2,203 matches
-
s-a rădicat la un caracter hotărât. Trăsăturile acestui caracter însă fiind generale, neatârnate de timp și spațiu; în același timp fiind omenești ele nu mai sunt simple trăsături a unui caracter, ci formează însuși un tip al omului, tipul ipocriziei. De aceea Tartufe a lui Moliere va trăi cât și omul de pe pământ, căci el va fi oglinda vecinică în care se va recunoaște ipocritul. Tot astfel cu toate caracterele comedii. În sensul acesta dânsa iese din lumea comună, înfățoșindu-ne
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
decât în viață. Mi-a apărut în fața ochilor imaginea Maicii Domnului din Pietà. VI Nu pot rămâne toată viața cufundată în tristețe. Există ceva pentru care trebuie să lupt neapărat. O etică nouă. Ba nu, până și rostirea cuvântului înseamnă ipocrizie. Dragoste. Nimic altceva. Așa cum Rosa Luxemburg și-a dedicat viața economiei politice, eu nu mai pot trăi dacă nu mă agăț de dragoste cu toată forța. Cuvintele adresate de Isus celor doisprezece apostoli ai săi se potrivesc și în cazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
nu mă agăț de dragoste cu toată forța. Cuvintele adresate de Isus celor doisprezece apostoli ai săi se potrivesc și în cazul meu. Mă refer la cele rostite când era pe punctul de a-i trimite să dea în vileag ipocrizia teologilor, fariseilor și a oamenilor de vază din lumea asta și de a face cunoscută tuturor, fără nici o ezitare, adevărata dragoste de Dumnezeu. (rând liberă Să nu aveți nici aur, nici arginți, nici bani în cingătorile voastre. Nici traistă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
vieții, Comprehensibil, răzvrătit și drept, Eu sorb din tine roua dimineții Și, prin iubire, soarta mi-o accept. 29 iunie 2011 Tratament ideal Ne transformăm în medici, spre-a vindeca pastișe Prin lumile bolnave, căzute la pământ, Și înfruntăm, integri, ipocrizii fățișe, Având doar gânduri bune drept acoperământ. Noi suntem alchimiștii reinventați de gloate, Venim cu elixirul iubirii la oblânc, Ne tălmăcim povestea de mai presus de toate, Și-n dorurile vieții tăiem cât mai adânc. Ni s-au impus scenarii
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
țambal acordeon sau vioară iar sufletul primește cântece fără perdea spre amețire infinită 18 septembrie 2011 Celor fără chip fiindcă se tem de ei înșiși unii oameni nu privesc oglinzile în fiecare zi își sufocă sufletele cu o pernă a ipocriziei apoi se strecoară printre ceilalți zâmbesc strâmb fac glume răsuflate socializează de complezență și (nici nu e de mirare) aplaudă mecanic oamenii aceștia se ascund de propriile obsesii numai că (fără să știe) le trag după ei cotidian pietre de
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
sau cel puțin așa îl fac să creadă. Dar lor nu le pasă de fapt decât să aibă acel bărbat în casă și nici că dau doi bani pe ce pretind că sunt. Și nici măcar nu e o problemă de ipocrizie, e ceva mult mai subtil. E faptul că ai pus mâna pe bărbatul ăla. Cu lucruri din astea - și spunea multe - încerca Mimi să te dea gata. Dacă le spunea suficient, presupun că ajungea să creadă și ea. Credea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fi prefăcut. Când te trezești între fețe pline de căldură, ce să zic, multe din obiecțiile pe care le ai se spulberă, ca atunci când niște femei care se dușmănesc de moarte ajung să se sărute. Multe minciuni comune și multe ipocrizii sunt astfel, izvorăsc din armonia momentului. Iar Simon simțea și o oarecare repulsie de a îngădui în Valea sa respirația șuierătoare a unui Ezechil înjunghiat. Drept pentru care își construia un eșafodaj puternic de motive de recunoștință. Și astfel, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
direct de la vânzătoarea din local. M-am lăsat examinat de anturajul lui Lucy, închizând ochii la remarcile pe care nu doream să le aud, obligându-i pe alții să dea înapoi, și chiar dacă acest lucru reușise să îmi întărească mușchii ipocriziei de pe obraz și pe cei ai stomacului, consideram că mă descurcasem destul de bine pentru că reușisem să duc până la capăt cacealmaua. Acești oameni nu erau singurii care ne țineau companie. Ne duceam să-i vizităm pe Simon și pe Charlotte la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
un entuziasm febril și un val de indignare și s-au apucat să strige, de parcă aceste ființe palide participau la o thesmophorie a femeilor muncitoare. Voiau să intre imediat în grevă. Însă le-am explicat, cuprins de un sentiment de ipocrizie avocățească, faptul că era o situație de dublă apartenență. Din punct de vedere legal, ele țineau de Federația Sindicală și deci nu putea un alt sindicat să vorbească în numele lor. Însă în momentul în care o majoritate a angajatelor ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
