2,172 matches
-
ei, Lucia are neplăcuta surpriză de a descoperi, după un an de la căsătorie, că totul fusese aranjat pas cu pas de Giovannina, care dezvăluise pictorului identitatea reală a florăresei (în realitate, o doamnă nobilă și foarte bogată). Frumoasa femeie se consolează, totuși, constatând că fericirea vine și așa, ca o "glumă" pusă la cale de niște amici mai puțin visători. După cum observăm, pe lângă dramaticele manifestări ale pasiunii contrariate, cu simptomatologia specifică, interesul scriitorului vizează și ipostaza cealaltă ("îmblânzită", "burgheză") a sentimentului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
străine". Femeia se dovedește, așadar, locvace și pătimașă, pe când bărbatul placid, tăcut și visător. După ce rememorează întâia noapte de dragoste, Andrei se simte atras din nou în plasa trăirilor vinovate, de om slab, dispus să cedeze oricând și să se consoleze cu nimica toată. Nu fără o anumită îndreptățire s-a afirmat că "intriga" (termenul e, totuși, impropriu, având în vedere construcția muzical-"pointillistă" a romanului) ar porni chiar de la semnificațiile acestei "scene-pivot, plasată la începutul cărții" (în speță, declarația de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
în soarta lui Boubouroche Andrei tinde să recunoască "una din înfățișările tragice ale sufletului omenesc: bunătatea și slăbiciunea bărbatului călcate în picioare de viclenia femeii; încrederea revărsată peste hotarele îngăduite; orbirea dragostei izvorâtă din nevoia de a iubi"; chiar dacă se consolează cu gândul că în fiecare bărbat zace un încornorat care se ignoră oricum, imaginea nu-i convine deloc și, jignit în amorul propriu, condamnă râsul inconștient al spectatorilor ce se cred feriți de nenorocire. Și e normal să se simtă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
în compania generalului), convorbirea dintre cei doi tineri nu depășește limitele bunei cuviințe și nu conduce, ca altădată, la previzibila apropiere fizică. Episodul reprezintă, în fond, o situație răsturnată în raport cu scena din romanul precedent, unde Andrei era constrâns s-o consoleze pe nefericita Mab atât cu vorba (în calitate de confesor), cât și cu fapta (ca amant). Acum, în postura celui ce trebuie consolat se află bărbatul, iar femeia știe de minune cum să procedeze pentru a-i aduce mângâierea dorită. Fără să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
mult chiar, eram atât de slăbit din cauza pierderii de sânge, Încât mi-era imposibil să mă deplasez fără ajutorul cuiva. Cu toate că mi-aș fi dorit să-l trimit pe conducătorul cămilei mele după niște lipitori, a trebuit totuși să mă consolez cu gândul că le voi putea procura abia În dimineața următoare, din Heirpore. Întrucât eram extenuat și nu puteam Încăleca pe cămilă fără ajutor, am poruncit servitorului să urce În spatele meu pentru a mă susține, ca nu cumva să cad
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
și aproape insesizabil de țesuturile vezicii eșuaseră fără excepție. În asemenea cazuri-mai cu seamă În a patra zi de la efectuarea intervenției chirurgicale- se instalează gangrena, care, În cele din urmă, pune capăt suferințelor bolnavului. Ministrul plecă, nu Înainte de a mă consola spunându-mi: „Încrede-te În Dumnezeu!”, ceea ce am și făcut - dar, după șaisprezece zile, nefericitul student muri slăbit și epuizat. Vezica Îi era perforată ca o sită, iar boala Învinse astfel toată arta chirurgicală și medicală. Simțindu-și sfârșitul aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
și semnul eficacității unui comerț capabil să răspîndească scrierile lor în tot Imperiul Roman. Horațiu știe că operele sale vor trece mările și că vor fi citite, atît la Utica în Africa, cît și la Ilerda în Spania. Ovidiu se consolează în exil constatînd că este poetul cel mai citit al timpului său. Pliniu cel Tînăr este surprins și fericit să afle că există librării la Lyon unde se vînd cărțile sale; de asemenea, el scrie unui tînăr poet că, dacă
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
atât de ispititori olfactiv! Traversează cu greu, aproape de disperarea rătăcirii un labirint de străzi (grupul și-l lăsase într-un anumit punct al orașului pe care nu-l mai regăsea). Pentru prima dată plânge. Un câine, devenit câinele lacrimilor, o consolează și o însoțește. Întâmplarea face ca ochii săi care văd să cadă pe un indicator inutil restului omenirii. Își amintește brusc care e ieșirea spre grupul său și ajunge cu mâncarea. Grupul soției doctorului ajunge în altă fază, începe regăsirea
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
