933 matches
-
simțurile este un anumit tip de declarații avangardiste care se răspândește în lume și care nu ține de domeniul „suprarealismului“, de fapt, nu este nimic altceva decât o caricaturizare transparentă a realității. Oare cine s-ar gândi: „Sunt o persoană insignifiantă și dacă ajung să fiu o rotiță în sistemul societății, mă uzeză până la moarte, nu?“. Mai mult sau mai puțin, oamenii caută răspunsuri referitoare la scopul vieții noastre pe pământ și pentru ce murim și dispărem. Nu putem critica o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
vetuste. De unde să încep? Toate gândurile care-mi clocotesc sub craniu nu aparțin decât clipei prezente și nu au nici oră, nici minut, nici dată. Un anumit incident survenit ieri îmi va părea cu mult mai vechi, cu mult mai insignifiant decât altul, petrecut acum câteva mii de ani. Se poate ca, de când s-au rupt toate punțile între mine și lumea celor vii, amintirile trecutului să se materializeze sub ochii mei. Trecut, viitor, zi, lună, an să aibă aceeași durată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
sexul aveau o aparență exasperant de voluptuoasă. Umbra lor era aceeași pe care o aveau la zece ani, când eram copil. Și-am simțit că viața fugise ca o umbră rătăcitoare, ca aceste umbre care tremurau ușor pe peretele băii, insignifiante și fără scop. Dimpotrivă, ceilalți oameni erau grei, solizi, zdraveni și, natural, umbrele lor se detașau mai puternice și mai mari pe peretele umed al băii, unde o vreme își lăsau propriile urme, în timp ce a mea se ștergea foarte repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Rey, la câțiva kilometri de Teheran. Moscheea din Șăh Abd-ol-Azim este un loc de pelerinaj foarte popular. În virtutea sfințeniei locului, multe familii din capitala Iranului își îngroapă morții în cimitirul din apropiere. Aceasta este pedeapsa rezervată hoților, în dreptul musulman. Sumă insignifiantă. Cetatea antică Ragheh, distrusă în secolul al XIII-lea de mongoli, e celebră în arheologia orientală prin ceramica sa. Apa care se toarnă pe gâtul morților pentru a le ușura călătoria în lumea de dincolo. Proverb persan. Mormintele musulmane care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
băieți inventaseră un joc: „Mașina care trece a treia începând de acum e a ta“ - un fel de oracol anunțând un succes viitor, care stârnea hohote de râs disprețuitoare când a treia mașină care trecea era un model vechi, total insignifiant și, dimpotrivă, declanșa entuziasmul general, când era vorba de o limuzină americană. Dar noi nu făceam parte dintre cei ce stăteau la marginea drumului, noi foloseam carosabilul, aveam un cuvânt pe această parte a străzii: Opel. În ciuda bolii de ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
100 de carate. Nu e nevoie să spun, Herr Gunther, că de așa ceva nu va fi deloc ușor de scăpat. — Într-adevăr, nu va fi ușor. Poate că pare cinic din partea mea, dar valoarea sentimentală a bijuteriilor mi se părea insignifiantă acum, În comparație cu valoarea lor materială. — Spuneți-mi despre seif. — Eu l-am plătit, zise Six. Așa cum tot eu am plătit pentru casă. Paul nu avea prea mulți bani. Când a murit mama lui Grete, i-am dat ei bijuteriile, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
nu putu. Nu putea spune că știa că le fumează și că o făcuse poate chiar în noaptea accidentului. Oricum n-ar fi avut nici o importanță. Ar fi inventat pur și simplu o nouă teorie, fără ca un lucru atât de insignifiant ca realitatea să-l tulbure. Mark veni și se așeză lângă ea pe canapea. Părea gata s-o înconjoare cu brațul. Știu că trebuie să te prefaci că nu știi nimic. Asta-i treaba ta. Accept chestia asta. Dar spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
știam. Precaută. Rezumă-te la primul iubit care vrea să stea cu tine, în caz că următorul va vrea să te părăsească. Rezumă-te la primii prieteni care te acceptă, în caz că unii noi vor încerca să te schimbe. Rezumă-te la slujbe insignifiante la care te pricepi, în loc să încerci o carieră îndrăzneață în care ai putea eșua. Chiar și când am reușit să mă rup și să încep o legătură amoroasă complet aberantă, îl păstrez pe Mark în caz că nu-mi iese treaba cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Cum, într-adevăr? Cum poate compara cineva un pachet întreg, o familie, ani de experiențe împărtășite și amintiri comune, cu o împăturitoare de hârtie dezechilibrată cu care întâmplător ai avut câteva întâlniri nefericite și cu care ai petrecut un număr insignifiant de ore în așternut? Și o baie. Mă mângâia pe umăr. Spune-mi ceva, Jenny. Te rog! Nu mă simt bine, Ed. Pleacă. Fă-ți bagajul, ia-o și pe Rachel cu copiii ei cu tot și pleacă să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