faptul că și le stabilise așa de sus în mod arbitrar. Pentru că atunci când vorbea cu mine de vreo persoană anume, se arăta mai degrabă speriată decât disprețuitoare. Oamenii cu care trebuia să se lupte o speriau, iar ceea ce aș numi ipocrizie obișnuită, acele mici manifestări accidentale ale mașinăriei sociale, îi erau foarte greu de suportat. Cât despre lăcomie și invidie, autoaprecierea unsuroasă, urile și distrugerea, înșelătoria, mâncătoria, avea un nivel de toleranță scăzut pentru ele și vedeam cum i se citesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
același sentiment de ușoară panică, de risc, învăluit în junglă de mirosuri grele, care te pot face, cred, să uiți de primejdii. Dar lumea în care trăim nu este, oare, și ea junglă? O junglă civilizată, e drept, în care ipocrizia a pus o oarecare ordine, dar în care nu cel mai bine dotat are câștig de cauză. Și nu știu ce e de preferat. O selecție naturală sinceră, ca în junglă, sau una cu instincte deviate. Ridic privirea, dar, cum se întîmplă
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Dar lumina amuțește totul. În ruinele însorite de la Uxmal, Mexicul îmi arată din nou cele două brațe ale universului. despre ruine Se zice că grija acordată ruinelor e o problema de pietate, de respect pentru trecut, pentru înaintași. În realitate, ipocrizia asta e perfect inutilă. De ce ne-am jena să consimțim că o asemena grijă trebuie să existe din egoism? Sunt țări care trăiesc în bună măsură de pe urma ruinelor. Așa sunt Grecia și Egiptul. Legendele aduc Greciei la fel de mulți bani ca
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
comportare și a ordinelor lui ulterioare. La proces, Antonescu XE "Antonescu, Ion" nu a recunscut că a dat ordinul masacrării evreilor și de evacuare a Întregii Comunități. Exista În persoana lui o Îmbinare de strateg și tactician, de viclenie și ipocrizie, având capacitatea de a instiga mase și, În același timp, să pară un om civilizat - dar, mai presus de toate, exista În el o ură oarbă, patologică, s-ar putea spune, Împotriva poporului evreu. Ordinul pe care i l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
șdupă spusele saleț Își recunoaște neputința și lipsa sa de autoritate declarând că nu a fost consultat asupra multora dintre aceste măsuri, relevându-se deseori incapabil de a influența șchiarț În cazuri de importanță secundară”. Era un exemplu clasic de ipocrizie românească. Mihai Antonescu XE "Antonescu, Mihai" a transmis ordinul de deportare și lichidare al Conducătorului XE "Antonescu, Ion" ministerelor care Îi erau subordonate, urmărind punerea lor În practică; a primit albumul cu fotografiile grozăviei și a fost implicat personal nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
știa că e urmărit și dacă nu cumva juca teatru pentru plăcerea stăpânului său. Wittgenstein spune că un câine nu poate fi ipocrit, dar nici sincer. Adam, care încă nu-l citise pe Wittgenstein, îl considera pe Zet capabil de ipocrizie. Nu-și urmă părinții pe ușa care ducea afară. Spre deosebire de mama lui, nu se grăbea deloc să înoate. Dimpotrivă, îi plăcea acea specială tensiune înainte de înot care face ca totul să-ți apară viu și straniu și, oarecum, încetinit. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nu era lipsită de picanterie! Pe atunci, ideile pure, idealismul și intelectualismul platonician erau combătute cu argumente mai bune decât discursurile interminabile. -2Elogiul peștelui masturbator. Nu prea-l vedem pe Platon masturbându-se în piața publică! El, care proslăvea meritele tuturor ipocriziilor posibile și imaginabile, n-ar fi ezitat, într-o cetate guvernată după bunele sale principii, să-l bage pe Diogene la închisoare sau chiar să-i ofere o cupă de cucută. Pentru că, după cum ni s-a transmis de-a lungul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
și jalonează drumuri fără ieșire? Munca nu oferă nicio împlinire? Familia înseamnă altceva decât ceea ce ne învață societatea despre ea încă de la cea mai fragedă vârstă? Relațiile cu cea mai mare parte a semenilor sunt plasate foarte adesea sub semnul ipocriziei, al invidiei, al geloziei, al trădării? Intersubiectivitatea sexuată pune mai multe probleme decât rezolvă? Normal, așa-i lumea, și încă pentru multă vreme de-aici încolo... Unii așteaptă schimbarea ei și speră o revoluție, o răsturnare provocată de presiunile sociale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
