1,304 matches
-
autohtonă față de regimul comunist: luptătorii din munții României, câteva sute, atâți câți au fost ei, cel mult o mie. Această rezistență a existat În paralel cu Gulagul, pentru că ultimii luptători din munți au fost capturați și executați În 1962. Corin Braga: De aceea nici nu au fost reeducați... Mihaela Ursa: Susțin observația Sandei că ar trebui departajate tipurile de reeducare. Mi se pare, Ruxandra, că vorbești În textul tău În aceiași termeni - confundându-i de fapt - despre necesitatea de-a inversa
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Am spus doar că reeducarea a izbutit În procent copleșitor la nivelul maselor, la nivelul poporului român. Ștefan Borbély: Eu am Înțeles că, În momentul În care acești oameni ies, există o interrelaționare Între dresajul societății și dresajul lor. Corin Braga: Aici aș interveni și eu, fiindcă mi se pare că e o neînțelegere la mijloc, că luptăm cu mori de vânt create artificial. Nu am Înțeles deloc din textul Ruxandrei că ea vede foștii deținuți ca pe niște „agenți” meniți
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
sperietori”: erau exemplul viu a ceea ce poate păți cel care se opune comunismului. Ștefan Borbély: Și Îndemnau la prudență. Ruxandra Cesereanu: Asta da. Însă ei nu au fost agenți ai reeducării. Nu știu cum de ai Înțeles că am susținut așa ceva. Corin Braga: Voi spune un truism, și anume că reeducarea dă rezultate cu atât mai bune cu cât oamenii respectivi sunt privați mai masiv de cultură. Din cauza aceasta Între intelectuali și mase există totuși o diferență. Cu cât cultura ta este mai
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
era o atitudine indusă de mediu, până la urmă. În Încercarea de a scăpa, de a „uita” de realitatea societății totalitare, vă Întorceați privirile spre transcendent, spre literatura onirică, spre o literatură ruptă de cotidian, vă atrăgeau științele oculte, yoga... Corin Braga: E adevărat. Într-o bună măsură, evaziunea a fost și o contrareacție la sistem. De altfel, s-a și vorbit despre literatura evazionistă, metaforică, metafizică a anilor ’60 ca despre o formă de opoziție sau de evitare a ideologiei impuse
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
va putea urmări modificarea În timp a percepției comunității asupra propriului trecut, modificările la nivelul memoriei colective și se vor putea analiza cauzele mutațiilor, indiferent dacă acestea vizează oscilații minore sau adevărate mutații. Generarea imaginii trecutului de către memoria colectivă Corin Braga: Dragi prieteni, Ovidiu Pecican ne oferă astăzi spre discuție conceptul de „loc al memoriei”. Vă propun să Încercăm să identificăm În ce măsură el oferă atât istoricilor, cât și altor cercetători, din alte domenii și discipline, o metodă de abordare a imaginarului
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În cauză. Firește că sunt posibile și alte versiuni, ale rudelor celor vânați, ale rudelor celor care au vânat, ale unor oameni indiferenți, ale unor inși din străinătate etc. Nu avem cum să nu ținem seama de aceste versiuni. Corin Braga: Dar tu, ca istoric, cum distingi Între aceste variante? Cum procedezi? Faci o selecție a lor, le combini, propui niște delimitări, faci niște ierarhii, după care una este mai adevărată decât alta? Ovidiu Pecican: Eu cred că, exact ca În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
registru, În care se rostesc fraze sacramentale, cu o voce tunătoare. Această lipsă ordonată de ordine În alaiul personajelor care se Îmbulzesc să facă istorie În textele autorului nostru mi se pare foarte interesantă, ca să spun un lucru cuprinzător... Corin Braga: Înainte de a-l lăsa pe Ovidiu să răspundă, În imediata continuare a ceea ce spunea Marius, aș Întreba și eu dacă această dehieratizare a obiectelor de studiu nu se Încadrează În demersurile istoriografice de reconstituire a istoriei În viața de zi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
istoric și atunci pot discuta, dar nu asta mă interesează. În timp ce, atunci când Ovidiu Pecican produce un studiu despre prințul Ghica, eu aici nu numai că pot, dar, În calitate de cititor avizat al lui, sunt dator să Îl controlez cu documente. Corin Braga: Iar când produce o istorie despre Bulă? Sanda Cordoș: Când produce o istorie despre Bulă, din nou am instrumentele pentru a-l controla. Corin Braga: Bancurile? Sanda Cordoș: Da, pentru că sunt niște corpusuri de texte. El lucrează la o anchetă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pot, dar, În calitate de cititor avizat al lui, sunt dator să Îl controlez cu documente. Corin Braga: Iar când produce o istorie despre Bulă? Sanda Cordoș: Când produce o istorie despre Bulă, din nou am instrumentele pentru a-l controla. Corin Braga: Bancurile? Sanda Cordoș: Da, pentru că sunt niște corpusuri de texte. El lucrează la o anchetă, nu? Istoricul poate să lucreze și cu documente subiective - ale amintirilor ș.a.m.d. -, dar și cu anchete, iar acestea sunt niște instrumente. Dacă În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
