1,619 matches
-
www.bertelsmann-transformation-index. de/fileadmin/pdf/en/2003/EasternCentralAndSoutheasternEurope/SerbiaMontenegro.pdf) Raportul de țară 2006 (http://www.bertelsmann-transformation-index. de/fileadmin/pdf/en/2006/EasternCentralAndSoutheasternEurope/SerbiaMontenegro.pdf) Transparency International Transparency International, Serbia Global Corruption Index 2004 (http://www.globalcorruptionreport.org) ABA Ceeli Carter, T. (2005), "Playing by the rule of law", in ABA Journal Report, ABA Journal, 13 octombrie 2005 (http://www.abanet.org/journal/redesign/10fserb.html) Judicial Reform Index for Serbia (februarie 2002) (http://www.abanet.org/ceeli/publications/jri/jri serbia
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
cele mai bune rezultate s au obținut la tilapia (Lutz, 2003), la ciprinide și salmonide, succesul fiind mai modest. Uneori (Tave 1993) exemplarele triploide (în acest caz, de novac), au avut o creștere inferioară exemplerelor diploide. Sau, în cazul salmonidelor, Carter (1994) studiază efectul triploidiei asupra consumul specific la somonul de Atlantic. Când exemplarele triploide au fost crescute separat de cele diploide, dar împreună cu descendența, în primele 40 de zile creșterea a fost semnificativ superioară, dar după un interval de 52
CONTRIBUŢII LA AMELIORAREA CRAPULUI DE CULTURĂ ÎN CONDIŢIILE ECOLOGICE ALE AMENAJĂRII PISCICOLE MOVILENI, JUDEŢUL IAŞI by Dr. ing. Gheorghe Huian () [Corola-publishinghouse/Science/678_a_977]
-
acestuia (Jackson, May și Whitney, 1995, Thomas, 1991, apud. Janssens și Steyaert, 2003). Acest lucru a condus atât spre o definire în sens restrâns a diversității, ca făcând referire la „persoane cu etnie, naționalitate, vârstă, religie și clasă socială diferite” (Carter, Kepner, Shaw și Woodson, 1982, p.49), cât și una în sens larg, cuprinzând practic toate caracteristicile unei persoane (sex, statut marital, nivel educațional, orientare sexuală, dizabilități, ș.a.). Riscul acceptării unei definiții restrânse este acela că cercetările se vor focaliza
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
unei persoane cu disabilități? Capitol 16 - Diversitate în organizații: tineri, vârstnici, femei, persoane cu nevoi speciale. REFERINȚE BIBLIOGRAFICE 1. Baquer,A., Sharma,A., (2003). Disability: Challenges vs Responses, Equal Opportunities for All www.http\\online/index.html\..\india file.htlm 2. Carter,E., Kepner,E., Shaw,M., Woodson,W.B. (1982). The effective management of diversity, Society for the Advancement of Management. În Advanced Management Journal, 47, 49-53. 3. Cornelius,N., Gooch și Tood (2000). Managing Differences Fairly: an integrated „partnership” approach
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
Leadership: A Model for Managing Groups. Training and Development Journal, 6(40), 46-51. Carlson, K.D., Scullen S.E., Schmidt F.L., Rothstein H., Erwin, F. (1999). Generalisable biographical data validity can be achieved without multi-organizational development and keying. Personnel Psychology, 52, 731-755. Carter,E., Kepner,E., Shaw,M., Woodson,W.B. (1982). The effective management of diversity, Society for the Advancement of Management. Advanced Management Journal, 47, 49-53. Cascio, W. (1978), Applied Psychology in Personnel Management. Reston: Reston. Chelcea, S. (1998). Un secol
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
au încercat să ia ostatici 230 de civili aflați într-o casă de oaspeți din Ma'alot, dar au fost uciși de o patrulă de rutină. Martie, 1979 au revendicat bombele plasate în autobuze israeliene, ca protest la vizita președintelui Carter în Israel. Martie, 1982 au revendicat atacul cu grenade din Fâșia Gaza care a ucis un soldat izraelian și a rănit alți 3. Februarie, 1984 au revendicat explozia unei grenade care a rănit 21 de persoane în Ierusalim. Septembrie, 1985
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
anul 2000?5 În 1979, serviciile secrete și mai ales Central Intelligence Agency (CIA) au fost criticate pentru că nu au reușit să-i informeze la timp pe politicienii americani asupra tulburărilor care au culminat cu detronarea șahului Iranului. Însuși președintele Carter a făcut un gest fără precedent, criticându-i public și sever pe capii acestor servicii pentru lipsa lor de viziune. Ce explicații există pentru eșecul acestor oameni de altfel inteligenți și responsabili? Răspunsul se află în natura materialului empiric cu
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
de politica externă. Deci, una dintre cerințele artei decidenților este de a găsi o cale de mijloc între respectarea principiilor perene ale unei politici externe eficiente și preferințele instabile ale opiniei publice. Aceste considerații clarifică paradoxul aparent al președintelui Jimmy Carter, care a trecut de alegerile preliminare democrate din 1980 aproape invincibil prin apelul său către electorat; totuși, sub conducerea sa, Statele Unite au suferit o serie de înfrângeri umilitoare în relațiile cu alte națiuni. Cea mai spectaculoasă dintre ele a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
