2,694 matches
-
cheltuielile nemăsurate, gratuite și festive ale unei piețe a artei care n-ar mai fi prin urmare arbitrară și "nebună" decât la primul grad. Târgul de artă contemporană sau licitațiile de la Sotheby's sunt deopotrivă duminica bancherului și senzualitatea cerebralului, iraționalul raționalilor și pasiunea apaticilor. Nu un complement al sufletului, ci un complement al corpului. Am văzut pericolele contemporane ale întoarcerii la valorile fizice elementare și primordiale (grăsimea și pâsla lui Beuys, de exemplu). Neoprimitivismul, privat de vitalitățile simbolice care făcea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
prin acestea și încă prin dorință, adică mânie și poftă și prin simțire și prin mișcarea impulsivă"121. El ia și integrează aceste elementele psihosomatice la imaginea de ansamblu a sufletului. "Puterea sufletului" este împărțită în componenta rațională și cea irațională, care la rândul său are două părți: partea ce se supune rațiunii și cea care nu ascultă de aceasta. În cadrul componentei iraționale care nu ascultă de rațiune sunt considerate ca fiind integrate facultatea vitală, cea de creștere, de naștere (seminală
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
aceste elementele psihosomatice la imaginea de ansamblu a sufletului. "Puterea sufletului" este împărțită în componenta rațională și cea irațională, care la rândul său are două părți: partea ce se supune rațiunii și cea care nu ascultă de aceasta. În cadrul componentei iraționale care nu ascultă de rațiune sunt considerate ca fiind integrate facultatea vitală, cea de creștere, de naștere (seminală) și vegetativă (nutritivă). Acestea sunt considerate a fi conduse de către natură. Pe lângă acestea mai sunt adăugate componentele pasionale și apetitivă care aparține
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care nu ascultă de rațiune sunt considerate ca fiind integrate facultatea vitală, cea de creștere, de naștere (seminală) și vegetativă (nutritivă). Acestea sunt considerate a fi conduse de către natură. Pe lângă acestea mai sunt adăugate componentele pasionale și apetitivă care aparține iraționalului care ascultă de rațiune. Astfel se ajunge la cea de-a patra problemă pe care o analizează Ioan Damaschinul se referă la perspectiva gnoseologică, căutând să identifice posibilitățile de cunoaștere. În primul rând sunt enunțate cele cinci simțuri care consideră
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
virtuților, cucernicia. Pentru aceea omul este un microcosmos"122. Dincolo de aspectele obișnuite pe care le dezvoltă Damaschin cum ar fi "liberul arbitru", sau componenta cunoașterii care aparține simțurilor și rațiunii, analizează și rolul imaginației. Aceasta este inclusă între componentele sufletului irațional. "Ea lucrează prin organele simțurilor și se numește percepție. Imaginabil și perceptibil este ceea ce cade sub imaginație și sub percepție, după cum vederea este însăși puterea optică, vizibil este ceea ce cade sub vedere, spre exemplu: o piatră sau altceva din acestea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
se numește percepție. Imaginabil și perceptibil este ceea ce cade sub imaginație și sub percepție, după cum vederea este însăși puterea optică, vizibil este ceea ce cade sub vedere, spre exemplu: o piatră sau altceva din acestea. Imaginația este un afect al sufletului irațional produs de un lucru ce cade sub imaginație. Halucinația este un afect zadarnic al sufletului irațional, care nu are ca pricină nici un lucru ce cade sub imaginație. Organul puterii de imaginație este cavitate anterioară a creierului"123. Imaginația este clasificată
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
este însăși puterea optică, vizibil este ceea ce cade sub vedere, spre exemplu: o piatră sau altceva din acestea. Imaginația este un afect al sufletului irațional produs de un lucru ce cade sub imaginație. Halucinația este un afect zadarnic al sufletului irațional, care nu are ca pricină nici un lucru ce cade sub imaginație. Organul puterii de imaginație este cavitate anterioară a creierului"123. Imaginația este clasificată în două: imaginea perceptuală legată de obiect și cea halucinantă în care obiectul lipsește. Imaginația este
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
pricină nici un lucru ce cade sub imaginație. Organul puterii de imaginație este cavitate anterioară a creierului"123. Imaginația este clasificată în două: imaginea perceptuală legată de obiect și cea halucinantă în care obiectul lipsește. Imaginația este o componentă a sufletului irațional în relație cu un obiect, sau o acțiune individuală, "zadarnică" a acestuia. Evoluția ulterioară a conceptului este dublată de ideile mistice ale naturii ca imagine în oglindă a divinității, iar omul ca microcosmos, este imagine a macrocosmosului divin, el devenind
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
