1,520 matches
-
august ’68 ne-a făcut pe mulți Români, sute și sute de mii, să ne solidarizăm spontan cu un șef comunist, cunoscut ca fiind printre cei mai radicali, mai intransigenți, mai cruzi, iar pe unii scriitori care ezitaseră până atunci, Goma și alții, să le ceară să devină membri de partid. Dar chiar și În interiorul partidului gestul său de „revoltă” contra Pactului de la Varșovia și a lui Brejnev, implicit, i-a creat un spațiu de manevră mult mai amplu, mai eficace
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
istoria, chiar și cea a ultimelor decenii după al doilea război, dădea mereu o sarcastică dreptate celor ce clamau imposibilitatea noastră de a lupta cu Destinul, cu istoria, cu geografia, cu cinismul imperiilor, cu propria noastră fire - nu spunea oare Goma că „suntem ocupați de noi Înșine”?!... ...Ce fac Românii la Paris?!... Ce fac Românii În Germania Federală, ce fac Românii În America, la New-York?!... Românii În situația specială, care a avut loc odată cu exodul tot mai masiv al lor sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
tip primar, mă expediau rapid sub eticheta „Breban Îl apără pe Ceaușescu!”. Peste nici un an Însă, Breban și capodopera sa, Bunavestire, au fost grosolan atacați În plenul comitetului central - fapt unic În 50 de ani de comunism! - fiind tratat, Împreună cu Goma, drept primii adversari ai culturii comuniste, printr-un amplu discurs al lui Titus Popovici, reprodus de toate ziarele de partid din țară și comentat „Înflăcărat” de multe reviste literare; Ceaușescu, În finalul plenarei, a subliniat că „o asemenea carte nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
literare. De altfel, chiar și „dezamăgirea” lor, a soților Ierunca, față de unii „protejați” nu a fost mică, după ’89, când reacțiile unor scriitori au devenit publice, infinit mai transparente; și nu mă refer numai la „uriașa lor dezamăgire” față de Paul Goma, pe care l-au susținut cu Înverșunare vreo două decenii, opunându-l nu numai ca ins de curaj, dar și ca scriitor, multor scriitori de prim rang din țară - dna Lovinescu declara că „regreta de a-l fi cunoscut!”, iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
decenii, opunându-l nu numai ca ins de curaj, dar și ca scriitor, multor scriitori de prim rang din țară - dna Lovinescu declara că „regreta de a-l fi cunoscut!”, iar dl. Ierunca afirma amuzat cuiva că „atunci când vorbești cu Goma la telefon, singurul moment În care acesta nu minte este când zice «alo!»” -, dar și față de prea iubiții și protejații scriitori, cum fuseseră Marin Sorescu sau fragilul și ultra-sensibilul Valeriu Cristea. Umoarea și atitudinea cuplului s-au schimbat diametral, cei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
a arăta un maximum de bunăvoință, am părăsit Parisul și am petrecut o lună Întreagă la München (asistându-mi Mama, ce suferise o operație de colecistă. Dar, și În absența mea, apele nu s-au liniștit, Monica Lovinescu și Paul Goma Împotrivindu-se, iar prietenul nostru, excelentul nuvelist Ioan Groșan, fiind În acea vreme parizian pentru câteva săptămâni, a putut asista, oarecum uimit, la „dihonia” ce domnea În sânul emigrației literare românești din Paris, Într-un timp cu adevărat fierbinte, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
fost excese, dar nu despre asta vorbim. Vorbim despre o tendință generală. Uneori îmi spuneam că "postcomuniștii" erau mai primitori decât "anticomuniștii", "societatea civilă"... În mediul scriitoricesc excesele s-au văzut în mod dramatic nu doar teatral. Cazul lui Paul Goma este extrem. Complexitățile, asperitățile și idiosincraziile aproape universale ale lui Paul Goma nu sunt neglijabile, dar e cert că s-a ajuns rapid la un raport foarte prost între el și sfera publică românească. Au existat și cazuri de întoarcere
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
Uneori îmi spuneam că "postcomuniștii" erau mai primitori decât "anticomuniștii", "societatea civilă"... În mediul scriitoricesc excesele s-au văzut în mod dramatic nu doar teatral. Cazul lui Paul Goma este extrem. Complexitățile, asperitățile și idiosincraziile aproape universale ale lui Paul Goma nu sunt neglijabile, dar e cert că s-a ajuns rapid la un raport foarte prost între el și sfera publică românească. Au existat și cazuri de întoarcere triumfală, între care cel mai spectaculos comparabil doar cu scurta vizită a
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