au suferit o serie de înfrângeri umilitoare în relațiile cu alte națiuni. Cea mai spectaculoasă dintre ele a fost îndelunga captivitate a celor 52 de ostatici în Iran. Refuzând de la început orice formă de violență ca răspuns la această ofensă, Carter a rămas fără nici un mijloc de presiune asupra Iranului. Elementele cu care putea amenința respectivul stat, în principal sancțiuni economice, au fost abandonate, fiind ineficiente. Avantajele pe care le putea oferi (ajutor economic și militar) nu depășeau, în ochii iranienilor
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
istoriei americane, ar fi avut loc o acțiune rapidă pentru a rezolva chestiunea, chiar cu riscul pierderii de vieți omenești. Dar președintele, punând accentul pe salvarea cetățenilor prin mijloace pașnice, a atins o coardă sensibilă în inima opiniei publice americane. Carter a făcut ceea ce Wilson se presupune că realizase deja înainte: „Ne-a scăpat de război”. El a făcut acest lucru fără să renunțe la cel mai vizibil și mai emoționant obiectiv american: salvarea celor 52 de vieți. Se pare că
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
de temelie a politicii sale externe, a vorbit Uniunii Sovietice în limbajul lui John Foster Dulles; sondajele de opinie au înregistrat o susținere copleșitoare din partea opiniei publice; încă o dată, o politică externă inutilă a fost compensată de triumful intern. Aici, Carter a avut totuși o nouă dilemă, suprapusă celei dintre politica externă și cea internă. Ea a provenit din caracterul inacceptabil din punct de vedere rațional al confruntării nucleare. Nevoia marilor puteri de a-și apăra și promova interesele prin folosirea
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
societăți viabile. Armele nucleare utilizate - în contrast cu cele convenționale - nu ar fi un mijloc rațional pentru un scop rațional al politicii externe, ci instrumente disperate, echivalând cu sinuciderea și genocidul. Aceasta este a doua dilemă fundamentală de care s-a izbit Carter. Caracterul anarhic al sistemului internațional l-a forțat, conform unei convenții vechi de când lumea, să privească recursul la violență fizică ca pe un ultim factor în soluționarea chestiunilor internaționale. Dar iraționalitatea folosirii generalizate a violenței l-a făcut să evite
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
să evite până și utilizarea forței convenționale, de teama escaladării într-un conflict nuclear. Astfel, într-o criză internațională contemporană, președintele acționează cu mare precauție, în cazul în care acționează, și compensează lipsa unor măsuri active cu discursuri belicoase. Președintele Carter nu a fost singurul care a acționat astfel. Sprijinul popular constituie precondiția gestionării politicii externe de către președinte. Crearea unui curent favorabil în rândul opiniei publice, chiar prin sacrificarea unor elemente de politică externă, este o datorie pe care un președinte
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
politică externă, este o datorie pe care un președinte o poate ignora numai cu riscul de a-și pierde postul și, odată cu el, abilitatea de a aplica orice fel de politică externă. Problema pe care a provocat-o comportamentul lui Carter se referea nu numai la nevoia de compromis între necesitățile unei politici externe eficiente și cerințele opiniei publice, ci și la limita până la care se va merge cu compromisul. Pe lângă faptul că l-au blamat pentru ignoranță și incompetență, criticii
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
urmărească realizarea intereselor naționale indiferent de probabilitatea războiului nuclear, ci unde trebuia trasă linia între preocuparea pentru interesul național și frica de un conflict nuclear. Problema era dacă, în anxietatea sa de a sta cât mai departe de conflictul nuclear, Carter nu a sacrificat cumva inutil interese naționale importante. Confruntat cu dilema de a alege între o bună politică externă și una proastă pe care o solicită opinia publică, un guvern trebuie să evite două pericole. Să reziste tentației de a
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
avut trei secretari de stat. Dintre toți decidenții Departamentului de Stat - adică subsecretarul și secretarii asistenți - care erau în funcție în octombrie 1945, nici unul nu mai era acolo doi ani mai târziu. Sub administrația Reagan, un curent început sub administrația Carter a avut ca rezultat numiri politice făcute de la un capăt la altul al conducerii Departamentului de Stat până la nivelul rangurilor de secretar asistent adjunct. Fluctuația decidenților în afacerile internaționale și responsabilitatea lor față de o entitate colectivă amorfă au consecințe de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
deoarece relațiile cu aceasta, în ciuda perioadelor de destindere, nu sunt deosebit de prietenoase. Statele Unite sunt interesate în a continua normalizarea relațiilor cu China continentală și din acest motiv caută să nu rănească sentimentele chineze: s-a auzit foarte puțin în timpul administrațiilor Carter sau Reagan despre situația drepturilor omului în China. Coreea de Sud este un aliat al Statelor Unite; a dobândit o importanță militară considerabilă pentru decidenții americani, astfel încât politica americană nu va face nimic care să prejudicieze relațiile cu acel stat. Cu alte cuvinte