meselor oferite de prieteni în cinstea celor trecuți în altă dimensiune, chiar vizitelor la cimitir. Prietenul ei Andrei Bart, se stinge în timp ce încerca să dea un telefon, poate chiar ei. Un artist, bolnav de diabet, cu picioarele retezate, se stinge consolându-și soția, și glumind. Bătrânețea e timpul ieșirii. Moartea e spațiul întâlnirilor binecuvântate: „Încă un prieten a murit: sculptorul Erik Hoglund. Era vesel, lucid și generos. Își aștepta moartea consolând-o pe soția lui, pictoriță, cu cea mai mare tandrețe
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
Un artist, bolnav de diabet, cu picioarele retezate, se stinge consolându-și soția, și glumind. Bătrânețea e timpul ieșirii. Moartea e spațiul întâlnirilor binecuvântate: „Încă un prieten a murit: sculptorul Erik Hoglund. Era vesel, lucid și generos. Își aștepta moartea consolând-o pe soția lui, pictoriță, cu cea mai mare tandrețe. Erik era prieten cu Andrei. Sper ca cei doi bărbați, plini de înțelepciune și umor, se vor întâlni prin labirintele subtile ale lumii de dincolo.” Notează la 27 ianuarie 1998
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
semenilor mei și Împreună cu aceștia. Este comunicare În planul relațiilor externe, dar În planul subiectivității mele interioare este un act de expansiune a ființei mele. Nu mai sunt numai Eu, ci Eu sunt Împreună cu celălalt/ceilalți. Aceasta mă Întărește, Îmi consolează până la anulare neliniștea Însingurării mele ca ființă individuală. Dacă aș rămâne singur, eu aș cădea pradă disperării și totul ar avea un final tragic, care se va Încheia prin a mă Închide În izolare și disperare. În schimb, comuniunea mea
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
ființă individuală. Dacă aș rămâne singur, eu aș cădea pradă disperării și totul ar avea un final tragic, care se va Încheia prin a mă Închide În izolare și disperare. În schimb, comuniunea mea interioară cu ceilalți mă Îmbogățește, mă consolează și mă pregătește ca să pot realiza aspirațiile mele ideale: depășirea lumii și ieșirea din ea, pentru a putea intra Într-un alt registru, superior, al existenței. Speranța Îmi deschide perspectiva spațială a unui orizont pe care Îl aștept, Îl doresc
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
pe Dumnezeu, de la care vin toate. El totuși nu poate Înțelege de ce un om drept a putut fi lovit de către Dumnezeu cu nenoriciri. fă Iov este vizitat pe rând de trei prieteni apropiați (Eliphaz, Bildar, Tsofară, care vin să-l consoleze. Ei se așează În tăcere alături de el, ca semn al compătimirii și consolării, timp de șapte zile și șapte nopți, ca să stabilească un contact afectiv. Apoi discută cu Iov sensul nenorocirilor sale, Încercând să-l consoleze. gă Cei trei prieteni
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
care vin să-l consoleze. Ei se așează În tăcere alături de el, ca semn al compătimirii și consolării, timp de șapte zile și șapte nopți, ca să stabilească un contact afectiv. Apoi discută cu Iov sensul nenorocirilor sale, Încercând să-l consoleze. gă Cei trei prieteni nu au nici un succes. Este vizitat și de un al patrulea prieten, Elihi, dar tot fără nici un efect. hă În acest moment intervine Însă Dumnezeu (instanța morală supremă, divinitatea, modelul arhetipal al tatăluiă, care-i vorbește
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
sursa acestei suferințe, ca și cea a fericirii lui, este una singură - Dumnezeu, de care omul este inseparabil. În suferința sa, Iov este asistat de prietenii săi cei mai apropiați, care vin ca să Împartă cu el durerea și să-l consoleze. Este un gest sufletesc și moral care exprimă mila, iubirea pentru aproapele său. Suferința și durerea, nenorocirea altuia, ne mișcă. Ea ne amintește că fiecare dintre noi poate fi În locul celui care suferă. Consolându-l pe cel aflat În suferință
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
cu el durerea și să-l consoleze. Este un gest sufletesc și moral care exprimă mila, iubirea pentru aproapele său. Suferința și durerea, nenorocirea altuia, ne mișcă. Ea ne amintește că fiecare dintre noi poate fi În locul celui care suferă. Consolându-l pe cel aflat În suferință ne Învestim sufletește și moral cu capacitatea de a putea evita propria noastră suferință și de a ne pregăti eventual să o putem suporta. Totul se desfășoară sub forma acelor scenarii pe care le-
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
secole, S. Kierkegaard, pentru care soluția vieții, considerată ca „boală”, este moartea. Suferința, ca și mântuirea lui Iov sunt experiențe sufletești interioare și, din acest motiv, ele nu pot fi Înțelese și nici influențate de cei care vin să-l consoleze În aceste momente. Singurul care are putere asupra lui Iov este Dumnezeu, pentru că de la el vin toate. Din nou, Dumnezeu apare ca fiind Încărcat de semnificații arhetipale, În care transpare funcția acelui Supra-Eu colectiv cu rol de cenzură morală. Cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