citesc pe aceeași temă textul lui, să zicem, Adrian Cioroianu sau textul lui Pippidi, pentru că adevărul absolut Îl am aici și atunci e destul să citesc un text de istorie pe o temă dată și cu asta am Încheiat. Corin Braga: Discuția Îmi aduce aminte de o replică din Peer Gynt de Ibsen: „Ieri noapte, la unsprezece ceasuri, și-a dat sfârșitul adevărul absolut”. E adevărat, o spune directorul unui spital de nebuni. Ovidiu Pecican: Doar o vorbă, din nou... De
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
stabile și terestre. Ovidiu Pecican: Răspunsul meu e foarte simplu și o să sune ca o butadă: dacă e atât de fluid acest teritoriu, dacă e atât de instabil, de nesigur, e clar că aveți nevoie de experți ca noi! Corin Braga: Aș prelua o sugestie din cele spuse de Ovidiu Mircean, ca să construiesc o Întrebare. Să ne imaginăm prezentul, viața pe care o trăim, ca pe o apă În continuă mișcare, ca pe o mare agitată, În furtună. Cu trecerea timpului
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Cordoș: Poate iese o pietricică. Cu imaginarul meu, eu nu pot să văd apele acelea Învolburate - eu văd un pârâu de munte, stai În vâltoare și atunci ce vezi dedesubt? Pietricele. Ruxandra Cesereanu: Eu văd o barieră de corali. Corin Braga: Și iată un active research! Fiecare participă cu fantasmele lui. Ovidiu Pecican: Eu chiar voiam să vă propun să trecem la jocuri - am vorbit serios destul. Dacă ar fi să scrieți trei sau zece locuri ale memoriei, românești, aș fi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Dacă le zicem stereotipuri, ele trec Într-un banal cotidian, tern chiar, În redundanță. Locurile memoriei mi se pare că se plasează În intervalul acesta de du-te-vino Între arhetip și stereotip. Corin, din decență, nu a pomenit despre anarhetip. Corin Braga: Dacă m-ai provocat, am să o fac, dar În felul următor: reluând metafora pe care o construiam În joacă, despre ceea ce iese la suprafață când se retrage apa prezentului. Sunt foarte interesat să aflu răspunsul tău: permanențele istoriei sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
metafizic, ci În sensul unei istorii centrate, care construiește un sens unic, hegelian. Pe când dacă avem de-a face cu o istorie a unor insule de Întâmplări, a unor fragmente de imaginar colectiv... Ovidiu Pecican: O istorie de istorii... Corin Braga: ...atunci istoriografia pe care o practici nu mai este una de tip modern, ci inovează practica istorică românească, introducând un demers postmodern. E adevărat, poate că acești termeni sunt și ei niște stereotipuri, ceea ce Îmi dă prilejul să-ți dau
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ceea ce Îmi dă prilejul să-ți dau și eu un exemplu de loc al memoriei: postmodernismul! Ovidiu Mircean: Și cu pietricica cum rămâne? Ruxandra Cesereanu: Sau istoria ca barieră de corali ce fel de istorie este: arhetipală sau anarhetipală? Corin Braga: Poate că nu trebuie să decidem. Suntem Într-o comuniune, o ecumenitate anarhetipică În care nu mai există un cap care să decidă care viziune este cea bună, a insulei, a coralilor, a pietrei. Și cu asta am Încheiat, de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
rezistenței, trebuie să discutăm problema acestei etici religioase care a dat coloana vertebrală a rezistenței anticomuniste În Polonia, Cehoslovacia și Ungaria. Aș vedea latura religioasă În România și Rusia, rezistența Rugului aprins, de pildă, ca o luptă Împotriva satanizării... Corin Braga: Același este cazul catolicismului În Polonia... Marius Jucan: Exact. E de remarcat că În jurnalele domnului Zaciu, adevărate comentarii de morală cotidiană, există această Împotrivire surdă la satanizare, deși autorul semnalează mai degrabă triumful satanizării În România, sugerând extincția, cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
există atunci când e validată. Ceea ce scriitorii și cititorii considerau rezistență are forma de validare În numărul foarte mare (incredibil) de cititori. Faptul că acele cărți se vindeau În sute de mii, zeci de mii de exemplare constituie o validare. Corin Braga: Succesul de public nu cred să constituie și o validare a rezistenței. Este o validare poate a cărții, poate a autorului, dar nu neapărat a faptului că opera respectivă este un fenomen de rezistență, În sensul În care vorbesc Ruxandra
