1,263 matches
-
aproximativ 1.000 km depărtare de teritoriul continental al statului sud-american Ecuador. Oficial poartă denumirea de "Archipiélago de Colón" (arhipelagul lui Columb), însă sunt cunoscute ca "Insulele Galápagos" sau insulele țestoaselor. Arhipelagul este de natură vulcanică. Se mai pot vedea cratere vulcanice pe unele dintre insule, cum ar fi pe Insula Isabela. Datorită izolării, s-a putut dezvolta o lume vegetală și animală aparte. Observațiile asupra faunei insulelor Galápagos l-au condus pe naturalistul englez Charles Darwin la cunoscuta teorie evoluționistă
Insulele Galápagos () [Corola-website/Science/300168_a_301497]
-
Restul suprafeței insulei este un platou cu altitudini de 300-500 m. Pe insula Devon se află mai multe lanțuri muntoase precum Munții Treuter, Munții Haddington sau Munții Cunningham, care fac parte din Cordiliera Arctică. Pe insula se gaseste de asemenea craterul Haughton, cu un diametru de cca. 20 km, format acum cca. 23 milioane de ani prin impactul unui meteorit cu diametrul de aproximativ 2 km . Pământul, ce conține nivele relativ reduse de substanțe nutritive, este lipsit de zăpadă doar cca.
Insula Devon () [Corola-website/Science/316773_a_318102]
-
uscate decât restul insulei. Temperatura medie pe insula este de -16°C, vara depășind doar rareori 10 °C iar iarnă putând coborî până la -50 ° C. Climatul este de tip deșert polar, pe insula căzând doar foarte puține precipitații. În prezent, craterul Haughton este considerat ca fiind una din locațiile cele mai bune pentru simularea unor condiții de pe planetă Marte. Ca urmare, el a fost ales ca loc de desfășurare pentru proiecte științifice ale NAȘĂ sau ale altor organizații de cercetare, cum
Insula Devon () [Corola-website/Science/316773_a_318102]
-
pentru simularea unor condiții de pe planetă Marte. Ca urmare, el a fost ales ca loc de desfășurare pentru proiecte științifice ale NAȘĂ sau ale altor organizații de cercetare, cum ar fi Proiectul Haughton-Mars în cadrul căruia, începând din 1997, în zona craterului sunt efectuate anual o serie de experimente. Un alt proiect științific centrat în această zonă este Flashline MARȘ (Marș Arctic Research Station) al Marș Society, proiect care a început în 2001 și se află în prezent (2009) în cel de-
Insula Devon () [Corola-website/Science/316773_a_318102]
-
de origine vulcanică mult mai mică decât Insula Amsterdam, cu o suprafață de doar 8 km². Are o formă alungită, cu o lungime de sub 5 km pe axa nord-sud. Punctul culminant este la 284 m, în partea centrală a insulei. Craterul vulcanului este scufundat sub nivelul mării, acesta formând un bazin interior cu o porfunzime de 2-3 m. Împreună cu Insula Amsterdam, cele două insule se află pe un platou marin cu o profunzime de 3000m, ele fiind singurele protuberații care se
Insula Sfântul-Paul () [Corola-website/Science/305783_a_307112]
-
loc intr-o limită de timp de două ore și jumătate. Nivelul al doile este un pic mai dificil. Aici se necesită plutirea pe o lungime dublă față de cea din primul nivel aterizare pe o suprafață similar celei lunare (având crater și bolovani). Timpii nivelului doi sunt calculați ca să simuleze aproape total puterea necesară pentru a executa o misiune lunară. Premiul vizează impulsionarea cercetărilor în domeniul geneticii, al secvențierii genomului uman. Premiul în valoare de 10 milioane USD va fi atribuit
Fundația Premiului X () [Corola-website/Science/312883_a_314212]
-
și maree. Horrocks s-a întors la Toxteth Park cândva în vara lui 1640 și a murit subit din cauze necunoscute la 3 ianuarie 1641, la doar 22 de ani. Horrocks este menționat pe o placă din Abația Westminster, iar craterul lunar Horrocks își trage numele de la el. În 1859, o măsuță de marmură și un vitraliu care îl comemorează pe el au fost instalate în biserica parohială Sf. Mihail din Much Hoole. De asemenea, Horrocks Avenue, din Garston, Liverpool, este
