835 matches
-
simțeau geloziile intelectuale dintre ei, dar erau atât de mascate încât de abia se broda o catifea pe o relație intelectuală de excepție. Nu se tutuiau, dar se pârjoleau din priviri și în jur "mirosea a creier ars", cum spuneau fascinați și invidioși colegii lui Aide. Toată Agronomia se hrănea din această poveste de dragoste intelectuală. Dar pe Aide a costat-o cariera universitară. Târziu și-a dat seama de naivitățile ei de atunci, de pasiunea științifică consumată degeaba. Profesorii se
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
-o mai moale. Încerc să o trag de limbă despre tinerețea ei. Înaltă, cu linii splendide la șaptezeci de ani, cu o ținută de prințesă, se plimbă pe stradă de parcă s-ar plimba prin propriul său regat. Șoferii se opresc fascinați. Zâmbesc și o poftesc să treacă strada, pe acolo pe unde niciun pieton nu are voie să treacă. Ea ridică mâna cu un gest princiar și spune: "Așa, tâmpiților, respectați o româncă, sunt urmașa crăișorului munților. Nu știți ce înseamnă
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
și ochiul este desfătat de ceea ce vede în jur. Nu pot descrie casa, dar trebuie să vă imaginați că aici lumina, culorile și liniile sunt într-o perfectă armonie, iar lucrurile din casă parcă ar crește din podea. Mă plimb fascinată prin casă și mă gândesc că aș vrea să trăiesc într-un astfel de spațiu măcar preț de o carte. Acest gând este tot mai presant în mintea mea, deși el nu are niciun fel de justificare. Viața mi-a
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
liberali ca tine pentru a nu se compromite cu totul". "Cu alte cuvinte, se folosesc de mine". "Bineînțeles. Din toată povestea asta tu ieși bine. Această experiență îți va îmbogăți opera". Mezinul orchestrei se uită la ea cu un aer fascinat, dar se vede în ochii lui că acesta îi citește gândurile. Nu a spus nimănui că vrea să compună o operă, nu s-a trădat cu nimic până acum, așa crede ea, dar văzând luminițele din ochii mezinului, își dă
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
mare consecvență, suflete de gunoieri îndrăgostiți de dejecții și vechituri. Dacă te uiți și la orașul ăsta pestriț, cu blocuri și chichinețe, cu tot felul de improvizații și turnulețe asimetrice, începi să-i înțelegi pe piromani. Aprind chibrituri și privesc fascinat cum ard până la coadă. Unu, doi, rămân cu niște firicele de jar... Nu suport să mă duc nici la supermarketuri, mă ia cu leșin printre rafturile cu șiruri nesfârșite de obiecte, în mijlocul adunăturii de oameni. Ce să fac, așa sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Femeia Încetă să-și mai privească pantofii, mutându-și privirea deasupra mesei. Schiță un gest Înspre paharul de apă, dar apoi, amintindu-și, probabil, că băusem eu din el, Își turnă apă Într-un alt pahar și o bău. Priveam fascinat cum i se scurgea apa pe gâtlej, În Înghițituri mici, și mă gândeam că semăna cu o actriță. De fapt nu știam cum bea apă o actriță, pentru că nu Întâlnisem nici una În realitate. Când spun actriță, nu mă refer la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
mlaștinii. Atunci încep să zboare dezordonat, în zigzaguri bezmetice. Parcă le sperie sau le îmbată ceva de jos. E un mister pentru mine ce se întîmplă, de ce păsările simt mlaștina și se feresc să-i treacă granița, în vreme ce fluturii par fascinați de aerul puturos al bălților. Uneori, în roiuri mari, se precipită într-acolo atrași de o forță irezistibilă și cad secerați. Din gară se vede deodată apărând un fel de brumă ciudată pe bariera de stuf. După ce ne trezeam, avea
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
am lămurit, am rămas năucit, neștiind ce să cred. Amândouă limbile ceasului mergeau acum normal. Se întîmplase, cum să vă spun, ca în film când, după un stop cadru, eroii își reiau mișcările și totul reintră în normal. Priveam ceasul, fascinat, așteptând. În clipa următoare, mai întîi becul din sala de așteptare și apoi cel de pe peron s-au stins cu un zgomot sec și peste întreaga gară s-a așternut o noapte neagră, sfâșiată când și când de fulgere. Ciorile
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
