2,268 matches
-
În 1947, 1957 și 1962. N-am aflat nimic din sursele cercetate despre termenii În care s-a produs „dăruirea” din 1947, nici cum a coabitat colecționarul cu noul regim, Îmi amintesc doar că se vorbea despre un personaj din „Bietul Ioanide” al lui Călinescu care avea ca prototip pe Zambaccian. Pentru eforturile și generozitatea sa, colecționarul a fost decorat de către Regele Mihai În 1947. Poate asta l-a salvat. Actul de donație a inclus și casa În care a locuit
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
WIKANDER către ELIADE" Uppsala, 18 decembrie 1960 Dragă Mircea, Cu cel mai mare regret - și uimire! - am aflat din ultima dvs. scrisoare cum vă atacă bolile cele mai imprevizibile. Să fie de vină clima aspră de la Chicago, prea violentă pentru bieții români? Căci (familia) Ringgren ne scrie că iarna se suportă foarte bine, cu condiția să fii obișnuit cu rigorile iernii uppsaliene și să te îmbraci potrivit cu anotimpul, ceea ce americanii - și americancele! - nu înțeleg... Să sperăm că doctorii au reușit să
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
mondial”, pe granița dintre „Ardealul chezaro-crăiesc și vechiul Regat”, iar Covor oltenesc își desfășoară conflictul în 1944, cu puțin timp înainte de întoarcerea armelor împotriva Germaniei, în al doilea război mondial. Dramaturgul acesta atât de serios a scris și comedii. Volumul Bieții comedianți grupează piese în care S. a investit mult, fără satisfacția unor rezultate artistice pe măsură. Sâmbăta amăgirilor, unde un cățel este ridicat, în joacă, la rangul de canis divinus, „ultimul vlăstar al unei nobile rase”, Dacia 1301, o „satiră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289705_a_291034]
-
Întrebă pe ghizi de ce acest tezaur poartă denumirea de „al corintenilor”, și nu acela de „al lui Cypselos”, care l-a dedicat. Deoarece, pe cât Îmi Închipui, ei nu știau ce să răspundă, se așternu tăcere. (E) „Cum să mai aibă, bieții de ei, ceva În cap, după ce voi i-ați zăpăcit de-a binelea cu tot soiul de discuții despre corpurile cerești?” - zisei eu surâzând. Dar iată, i-am auzit totuși spunând, mai Înainte vreme, și ceva interesant. După abolirea tiraniei
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
Varșovia, 1956; Ion Creangă, Wspomnienia z dzieciństwa [Amintiri din copilărie], Varșovia, 1960, Zloty most [Povestea porcului], Varșovia, 1973; Eugen Barbu, Szosa pólnocna [Șoseaua Nordului], Varșovia, 1961, Książę [Princepele], Varșovia, 1979; G. Călinescu, Czarna komoda [Scrinul negru], Varșovia, 1962, Biedny Ioanide [Bietul Ioanide], Varșovia, 1973, Poeta milości [Viața lui Mihai Eminescu], Varșovia, 1977; Al. I. Ștefănescu, Nie biegaj samotnie po deszczu [Să nu alergi singur prin ploaie], Varșovia, 1963; Mateiu I. Caragiale, Fanfaroni ze Starego Dworu [Craii de Curtea-Veche], Varșovia, 1968; Cezar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285735_a_287064]
-
să stea cu ea; s-a sacrificat mezina familiei, Beatrice care, măritată cu un nobil naturalizat englez (et pour cause), nu a părăsit Anglia. Din ordinul ei, toate încăperile de la Balmoral rămîneau și iarna neîncălzite, chiar atunci cînd avea oaspeți. Bietul Disraeli s-a îmbolnăvit de două ori și a trebuit să-și ia inima în dinți ca să îndrăznească să o roage să nu îl mai invite. Cererea lui a avut succes. Din toate cele relatate mai sus, se vede că
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