Jeremiah Horrocks () [Corola-website/Science/324410_a_325739]
-
Despre modelul Nr. VII, cel de teste, nu se cunosc multe informații, iar datele de jos nu au fost niciodată confirmate. <br> Proiectilele originale de 60 cm ("schwere Betongranate") erau special proiectate pentru a perfora betonul și puteau face un crater de 15 m lățime și 5 m adâncime. Pentru a mări raza de tragere au fost introduse în 1942 proiectilele ușoare de 54 cm ("leichte Betongranate 040") însă acestea nu au fost folosite în luptă până în anul 1944. Nr. II
Mörser Karl () [Corola-website/Science/327586_a_328915]
-
pidaja) Taara este asociat cu zeul scandinav Thor. Povestea zborului lui Tharapita sau al lui Taara din Vironia în Saaremaa a fost asociat cu impactul unui meteorit, estimat a fi avut loc în 660 ± 85 î.e.n., impact soldat cu formarea craterului Kaali de pe Saaremaa. La începutul secolului al XIII-lea, Lembitu din Lehola, o căpetenie din Sakala a încercat să-i unifice pe estoni și să îndepărteze pericolul cuceririi daneze și germanice în timpul Cruciadei Livoniene. El a reușit sa adune o
Estonia () [Corola-website/Science/296908_a_298237]
-
strâmtori și peninsule. Numărul insulelor și insulițelor este estimat a se ridica la circa 1.500. Două dintre ele sunt suficient de mari pentru a constitui regiuni administrative: Saaremaa și Hiiumaa. Pe insula Saaremaa se găsește un cluster recent de cratere de meteoriți, dintre care cel mai mare este craterul Kaali. Estonia se află în nordul zonei de climă temperată și în zona de tranziție între clima maritimă și cea continentală. Estonia are patru anotimpuri de lungimi aproape egale. Temperatura medie
Estonia () [Corola-website/Science/296908_a_298237]
-
a se ridica la circa 1.500. Două dintre ele sunt suficient de mari pentru a constitui regiuni administrative: Saaremaa și Hiiumaa. Pe insula Saaremaa se găsește un cluster recent de cratere de meteoriți, dintre care cel mai mare este craterul Kaali. Estonia se află în nordul zonei de climă temperată și în zona de tranziție între clima maritimă și cea continentală. Estonia are patru anotimpuri de lungimi aproape egale. Temperatura medie se înscrie între 16,3 pe insulele din Marea Baltică
Estonia () [Corola-website/Science/296908_a_298237]
-
ajuns la poarta bazei de la Khe Sanh. Lownds s-a temut că APV a infiltrat oameni printre cei peste 6000 de refugiați. Spre surprinderea personalului SOG și CAP, combatanții indigeni au fost dezarmați și obligați să stea sub pază în craterele obuzelor. Neprimind hrană și apă, mulți dintre laoțieni s-au întors și au plecat pe jos pe Drumul 9 către Laos. Soldații bru au fost excluși de la evacuarea din zonele înalte printr-un ordin al comandantului I Corps al armatei
Bătălia de la Khe Sanh () [Corola-website/Science/320576_a_321905]
-
membrii pe pilotul Mircea Vrej, pe naturalistul și cineastul subacvatic Su Mima, pe geofizicianul și gravimetristul Arno Patterini, pe medicul și cosmobiologul Nyass Umbo și pe vulcanologul Doina Lan. Cercetătorii coboară în adâncuri, străbătând trei praguri de bacterii care astupă craterul vulcanului și ajungând pe fundul unei fose în care îi găsesc pe supraviețuitorii primei expediții. Acești au devenit oaspeții unei rase extraterestre subacvatice, luhii, care au fost obligați să-și părăsească planeta de baștină și să se stabilească pe Pământ
Constelația din ape () [Corola-website/Science/326955_a_328284]
-
în discuțiile cu Grotius. Memoria lui Pétau a fost sărbătorită a doua zi după moartea lui de către Henri Valois, unul dintre elevii săi, si de Leo Allatius într-un poem grec compus la cererea Papei Urban al VIII-lea. Un crater de pe Lună a fost numit Petavius în onoarea lui.
