laudă pe Domnul; așa este "jocul cel sfînt în Dumnezeu"150. Heruvimii, căpeteniile îngerești, au rolul, ca inimi ale regatelor de îngeri, să pătrundă cu puterea lor pe îngeri 151; ei sînt făcuți spre slavă Domnului, sînt "întrupări mai aspre" decît figurile cerești (culori, fructe cerești etc.), care se nasc și pier așa cum s-
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
de mesageri. În sistemul lui Blake solii din Beula (Beulah) dau de știre în Veșnicie ce se întîmplă în sferele inferioare, îndeplinind astfel rol de îngeri. La Böhme, Dumnezeu creează totul după modelul Treimii. Astfel, Dumnezeu a creat trei regate îngerești: regatul lui Lucifer, după chipul Fiului, regatul lui Michael, după chipul tatălui și regatul lui Uriel, după chipul Sfîntului Duh. Acestea sînt ca niște cercuri în jurul Fiului, fără a fi mai aproape sau mai departe de El154 (nu aparțin sferei
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
astrala, adică materia astrelor 260. Similar, Böhme spune că Soarele este legat de astre că și cînd ar face cu ele un singur astru 261. Legătură cu omul este următoarea: Dumnezeu, prin cele șapte spirite ale sale, creează cerul (regatele îngerești) și îngerii; din cer irumpe lumină în lumea distrusă de Lucifer, fiind create stelele, din acestea se nasc elementele; în mișcarea-transformarea foc-aer-apă stau viață și spiritele creaturilor. Stelele dau diferențierile între fapturile pămîntului; în creierul omului ia naștere spiritul natural
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
acesta să primească darul viziunii spirituale: Apoi îi curăți-al vederii nerv/ Cu floarea-cea-de-ochi și cu virnanț,/ Căci multe încă mai avea să vadă:/ Și-i picura trei stropi din puțul vieții/ În ochi și-atîta de adînc puterea/ Acestor leacuri îngerești pătrunse,/ Chiar pînă-n ochii minții, cei lăuntrici,/ Încît Adam, silit să-nchidă pleoapa,/ Căzu și duhurile-i se-ncîlciră./ Dar blîndul Înger îl salța de mînă,/ Cerînd s-asculte cu luare-aminte:/ "Acum deschide ochii, si, întîi,/ Privește ce urmări va sta
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Petru Convertirea lui Paul 91 Atmosfera frescei emană un dinamism violent, contorsionările trupurilor re‑ dau impresia că din acest cataclism spiritual, cel vizat nu poate ieși decât convertit. Atât personajele reprezentate în spate, care fug, cât și mișcarea ce‑ telor îngerești, precum și modul cum este tratată perspectiva, măresc impresia de vârtej. Această scenă este tulburătoare nu numai prin finalitatea subiectului ci și prin felul cum este tratat zbuciumul exterior al tuturor personajelor înfă‑ țișate care ne determină să ne dăm seama
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
totodată de conceput natura entităților care se manifestă pe plane încă mai spirituale, cum ar fi cel spiritual și, poate imposibil pe cele din planul nirvanic. Totuși, pentru că elementul spiritual, propriu regnului inițiaților (semizeilor), poate fi asociat celui al regnului îngeresc așa cum este el 63 conceput în doctrina creștină , am putea tenta câteva considerații privind natura principiului spiritual, conform . Astfel, spiritul nu are un caracter supranatural, are personalitate, individualitate și voință, dar nu poate fi perceput de omul aflat în corpul
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
-l percepe doar indirect, prin modificările induse în aura omului. “Spiritul este constituit dintr’o cantitate oarecare de substanță−gândire (de tip sufletesc, pentru că celelalte fluide sunt deja disipate atunci când spiritul devine corp cauzal, propriu regnului superior regnului uman, adică îngeresc (al semizeilor, n.n.) încarnându-se în planul astral (v. §II.4.3.5, fig. II.16, n.n.) adunată din timpuri imemorabile, din succesiunea unui șir întreg de existențe fizice ”. Ca o concluzie, putem sublinia că, ceea ce pentru corpul grosier este moartea
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
entități niciodată reîn“carnate” terestru, fără a mai da dimensiunea unui interval de evoluție “mercuriană”. Dacă ne referim la figura II.16, vedem că primul plan subtil de reîn“carnare” este cel astral, în care se reîn“carnează” regnul semizeilor (îngeresc, al inițiaților). În planul astral, omul va rămâne un timp variabil, conform nivelului activității specifice astralului, adică pasionale, desfășurate în timpul vieții terestre ) cu Purgatoriul catolic. </footnote>, până în momentul disipării întregii informații legate de această activitate (fig. II.10 − C). Și
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]