2,100 matches
-
Tocmai prin acest lucru a rupt Kant tradiția Frumosului ideal. Frumosul nu este nicio idee, nicio proprietate, el este în noi, iar vorbind despre el vorbesc doar despre mine. Nici substanță, nici esență, cum spuneau grecii și, pe urmele lor, doctrinarii clasicismului, Frumosul este corelatul unei judecăți singulare pe care el o numește judecată de gust, intermediar între două facultăți ale cunoașterii și dorinței (sensibilitate sui generis care justifică o Critică singulară, autonomă față de Rațiunea teoretică și Rațiunea practică). Această modestie
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
a citit mai departe din Critica facultății de judecare. Înțelesese că arta vie și filosofia artei sunt două lucruri diferite și că între Kant și el dialogul ar fi fost imposibil. În această dezbatere, mediologul ar ține partea operatorului împotriva doctrinarului. Inteligența privirii ar găsi-o mai degrabă în mecanismele pieței decât în deducțiile Universității. Am întârziat asupra acestor definiții, în care Frumosul este tratat fără considerație pentru sacru și materiale, fără referire la teologie și la tehnică, deoarece Kant apare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
o istorie a artei. Și dacă nu? Ei bine, dacă nu, "măgarii purtători de relicve" își fac iluzii. Profesioniștii pasionați de datare, atribuire și documentare vorbesc în numele Științei. Ba chiar consideră de obicei reflecția filosofică drept ceva arbitrar, subiectiv și doctrinar, pe cei ca noi, care-și pun întrebări, drept niște hâtri, iar întoarcerile radicale spre origini drept perspective de survol. N-am putea să le răspundem că tocmai credința lor în Artă le fondează istoria Artei, nu invers? Și dacă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de artă cei mai refractari la ideile generale, anglo-saxoni în chipul cel mai sobru, ar fi ei înșiși "vizionari ai altei lumi"? Creditul și tonul lor condescendent par, pentru un profan, a se baza pe presupoziții oarecum arbitrare, subiective și doctrinare, și anume 1/ că există un concept unic de artă care traversează civilizațiile și epocile, 2/ că poate exista deci o istorie unică și continuă a acestei entități și 3/ că această istorie poate la rândul ei să facă obiectul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Cred că axiologia comunismului este postmodernă, deoarece anulează valorile clasice și promulgă o serie de valori nonclasice, sub domnia cărora deciziile factorilor de putere predomină asupra valorilor instituționalizate prin democrațiile modernismului consacrat; − succesul doctrinelor de extremă-dreaptă (nazism, fascism etc.), inspirate doctrinar, printre altele, din viziunea nietzcheeană asupra relativității valorilor clasice ale umanismului. Ca exemple concrete pot fi invocate rasismul (și conceptul de "rasă superioară"), eutanasia activă, eugenia, accentul pus pe diferențierea de clasă. În genere, aici putem vorbi de diferențieri contingente
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
Biserici protestante independente" și lăsăm doar "biserici independente" trebuind să adăugăm occidental. Astfel ne referim la acele biserici independente care se dezvoltă începând cu secolul la XV-lea în Occident și care s-au separat de Biserica Catolică din motive doctrinare. Totuși înainte de toate trebuie să vedem Reforma nu doar ca o mișcare de revoltă, ci ea este dublată de o încercare de a cenzura imaginarul religios ce s-a dezvoltat în sânul bisericii catolice. Putem continua cu definiția autorului amintit
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a început în 1260 să stârpească erezia el a mărturisit că încăpățânarea ereticilor este justificată de crimele preoților (...)"23. Acest al doilea aspect este cel ce a determinat o întărire a ereziilor și manifestarea lor ca o încercare de opoziție doctrinară și reformă organizațională. Ereziile au devenit foarte puternice în Occident, având adepți în întreaga zonă a Europei occidentale, chiar și în mănăstiri și biserici. Erau mai bine organizați decât biserica oficială a Romei, iar predicatorii acestora mai zeloși. Dacă la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ani, conservate Încă procedural, transformându-se În militant pentru noul tip de societate. Dacă această schimbare se dovedește utilă. Recuperează Însă fragmente din vechiul sistem, mimând uneori continuitatea, dacă situația o cere. Dar, În principial, se prezintă ca un nou doctrinar, ca un insurgent care sparge desuetele convenții sociale anchilozate. O speță de grobian adaptat este individul de succes care se exprimă prin semne exterioare frapante: mașini, haine de firmă, bijuterii, eleganță sfidătoare. Culege din regulile de comportare civilizată ceea ce i
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