iar glasul îi era vesel. Prin ochii umezi ai lui Ashargin, Gosseyn observa întâlnirea. Un bărbat înalt o însoțea pe tânăra femeie, iar pe când se apropiau, Enro ținând-o în brațe și strângând-o tare, bărbatul acela îi reținu privirea fascinată a lui Gosseyn. Fiindcă era Eldred Crang. Crang? Dar atunci trebuia să fie... trebuia să fie... Se întoarse și o privi în momentul în care Patricia Hardie spunea șugubeață: - Enro, lasă-mă. Dă-mi voie să ți-l prezint pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
o imagine clară a ceea ce vei face și cum una dintre faptele dumitale nu este logică, totul se încețoșează. Gosseyn spuse: - Poți citi în viitor? ca Discipolul? Era atent. Se duse la barele care le separau celulele și o privi, fascinat. - Cum se poate? Și ce voi face? Și, de fapt, unde suntem? Cine este Discipolul care are aparența unei umbre? Femeia râse. Era un râs ușor amuzat, dar conținea și o notă muzicală agreabilă. Încetă. - Ești în "refugiul" Discipolului, evident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
ușa deschisă în partea dinainte a navei, dădu buzna un om subțirel, cu păr sur. Alergă la Leej și îngenunche. - Draga mea! zise. Te-ai întors. O sărută pătimaș. Gosseyn, la fereastră, nu-i băgă în seamă pe amanți. Privea fascinat spectacolul de sub el. O insulă verde, montată ca un smarald într-o mare de safir. O gemă strălucea în mijlocul smaraldului, o masă de clădiri de un alb-gri sub soare, ale căror detalii erau deja greu de distins. Păreau ireale. Nava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
girații bruște. Parcă dansau când se modificau. Fără îndoială, toate acestea spuneau o poveste. Gosseyn avea impresia că, pe ascuns. În fiecare casetă se înscria darea de seamă a bătăliei din al șaselea decant. Cu mare greutate își desprinse privirea fascinată, de la casete și realiză că amiralul Paleol vorbea de câteva minute. Problemele noastre, zicea sarcastic și dur bătrânul, vor fi ceva mai dificile în viitor decât au fost până aici. Dar v-am convocat astăzi pentru a vă semnala că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
asemănător unui craniu uman, atinge doisprezece centimentri În anvergură și este Închis la culoare, cu aripile posterioare galbene și negre. Și Îl numesc atropos, adică, moarte. Muzicianul nu știe, și niciodată nu și-ar putea imagina, că moartea se uită, fascinată, peste umărul lui, la fotografia În culori a fluturelui. Fascinată, dar și confuză. Să ne amintim că parca Însărcinată cu trecerea insectelor de la viață la non-viață, adică, cu omorârea lor, e alta, nu e aceasta, și că, deși În multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
este Închis la culoare, cu aripile posterioare galbene și negre. Și Îl numesc atropos, adică, moarte. Muzicianul nu știe, și niciodată nu și-ar putea imagina, că moartea se uită, fascinată, peste umărul lui, la fotografia În culori a fluturelui. Fascinată, dar și confuză. Să ne amintim că parca Însărcinată cu trecerea insectelor de la viață la non-viață, adică, cu omorârea lor, e alta, nu e aceasta, și că, deși În multe cazuri modus operandi este același pentru amândouă, excepțiile sunt și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
a fost atins chiar în ’89 - și aici îmi amintesc o expresie a lui Dinescu pe care am răsascultat-o la Europa Liberă: „Dacă se va construi Casa Comună a Europei, ei o să-i lipsească o fereastră: România”. Eu una priveam fascinată harta de pe chelia lui Gorbi. Îmi era groază că sub țeasta lui noi suntem absenți, că-l doare-n cot ce se întâmplă în lagărul cu robi amărâți de lângă ei. Era absolut paradoxal, și totuși nu era. Să aștepți mântuirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
aștepte să zic ceva. — Categoric, spun cât pot de profi. Evident că am... îhm... propriile mele... tabieturi. Asta, de pildă, n-are ce căuta aici. Arăt la întâmplare spre un obiect. Va trebui să îi schimb locul. — Serios ? Trish pare fascinată. De ce ? Urmează un moment de tăcere absolută. Până și Eddie pare interesat. — Am eu o teorie despre... ergonomicitatea... bucătăriei, improvizez. Deci doriți pâine prăjită la micul dejun, da ? adaug repede. Da, amândoi, spune Trish. Și cafea cu lapte. Imediat. Zâmbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
