1,471 matches
-
intensitate. Scrise de cele mai multe ori la persoana întâi, romanele se constituie ca un fel de jurnal unde persoanele și ființele dragi (mama, sora Toia și nelipsitul său prieten credincios - cockerul Tom) se integrează firesc în narațiune, devenind ele însele personaje. Duioșia, umorul, ironia (niciodată împinsă spre sarcasm), dialogul alert sunt doar câteva dintre caracteristicile prozelor lui D. SCRIERI: Caii de la Voroneț, București, 1974; Ultima aventură a lui Nat Pinkerton, București, 1975; Insula nevăzută, București, 1976; Intrarea actorilor, București, 1977; Zeița de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286706_a_288035]
-
de pe pământ/ și eram frumoși și sălbatici și goi/ și eram morți amândoi”. Producțiile pentru copii (Prințul Miorlau, 1957, Povestea a doi pui de tigru..., 1969, Roșcată ca arama și cei șapte șoricei, 1985) sunt moralizatoare, dar cu haz și duioșie. Dintre poeții care își construiesc mimetic universul, C. este cea mai plină de vervă și grație. Scrierile sale în proză (Atât de grozavă și adio. Confidențe fictive, 1971) sunt rezultatul unor observații ironice, necruțătoare asupra unei lumi caricaturale, cu care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286136_a_287465]
-
ordine realistă). Proza ei nu este una calofilă, ci una mai degrabă autenticistă și mai ales una „de idei”, dar nu didacticist-expozitivă, grosolan tezistă, ci o proză încifrată modernist. Limbajul metaforic conjugat convingător cu concretețea notației, luciditatea, sensibilitatea lipsită de duioșie o particularizează fără să o singularizeze. SCRIERI: Intersecții, București, 1967; Elegiile de pe pod, București, 1969; Palinodii, București, 1970; Facerea cortului, București, 1971; Aproape Omul, București, 1975; Scrisori de toată ziua, București, 1977; Cronica nisipurilor, București, 1978; Vitralii, Cluj-Napoca, 1981; Le
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287644_a_288973]
-
pe toată strada astfel că noi asistam la adevărate concerte. Era frumoasă și avea un glas minunat. Iar când nu cânta, trăgea cu putere fumul dintr-un portțigaret lung pe care îl ținea cu o distincție desăvârșită. Îmi amintesc cu duioșie toate cântecele ei, dar cu deosebire versurile: “Trenule mașină mică, Unde-l duci pe Ionică, Unde-l duci și-l ocolești, Din Craiova la Pitești Și-l dai jos la...Văcărești!” Știam că versurile acestea se referă la deținuți. Arestații
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
într-o perspectivă metaforizantă, cultivând discursul poetic oarecum mărturisitor. Volumul de proză Farsele unui îndrăgostit (1997) vădește umor în evocarea unor personalități cum ar fi Al. Andrițoiu. Publică și literatură pentru copii - Piticul cel bun (1996), în care vorbește cu duioșie, sensibil și sentimental despre oameni de azi care se comportă ca niște făpturi din basme. SCRIERI: Glasul poetului, Cluj-Napoca, 1994; Gânduri duhovnicești, Cluj-Napoca, 1994; Gaudeamus, Cluj-Napoca, 1994; Seara dimineților, Cluj-Napoca, 1994; Macul și albăstrița, Cluj-Napoca, 1994; Piticul cel bun, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286495_a_287824]
-
artist, ce nu se lasă periodizată pentru că nici o influență n-a fost decisivă pentru cursul ei firesc și nici un impuls exterior nu i-a alterat autenticitatea simțirii. Comentariul său plastic se petrece sub specia individului când traversează nuanțe infinitezimale de duioșie sau ironie, de șarjă sau relatare detașată, ca și sub specia universalului, când uimit de dimensiunile frumuseții vizibilului, îi urmărește mișcarea pe un fond reflexiv de neîndoielnică altitudine.” (Vasile Savonea - Arta naivă în România, Ed. Meridiane, București, 1980, pag. 28
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