sociale, recurgând la clișee din discursul public, Împărtășit de opiniile celorlalți. Gândirea socială poate fi definită acum ca o manieră de a judeca și evalua evenimentele În funcție de contextul social, de experiența comună, de practici sociale. Adesea ea este insuficientă și irațională, uneori aberantă, distorsionantă, deviată de erori de apreciere. Cum se Întâmplă acest lucru? O cercetătoare canadiană, Catherine Garnier (2000), oferă o interpretare plastică a modului În care gândirea socială se instalează și se localizează În individ: spațiul social În care
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
acesta interior în afara noastră. Cum am putea fi creatori în Istorie, noi, câteva zeci de milioane de dezechilibrați?" este o rezumare abruptă a uneia din temele majore ale Mitului eternei reîntoarceri 76: "atunci când istoria se dezvăluie, periodic, ca spațiu al iraționalului și ca forță a terorii, omul modern, acest "dezechilibrat" se găsește cufundat în absurd și rămâne lipsit de mijloace de apărare. Și totuși, "teroarea istoriei" nu e un fapt nou, iar omul societăților premoderne știa să-i facă față" învestind
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
A al irealului 113, al ființei cu neființa. Alegerea unui pictor și a unui arheolog, ca martori la această situație- limită nu este întâmplătoare. În primul rând, pentru că sunt "sceptici prin cultură și raționali (...) capabili prin cultură să primească "concretul irațional" și să speculeze în jurul lui"114, iar în al doilea rând prin vocația lor: pictorul este cel care vede altfel, vrea să o picteze pe Christina, așa cum o vede el, "așa cum știu eu, iar nu să fac o copie"115
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Interpretarea" folclorului este, în opinia lui Eliade, o operație sterilă și frivolă, ca și căutarea de simboluri și eroi, deoarece în inspirația din temele populare nu are ce căuta originalitatea; artistul modern poate doar să aprofundeze aceste teme, regăsind izvorul irațional care le-a generat. Izvorul viu care alimentează producția folclorică este "prezența fantastică", "o experiență irațională, alimentată veacuri de-a rândul de o anumită viață asociată"539. Ceea ce se imită din producția populară nu sunt formele, expresiile, realizările, ci tehnica
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
simboluri și eroi, deoarece în inspirația din temele populare nu are ce căuta originalitatea; artistul modern poate doar să aprofundeze aceste teme, regăsind izvorul irațional care le-a generat. Izvorul viu care alimentează producția folclorică este "prezența fantastică", "o experiență irațională, alimentată veacuri de-a rândul de o anumită viață asociată"539. Ceea ce se imită din producția populară nu sunt formele, expresiile, realizările, ci tehnica și izvorul 540 - gestul, tehnica prin care au fost realizate aceste creații. Simpla desfășurare dramatică a
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Teme folklorice și creație artistică: "interpretarea" folclorului este o operație sterilă și frivolă, ca și căutarea de simboluri și eroi. În inspirația din temele populare nu are ce căuta originalitatea; artistul modern poate doar să aprofundeze aceste teme, regăsind izvorul irațional care le-a generat. Eliade îndemna la crearea unei drame fantastice românești pornind de la teme folclorice ca priveghiul morților, jocurile de copii - considerate resturi din ceremonialele inițiatice și riturile agricole - Noaptea Sfântului Andrei, solstițiul de vară, misterul topitoriilor metalelor prețioase
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
iunie/2007. Olinescu, Marcel, Mitologie românească, Editura 100+1 GRAMAR, București, 2004. Oltean, Ștefan, Lumile posibile în structurile limbajului, Editura Echinox, Cluj, 2003. Oltean, Ștefan, Introducere în semantica referențială, Editura Presa Universitară Clujeană, Cluj-Napoca, 2006. Otto, Rudolf, Sacrul. Despre elementul irațional din ideea divinului și despre relația lui cu raționalul, Editura Dacia, Cluj Napoca, 1996. Pamfile, Tudor, Mitologie românească, Editura Allfa, București, 1997. Pamfile, Tudor, Sărbătorile de vară la români. Studiu etnografic, Librăriile Socec& Comp., C. Sfetea și Librăria Națională, București, 1910
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
cu indubitabile convingeri și afilieri naziste, au criticat „erezia” lui Nyberg, aceea de a fi caracterizat ramura iraniană a arienilor (propagandistic declarați „întemeietori și premergători” ai ordinii celui de-al Treilea Reich și ai raționalității Führer-ului), prin însemnele unei boli iraționale, isteria arctică. În ’36, Nyberg se convinsese deja de eroarea ideologiei germane. Stig Wikander a preluat, în teza sa despre comunitățile de războinici ariene, interpretarea șamanică, chiar dacă raporturile sale cu savanți naziști ca Wüst au continuat până în ’41. Foarte probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
