800 matches
-
O să-mi scrii? întrebă fata. — Da, îți scriu. Dacă se pot scrie scrisori de-acolo. Am împărțit vinul rămas în sticlă și l-am băut tot. — Cât e ceasul? am întrebat. — E miezul nopții, răspunse ea. 36 La capătul lumii Armonica — Chiar crezi că poți să-mi citești sufletul? întrebă ea. — Da, el e aici de multă vreme, dar n-am știut eu unde să-l caut. Și mi s-a arătat și felul în care ar fi trebuit să procedez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
L-am cunoscut pe paznic și-am vorbit cu el despre pădure. Mi-a arătat termocentrala, iar zgomotul produs de vânt a fost absolut îngrozitor. Parcă venea direct din iad. Paznicul era tânăr, liniștit și slab. — Apoi? — Mi-a dat armonica. Un instrument mic, vechi, dar care scoate sunete. Fata rămase nemișcată, dusă pe gânduri. Temperatura din încăpere scădea tot mai mult. — Cred că armonica e cheia, zise ea. Sunt aproape convinsă. — Armonica? — Da. Cu ea poți cânta, cântecul face legătura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
îngrozitor. Parcă venea direct din iad. Paznicul era tânăr, liniștit și slab. — Apoi? — Mi-a dat armonica. Un instrument mic, vechi, dar care scoate sunete. Fata rămase nemișcată, dusă pe gânduri. Temperatura din încăpere scădea tot mai mult. — Cred că armonica e cheia, zise ea. Sunt aproape convinsă. — Armonica? — Da. Cu ea poți cânta, cântecul face legătura cu mama, iar mama cu sufletul meu. Crezi că e posibil așa ceva? — S-ar putea să ai dreptate, am zis. Foarte posibil să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
tânăr, liniștit și slab. — Apoi? — Mi-a dat armonica. Un instrument mic, vechi, dar care scoate sunete. Fata rămase nemișcată, dusă pe gânduri. Temperatura din încăpere scădea tot mai mult. — Cred că armonica e cheia, zise ea. Sunt aproape convinsă. — Armonica? — Da. Cu ea poți cânta, cântecul face legătura cu mama, iar mama cu sufletul meu. Crezi că e posibil așa ceva? — S-ar putea să ai dreptate, am zis. Foarte posibil să fie cheia, așa cum spui, numai că mie mi se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
să fie cheia, așa cum spui, numai că mie mi se pare că lipsește un inel al lanțului. Nu-mi pot aminti nici un cântec. — Nu cred că trebuie să fie neapărat cântec. Vrei să încerci niște note? — Da, bineînțeles. Am scos armonica din buzunarul paltonului și m-am așezat iar lângă ea. Am băgat mâinile printre curele și am tras de burduf, apăsând în același timp diverse butoane. — Superbe sunete! exclamă ea. Sună ca un fel de vânt? — Da, chiar așa. Prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
voia vântului, asemenea păsărilor. Nu pot să renunț la suflet, mi-am zis. Uneori e greu și întunecat, alteori e ușor și dansează pe aripile vântului ca niște păsărele, capabil să vadă până departe. S-a cuibărit chiar în această armonică. Aveam impresia că vâjâitul vântului din afara clădirii ajungea până la urechile mele. Vântul iernii dansează pe străzile orașului, învăluind turnul cel înalt, unduind crengile sălciilor de-a lungul râului, făcând să tremure crengile copacilor din pădure, măturând în calea lui iarba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
oamenii. Dar nu pot rămâne mai departe. În clipa aceea am simțit o tresărire în sufletul meu. A mai rămas ceva în el care tânjea după pacea și liniștea de-aici. Am deschis ochii și am mai apăsat o dată butoanele armonicii. Pe rând. Am încercat să caut unele anume. Să le armonizez. Am reușit să le găsesc pe primele patru. Au fost precum lumina blândă a soarelui, care se lăsa încet în sufletul meu. S-au apropiat, dansând, de mine. Erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
și plăcută în fața ochilor. Orașul trăiește și respiră în melodia pe care o cânt. Străzile își mișcă centrele de greutate cu fiecare notă. Zidul devine flexibil, de parcă ar fi propria mea piele. Am cântat cântecul de câteva ori, am pus armonica jos, m-am rezemat de perete și am închis ochii. Trupul mi se legăna încă. Simțeam cu toți porii că aparțin acestui loc, că tot ce e aici face parte din mine: Zidul, Poarta, animalele, pădurea, râul, vântul, vârtejul. Totul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
M-a trezit la ora două și jumătate. M-am ridicat, mi-am pus paltonul, fularul și mănușile. Pentru că mi-l atârnase lângă sobă, paltonul se uscase de tot. Fata își bea cafeaua tăcută. — Vrei să ai tu grijă de armonică? A dat din cap fără să scoată o vorbă. A luat armonica de pe masă, a cântărit-o în mâini și a pus-o la loc. — Stai liniștit. O să am mare grijă de ea. Când am ieșit, mai ningea puțin. Încetase
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
