1,035 matches
-
17; Ștefan George, „Recenzii”, „Gândul nostru”, 1926, 10-11; Const. Georgiade, Îndrumările și informațiile critice ale dlui C. Șăineanu, CL, 1926, 12; Ion Pas, „Rostul vieții”, LUT, 1927, 1 605; George Dumitrescu, Opinii literare, București, 1927, 75-76; Marius Pop, Constantin Șăineanu, „Flamura Prahovei”, 1970, 5 825; Cristea, Teleorman, 666-667; Lovinescu, Sburătorul, I, 117, passim, II, 7, 35, 172; Marian Chirulescu, Paul D. Popescu, Gabriel Stoian, Personalități prahovene, Ploiești, 2002, 362. C.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289435_a_290764]
-
sinonimie cu expresia verbală e necesar, se construiește cu subiect propozițional: „Tu trebuia să te cuprinzi / De acel farmec sfânt” (M. Eminescu) Cu sensul care dezvoltă sinonimia a trebui - a fi nevoie, se construiește cu subiect nepropozițional: „Nu-mi trebuie flamuri.” (M. Eminescu) • expresii verbale, constituite din verbul a fi și un adjectiv (mai rar, adverb), care admit numai subiecte cu dezvoltare propozițională: e bine, e rău, e ușor, e greu, e necesar, e indispensabil, e sigur etc. „Dar și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
însuși are carater performativ: Îți ordon să arunci podul acesta în aer. În funcție de implicarea afectivă a subiectului vorbitor, enunțurile imperative sunt: • obiective (neutre): „Nu spera când vezi mișeii / La izbândă făcând punte.” (M. Eminescu) „Nu voi mormânt bogat, / Cântare și flamuri Ci-mi împletiți un pat / Din tinere ramuri.” (M. Eminescu) • subiective (exclamative): „...Da ce vrei, mări, Cătălin? Ia dut’ de-ți vezi de treabă!” (M. Eminescu) Sub aspect structural, enunțurile imperative aparțin categoriei enunțurilor autonome (sintetice, realizate mai ales prin
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
L. Blaga) • verbe de relație (a avea, a aparține, a simboliza etc.): „Moartea succede vieții, viața succede la moarte, Alt sens n-are lumea asta, n-are alt scop, altă soarte.” (M. Eminescu) • verbe (expresii) de mod: „Nu-mi trebuie flamuri / Nu voi sicriu bogat.” (M. Eminescu) Cu structură analitică, predicatul descriptiv fixează sau dezvăluie identitatea subiectului gramatical ca: • predicat de identificare: „În faptă lumea-i visul sufletului nostru.” (M. Eminescu) „Tu ești o undă, eu sunt o zare / Eu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
cu valori stilistice. b.2. verbe impersonale relative; verbe care, realizând predicația, atribuie calitate de subiect unui nume (pronume etc.)-„obiect”. Subiectul acestor verbe-predicat este expresia sintactică a intrării unor nume (pronume etc.) în câmpul lor semantico-sintactic: „Nu-mi trebuie flamuri, / Nu voi sicriu bogat.” (M. Eminescu) „Decât să-mi toarcă mâțele-mprejur / Mi-ar fi plăcut, firește, un vultur.” (T. Arghezi) Raportul general-particular se desfășoară în reciprocitate, dar predomină un sens al particularizării, în funcție de apartenența verbului la una din cele
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Cea ce poate să convie unei inime oneste." (Eminescu) sau poate reprezenta o a doua limită, când regentul este un verb cu tranzitivitate directă: „El m-a mântuit de păcat.” (I.L. Caragiale, IV, 129), „Nu voi sicriu bogat, / Podoabe și flamuri, Ci-mi împletiți un pat / Din veștede ramuri.” (Eminescu, I, 223) sau chiar cu tranzitivitate indirectă: „Vă vorbeam de școala primară din Mântuleasa.” (M. Eliade, 214) Acțiunea unor verbe tranzitive, precum a auzi, a istorisi, a povesti, a spune etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de obicei primul, este negat pentru a se afirma celălalt: „Eminescu nu cântă incidențele unei iubiri, ci iubirea, nu cântă farmecele unei femei, ci femeia.” (G. Ibrăileanu, Scriitori, 12) Termenii implicați în coordonarea opozitivă pot fi: • propoziții: „Nu-mi trebuie flamuri, Nu voi sicriu bogat, Ci-mi împletiți un pat Din tinere ramuri.” (M. Eminescu, I, 216) • contituenți sintactici, purtători (singuri sau împreună cu un verb copulativ) ai unor funcții sintactice, cu diferite dezvoltări: „Timpul implicat ca reprezentare, în folosirea unui verb