de firească a naturii. Bătînd nucile devine astfel un kigo de toamnă ce poate fi canonizat fără rezerve pentru haiku-ul românesc. Din cele două cuvinte se revarsă În cuprinsul Întregului poem, dilatîndu l, toamna cu jalea dar și cu duioșia ei. Caier isprăvit Caier isprăvitmotanul Încă toarce-n poala bunicii Claudia-Ramona Codău Poemul te cîștigă prin atmosfera tihnită care emană din imaginea domestică a unei Îndeletniciri străvechi. Întreaga sa recuzită evocă acea viață patriarhală pe care unii dintre noi am
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
a plâns la scena despărțirii lui Grandison de Clementine până când batista, cartea, masa și chiar și podeaua s-au udat, și s-a lăudat cu aceasta într-o scrisoare; *22 și chiar și Samuel Johnson, care n-a excelat prin duioșie, se lăsa în voia lacrimilor și efuziunilor sentimentale mult mai ușor decât o fac contemporanii noștri și în special cei din rândul intelectualității. *23 În studierea diferiților scriitori, punctul de vedere mai puțin intelectualist al lui Unger are de asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
locuri din capitala Moldovei și din împrejurimi (Copoul, Mitropolia, Cetățuia, Socola, Galata, grădinile Perjoaia și Trei Sarmale, cimitirul, Tătărașii, „bătrânul Arc distrus”), și mai ales liceul, colegii de școală, elanurile, iluziile adolescentine. Starea sufletească ce se degajă din versuri e duioșia, iar expresia poetică amintește de Mihai Eminescu, George Coșbuc și Al. Vlahuță, uneori și de G. Topîrceanu. Cât despre teatru, o autentică realizare a lui V., pe nedrept ignorată, este drama După moartea lui Manasse, care preia din piesa lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290489_a_291818]
-
își imprimă gândurile și sufletul în compoziția creată. Mesajul este polisemantic. Un portret poate sugera un univers sufletesc. Un surâs, un gest, o privire răscolesc trăiri profunde. Surâsul enigmatic al Monei Lisa, capodoperă lui Leodardo da Vinci, sugerează variate trăiri: duioșie, tristețe, îndoială, ironie, satisfacție, fericire pierdută, măreție. Forță de expresie a peisajelor îl transpune pe receptor în lumea mirifica a naturii umanizate, „vibrează luminile și umbrele, vorbesc culorile, trăiesc vietățile” (E.Macavei 2002, p.277). Prin procesul educațional din școala
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
După ce fusese atacat de "un fel de muflon mare cât un urs, care-l azvârli-ntre stânci dintr-o singură izbitură a coarnelor lui enorme și noduroase", araucanul îl numește astfel pentru că adversarul îi inspira mai degrabă "admirație amestecată cu duioșie" decât teamă. Experiența lui Vineri reprezintă, în fond, o rescriere a experienței lui Robinson Crusoe, dar degradată parodic la un nivel subuman, prin camaraderia și opoziția față de un animal considerat inițial invincibil. La sublinierea acestei relații simbolice contribuie cele câteva
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
că, de fapt, Vineri, emancipat și egocentric, se va furișa pe corabie înainte de venirea zorilor și-l va părăsi fără nici un regret. Mai îngăduitor, Tournier își rezervă totuși dreptul de a modifica destinul solitar al protagonistului față de care manifestă o duioșie explicită și îi aduce un nou tovarăș, musulul de pe Whitebird originar din Estonia, pe care Robinson îl va boteza, cu același gest ritualic de inițiere, "Joi" pentru că "joia e ziua lui Joe, zeul Cerului. Joia este și duminica micuților, a
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
absolut ("Beat turtă!"/ "Mânios Dunăre"; Deștept minune mare!; Era o făptură frumoasă, frumoasă, frumoasă! / Avea un zâmbet laaaaarg!). Expresivitatea mijloacelor lexico-sintactice este actualizată prin termenii colocviali și argotici, prin derivatele lexicale. Sufixele diminutivale și augmentative dezvoltă o funcție hipocoristică, exprimă duioșia sau atitudinea ironică a emițătorului, asemenea derivatelor antroponomastice (Guliță, Ioniță, Angheluș). Substantivarea adjectivelor potențează forța expresivă a textului, grație detașării însușirii pe care obiectul o posedă (a se compara om sătul cu Sătulul... din proverbul: "Sătulul nu crede celui flămând