adevăr unei poziții este adecvarea la poziția partidului, Gh. Gheorghiu-Dej și Nicolae Ceaușescu fiind referințe de autoritate. Tabloul propus de V. a fost considerat o revoltătoare mistificație. Și mai multă vâlvă a făcut cartea despre G. Călinescu, Între Aristarc și bietul Ioanide (1978), ieșită din aceeași obsesie a rolului excepțional al personalității lovinesciene. Autoarea încearcă să demonstreze că opera lui Călinescu este rezultatul unei duble moșteniri, bine asimilată, dar rău asumată: aceea primită de la N. Iorga, pe linie istorică și conceptuală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
se revendică și întinsul studiu Destinul maiorescianului I. Negoițescu. SCRIERI: E. Lovinescu, critic literar, București, 1965; E. Lovinescu, artistul, București, 1969; Confruntări în critica deceniilor IV-VII. E. Lovinescu și posteritatea lui critică, pref. George Macovescu, București, 1975; Între Aristarc și bietul Ioanide, București, 1978. Antologii: Tradiții ale criticii literare marxiste din România. 1930-1940, introd. edit., București, 1962. Repere bibliografice: Nicolae Ciobanu, Semnificația unor tradiții, O, 1963, 1; Ion Apetroaie, „Tradiții ale criticii literare marxiste din România. 1930-1940”, IL, 1963, 2; „Tradiții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
F, 1975, 9; Marcel Pop-Corniș, O panoramă a disputelor criticii postbelice, O, 1975, 46; Negoițescu, Engrame, 193-194; Virgil Nemoianu, „Confruntări în critica deceniilor IV-VII”. Lovinescu și critica de azi, ST, 1976, 10; Negoițescu, Analize, 251-255; Șerban Cioculescu, „Între Aristarc și bietul Ioanide”, FLC, 1978, 44; Mircea Iorgulescu, Locul lui G. Călinescu, RL, 1978, 47; Marian Vasile, Teorie și personalitate, FLC, 1978, 47; Dumitru Micu, Partizanatul în critică, ST, 1978, 11; Nae Antonescu, În căutarea adevărului critic, T, 1978, 11; Alex. Ștefănescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
T, 1978, 11; Alex. Ștefănescu, Eroarea de fond, LCF, 1978, 50; Zaharia Sângeorzan, Gâlceava Ilenei Vrancea cu G. Călinescu, CRC, 1978, 51; Ungheanu, Lecturi, 344-315; Eugen Barbu, Societatea anonimă de întrajutorare feminină, LCF, 1979, 4; Victor Atanasiu, „Între Aristarc și bietul Ioanide”, ARG, 1979, 1; Titu Popescu, O lectură cu mai multe semne de întrebare, T, 1979, 1; Alexandru George „Între Aristarc și bietul Ioanide”. Studii critice despre G. Călinescu, VR, 1979, 1; Radu G. Țeposu, Cu mânie și părtinire, AFT
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
Lecturi, 344-315; Eugen Barbu, Societatea anonimă de întrajutorare feminină, LCF, 1979, 4; Victor Atanasiu, „Între Aristarc și bietul Ioanide”, ARG, 1979, 1; Titu Popescu, O lectură cu mai multe semne de întrebare, T, 1979, 1; Alexandru George „Între Aristarc și bietul Ioanide”. Studii critice despre G. Călinescu, VR, 1979, 1; Radu G. Țeposu, Cu mânie și părtinire, AFT, 1979, 3; Petru Poantă, „Între Aristarc și bietul Ioanide”, ST, 1979, 4; Dobrescu, Foiletoane, I, 170-174; Traian Filip, Falsificatorii de imagini, Roma, 1979
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
lectură cu mai multe semne de întrebare, T, 1979, 1; Alexandru George „Între Aristarc și bietul Ioanide”. Studii critice despre G. Călinescu, VR, 1979, 1; Radu G. Țeposu, Cu mânie și părtinire, AFT, 1979, 3; Petru Poantă, „Între Aristarc și bietul Ioanide”, ST, 1979, 4; Dobrescu, Foiletoane, I, 170-174; Traian Filip, Falsificatorii de imagini, Roma, 1979, 289-384; Alexandru Piru, Marginalia, București, 1980, 206-238; Grigurcu, Critici, 148-163; Marcea, Varietăți, 82-86; Marcea, Concordanțe, 124-128; Stănescu, Jurnal, II, 210-216; Moraru, Textul, 82-85; Mihai Ungheanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290650_a_291979]