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Simion Stolnicu, Câmpina peisajului și a visului, „Naționalul nou”, 1937, 944; Călinescu, Ist. lit. (1941), 852, Ist. lit. (1982), 937; Sașa Pană, Restituiri, „Revista literară”, 1947, 35; Ion Bălu, Un poet prahovean, VR, 1969, 2; Marius Pop, Alexandru Tudor-Miu, „Flamura Prahovei”, 1970, 5 789; Geo Bogza, Mărturie despre Tudor-Miu, RL, 1973, 6; Constantin Țoiu, Reîntâlnire cu Tudor-Miu, RL, 1973, 25; Aurel Dragoș Munteanu, „Întâlnire cu pasărea Phoenix”, FLC, 1973, 33; Piru, Ist. lit., 429; Micu, Scurtă ist., II
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290287_a_291616]
-
se afirmă ca autor de poezii și interpret de muzică folk la Amfiteatrul Artelor (1979), la Numele Poetului (condus de Cezar Ivănescu) și la „Liviu Rebreanu” din Pitești. Poetul Ion Stratan îl introduce la Cenaclul de Luni. Debutează în ziarul „Flamura Prahovei” (1976) și editorial în antologia colectivă Supremă iubire (Ploiești, 1977). Primul volum personal, Singurătatea supremă, îl tipărește în 1991. Colaborează la „Familia”, „Suplimentul literar-artistic al «Scânteii tineretului»”, „Argeș”, „Apostrof”, „Calende”, „Porto-Franco”, „Dacia literară”, „Tomis”, „Axioma”, „Poesis”, „Convorbiri literare” ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290579_a_291908]
-
trotuarul dinspre Consulatul austriac erau tribunele C, D, și E, rezervate studenților și funcționarilor publici. Zonele A și B se ridicau În formă de amfiteatru, iar la intrarea principală se afla estrada regală, Împodobită cu o cunună imensă și două flamuri mari, roșii. Regele, costumat În uniformă de general și regina, purtând o toaletă albastră și o manteletă cu blană de castor au fost primiți de V. Gheorghian și Spiru Haret . După intonarea imnului regal, a urmat slujba oficiată de Mitropolitul
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by I. NISTOR () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1283]
-
avantajul de a fi în ton cu dorința de dezangajare, efectivă în metropolele europene. între 1963 și 1975, cel de-al doilea război din Vietnam* este o nouă ocazie pentru comuniști de a se regrupa în mari fronturi* unite, sub flamura unui antiamericanism care nu mai e stânjenit de nevoia vreunei protecții împotriva stalinismului, beneficiind și mai mult de ostilitatea față de politica Washingtonului, flamură agitată și de o contracultură care contaminează SUA și apare ca un gaj al modernității. Comuniștii mențin
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
din Vietnam* este o nouă ocazie pentru comuniști de a se regrupa în mari fronturi* unite, sub flamura unui antiamericanism care nu mai e stânjenit de nevoia vreunei protecții împotriva stalinismului, beneficiind și mai mult de ostilitatea față de politica Washingtonului, flamură agitată și de o contracultură care contaminează SUA și apare ca un gaj al modernității. Comuniștii mențin cu fermitate noțiunea de „război just”, opunându-se atât contestației Peace and Love, considerată încă plină de exotism, cât și apologiei luptei armate
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
format un singur bloc electoral, în contrast cu „democrații” care au înțeles să fie umiliți separat, au câștigat din nou majoritatea, de data aceasta în structurile puterii locale, ceea ce înseamnă că, de acum încolo, Basarabia - sat și oraș - intră sub o imensă flamură roșie. Este o stare de fapt care te înspăimântă - ea oripilează suficient de mult și lumea din jur -, dar perfect conformă cu realitatea care-i subvenționează dinamica și evoluția din ultimii zece ani. Basarabia nici nu avea cum să se