am pus paltonul, fularul și mănușile. Pentru că mi-l atârnase lângă sobă, paltonul se uscase de tot. Fata își bea cafeaua tăcută. — Vrei să ai tu grijă de armonică? A dat din cap fără să scoată o vorbă. A luat armonica de pe masă, a cântărit-o în mâini și a pus-o la loc. — Stai liniștit. O să am mare grijă de ea. Când am ieșit, mai ningea puțin. Încetase și viscolul. Norii cenușii și grei amenințau cu o nouă ninsoare, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Trebuia neapărat să înaintăm cât puteam de mult înainte ca el să descopere că noi am întins-o. Dacă nu scăpam de el, era vai de capul nostru! Mi-am amintit că fata mă aștepta în fața sobei din bibliotecă. Cu armonica pe masă, cărbunii încinși, ibricul cu cafea fierbinte. M-am gândit la părul ei lung care-mi mângâiase obrajii și la senzația pe care mi-o lăsaseră degetele ei când mi-au atins umărul. Dar nu puteam să-mi las
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
am unde merge, dar nici unde mă întoarce. Aici e capătul lumii. Lumea se oprește aici. Liniștită. M-am întors cu spatele la lac și am pornit spre dealul de vest prin zăpadă. Acolo erau Orașul, Râul, Biblioteca. Ea mă aștepta cu armonica pe care i-o lăsasem în grijă. Am văzut o pasăre albă zburând spre sud. Venea de dincolo de Zid, dar a fost curând înghițită de orizontul învăluit în fulgii de nea. N-au mai rămas decât urmele lăsate de mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
pentru că dacă împrejurări de dinafară turbură această armonie elementele nu mai pot să refacă cele ce au făcut o dată, va să zică frumuseța, dar dinăuntru ele nimicesc această convenție a lor turburată. De aceea rolul în genere nemulțămit al frumuseței, ea intră armonică într-o lume turburată, în care elementele și organismul sânt în vecinică luptă. Ea este cristalizarea durerilor din mijlocul cărora a răsărit, o armonie de ordine superioară, dar nu-ncetează de-a conține în ea elementele din care s-a
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
imaginea și permite examinare detaliilor de tip structural și funcțional. Astfel acestea pot conține următoarele facilități: rezoluție de reconstrucție deosebită; achiziție de imagini - inclusiv panoramice; „adaptive broadband flow imaging” ce permite crește rezoluției și a sensibilității examinării Doppler; examinare cu armonici tisulare - THI (armonici multipleă; comenzi inteligente: ifocus, ioptimize; examinare cu substanță de contrast, „3D” sau „4D life”. În condițiile miniaturizării și a creșterii rezoluției aparatelor portabile alegerea acestora pentru examinarea de urgență este oportună răspunzând dezideratelor: spațiu redus de amplasare
CONFERINTE ÎN MEDICINA DE URGENTA by Adela Golea () [Corola-publishinghouse/Science/736_a_1100]
-
poezie din transcrierea neputinței, ba chiar resemnându-se cu „decăderea“ poeziei prin scris. Câtă resemnare, atâta poezie, căci alternativa rezolvării acestei drame poetice moderne ar fi însemnat tăcerea. Augusta liră orfică se metamorfozează, astfel, în mâna poetului Drăghici, într-o „armonică roșie lucitoare“ (în cealaltă mână se află „păhăruțul“, paharul cu alcool de la cârciumă, de la restaurantul Casei Monteoru, „în care a scuipat deja moartea“) limbajul se intertextualizează, se democratizează postmodern, capătă accente colocviale, ludico-(auto)ironice, parodice, sarcastice ori balcanic-nastratinești. În
Nostalgia Euridicei by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/2731_a_4056]
-
Au urmat alți doi muzicieni destul de apropiați ca etate, dar de orientări stilistice diferite: avangardă și blues în cazul lui Harry Tavitian, lirism și sensibilitate poetică la Ion Baciu Jr. Inițiativa melodico-ritmică i-a aparținut în special primului, iar cea armonică mai curând celui de-al doilea. În seara de 12 septembrie 2007 a avut loc debutul formației Trigon pe scena clubului Porgy & Bess, punct de referință pe harta jazzului mondial. După cum era de așteptat, virtuozul violist Anatol Ștefăneț împreuna cu
Evenimente muzicale românești la Lisabona și Viena by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/9171_a_10496]
-
ideilor, la degringolada axiologică ce-au însoțit comunizarea României: "A fost un joc de-a rîsu'-plînsu', în care unii mimau adesea pînă și Ťpasul de menuetť într-o lume ce executa constant și însuflețitor cazaciocul, după o muzică de armonică demențial stîlcită, ce-și asocia grotesc țimbalul, declanșînd un tragic carnaval". Siluind adevărul ori măcar amînînd în temeiul unor calcule defetiste rostirea lui, Aristarc abdica de la însăși menirea sa. Un astfel de Aristarc oportunist a devenit chiar marele G.Călinescu
Eternul Aristarc by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7315_a_8640]
-