așa e, spun într-un final, cu fața în flăcări. Dar este, de asemenea, și o marcă foarte cunoscută de scânduri de călcat. De fapt, cred că mătura a fost botezată așa... ăă... după scândura de călcat. — Serios ? Trish pare fascinată. Habar n-am avut ! Spre groaza mea, se sprijină de ușă și-și aprinde, fără grabă, o țigară. Nu mă băga în seamă ! adaugă, cu glasul învăluit în fum. Tu vezi-ți de treabă ! Să-mi văd de treabă ? — Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ca să ușureze irespirabila rigoare care-i Învăluie. Bărbatul cu ochii bulbucați este cu desăvârșire singur, zidit În fortăreața sa, Închis În casa sa, Închis În sine Însuși. Nimeni căruia să-i vorbească, nimic altceva decât supuși docili, slugi mute, adepți fascinați. Dintre toate ființele pe care le-a cunoscut, nu există decât una cu care știe că mai poate vorbi, dacă nu de la prieten la prieten, măcar de la om la om. Și acesta este Khayyam. O scrisoare În care disperarea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cu echipament de birou. Nu doar plicuri albe monotone, ci chestii hi‑tech uluitoare. Cum ar fi niște dulapuri cromate și suporturi pentru stilouri și niște plăcuțe personalizate foarte simpatice de pus pe ușă. Mă uit la toate pozele, complet fascinată. Știu că nu ar trebui să mai cheltuiesc nici un ban, dar asta e cu totul și cu totul altceva. Asta e o investiție în cariera mea. La urma urmei, ăsta e biroul meu, nu? Ar trebui să fie bine echipat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
subțire. Are părul lung și drept și o gură micuță și turtită. De fapt, toată fața ei pare că a fost la un moment dat prinsă între ușile liftului și nu și‑a revenit niciodată. — Bună ziua, spune și îi privesc fascinată gura când zâmbește. Eu sunt Erin și am să vă ajut să vă găsiți îmbrăcămintea care răspunde cel mai bine dorințelor dumneavoastră. — Extraordinar! spun. Abia aștept! Mă întreb cum o fi primit Erin slujba asta. În mod sigur, nu pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
accentuară involuntar apăsarea pe trăgaciul armei. Înaintă. Lumina lanternei traversă învelișul coconului. Un corp înăuntru... Dallas! Terorizată, Ripley îi văzu ochii deschizându-se și privind-o țintă. Buzele se dezlipiră, conturând cuvinte. Ea se apropie mai mult și scârbită și fascinată. ― Ucide-mă, se rugă vocea. ― Ce... ce ți-a făcut? Dallas încercă încă o dată să articuleze sunete, dar în van. Își întoarse atunci încet capul spre dreapta. Ripley orientă raza luminii în direcția aceea. Un al doilea cocon atârna din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
dintre ele chiar colorate. Să mergem mai departe, copii. În sala unde intraseră era o masă uriașă în jurul căreia erau așezate multe femei care pictau în diverse culori și modele acele obiecte de sticlă: vaze, căni, farfurii, bibelouri. Viviana privea fascinată, era ca la ora de desen când lucra cu acuarele și pensule. Tare mult i-ar fi plăcut să poată picta și ea măcar un singur obiect. Vino mai aproape, o îndemnă o muncitoare. Îți place? Da. Vrei să încerci
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
franzela femeii: - Intru puțin la Meli Melo, până vă rezolvați. Au băgat noutăți proaspete, după cum presimt. O zbughi printre mașinile ce începuseră să se urnească. Reuși să traversezespre prăvălioara din stația troleibuzelor ce veneau dinspre Hipodrom. O urmăreau amândoi concentrați, fascinați, ca și cum atunci îi vedeau întâiași dată fundulețul zbâțâindu-se sub fusta vișinie. - Unde te duceai? o întrebă, cu ochii încă țintuiți pe silueta fetișcanei care se pierdea pe ușa prăvăliei. Femeia încercă să zâmbească, mijindu-și ochii bulbucați. - Unde... Parcă am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
scris și la gazetă de el. A avut o relevație în tren și s-a cam deplasat cu simțirea. Zice c-a văzut unul din ăia, cum e psihoza acuma. De-ai lu Chiru, știți cum... Aulius zâmbi absent. Urmărea fascinat mișcările celui de la toalete. - Tata, oftă Chiosea, l-a cunoscut bine pe Chiru ăsta. I-a fost și un fel de om de legătură la un momentdat, când s-a încurcat politica. Vroia să fugă din țară Chiru ăsta. Tocmise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Mai ai și alți copii, nene Petre ? Mai am o fatè, măi micè, s-a mèritat anul trecut, dar a plecat la muncè în Italia! Cu bèrbatul ei! Câștigè bani acolo, dar între strèini nu-i că acasè! ascultându-i fascinat cuvintele banale, cuvinte spuse cu bunèvoința celui ce nu are nimic de ascuns, Mi-ar plècea sè-i cunosc! Pe cine?! mirându-se omul, Mi-ar place sè-ți cunosc familia, Dar puteți pofti oricând doriți la noi, domnu’ Matei! Da, aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]