siguri pe ei, hohotind ca măgarii când izbucneau în râs. Fetele purtau bentițe de catifea ca să-și țină părul pe spate și bumbi de perle în urechi. Harriet nu-și avea locul printre oamenii ăia. Johnny o făcea să pară insignifiantă, să-și piardă din culoare. Ea era mai drăguță decât oricare din fete, dar încrederea și atitudinea lor eliminau și acest avantaj. Ai avut o zi grea de artistă, Hatty? a întrebat Johnny ciupind-o de nas. Nu e adorabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
regimentului, maiorul Eugeniu Moga. Fața alungită, cu trăsături fine, păstrează încă aparența tinereții, în pofida celor patruzeci și cinci de ani pe care tocmai îi împlinise. Ca de obicei, proaspăt bărbierit și cu uniforma impecabilă, aranjată conform regulamentului până la cel mai insignifiant amănunt, arată de parcă s-ar pregăti să plece la o defilare. De altfel, atenția lui pentru amănunte este proverbială. Printre ceilalți colegi ai corpului ofițeresc circula despre el o relatare cum că în primul an de școală militară, la una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
făcută din tubul unui cartuș rusesc de 7, 62 mm. Marius aduce o scrumieră de sticlă, având forma unei frunze, sau a unei inimi, depinde de imaginația celui care o privește. Dar nici unul nici celălalt nu se gândesc la amănuntul insignifiant al modelului imaginat de artist. Domnule, cărui motiv datorez această vizită? Bănuiesc, adică sunt sigur, că azi ați primit o veste neplăcută legată de una dintre persoanele dragi dumneavoastră. Pentru o clipă, Marius îl privește surprins, simțind cum pulsul începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fotografia ca un expert (aveam sentimentul curios că am delegat pe cineva să mă reprezinte într-o afacere importantă), Adela spuse cu toată hotărîrea: "E mai bine acum, da, e mai bine". E mai bine că nu sunt un tinerel insignifiant, ori figura mea e mai "bine" acum? Problema psihologică pune o problemă gramaticală: "Bine" adverb ori adjectiv?) În cazul al doilea, observația ei nu are nici o importanță, chiar dacă "mai bine" ar fi egal cu mai frumos. Poți fi mai frumos
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
sclavie, nevoia imperioasă de a-i pune la picioare întreaga mea libertate!" În urma acestui act "posesiv", Emil Codrescu rămâne strivit sub apăsarea propriei "realizări" erotice. Imaginea dispare ("I-am chemat imaginea, dar imaginea n-a venit"), rămân doar simple urme insignifiante (un degetar, un ac de siguranță, o mănușă...), materie moartă într-un timp mort. Faptul este consecința acelei "cunoașteri" mereu amânate, a dezlegării misterului: dispariția imaginii echivalase cu o constatare a goliciunii ("Aveam sentimentul ca o dezbrac puțin"). Nelămurirea rămâne
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
asta în anii care au urmat loviturii nebunului, ci am preferat să adâncesc cercul neputinței. „Așa e legea“ - îmi răsună încă în urechi cuvintele lui roibu. Dar ce înseamnă legea umană, până la urmă ? Căci oriunde în lume legea umană devine insignifiantă în fața unor legi mai presus de înțelegerea omenească, parte dintr-o logică supraumană, care îi folosesc pe bieții nebuni ca instrumente pentru a-și duce la îndeplinire nepătrunsele planuri. Iar nebunul meu s-o mai fi plimbând nestingherit cu cuțitul
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
le conferea rezistență la boli). Apoi Dana a deschis o sticlă de Cabernet în cinstea veștii celei mari. Veselia ei îmi făcea bine, era plăcut să vezi că în jurul tău viața merge mai departe, în ciuda frământărilor tale circumstanțiale, până la urmă, insignifiante. Începusem deja să mă simt mai împăcată, pasămite vinul începuse să-și facă și el efectul, și i-am mărturisit Danei : — Cândva îi disprețuiam pe drogați și pe bețivi, acum încep să-i înțeleg. M-a privit cam strâmb, ba
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
cărți necitite și despre autori neiubiți. Aventurieri și seniori ai războiului au încercat în repetate rânduri să ia puterea și să-și impună vasalii. S-au făcut și desfăcut alianțe. S-au purtat războaie, cu cât mai locale și mai insignifiante, cu atât mai sângeroase. S-au purtat și se poartă polemici învăluite în praf și în fum, cam ca acea dispută pentru o palmă de pământ din "Hamlet": Eliade, Eliade, Eliade. Cioran, Cioran, Cioran. Până la saturație, de parcă doar acestea ar