de interlocutorul său, de funcția fabulatoare a acestuia, devenind un individ docil, supus, „robotizat”, la dispoziția persoanei inductoare. Cuvântul este și trebuie să rămână „instrumentul adevărului”, al ideilor clare și al sentimentelor pozitive. El trebuie să construiască, să sprijine, să consoleze, să ușureze, să ajute, să-l susțină pe cel aflat În impas. Omul activ și omul inactiv. Ultimul aspect pe care trebuie să-l analizeze acțiunea psihologică privește modul de a se comporta, de a fi al persoanei umane În
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
staroste, Stan Barbu era un om de toată isprava și un lăutar talentat, pe care fiul său, Vasile (dacă acesta este numele de botez al lui Barbu Lăutarul!) Îl va Întrece, desigur, cu mult. Cât despre data morții, deocamdată ne consolăm cu câteva ipoteze destul de fragile. S-a crezut bunăoară că Barbu Lăutarul ar fi murit În 1858, chiar În ziua de 18 august. Dar fără Îndoială, considerabil mai mulți de la propagarea legendei, odată ce lăutarul devenise un fel de carte de
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
primească un sfat, o povață. Ne-a făcut plăcere să-i avem în preajma noastră pe acești tineri minunați.“ Bunica Ana Luțcanu, Căminul de Pensionari Copou-Iași “Să fiți optimiști, să vă ajutați părinții, să aveți răbdare cu cei bolnavi, să-i consolați pe cei singuri și să nu uitați de Biserică și rugăciune!“ Bunicii Mihai și Constanța Radu, Căminul de Pensionari Copou-Iași “Activitățile desfășurate în unitatea noastră au contribuit la îmbunătățirea timpului liber pentru pensionari, dar și la satisfecerea unor nevoi personale
SIMPOZIONUL NAȚIONAL CU PARTICIPARE INTERNAȚIONALĂ CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Lorica AXINTE, Carmen FILOTI () [Corola-publishinghouse/Science/91780_a_93168]
-
de citația de divorț, din partea soției mele, Dencica. A trebuit s-o iscălesc, dar cu câtă durere-n suflet am făcut acest lucru. Eram terminat; nu mai voiam să știu de nimeni și nimic. Prietenii mei cei mai loiali, ....mă consolau explicându-mi că soțiile condamnaților politici au fost obligate de securitate să divorțeze pentru a căpăta un loc de muncă, ca să nu moară de foame și să-și poată întreține copiii în școli”. Intrucât fusesem avertizată că voi fi dată
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
grave - sunt recuperabili, pentru a-i recupera. Să-i recuperezi apoi pentru ce? Tinerii burghezi filantropi (care, desigur, niciodată n-ar vrea să se audă definiți astfel) vor fi gustat cu siguranță amărăciunea cumplită a deziluziei și a ceea ce o consolează. „Neadaptații” își vor fi urmat calea în continuare, iar acum or fi încă acolo, ducându-și viața amărâtă în straturile culturale inferioare, în nopțile unui oraș devenit iremediabil urât, gol și feroce. Doi dintre ei au murit tragic. Despre unul
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Ardeam să știu ce culoare au ochii lui și care sunt proporțiile staturii sale, ca să pot vorbi despre ele..." Năduful și disprețul lui Cioran: "Culoarea ochilor săi! (...) Să duci până în ceruri indiscreția sexului tău, iată un lucru menit să-i consoleze și să-i despăgubească pe toți cei mai bine zis, cele care n-au avut parte de aventură divină"21. Pentru ce nu scriu femeile? se întreabă Cioran. Pentru că ele pot plânge oricând, spune în Pe culmile disperării. Ele nu
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Prin el, continuă, exaltat, Cioran, "peste țară a trecut un fior nou. O regiune umană bântuita de esențial", unde "suferință devine criteriul vredniciei și moartea, al chemării. În câțiva ani, România a cunoscut o palpitație tragică, a cărei intensitate ne consolează de lașitatea de o mie de ani de neistorie. Credință unui om a dat naștere unei lumi, ce lasă-n urma tragedia antică a lui Shakespeare. Și aceasta în Balcani!"6. Cu un parcurs biografic comparativ cu cel al lui
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Qing e ostilă copiilor soțului din celelalte căsătorii: de altfel, fiul mai mare moare în războiul din Coreea*. Mao pleacă frecvent de acasă, călătorind cu trenul său personal, petrecând perioade mai mult sau mai puțin îndelungate în vile superbe. Se consolează tiranizându-și însoțitorii permanenți și consumând miriade de concubine. Dar viața lui cotidiană este mai întâi aceea a unui neobosit muncitor, pentru că și-a impus dintotdeauna rezolvarea muncilor la care se înhamă până în cele mai mici detalii. Organizează nenumărate întruniri
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]