lume, și revelatori în aceeași măsură atât ai morții, cât și ai nemuririi. Euridice este o revelație a morții de care Pandele încearcă să fugă, abandonându-și adevărata vocație și asumându-și amnezia. Anamneza se realizează cu ajutorul genialului Ieronim Thanase, doctrinar al funcției sacre a spectacolului. (Aceeași anamneză căruia îl supune pe scriitorul Pandele, i-a servit lui însuși în procesul de vindecare: Când voi descoperi cauza... tămăduirea vine de la sine"696). Asemeni unui pharmakon, spectacolul este o revelație a morții
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
pământene", din aceeași familie a personajelor feminine eliadești din care fac parte Marina și avatarul său, Zamfira (din Pe strada Mântuleasa), Leana (În curte la Dionis). Funcția supranumelor este ambivalentă. În Nouăsprezece trandafiri, supranumele (Orfeu, Euridice) și numele lui Thanase (doctrinar al funcției sacre a spectacolului) sunt factori declanșatori ai anamnezei, amintind personajului adevăratul lui rost în lume, și revelatori în aceeași măsură atât ai morții, cât și ai nemuririi. Considerăm că tocmai folosirea numelui în forma Thanase și nu în
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
mallarméean, identificat cu neantul, dar nici cu acela al spiritelor religioase, ce implică o unio mistica cu divinitatea. Spiritul gândirii lui Breton și al adepților săi este eminamente laic. Perfect profan e și caracterul atribuit de suprarealiști „miraculosului”, pentru care doctrinarul lor pledează, afirmând că „miraculosul e totdeauna frumos, orice miraculos e frumos, și numai miraculosul e frumos”. Suprarealiștii au în vedere ceea ce, după ei, este fascinant prin singularitate în viața de fiecare zi. Potrivit unor repetate specificări din cele două
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290021_a_291350]
-
rar - ca exemplu, în tabelul categoriilor libertății, unde, la cea de-a treia poziție, apar: personalitatea, starea persoanei și relațiile reciproce ale persoanei cu stările altei persoane. În restul operei, termenul de „persoană” este rar folosit, dar ansamblul conceptual și doctrinar era deja pregătit. Omul e privit ca deținător al unei demnități majore care nu-l mai face dependent de Dumnezeu, astfel încât poate institui etica prin el însuși. Mai mult, prin relațiile etice dintre oameni - care devin „persoane”, așa cum erau privite
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
o filosofie de viață proprie. Oricum fiecare, orice persoană umană e unică și irepetabilă. De aceea, psihologia persoanei a lui Allport a mai fost numită și „psihologie a individualului”. Ea sugerează o antropologie în miniatură, nefiind centrată pe un câmp doctrinar bine definit. Poziția lui Allport este importantă ca încercare eclectică între ceea ce se realizase până la mijlocul secolului XX și ceea ce se anunța ca nou, pe atunci, în domeniul psihologiei persoanei. 2.2. Psihanaliza clasică a lui Freud Aceasta nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
spre viitor, cu dinamismul, autodeterminarea și adaptabilitatea la situații mereu noi. De asemenea, libertățile sexuale actuale, dinamica specială a familiei, modelele particulare, informaționale ale educației, marele acces la mass-media, relativizează o serie de aspecte ale concepției freudiene. În schimb, corpul doctrinar al psihanalizei a stat la baza unor noi arii de investigare a psihismului individual care fac în continuare parte din recuzita înțelegerii psihismului persoanei umane. Metoda hermeneutică, prin care „celălalt” este interpretat pe baza a ceea ce el relatează, se articulează
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
ea în secolul XX și așa cum se prezintă astăzi, e un conglomerat de doctrine, fapte asociate cu diverse metodologii, cunoștințe mai mult sau mai puțin sistematizate, care pot ghida cunoașterea „psihologică” a omului individual actual. Nu există însă un corp doctrinar solid și unitar, care să fie un referențial indiscutabil pentru comunitatea psihologilor și psihopatologilor atunci când se comentează tulburările de personalitate, deși o serie de sugestii, date, metodologii și concepții îl pot inspira pe psiholog, clinician sau pe antropolog. Acest fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
care se ajunge - poate fi acceptat de unii și contestat de alții. Deși se declară ateoretic, sistemul introduce pe ușa din dos tipurile structurate în cadrul anumitor doctrine, deoarece includerea s-a făcut prin vot democratic, iar practicienii nu sunt neutri doctrinar. Astfel, pentru DSM-IV (după Livesleyă: diagnosticul personalității histrionice își are originea atât în modelul psihiatric clasic al dezvoltării psihosexuale, cât și în fenomenologia clasică privitoare la isteric. TP schizotipală se corelează cu ideea lui Kraepelin privitoare la formele fruste de
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
antropologiei în general. Perspectiva medico-psihiatrică trebuie să fie într-un permanent dialog cu o perspectivă antropologică a persoanelor anormale, deviante, care nu e constituită însă ca o „specialitate” științifică profesională bine definită, care să își aibă specialiștii săi, corpul său doctrinar, limbajul său specific, circumscrierile și etichetările, câmpul de investigație, partenerii etc. În aceste condiții, psihiatrii care se ocupă de tulburările de personalitate nu au decât ocazional parteneri de dialog competenți, din partea personologilor și a specialiștilor în antropologia generală. Capitolul 7