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
devine „Organ politic național poporal”, apoi „Organ al Partidului Național”. În articolul Câteva vorbe directorul afirmă: „În nădejdea închegării cât mai strânse a rândurilor noastre și călăuzit de cele mai frumoase îndemnuri, m-am înrolat și eu, modest ostaș, sub flamura luptelor ce ne așteaptă. Un popor care nu luptă pentru idealurile lui nu are dreptul la existență”. În principal, gazeta informează cititorii despre evenimentele sociale, politice, administrative, precum și culturale, la rubrica „Foița” publicându-se și texte literare. În sumar intră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290530_a_291859]
-
și Filosofie din București, dar moare răpus de o boală necruțătoare. Poetul a colaborat la numeroase periodice, printre care „Revista scriitoarelor și scriitorilor români”, unde debutează în 1934, „Hotarul”, „Decalog”, „Festival”, „Muguri literari”, „Pământul”, „Biruința”, „Revista societății «Tinerimea Română»”, „Afirmarea”, „Flamuri”, „Viața literară”, „Buna Vestire”, „Cuvântul” ș.a. Inițiază o grupare a scriitorilor tineri, primită cu interes. Își vede tipărite două plachete de poezie: Tălmăciri din mine (1936) și Fata Morgana (1938). Lirica lui P. nu a avut timp să se elibereze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288767_a_290096]
-
același oraș, ca secretar literar. În 2000, doctor în filologie al Universității de Vest din Timișoara, cu teza Dimensiunea ludică a poeziei lui Nichita Stănescu, din 2001 este conferențiar la Universitatea din Pitești. A debutat, cu versuri, în ziarul județean „Flamura” (Reșița, 1969). Prima revistă literară în care a publicat poezii este „Orizont” (1970), iar cea dintâi carte e volumul de poeme Obrazul celălalt al Lunii (1982). Colaborează cu versuri, recenzii, cronici și eseuri la „Orizont”, „Forum studențesc”, „Luceafărul”, „Amfiteatru”, „Argeș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285659_a_286988]
-
a dominat viața politică românească în perioada antebelică, dar și interbelică. A devenit, în timp, reper inclusiv pentru elitele actuale. Eșecul rus nu a fost de moment, și nici măcar de etapă, ci unul pe termen lung. Acești lupi tineri, purtând flamura pașoptismului, sub care au revendicat origini daco romane, au implementat un proiect etatic de durată cu vădite reflexe negative față de Rusia. Paradoxal, dar perfect explicabil la o privire atentă, rusofobia avea să înregistreze cote alarmante pentru Moscova inclusiv în perioada
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
București), Azi (1932-1940, la București), Cetatea Moldovei (1940-1943, la Iași), Claviaturi (1941-1943, la Brașov), Condeiul (1938-1942, la Craiova), Contrapunct (1941-1944, la Timișoara), Convorbiri Literare (1919-1941, la București), Curentul Literar (1939-1941, la București), Dacia (1939-1940, la Timișoara), Facla (1925-1940, la București), Flamura (1937-1941, la Brăila), Gândirea (1921-1944, la Cluj, apoi la București), Gând și faptă (1939-1940, la București), Gândul nostru (1941-1942, la București), Jurnalul (1939-1940, 1944, la București), Luceafărul (1937-1938, 1940-1941, la București), Pan (1941, la București), Pagini literare (1934-1942, la Turda
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
132, 133, 134, 135, 136, 170, 188, 217, 219, 245 Esenin, Serghei, 77 Eumene, 128, 131, 132, 152, 153 Evseev, Ivan, 127 F Facla, 57, 67 Fapta, 62 Filerot, Sergiu, 59, 60, 61, 64, 78, 79, 83, 92, 94, 99 Flamura, 57 Flaubert, Gustave, 81 fluture, 124 fluturele, 124 foc, 43, 135, 147, 149, 153, 203 Fowles, John, 152 fracturism, 200 Friedrich, Hugo, 166, 207 frondă, 9, 13, 38, 45, 58, 63, 65, 66, 74, 78, 80, 88, 105, 106, 115