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
cronică”, GL, 1964, 41; Mircea Iorgulescu, „La porțile Severinului”, LCF, 1972, 34; Mircea Iorgulescu, „Fata morgana”, LCF, 1974, 7; Martin, Pro Patria, 175-178; George Mirea, „Viața nu iartă”, R, 1975, 5; Dan Mutașcu, „Talida”, „Pentru patrie”, 1977, 2; Alex. Ștefănescu, Duioșii periculoase, FLC, 1977, 32; Nicolae Pop, Perimetru sentimental, București, 1980, 171-178; Firan, Profiluri, 386-389; Popa, Ist. lit., I, 1038; Florea Firan, Prozatorii Florian și Ion Grecea. Evocări, „Caligraf”, 2003, 24. A.Ml.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287345_a_288674]
-
prin inversiune poetică, acest epitet semnifică suferința „dureros de dulce“ a iubirii, dorul, nostalgia unei amintiri de neuitat. În același timp, epitetul și substantivul determinat creează un oximoron, sugerând faptul că amintirea pierdutei iubiri învăluie trecutele dureri în tandrețe, în duioșie. 8. O caracteristică a genului liric este transmiterea în mod nemijlocit a unor idei, repre zentări, sentimente. Astfel, prin poezia Din cerurile albastre, poetul comunică idei și repre zentări despre efemeritatea iubirii, despre trecerea timpului și devenirea cosmică și sentimente
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
defășurare după o schemă narativă, poemul înfățișează o întâmplare, aparent o poveste pentru copii. Într-un cadru obișnuit, eul liric are o viziune fabuloasă asupra naturii și se grăbește să facă o confesiune anecdotică. Reținem de la primele versuri, notele de duioșie, spațiul și timpul precizate vag. În prima parte a poemului este "relatată" întâmplarea și împrejurarea în care s-a produs: "Tot așa odată, iar/ La un sfânt prin Făurar, / Ori la Sfinții Mucenici,/ Târla noastră de pitici/ Odihnea pe creastă
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Titi; fata bătrână Aurica; arivistul Stănică Rațiu; moșierul rafinat Pascalopol. Costache Giurgiuveanu are înaintași pe Hagi Tudose, Gobsek, Goriot și Grandet, trăiește cu spaima de a nu fi jefuit, pare ciudat prin contrastul dintre aspectul exterior (ținuta vestimentară ridicolă) și duioșia paternă față de Otilia. Autorul încearcă să-i fixeze Otiliei Mărculescu identitatea: "Otilia este eroina mea lirică, proiecția mea în afară, o imagine lunară și feminină". Ea întruchipează eternul feminin, un amestec de copilărie și maturitate, aducând în prim-plan problema
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
George Munteanu). Feciorul de crai este milostiv și bun, dar iute la mânie, neascultător (nesocotește sfaturile tatălui), fricos și ezitant în fața provocărilor, viteaz și prudent, cel mai reprezentativ dintre eroii pozitivi ai lui Creangă. Acest basm cult se întinde de la duioșie la grotesc. Harap-Alb este ajutat cu sfaturi de Sf. Duminică și de calul năzdrăvan, devine vorbăreț și ironic atunci când întâlnește uriașii asemănați cu eroii lui Rabelais, care personifică forțe elementare ale naturii. Conținând un scenariu inițiatic, Povestea lui Harap-Alb este
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Călinescu). Acțiunea, gesturile, atitudinile lui trădează starea de nesiguranță și incertitudine; este laș, fricos, lacom, răzbunător, trece de la complicitate la crimă. Ana are un destin tragic și ilustrează teza morală după care omul trebuie să aibă simțul măsurii. Ea întruchipează duioșia, tandrețea și căldura sufletească. Slavici are talent de portretist. Lică este un erou realist, unic în literatura noastră prin chipul său satanic, inteligent, bun cunoscător de oameni, se conduce după un cod moral propriu, în afara legilor și a statului. Față de