cu unul mai puțini” și uite așa suflet al meu devenit dintr-odată prea transparent tânjești după puțină opacitate sau roșeața unui ochi înțepat de albină ori poate aștepți să vină o oglindă să te arate ca și când ai fi o armonică imobilizată pe caninii vicioși ai speranței Pirați de plăceri Sângele seacă pe râurile imaginației nu forfotește și nu i se aud chiotele vedem în continuare ceea ce nu vedem nu s-a prins nicio înțelepciune de noi plăcerile ne domină cele
Poezie by Ion Cocora () [Corola-journal/Imaginative/3529_a_4854]
-
picură toată sarea lumii și cea aievea și cea din haos din necuprins femeia e sfoara singura pe care nu poți s-o rupi cu dinții și nici cu cine știe ce ferăstraie meschine femeia e fluierul e muzicuța este armonica este orchestra maxima * din femeie în femeie călătorește tinerețea frumusețea și moartea poemului rafinat și viril țîțele ei spuneau eu spuneau tu ziceau da ziceau nu și țîțele ei erau mai înalte mai dulci mai vii decît ea și țîțele
Poezii by Nicolae Tone () [Corola-journal/Imaginative/14694_a_16019]
-
țîțele ei îmi înghițeau cu blană cu gheare cu prada proapsăt ingurgitată tigrii și rechinii din străfundul capului și țîțele ei erau ca niște munți adolescenți și verzi în formă de inel ori de palmier ori de violoncel ori de armonică ori de vioară și țîțele ei erau rîuri de vară pîrîuri de toamnă cascade de primăvară și ghețari strălucitori în iarnă și țîțele ei beau șampanii de mentă cu paiul de diamant sorbeau jar cu vătraiul jucau țurca pe stele
Poezii by Nicolae Tone () [Corola-journal/Imaginative/14694_a_16019]
-
intern al autodescoperirii este echivalent cu cel al descoperirii de către celălalt. Secretul pune o barieră între oameni, dar invită în același timp ispititor la depășirea acestei bariere prin bîrfe și mărturisiri, această tentație însoțind viața fizică a secretului ca o armonică superioară. Din această cauză, semnificația sociologică a secretului își găsește măsura practică în capacitatea ori înclinația subiecților de a păstra secretul pentru ei înșiși, respectiv în rezistența ori slăbiciunea acestora față de ispita trădării." (p. 43) Dozajul social al tăinuirii și
Binefacerile secretului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8159_a_9484]
-
de România, scurt, ca și când tocmai am venit! Simetria aproximativă a celor 30 de ani mi se pare de fapt nerelevantă, deoarece aceste zone care par atât de diferite și rupte una de alta, se află într-o corespondență „polifonică” și „armonică” în sufletul meu muzical. B.T.: Totuși, ai avut de învins distanța. Să considerăm discuția noastră o terapie prin anamneză pentru lupta inegală cu depărtarea. Cum se exprimă exilul pe portativ? V.D.: Întrebarea este foarte sugestivă. Cred că este de fapt
Violeta Dinescu si Cheia viselor. Portret aniversar by Bianca Tiplea Temes () [Corola-journal/Journalistic/83595_a_84920]
-
Sorina Jecza, președinta Fundației Interart Triade. Din lemn viu de nuc, din lemn secular de stejar, din păr african, cireș, abanos neted, tec greu, sculpturile în lemn ale lui Peter Jecza, verticalități dinamice, rotunjimi senzuale, „logodnici tandri“, frapează prin îngemănarea armonicii cu formele „suratelor“ din bronz. „Scaunele“ la Sibiu l În Festivalul Internațional de Teatru Teatrul German de Stat Timișoara ( T.G.S.T. ) va participa la Festivalul Internațional de Teatru de la Sibiu, marți, 30 mai, cu spectacolul cu piesa „Scaunele“, de Eugene Ionesco
Agenda2006-21-06-cultura () [Corola-journal/Journalistic/284973_a_286302]
-
inventivitate. Felul în care ridicolul grup al notabilităților unei îndepărta-te gubernii rusești se adună și se desface, pare solidar și totuși este format atît de clar din caraghioși trădători și delatori, inspirația cu care Claudiu Goga a construit o armonică a lașităților este o izbîndă. Se strîng toți unul într-altul, își anulează fețele, corpurile, semnele ce-i individualizează pentru ca apoi, cînd situația pare sub control, să-și lăbărțeze caracterele mizere, urîțenia fiecăruia în parte. Mi se pare remarcabilă minuția
Rîsul lui Gogol și mustăceala lui Goga by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15480_a_16805]
-
iluminării expiatoare, ci unul parodic, pitoresc, lasciv, pișicher în cheie balcanică. O bolgie a concretului familiar, colcăitor de prealumești ocupații și satisfacții, care, departe de-a exorciza căderea în mundan, o ratifică: ,Doamne, du-mă la Ierusalim/ cîntînd dintr-o armonică roșie lucitoare./ Doamne, du-mă din femeie-n femeie/ la femeia vieții mele, Ierusalimul/ cîntînd dintr-o armonică roșie ferfenițită făcută praf./ Doamne, du-mă la Ierusalim oriunde-aș merge/ cîntînd sau nu.// Doamne, du-mă la Ierusalim chiar dacă/ n-
Un nou balcanic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11184_a_12509]