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
translatarea principiilor politice din teorie în practică, există întotdeauna riscul ca ele să fie interpretate greșit și supuse abuzului. În anii ’70, președintele Richard M. Nixon a urmărit relaxarea dintre superputeri prin politica externă a destinderii. În 1976, președintele Jimmy Carter a urmărit redefinirea înțelesului și conținutului conceptului de destindere. A urmat o dezbatere între criticii și apărătorii conceptului și politicii de destindere. Neclaritatea acelei dezbateri - datorată parțial existenței unei confuzii reale și parțial inducerii deliberate a acesteia - continuă să împiedice
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
de submarine și rachete balistice intercontinentale ce pot fi amplasate pe submarine dacă este dezafectat un număr egal de rachete intercontinentale amplasate pe pământ, submarine și lansatoare de rachete de pe submarine amplasate anterior. Chiar dacă Tratatul SALT II semnat de președinții Carter și Brejnev în 1979 nu a fost ratificat de Senatul american, până în 1984 ambele superputeri se conformau termenilor săi printr-o înțelegere tacită. Patru probleme ale dezarmăriitc " Patru probleme ale dezarmării" Această istorie a dezarmării, cu o listă lungă de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
plus ale destinului manifest „gringo”. Fără îndoială, cea mai gravă dintre consecințele neprevăzute ale Războiului Rece a rezultat din ajutorul acordat mujahedinilor, luptătorii musulmani care au rezistat forțelor sovietice în Afghanistan, după invazia din 1978. Invazia sovietică a alertat administrația Carter în legătură cu posibilitatea ca Moscova să-și realizeze visul de a obține acces la Golful Persic. Statele Unite au găsit o ocazie de a-i face pe sovietici să plătească scump pentru această invazie, oferind armament și asistență rezistenței, în cooperare cu
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Mall, Londra, 1966. Langer, William L., The Diplomacy of Imperialism, Alfred A. Knopf, New York, 1935. Langer, William L., European Alliances and Alignment: 1871-1890, ediția a II-a, Alfred A. Knopf, New York, 1950. Petrie, Sir Charles, Diplomatic History: 1713-1933, Hollis and Carter, Londra, 1946. Schmitt, Bernadotte E., Triple Alliance and Triple Entente, Henry Holt, New York, 1934. Seton-Watson, Robert W., Britain in Europe: 1789-1914, Macmillan, New York, 1937. Sontag, Raymond J., European Diplomatic History: 1871-1932, Century, New York, 1933. Sorel, Albert, Europe under the Old
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
românul a fost ecranizat sub denumirea de Noapte bengaleza (The Bengali Night), în regia lui Nicolas Klotz (profesor la Univ. La Fémis, Paris, care a mai regizat o serie de piese de teatru și filme biografice despre muzicieni renumiți: James Carter, Robert Wyatt, Ravi Shankar), după un scenariu adaptat de Jean-Claude Carrière (membru în juriul Festivalului Internațional de la Cannes din 1981), avându-i în distribuție pe Hugh Grant (Allan), Shabana Azmi (Indira Sen mama lui Maitreyi), Supriya Pathak (Gayatri Maitreyi), Soumitra
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
concurs guvernat de logică; jucătorii vorbeau în stilul avocaților, nu al preoților. În anii maturității mele, liderii occidentali câștigau capital politic prin ridiculizarea "comunismului fără Dumnezeu"; în afară de aceasta, nu îmi amintesc ca vreun diplomat american important (nici măcar creștinul renăscut Jimmy Carter) să fi analizat în profunzime rolul religiei în modelarea lumii. Religia nu ținea cont de granițele naționale; ea era deasupra și dincolo de rațiune și evoca cele mai profunde pasiuni; iar de-a lungul istoriei a provocat numeroase vărsări de sânge
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
Vietnam nu i-a făcut pe americani să renunțe la angajamentul de a lupta împotriva comunismului, dar a ridicat semne de întrebare în legătură cu metodele folosite. Cu această ocazie, oamenii au conștientizat că au nevoie de lideri mai onești. Când Jimmy Carter, guvernatorul aproape necunoscut al Georgiei, și-a anunțat candidatura pentru alegerile prezidențiale din 1976, a promis că nu va minți niciodată poporul american și că guvernarea sa va fi cea pe care o merită. Era mesajul potrivit la momentul potrivit
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
aproape necunoscut al Georgiei, și-a anunțat candidatura pentru alegerile prezidențiale din 1976, a promis că nu va minți niciodată poporul american și că guvernarea sa va fi cea pe care o merită. Era mesajul potrivit la momentul potrivit, iar Carter a câștigat alegerile. Sprea marea mea bucurie, noul președinte l-a ales drept consilier pe probleme de securitate națională pe Zbigniew Brzezinski, un teoretician de prim rang al relațiilor internaționale, care mi-a fost profesor la Universitatea Columbia, unde mi-
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]