65 Fourier, Charles / 31 Freud, Sigmund / 113 G Galan, Valeriu Emil / 21 Georgescu, Vlad / 44, 45, 49, 158 Gheorghe, Ion / 28 Ghica, Ion / 102 Ghilia, Alecu Ivan / 21 Ghika (familia) / 42 Golescu, Dinicu / 32 Golopenția, Sanda / 42 Golu, Mihai / 74 Goma, Paul / 55 Grigorie din Nisa, Sf. / 49 Grigurcu, Gheorghe / 27 H Habermas, Jürgen / 113 Hauptmann, Gerhart / 19 Hayles, Katherine / 113 Hegel, G.W.F. / 85 Heidegger, Martin / 103, 145 Heinemann, Steve / 75 Heliade-Rădulescu, Ion / 62 Herzen, Aleksandr / 132 Hewlett, William
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
vechi, precum Antim Ivireanul; s-a dedicat totodată traducerii scrierilor unor prozatori din prima jumătate a secolului al XX-lea, ca Ionel Teodoreanu și G. Călinescu, semnând de asemenea versiuni germane ale unor proze de Petru Dumitriu, Al. Ivasiuc, Paul Goma ș.a. Volumele pregătite pentru tipar cuprind atât opere ale clasicilor, cât și ale contemporanilor, traducătoarea dovedindu-se receptivă și față de autorii mai tineri. Familiarizată cu subtilitățile limbii române și ale celei germane, cunoscând resursele expresive ale celei din urmă, fără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286383_a_287712]
-
prietenul meu Nichita Stănescu în postul de redactor-șef adjunct, post pe care l-a păstrat până la moarte. Pe de altă parte, nu a insistat prea tare să-i dau afară „pe cei doi scriitori incomozi”, Leonid Dimov și Paul Goma. Care au rămas în redacție chiar și după ce eu am plecat - iar Goma, când se plânge că nu-i publicam textele, uită să amintească acest fapt! Și, într-adevăr, erau presiuni mari să fie dați afară cei doi, presiuni insistente
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
l-a păstrat până la moarte. Pe de altă parte, nu a insistat prea tare să-i dau afară „pe cei doi scriitori incomozi”, Leonid Dimov și Paul Goma. Care au rămas în redacție chiar și după ce eu am plecat - iar Goma, când se plânge că nu-i publicam textele, uită să amintească acest fapt! Și, într-adevăr, erau presiuni mari să fie dați afară cei doi, presiuni insistente care veneau nu numai de la partid, dar și de la Uniune.Ă Cum își
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
nu ne ducem la Tita, astfel, in corpore: „tipul” în chestiune lucra într-adevăr la americani și a fost deținut politic, iar ambele aceste date puse alături reclamă cel puțin „prudență”! (E drept, „colegi” de detențiune politică cu Ivasiuc, un Goma sau Paleologu, cărau în acel timp navete la fabrica de marmeladă!Ă Ușor exaltat cum eram, nu am ținut cont de acest „sfat”, dar ne-am hotărât, ca o minimă măsură de „protecție”, să nu abordăm în nici un fel, „acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
a făcut temniță grea, două cel puțin au fost motivele pentru care, până la moartea sa tragică survenită în noaptea cutremurului din 4 martie ’77, persoana sa era pusă de unii, mai ales de foști tovarăși de detențiune, sub semnul întrebării (Goma, la adresa lui, necruțând nici unul dintre epitetele injurioase ce-i stau la îndemână!Ă: faptul că, imediat după eliberare, în timp ce alți foști deținuți nu erau primiți în „câmpul muncii” sau erau obligați să accepte sarcinile cele mai grosolane, Ivasiuc a fost angajat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
cu o ciudată promptitudine, își „confecționase” o viziune estetică și ideologică ce justifica și sprijinea marxismul și chiar și „marxismul aplicat, real”, adică regimul comunist. Dar dacă unii dintre foștii deținuți îl respingeau - totuși, el mi l-a prezentat pe Goma, la restaurantul U. Scriitorilor! - sau alții, numeroși intelectuali care, pe drept cuvânt, observau tot mai critic, mai tranșant, abuzurile grave ale regimului, Sașa Ivasiuc a găsit amici printre acei „evrei marxizanți” care încă, în ciuda unor dovezi tot mai eclatante, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
făcând pur și simplu elogiul artistului, al scriitorului, care, spunea el, „doar el dă adevărata măsură a unei epoci și a instituțiilor ei!” (Cu Tăbăcaru aveam să mă mai întâlnesc în câteva rânduri, în decursul anilor, în oraș, în „perioada Goma” mai ales, și individul nu s-a sfiit în câteva rânduri să mă amenințe cu represalii, cu bătaia, și o dată chiar „cu pușcăria”. - Când a mai fost arestat un mare scriitor, l-am întrebat atunci, privindu-l în ochi, parcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
aceea lungă, ce s-a continuat până dimineață, spre zori, „cei doi”, Bernard și Ivasiuc, s-au „ciondănit” serios. De altfel, de la primele „aperitive”, Bernard i-a pus lui Ivasiuc banda cu o emisiune ce se dăduse pe post, unde Goma l-a făcut pe fostul său coleg de celulă și amic în toate felurile: mincinos, versatil, securist, porc etc., folosind bogatul său repertoriu de invective, de care, de altfel, au scăpat foarte puțini dintre colegii săi, epitete care i-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