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
e rahat de New York, draga mea. Ferește-te de rahatul de București. Ce-o să faci acolo? — O să trec Într-o dimensiune mai mică. O să lucrez Într-un teatru mic. La Început Îmi va fi greu, totul mi se va părea insignifiant În comparație cu New Yorkul. Dar mă voi obișnui. Măcar Îi voi avea pe ai mei lângă mine. Ei mă iubesc. Probabil că Într-o bună zi mă voi căsători cu un individ corpolent, care nu merge niciodată la sală, câștigă 300
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
ne vedem la sfârșitul săptămânii, zise el cald, făcându-i cu mâna pe măsură ce taxiul se Îndepărta. Apoi intră din nou În vilă. Kitty plecă, fericită cum nu se mai simțise de mult. Dar și cu senzația că era cu totul insignifiantă. Nu mai rămăsese mare lucru din femeia strălucitoare cucerită cu o seară În urmă. Era nemachiată, cu părul În dezordine, pentru că nu-l putuse pieptăna fără peria ei specială pentru afro-americani, cu fața vraiște din cauza lacrimilor, iar haina lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
că ești dacă îi dai voie unei femei să-ți facă așa ceva?“ îl va întreba ea. Iar la o asemenea întrebare nu exista absolut nici o replică. Ce fel de bărbat era el? Wilt habar n-avea. Un bărbat micuț și insignifiant, supus jocului întâmplării, pentru care viața era un șir neîntrerupt de umilințe. Tipografii îl pocneau cu pumnii în față, iar el era cel scos vinovat. Soția îl bruftuluia, iar soțiile altor bărbați făceau din el obiectul batjocurii lor. Wilt colindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
o dovadă sigură că ea are un prieten. Până atunci, deși în mod rațional știusem asta tot timpul, sperasem totuși ca ea să fi exagerat, să fi vrut să mă facă gelos. Abia acum mă vedeam marginalizat în lumea ei, insignifiant, și nu am putut să nu-mi arăt revolta, umilința și durerea. M-am străduit s-o jignesc cât mai tare, s-o fac în toate felurile, până ne-am ridicat amândoi fără nici un cuvânt și am plecat în direcții
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
care tot dădea târcoale Daciei sale. Purta veșnic aceiași pantaloni scurți făcuți din niște blugi retezați, veșnic aceeași bluză cu imprimeuri care înfățișau, dacă te uitai mai bine, Ateneul român, având în față statuia lui Eminescu. Era un tânăr destul de insignifiant ca înfățișare: figură tipică de român carpatin, cum ar fi spus cineva. Brun, cu fălcile părând mereu nerase, cu mușchii masticatori proeminenți de parcă ar fi înjurat mereu printre dinți, cu ochii cam lipsiți de expresie, despre care nu poți spune
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
suferă de o incapacitate de a înfrunta viața, e mai degrabă pesimist decât lucid și dovedește un fatalism acceptat. Pe lângă vocația nefericirii, eroul are și o dorință de automistificare pentru a poza într-o eternă victimă, găsind în orice întâmplare insignifiantă germenele unui dezastru. Alexandru Călinescu observă că lamentarea continuă nu înseamnă luciditate ci este „un viciu, o manie, un instinct bolnav”, după cum mărturisește peronajul. „Luciditatea - ea există totuși - constă în aceea că el este conștient de forța destructivă și de
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
autentic se poate explica și prin anumite <<reminiscențe literare>>. Vorbe sau gesturi amintesc altele asemănătoare ale vreunui personaj celebru, și similitudinea e subliniată cu satisfacție. Sugestiile proustiene (atracția pentru <<les jeunes filles en fleurs>> asociațiile imprevizibile și fortuite, căutarea detaliului insignifiant care poate provoca rememorarea etc.) abundă.”<footnote Ibidem., p.76 footnote> Analiza ucide lent, dar sigur, personajele transformându-le în imagini date cu încetinitorul pe ecranul unui cinematograf, analiza ucide viața, înlocuind-o cu mișcările automatizate și chinuite ale unor
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
al celor existente e lăsat în urmă. Sau e pus în discuție, denunțat în vechile sale pretenții. În locul unei lumi familiare ni se descoperă deodată ceva straniu, „o lume pe dos“ (Hegel). Iar cele cu sens până atunci apar deodată insignifiante, străine sensului comun. Cum neașteptat se exprimă Cicero, . Mai târziu, Wittgenstein pare să-l confirme, căci multe întrebări și propoziții filozofice îi apar lipsite de sens, deși nu-și ascunde admirația pentru unele viziuni metafizice. Probabil că metafizica e greu
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]