Denis Pétau () [Corola-website/Science/336689_a_338018]
-
al doilea satelit ca densitate din Sistemul Solar după Io, unul dintre sateliții lui Jupiter. În rotația sa sincronă în jurul Pământului, Luna prezintă aceeași față a sa, cu mici schimbări. Priveliștea selenară cuprinde conuri vulcanice întunecate, zone de pământ și cratere de impact. Luna mai este și al doilea obiect ca luminozitate de pe cerul înstelat, după Soare, în ciuda faptelor că suprafața sa este în totalitate neagră; Luna se vede strălucitoare datorită faptului că reflectă lumina primită de la Soare. Schimbarea Lunii în
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
17 din 1972, Luna a fost vizitată numai de sonde fără personal. Din 2004, Japonia, China, India, Statele Unite ale Americii și "Agenția Spațială Europeană" au trimis sonde pe Lună. Rezultatul misiunilor a dus la confirmarea descoperirii apei lunare înghețate în craterele umbrite de la poli și legate în regolitul lunar. Viitoarele misiuni spațiale cu personal omenesc sunt deja planificate. Luna rămâne, după cum spune "Outer Space Treaty", liberă în explorare pentru toate națiunile, în condiții pașnice. Denumirea românească a satelitului natural al Pământului
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
de talie mult mai redusă. Restul suprafeței lunare este constituit din mari platouri acoperite cu regolit având o concentrație mai mică de bazalt, prin urmare mai reflectorizant. Alt relief care este prezent pe suprafața Lunii îl reprezintă multiplele circuri și cratere, create de impacturile meteoriților de diferite mărimi. Suprafața Lunii este acoperită de cratere. Ele s-au format în urma impactului unor meteoriți uriași și asteroizi mici cu Luna, cel mai probabil în vremurile de la începutul istoriei Lunii, pe când sistemul solar era
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
acoperite cu regolit având o concentrație mai mică de bazalt, prin urmare mai reflectorizant. Alt relief care este prezent pe suprafața Lunii îl reprezintă multiplele circuri și cratere, create de impacturile meteoriților de diferite mărimi. Suprafața Lunii este acoperită de cratere. Ele s-au format în urma impactului unor meteoriți uriași și asteroizi mici cu Luna, cel mai probabil în vremurile de la începutul istoriei Lunii, pe când sistemul solar era plin de asemenea fragmente. Cel mai mare crater se numește Bailly, are o
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
Suprafața Lunii este acoperită de cratere. Ele s-au format în urma impactului unor meteoriți uriași și asteroizi mici cu Luna, cel mai probabil în vremurile de la începutul istoriei Lunii, pe când sistemul solar era plin de asemenea fragmente. Cel mai mare crater se numește Bailly, are o lungime de 295 km și adâncime de 3.960 m. De asemenea mai este vizibil și un vechi relief vulcanic (cratere de origine vulcanică), rămas din vremurile apropiate de formarea satelitului Pământului; acest relief vulcanic
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
începutul istoriei Lunii, pe când sistemul solar era plin de asemenea fragmente. Cel mai mare crater se numește Bailly, are o lungime de 295 km și adâncime de 3.960 m. De asemenea mai este vizibil și un vechi relief vulcanic (cratere de origine vulcanică), rămas din vremurile apropiate de formarea satelitului Pământului; acest relief vulcanic ține de formațiunile vizibile cum ar fi „mările” (numele acesta a fost dat de observatorii din antichitate, care credeau că petele negre de pe suprafața Lunii sunt
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
are o lungime de 1.200 km. Cei mai înalți munți se află lângă Polul Sud al Lunii și au o înălțime de aproximativ 6.100 m, înălțime comparabilă cu Himalaya pe Pământ. Partea vizibilă a Lunii e plină de cratere provocate de ciocniri cu asteroizi sau meteoriți ce au avut loc în perioada de tinerețe a sistemului Solar. Diametrele craterelor ajung până la 240 km. Zonele care de pe Pământ par mai luminoase sunt coline. Rocile din aceste zone au fost datate
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
o înălțime de aproximativ 6.100 m, înălțime comparabilă cu Himalaya pe Pământ. Partea vizibilă a Lunii e plină de cratere provocate de ciocniri cu asteroizi sau meteoriți ce au avut loc în perioada de tinerețe a sistemului Solar. Diametrele craterelor ajung până la 240 km. Zonele care de pe Pământ par mai luminoase sunt coline. Rocile din aceste zone au fost datate ca având o vechime de 4 miliarde de ani. Petele întunecate, cunoscute ca mări, sunt zone de joasă altitudine care
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
din aceleași elemente chimice, însă în proporții diferite. Tipurile de roci lunare sunt: roci vulcanice provenite din erupțiile provocate de ciocnirile cu meteoriți, bogate în calciu de la începuturile formării Lunii; și conglomerate de roci numite brecii. În colțurile întunecate ale craterelor a fost recent descoperită "gheață de suprafață", lângă Polul Sud al Lunii. Misiuni și măsurători recente au descoperit pe Lună, în anumite locuri apropiate de poli, posibile urme de gheață de apă. Misiunea americană din 2009 „LCROSS” (acronim de la "Lunar
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
a fost recent descoperită "gheață de suprafață", lângă Polul Sud al Lunii. Misiuni și măsurători recente au descoperit pe Lună, în anumite locuri apropiate de poli, posibile urme de gheață de apă. Misiunea americană din 2009 „LCROSS” (acronim de la "Lunar CRater Observation and Sensing Satellite") a avut sarcina de a stabili definitiv dacă pe Lună există apă sau nu. Lansate în mai, satelitul lunar LCROSS și racheta sa au ajuns în apropierea Lunii la 9 octombrie 2009. În acestă zi treapta
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]
-
există apă sau nu. Lansate în mai, satelitul lunar LCROSS și racheta sa au ajuns în apropierea Lunii la 9 octombrie 2009. În acestă zi treapta superioară a rachetei de tip Centaur s-a zdrobit de Lună conform planului, în interiorul craterului adânc „Cabeus” din apropierea Polului Sud lunar. În zona impactului nu pătrunde lumina Soarelui niciodată (din cauza poziției axei de rotație a Lunii față de Soare); zona este neschimbată probabil de miliarde de ani, astfel încât eventuala gheață nu s-ar fi putut evapora
Luna () [Corola-website/Science/296517_a_297846]