rămâneau mereu necunoscute. Poate că era lipsa ei de Înțelegere, crescândă, pentru literatură. Poate că era doar oboseala sau neliniștea, sau gândul la copiii de pe canapea - sau la Antonio, jos În stradă. Îi răsunau În urechi cuvintele Olimpiei. Prefăcătorie. Și ipocrizie. Și totuși nu reușea să scape de ele. Un tată fără copii, carne din carnea lui, e un lucru Într-adevăr urât, lasă naibii divorțul, că-s numai cheltuieli, las-o baltă, te iartă, Îl ierți și tu, nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
fel de populism implicat social și corect politic, de care Aris era, fără Îndoială, afectat. Dezmoșteniții, oamenii simpli, așa-numiții asupriți, nu sunt mai buni decât așa-zișii bogați. Ideea că asupriții sunt buni, iar ceilalți sunt răi e o ipocrizie crasă - o minciună. Ea era convinsă de un lucru. Oamenii, În complexitatea lor, sunt toți al fel de respingători și de oportuniști și au În ei același potențial de răutate. Rasa noastră e condamnată. Doar individul se mai poate salva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
în domeniul jocurilor, unde libertatea imaginației ar trebui să fie fără limite, planificarea socialistă impunea un tipar meschin. Și odios, dat fiind că, în lumea reală, existau străzi, domenii, cartiere întregi deținute de unii, monopoliști comuniști propagatori ai „egalității“. Despre ipocrizia vechii pături superpuse de activiști se mai poate vorbi și cu alte ocazii, fiindcă îi tot vedem, astăzi, pe aceiași inși practicând cu succes rețetele capitaliste. Deocamdată, merită să-i observăm la lucru pe bunii noștri gospodari edilitari, în perioada
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
predă Teoria Comunicării la City of London, e un „prof trendy care face seminarii sexy despre cum ar trebui citite revistele porcoase“. Până la urmă, totuși, nu e nici măcar neglijența sau mitomania voioasă a reportajelor cea care deranjează, ci mai ales ipocrizia. Doamne Dumnezeule, ipocrizia cea fără sfârșit! Mi-am dat seama, când a început totul, că o să fie ceva agitație. Nu mă așteptam ca Sheba să primească vreun semn de înțelegere. Dar n-am anticipat în nici un fel isteria lascivă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
la City of London, e un „prof trendy care face seminarii sexy despre cum ar trebui citite revistele porcoase“. Până la urmă, totuși, nu e nici măcar neglijența sau mitomania voioasă a reportajelor cea care deranjează, ci mai ales ipocrizia. Doamne Dumnezeule, ipocrizia cea fără sfârșit! Mi-am dat seama, când a început totul, că o să fie ceva agitație. Nu mă așteptam ca Sheba să primească vreun semn de înțelegere. Dar n-am anticipat în nici un fel isteria lascivă a reacțiilor. Furia excitată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de cuvânt a profesoarei“. (Cei care mă cunosc pot depune mărturie că sunt departe de a aspira la o asemenea poreclă.) Speranța mea naivă, atunci când am vorbit în numele Shebei, a fost că aș putea să contracarez cumva indignarea plină de ipocrizie care se revărsa asupra prietenei mele și să pun un lumină personalitatea ei complexă. Dar, din păcate, contribuțiile mele n-au avut nici un efect în acest sens. Cuvintele mele au fost fie răstălmăcite cu răutate, fie au trecut neobservate în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de rușinată. După ce m-am gândit bine, am ajuns la concluzia că ar fi mai bine să nu-i spun care erau zvonurile. Era destul de greu să-mi țin gura. Era îngrozitor de iritant, de fapt, să nu-i spun despre ipocrizia lui Sue. Ea o lăsa să stea acolo, s-o stoarcă de puteri ore în șir, fără să-i arate măcar o clipă că e plictisită. O dată, când Sue s-a ridicat de la masa noastră ca să meargă la toaletă, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
profund negative față de relația cu pricina. Dar, oricât de nesuferită ar fi fata bătrână Barbara și oricât de mare și de freudiană ar fi obsesia ei pentru Sheba, Barbara rămâne un personaj inteligent. Suficient de inteligent încât să demaște întreaga ipocrizie a presei conservatoare, apărătoare a valorilor familiei și totodată goliciunea normelor juridice cu privire la ce este sau nu este un... minor. În relația Shebei cu băiatul Connolly, frisonant e tocmai faptul că „minorul“ este de departe polul dominator. Toate aceste întorsături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]