-
Soltuzul luă petecul de hârtie din mâna piserului, iar unul din pârgari dibaci în arta lipitului, îl lipi cu cleiu pe fruntea vinovatului. Lume peste lume sta îngrămădită în afara porții, așteptând să iasă vinovatul pentru a-l duce cu alaiu. Bietul Ponici! Cu mânele legate în spate, cu capul ținut sus din cauza unei zgarde groase și scorogite ce i se puse supt bărbie, mergea în pas rar, dus din urmă de- o parte și de alta de o ceată de seimeni
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
lui la tălpi; închiderea lui în beciuri; punerea lui la gros, în butuci, la temniță: înădușirea lui în fum de ciocane de păpușoi sau de tizic, erau atâtea mijloace barbare prin care se storcea ultimul ban din ceea ce nu avea bietul român". Așa se face că „după ce zapciul domnesc zăpciua pe nedreptul lucrurile scumpe traiului țăranului, că nu le lua nici drept două parale, îi mai punea la caznă, la bătaie" pentru câțiva bani: „bătutul măr, cu capul vâlvoi, cu spatele
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
de majoritatea prozelor din acest prim volum - este reluat în romanul Cărări peste dealuri (1988), proză de factură statică, susținută de o caracterologie previzibilă și dezvoltată în linia unor tipare desuete. Romanul Landoul cu blazon, conceput în maniera balzacian-călinesciană a Bietului Ioanide, constituie o incursiune în universul vechii boierimi ieșene. Prințesa Adela Cantacuzino-Pașcanu, căsătorită Rosetti-Roznovanu, recăsătorită Kogălniceanu, și fiul ei, Georges Rosetti-Roznovanu, sunt personajele principale. Împingând caracterologia, tipologia și studiul genealogic spre o prea minuțioasă cercetare de caz, romanul își relevă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287777_a_289106]
-
mea Adă-ți mioarele dalbe La adăpost, în casă, colea, Vin' la mine, ciobănița mea... Familia necuvântătoarelor, propria noastră Arcă a lui Noe, era formată din: șase vaci, un cal, o capră, un porc (dar nu cu normă întreagă, căci bietul de el nu ieșea din iarnă), vreo douăzeci de găini, un cocoș, doi câini (unul de vânătoare, celălalt ciobănesc), câteva pisici și un cârd de porumbei (adăpostiți în porumbar, în colțul hambarului). Mai întâi, vacile. Șase cornute (și cam tot
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
cu sfiială: „Eu știu, măi Costic? Parcă aș mai bea o țuiculiță”. Urmarea povestirii nu mai are nici-o noimă. La însemnările din noembrie 1989 adaog: Moș Anton a plecat de mult dintre noi. Ionică e tot la Galați pensionar, iar bietul Costică stă paralizat de trei ani de zile. Astăzi, 16 septembrie 2008, Costică e mort de 15 ani, iar Ionică a plecat și el pe drumul veșniciei de aproape doi ani. UNCHIUL ION a fost impegat de mișcare la căile
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
despre tine fac un act de profanare, mă tem că scriind te vulgarizez, că te cobor de pe linia superioară pe care ai trăit, mă tem să nu te prezint ca pe o oarecare, pe tine excepț ia vieții, așa cum gândea bietul Eminescu despre urmașii săi . Și-n convoi de-nmormântare, falnic ca o ironie, va vorbi un mititele, nu slăvindu te pe tine, lustruindu-se pe el, sub a numelui tău fală. Mămica mea scumpă, tu ai fost aurul și piatra
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
era amplasată, încurca manevrele tractoarelor care arau. Tata era trecut de 65 de ani. I s-a repartizat un teren pe care să-și mute gospodăria, în centrul comunei Râmnicelu, într-o grădină a unui „chiabur” care avea acolo vie. Bietul tata, s-a dus la proprietarul grădinii și l-a rugat să-i vândă grădina cu vie, fără știrea comuniștilor, ca să se mute pentru că altfel ar fi ajuns și la pușcărie, ca dușman al orânduirii socialiste. Tata era convins că