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
nu au venit în contact cu serviciile de psihiatrie. Cu toate aceste multiple probleme metodologice, co-ocurența dintre tulburările de pe axele I și II este în prezent nu doar intuită ci și evidențiată factologic. Rezultate ale cercetărilor. Studiile, efectuate din perspectiva doctrinară a sistemului DSM-III și IV au identificat importante co-ocurențe între cele două axe. Progresiv s-a decantat concluzia că datele obținute și ipotezele de interpretare capătă o mai mare coerență dacă nu se privește din perspectiva fiecărei tulburări de personalitate
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
structurare - și cresc în sens invers - ca și durată - pornind de la cel ambulator. Raporturile de tip dependență terapeutică afectează calitatea intervențiilor în mod progresiv începând de la nivelul IV spre nivelul I. Astăzi se acordă o atenție sporită raporturilor dintre suportul doctrinar al programelor și specificitatea efectelor acestora precum și atributele alianței terapeutice care le mărește eficiența. Conceptul de alianță terapeutică Termenul a fost dezvoltat de HORVATH, GREENBERG (1994Ă și ORLINSKY și colab. (1994Ă. El este deosebit de important și adaptabil în cazul tulburărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
elaborând Materialismul și personalismul energetic (1947). În scrierile lui există o simbioză profitabilă între filosofie și literatură, iar apropierea de opera lui Nietzsche i-a accentuat această tendință. La „Noua revistă română”- unde nu face politică militantă, deși era un doctrinar conservator - se va înconjura de critici și scriitori importanți, cunoscând direct pulsul viu al vieții literare. În cercul de colaboratori erau H. Sanielevici, Ovid Densusianu, Mircea Florian, Mihail Dragomirescu, N. Iorga, Ion Petrovici, I.-A. Candrea, Lazăr Șăineanu, Simion Florea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289110_a_290439]
-
viața mistică e și ea sau numai o înflăcărare în sfera creatului, sau o împreunare a ființei omenești cu ființa dumnezeiască, lucru care numai în Iisus Hristos știm că s-a petrecut. În catolicism viața mistică n-are o temelie doctrinară clară și sigură. După Dionisie Areopagitul și Sf. Grigorie Palama ființa dumnezeiască rămâne ascunsă și inaccesibilă. Numai manifestările ei iradiază spre făptură și numai de ele se poate aceasta împărtăși. Una dintre ele este harul dumnezeiesc, văzut de la o anumită
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
necreată. Izvoarele acestei doctrine le găsim în Biblie și în cugetarea Sfinților Părinți. Dintre scriitorii clasicismului creștin, cei care i-au dat mai multă amploare sunt Fericitul Augustin și Dionisie Areopagitul. Mai mult decât Fericitul Augustin chiar, Dionisie Areopagitul e doctrinarul estetic prin excelență al creștinismului. Sistemul său de filosofie bisericească și de teologie mistică e străbătut de la un capăt la altul de o sublimă viziune estetică a lumii în sensul creștin al cuvântului. Chiar dacă ar fi întru totul adevărată aserțiunea
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
mamă să dea din gura ei copilașului bucățele mestecate mărunt”. Acest text răspunde cerințelor metodei sus amintite: de a ține cont de pregătirea religioasă și laică a elevilor și de natura temei, de a fi corectă din punct de vedere doctrinar, de a fi completă și sigură, de a fi clară și de a fi făcută cu căldură, nu ca o simplă informație. III.2.1.1.4. Argumentarea Argumentarea este metoda prin care se formează și se întăresc convingerile despre
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
În rest, asupra consecințelor acestei afirmații, asupra tuturor aspectelor aflate în litigiu, judecătorii Curții nu s-au putut pune de acord. Am putea fi tentați să credem că Decizia nr. 683/2012 ia în calcul și lămurește astfel toate disputele doctrinare, iar calificarea regimului drept semiprezidențial va rămâne valabilă până când o eventuală revizuire a Constituției va modifica în mod substanțial modul de definire și competențele Președintelui și primului-ministru. În realitate, judecătorii Curții au făcut o interpretare proprie a Constituției ce nu
[Corola-publishinghouse/Science/84982_a_85767]
-
E. LOVINESCU Critica lui Sanielevici e mai degrabă o estetică în care se discută „probleme sociale și psihologice”, făcându-se mari asociațiuni biologice în stilul unei erudiții vii, extravagante, tip Hasdeu. [...] Toată această parte a eseisticii sale, trecând peste latura doctrinară ce poate forma obiect de violente discuții, se remarcă printr-un spirit polemic viu, amestecat cu elemente de grandomanie mai curând inocente și simpatice, acordând paginilor sale mișcări de umoare care încântă. G. CĂLINESCU SCRIERI: Încercări critice, pref. C. Rădulescu-Motru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289471_a_290800]