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
urmat sancțiunea divină. Caracterizarea Anei Ana, personaj secundar din nuvela Moara cu noroc, este soția cizmarului Ghiță și are un destin tragic. Portretul fizic: "Ana era tânără și frumoasă (...), fragedă și subțirică (...), sprintenă și mlădioasă". Ea avea calități morale deosebite: duioșie, căldură sufletească, tandrețe, intuiție feminină (simte că Lică e primejdios și își avertizează soțul), inteligentă, aprigă, își face reproșuri că n-a știut să fie alături de Ghiță, în momentele dificile. La început Ana era veselă, apoi devine tot mai tristă
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
aventură”. Retragerea din viață pare iminentă: „Nu mai am nici un fel de povești / Când defilează albe umbrele pe umăr / și marea-i retrasă în plasele cu pești”. Elegiacul, discret, dar mereu prezent, este corectat de ludice acorduri senzuale și de duioșia domesticului, ce-l alătură, în Hora de cuișoare și Butaforie, lui Emil Brumaru: „Ce veri fierbinți strivite cu fierul de călcat / îmi suflă lumânarea ca fluturi grei de lene? / Vom sta la barieră în mici singurătăți / Când ploi de apă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288965_a_290294]
-
din nouăzeci și două de piese, toate în spirit popular, turnate în tipar de baladă, doină, bocet sau pastel. Capitol foarte bogat, nefiind doar teren de evaziune în anii proletcultismului, poezia pentru copii a lui L. e de bună calitate, duioșia, umorul bonom al omului matur unindu-se aici cu vocația pedagogului. SCRIERI: Rod, Cernăuți, 1933; Stampe în lumină, București, 1933; Cer valah, Cernăuți, 1934; Cuvintele s-au scuturat peste file, Cernăuți, 1937; Curcubeu peste țară, București, 1937; Cartea stihurilor, Cernăuți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287795_a_289124]
-
classicus, atras de otium și pentru care climatul ideal este cel de viață familială tihnită, îmbelșugată, horațiană. Parodiind un asemenea mod existențial cu grație, poetul îl celebrează de fapt, la modul subtil, iar tandra manieră autoironică e o formă a duioșiei: „La gura sobei albe ți-ar fi plăcut să stai/ în casa de făină, în casa de mălai,/ și-n soba de gutuie, cu mâinile smerite,/ să șovăi să azvârli icoane necioplite”. Ca „mădular” al gintei horațiene, autorul versurilor din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290221_a_291550]
-
avea ocazii de manifestare, precum și crearea unui climat afectiv favorabil, diferențierea și adaptarea treptată a sarcinilor instructiv educative, prevăzute de programă, la particularitățile specifice ale fiecărui copil contribuie la integrarea copiilor la cerințele grădiniței. Dăruind dragoste copiilor, privindu-i cu duioșie și blândețe Îi vom ajuta să se simtă ca Într-o familie, unde fiecare membru trebuie să contribuie la menținerea echilibrului de liniște și bunăstare. În concluzie, pentru ca educația copiilor cu dizabilități să fie eficientă, pe de o parte trebuie
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Veronica NECULA, Dorina MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2128]
-
pot depăși nivelul de copiere a realității, fără nici o tentativă de transfigurare artistică. Literatura genului va cunoaște multe cărți inspirate din viața școlară, unele devenite bestseller, precum Cișmigiu et Comp. de Grigore Băjenaru, care, deși facile, sunt salvate de umorul, nostalgia, duioșia cu care sunt rememorate scenele din viața școlară. În cazul prozei scrise de R., clișeele abundente, artificialitatea dialogului, comparațiile extrem de banale vin să sublinieze caracterul de „schițe ușoare”. Același caracter facil, minor, este întâlnit și în poeziile din Mărgele de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289102_a_290431]