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
atunci România Mare, de după războiul dintre 1914-1918. Prima generație fără un program deja stabilit, fără un ideal de realizat.” Era, Însă, generația de la Criterion, celebra generație din anii ’30, care-și afla un resort intim În forțele sale sub flamura aceluiași ideal, susținut de fruntașii săi cu ardoare, cu o nouă deschidere În plan universal. (III) Intervine un factor semnificativ În noua orientare a culturii noastre În această direcție. Un factor În fond decisiv prin el Însuși, prin latențele sau
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
să influențeze mersul general al culturii, cu atât vom fi mai de folos omenirii și nouă Înșine. Deși mică, țara noastră trebuie să pășească alături de cele mari și - avertiza - n-o poate face decât În domeniul intelectului”. Astfel Încheia, sub flamura aceluiași ideal, Gr.T. Popa, „contribuția noastră la tezaurul culturii umane trebuie sporită”, căci, justifica același spiritus rector, un nume românesc impus atenției universale, prin puterea lui de creație, echivalează cu o bătălie câștigată”. În aceeași vreme, o nouă generație se
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
Dramatică (un an) și , la Bacău, Școala de Ofițeri în Rezervă (1940-1941). E mobilizat, dar nu și trimis pe front. Încă elev în clasa a III-a primară, editează revista „Lumea copiilor”, iar în 1937 înființează, tot la Brăila, revista „Flamura”. Publicistic, debutează în „Revista tineretului creștin” (1933), iar cu versuri, în „Valuri dunărene” (1936). Mai colaborează la „Universul literar”, „Luceafărul”, „Cadran”, „Revista Fundațiilor Regale” ș.a. În 1936, îi apare culegerea de poezii și poeme în proză Gânduri prăfuite, semnată, ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
1967; Dor, îngr. și pref. Aurel Martin, București, 1969; Minutar peste netimp, îngr. Chira Dragomir, pref. Aurel Martin, București, 1974; Noapte calmă, îngr. Chira Dragomir, București, 1980; Sărbătorile poetului, îngr. Chira Dragomir, pref. Mircea Scarlat, București, 1987. Antologii: Poeți de la „Flamura”, Brăila, 1940. Traduceri: A. Surkov, Poezii, București, 1951; Vl. Maiakovski, Cum se fac versurile?, București, 1953 (în colaborare cu I. Kișinevski); Serghei Mihalkov, Dar la voi ce-i?, București, 1953; Alexandr Iașin, Aliona Fomina, București, 1956 (în colaborare cu Constantin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
Constantin, N.D. Tomcea). Colaborează la „Curentul”, „Facla”, „Gândirea”, „Secolul”, „Floarea de foc”, „Azi”, „Viața românească”, „Convorbiri literare”, „Conștiința națională”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Sfarmă-Piatră”, „Gând românesc”, „Gazeta”, „Familia”, „Universul literar”, „Porunca vremii”, „Tribuna” ș.a. A fost redactor la „Dreptatea” (1934-1936, 1944), „Flamura verde” (1936) și „Poporul” (1943) și director la „Presa” (1939). În 1941 se afla pe front, soldat și reporter de război. Pentru atitudinea sa de dreapta, în 1945 este exclus din presă. A fost arestat în 1954 și a făcut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286802_a_288131]
-
poziția acestuia e atitudinea lui Tudor Vianu, Dan Botta, I. M. Sadoveanu. Penetrat sau nu de ortodoxism, principiul etnic definește, în perioada interbelică, și orientarea unor periodice precum „Cugetul românesc”, „Cuvântul literar și artistic”, „Secolul”, „Floarea de foc”, „Ramuri”, „Năzuința”, „Flamura”, „Datina”, „Familia”, „Gând românesc”, „Pagini literare”, „Junimea literară”, „Viața Basarabiei”, „România literară” (revista condusă de Cezar Petrescu), „Universul literar” (seria 1938-1944). Prin literatura pe care au publicat-o preferențial, „Gândirea” și celelalte periodice tradiționaliste dau un nou impuls orientării spre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290235_a_291564]