la moartea dramatică a scriitorului a publicat o pagină întreagă în prestigiosul cotidian „Frankfurter Allgemeine Zeitung” unde făcea elogiul omului și scriitorului - și cu Harry Burns, doi ambasadori ai celor mai influente state occidentale în România, îl intriga și interesa. Goma comentează undeva, în stilul lui abrupt, abhorând orice nuanță sau prudență cât de cât firească, că noi doi „am fost trimiși de securitate să-l vizităm pe Bernard”. Pe mine însă nu m-a trimis nimeni și nici nu putea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
călătoriile mele de care au făcut atâta caz unii „bătrâni” ai emigrației culturale, bolnavi, dar și cultivând virusul suspiciunii, deranjați se pare în habitudinile și reflexele lor de grup, încercând să provoace cu orice preț „scriitori dizidenți”, izolându-l pe Goma de noi ceilalți, deoarece răspundea „perfect” criteriilor „anti-comuniste primare” - fost pușcăriaș și autor interzis -, creându-i un „statut special” de singurul dizident, singurul „curajos” și, cum o declara Eugen Ionescu, „cel mai mare romancier român”, iar noi, ceilalți, un Preda
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
lui Marie-France Ionescu, ce nu cred că îi vorbea tatălui ei în culori prea vesele de un anume Breban, care e „suspect” deoarece se încăpățânează să se întoarcă uneori în țară - de ce nu e arestat?! - și care, după „spusele lui Goma”, a „reușit să facă în așa fel încât mișcarea lui să fie un eșec!”, sau chiar și a lui Goma însuși, aș fi putut să cred, măcar un ceas, că, într-adevăr, „brațul lui Ceaușescu” și al securității sale e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
e „suspect” deoarece se încăpățânează să se întoarcă uneori în țară - de ce nu e arestat?! - și care, după „spusele lui Goma”, a „reușit să facă în așa fel încât mișcarea lui să fie un eșec!”, sau chiar și a lui Goma însuși, aș fi putut să cred, măcar un ceas, că, într-adevăr, „brațul lui Ceaușescu” și al securității sale e mai lung decât se crede! Oricum, ciudată „coincidență” il faut l’avouer. Sigur, la Europa liberă, L’Annonciation a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
liberă, L’Annonciation a fost „demontat” și „respins” doar estetic, în timp ce în țară, cu câțiva ani înainte, Titus Popovici, într-un lung discurs publicat in extenso în Scânteia și în multe ziare și reviste din țară, făcea din „Breban și Goma” vârful de atac al „anti-ceaușismului”, pledând pentru o mai severă „supraveghere” și ripostă la „cei ce nu ascultă de indicațiile prețioase ale partidului”, regretând apariția romanului și criticându-i, indirect, pe Manolescu, care avusese curajul singurei cronici entuziaste, dar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Călinescu, D. Țepeneag, C. Noica, N. Balotă și altora, l-am angajat pe Sorin Titel, de la Timișoara, pe Virgil Mazilescu, am respins presiunile constante care veneau de la partid pentru a-i elimina din corpul redacțional pe L. Dimov și P. Goma, l-am eliminat pe cronicarul dramatic Carandino (prieten cu Stancu!Ă, care critica fără menajamente noua, splendida pleiadă de regizori, Pintilie, Esrig, Penciulescu ce, în frunte cu Liviu Ciulei, au dat, de fapt, primul semn al înnoirii și revenirii artei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
februarie ’72 de biruol de conducere al U. Scriitorilor și din comitetul central, la întoarcerea mea în țară, asumându-mi toate riscurile, în aprilie ’74, vrând să particip la Congresul U. Scriitorilor (unde nu am fost primit împreună cu Țepeneag și Goma, dar nu am auzit, nici unul, vreun protest al luminaților și marilor noștri colegi!Ă, nu puțini dintre distinșii scriitori ai României încercau să mă convingă că „mi s-a părut”, că „tovarășul Ceaușescu” a retras cele afirmate public în iulie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
sau ale unor fraze binișor și iute contrafăcute de inimi vesele și răutăcioase! Sterile, în esența lor, dar bucuroase de a vâna greșeli reale sau imaginare, aruncând săgeți de la distanță sau folosind pe „unii” în rol de berbece - precum un Goma, care a fost apoi îndepărtat (nu am zis aruncat!Ă după folosință, pe unii tineri sau mai puțin tineri veleitari din țară, propagând „ideologia vinei” tuturor acelora care au avut „succes” și au publicat „sub comuniști”, foști membri sau ne-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]