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
un alt sistem de semnificații, o societate civilă. Cazul românesc nu se ridică la acest nivel. Sanda Cordoș: Eu nu mi-am propus analiza societății românești - eu sunt aici doar un cititor de literatură. Rezistenți pasivi și rezistenți activi Corin Braga: Am impresia că suntem victimele unei sume de neînțelegeri datorate sensurilor diferite pe care le acordăm cuvintelor; din lipsă de explicitare, aceste cuvinte duc la anumite șocuri de-a dreptul ideologice. Întâi, Sanda spunea că textul ei are și un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
următoarea Întrebare metaforică: O plantă care crește pe sub asfalt, până când asfaltul Începe să se crape și planta iese la suprafață, e o plantă care rezistă asfaltului, sau este o plantă care supraviețuiește În ciuda asfaltului? Marius Jucan: Asfaltul este prost! Corin Braga: Doresc doar să spun că e nevoie poate de mai multe distincții, de niște nuanțe care să introducă niște etaje de valorizare. V-aș supune atenției În acest sens niște concepte (pe care le-am propus În altă parte) capabile
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
gustă cultura cu C mare - veneau pentru a-și alimenta gustul pentru bârfa politică. Ei Îi atribuiau poetei niște intenții străine, ceea ce complică totul. Pentru că aceasta era o formă de validare a literaturii, dar nu știu În ce fel. Corin Braga: Nu pretind că aceste tipologii se aplică procustian oamenilor, obligându-i să intre Într-o categorie sau alta. Desigur că există evoluții și momente diferite În fiecare destin. Îmi imaginez foarte bine scriitori trecând prin mai multe etape, Într-una
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
nicăieri, nu s-au confruntat cu regimul. Scriau literatură proprie, nepropagandistică, și citiseră cărți, ale lui Eliade și ale lui Cioran. Doru Pop: Da, dar acestea erau Încărcate ideologic. Sanda Cordoș: În logica unui regim totalitar, totul devine ideologic. Corin Braga: Dar, Sanda, este pentru tine vreo diferență de grad, de treaptă, Între scriitorul care scrie ca să supraviețuiască (nu luăm neapărat cazuri extreme, ca al Lenei Constante, care, În izolarea carcerei, găsește În poezie sau În teatru o modalitate de reorganizare
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
melodramă și să spui: ce mare lucru! Deci sunt situații diferite, dar eu nu Îmi Îngădui să spun că cei care joacă pe scena aceasta sunt mai buni, iar cei care joacă pe scena cealaltă sunt mai puțin buni. Corin Braga: Nu e o judecată asupra individului. Problema se ridică dacă dorești să faci o valorizare a atitudinilor, care să servească eventual drept model. Tu pe cine oferi ca exemplu de rezistență la un regim totalitar? Pe scriitorul care scrie că
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a o Înțelege În scăderile sale, În momentele ei bune, În efortul acesta lipsit de eroism de a păstra un minim echilibru interior. Tare mă tem că epoca este atât de amestecată, Încât toți am ieșit din ea impuri. Corin Braga: Nu afirm că noi am fi niște puri care avem căderea să aruncăm cu piatra În toți impurii din epocă. Personal mi-e teamă că dacă aș fi avut cu zece ani mai mult și aș fi trăit mai adânc
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În această seară, să discut unele dintre ele superficial aici. Aceste rădăcini personale, unele de mare adâncime, se găsesc Însă și În subterana (niciodată văzută) a textului celui mai teoretic și mai conceptual care nu va spune niciodată „eu”. Corin Braga: Aș atrage atenția că, atunci când lăudam textul Sandei pentru obiectivitate și detașare, nu mă gândeam la o anumită sterilitate afectivă, ci la atitudinea cercetătorului În raport cu o temă care, Întâmplător, i-a marcat și propria biografie. Ce se Întâmplă când ai
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
o generație nouă. În momentul În care teoretizezi și conceptele sunt scoase În față, iar ambiția lor este clară, lucrurile se schimbă și textul Începe să acopere o arie mult mai largă, care iese dintr-o epocă limitată contextual. Corin Braga: Textul Sandei este totuși un text parțial, text mic care va intra Într-o carte mai mare. Ceea ce i-aș ura eu acestei cărți este ca ea să arate ca un volum despre perioada comunistă, scris după o sută de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]