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
Dinu o gospodărie aproape ca cea a părinților. A avut „noroc” pentru că tractoarele au trebuit să treacă și peste gospodăria fratelui Dinu, și astfel tata și fiul au făcut o singură casă, o singură gospodărie acolo unde s-au mutat. Bietul tata, la strămutare, a scos toamna pomii fructiferi din pământ cu toate rădăcinile, le-a legat pământul dintre rădăcini cu niște brâie de tablă, și așa, cu un tractor, a mutat toți pomii care încurcau tractoarele, la noua locuință, și
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
foame, nu mânca decât hamsii sărate, de-i albea sarea pe buze și împrejurul gurii și apoi bea apă multă, multă. Această lipsă cronică în alimentația noastră a avut urmări, dar aceste urmări au fost resimțite, cel mai greu de bietul Titi. El na mai crescut ca ceilalți frați. A rămas mic de statură, slab și palid. De la jumătatea verii au venit în ajutorul nostru fructele și crude, și pârguite și coapte, iar de la o vreme am scăpat la pepeni și
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
curând, ca să nu mai facem probleme altora, ca să nu mai incomodăm cu profesionalismul, cu conștiinciozitatea noastră pe cei ce „trebuie” să ajungă sus, cât mai sus. Prelucrat sistematic de colegii care râvneau să ajungă Dirctrori la Fabrica de Panouri Electrice, bietul Titi s-a îmbolnăvit de inimă, a făcut depresie psihică și a ajuns pensionar mai înainte de vreme. Deși Titi a făcut matematică și fizică la Politehnică, talentul lui era pentru literatură, pentru poezie. Este un om de o delicatețe exagerată
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
noi. A fost o fatalitate străină de dragostea noastră! El nu știa nimic, nu bănuia nimic. Era bunătatea personificată și plutea cu mintea într-o lume străină [...]. Totdeauna a fost fără voință, cu gândul aiurea, cu sufletul mort (s.n), bietul Iorgu!". Ana nu mai e acum dispusă a crede în naivitatea soțului sinucigaș și se hotărăște să-și asume vina, mângâindu-se cu gândul ispășirii iminente. Agentul inocent al devoalării enigmei e chiar Lolota, fetița pe care Sandi, cuprins de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
puritatea sufletului enigmatic, trădat de privirea înlăcrimată. Așa se cuvine să fie trupul și sufletul femeii perfecte, ipostaziată aici în făptura unei napoletance focoase purtând numele de Igeea. Întâlnirea cu asemenea exemplar de rasă nu putea rămâne fără urmări, și bietul "Signor Leone" începe să suspine de la primele pagini, indiferent la plastica impetuoasă a corpului (ține el să ne avertizeze), însă fascinat de amănunte infinit mai subtile, precum "mlădierea mișcărilor" ori "melancolia ochilor". Instinctul "natural", "calibanic" iese din schemă, pentru că iubirea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
refuză totuși să dea curs pasiunii dincolo de limitele admise de gelozia presupusă a soțului, adică de etapa sărutului amical și a celorlalte atingeri nepericuloase. Apoi, când simte că lucrurile scapă de sub control, pleacă o vreme de acasă, lăsându-l pe bietul Signor Leone pradă melancoliei și a unei tristeți pe care însăși natura se vede constrânsă a o reflecta fidel ("Soarele s-a ridicat de prisos și a apus fără nici un farmec", notează în jurnal călătorul, subliniind că nu doar sentimentul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]