concept "perfect" ce indică o realitate superioară, de natură pur spirituală. Totodată, se face o distincție între sensul tradițional religios al sacrului și sensul mai larg, nereligios, ce privește aspecte spirituale profunde și generale, ipostaze conceptuale de natură rațională și irațională. Iar în relația sa cu arta, datorită unui proces de interferență, sacrul capătă forme "materiale", suprapunere ce amplifică energetic, potrivit limbajelor, forța de comunicare a artelor. Toate aceste probleme au fost detaliate în cele trei capitole ale lucrării, prin care
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
termenul sacru face referire la orice creație cu caracter religios, considerând, prin urmare, că orice artă este sacră, prin însăși calitatea ei de a fi artă, și desemnând relațiile cu tot ceea ce depășește planul umanului: divinul, cosmicul, forțele naturii, ocultismul, iraționalul, transa etc. O altă accepțiune a termenului implică o anumită diferențiere în funcție de prezența sau lipsa caracterului religios din operele de artă. Astfel, conceptul de sacru și relațiile sale cu domeniul creației artistice desemnează existența unei arte sacre sau religioase, respectiv
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
religios, care, la fel cum avea să afirme și Eliade mai târziu, nu poate fi limitată unei definiții riguroase, dar care poate fi însă analizată. De aici provine înclinația lui Otto de a investiga elementele domeniului religios, sondând sacrul prin intermediul iraționalului, căruia, în disputa sa eternă cu raționalul, caută să-i facă dreptate, militând cu tărie pentru ideea că atributele raționale nu pot surprinde întru totul complexitatea divinității 30. După cum susținea Jean-Jacques Wunenburger, sacrul stimulează "conștiința afectivă și intelectuală a unei
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
existenței umane. Conchidem însă prin faptul că procesul creației artistice "înseamnă tocmai a accepta caracterul lui inexplicabil și lipsit de temei"181, încercarea raționalizării sale fiind legată de "dorința de a raționaliza libertatea"182. Toate acestea, ca și alternativa "activitate irațională / imitație rațională"183, relevă asemenea dialogului dintre raționalul și iraționalul 184 lui Rudolf Otto, expresia modelului divin pe care artistul îl preia și îl continuă, trimițându-ne spre sfera de înțelesuri a categoriei sacrului. Înțelegerea creației artistice ca o expresie
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
înseamnă tocmai a accepta caracterul lui inexplicabil și lipsit de temei"181, încercarea raționalizării sale fiind legată de "dorința de a raționaliza libertatea"182. Toate acestea, ca și alternativa "activitate irațională / imitație rațională"183, relevă asemenea dialogului dintre raționalul și iraționalul 184 lui Rudolf Otto, expresia modelului divin pe care artistul îl preia și îl continuă, trimițându-ne spre sfera de înțelesuri a categoriei sacrului. Înțelegerea creației artistice ca o expresie aparte a experienței religioase credem că poate fi susținută de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
urmare, că orice artă este sacră, prin însăși calitatea ei de a fi artă467. În această accepțiune, arta sacră presupune o viziune cuprinzătoare, ea desemnând arta și relațiile sale cu tot ceea ce depășește planul umanului: divinul, cosmicul, forțele naturii, ocultismul, iraționalul, transa sau forțele superioare, într-o perspectivă asemănătoare celei descrise de Rudolf Otto în definiția pe care acesta o atribuise sacrului. Să observăm că, în acest caz, noțiunea sacrului se comportă ca o expresie ale cărei sensuri diferă de înțelesurile
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
emoționale, examinarea lucidă a situațiilor, evaluarea adecvată a avantajelor și riscurilor este dificilă; elaborarea de noi tehnici adaptative, de răspunsuri raționale pe măsura cerințelor/solicitărilor este îngreunată. c) Reexaminarea și reevaluarea propriului comportament, restructurarea atitudinilor noastre față de semeni, înlăturarea tendințelor iraționale, realizarea unui control rațional al atitudinilor proprii (prin ierarhizarea trebuințelor, motivelor, aspirațiilor)-toate acestea reprezintă condiții psihologice necesare obținerii unui echilibru interior, unor relații stimulative și principiale cu cei din jur. Important este cum poate educatorul care stabileș te o
Prevenirea și combaterea efectelor negative ale frustrării în relația profesor-elev by Preda Constanța () [Corola-publishinghouse/Science/91511_a_92350]
-
Inspirația acestora a fost, la un moment dat, considerată de sorginte divină - la fel ca în vremea lui Platon - dar, uneori și demonică. Vremea romantismului începe să erodeze raționalismul triumfător al Secolului Luminilor. Apare inconștientul, rolul major al visului, forța iraționalului, a misticului, atotputernicia omului, evoluția ideii de supraom. Către sfârșitul secolului al XIX-lea apar curentele „personaliste”, de inspirație religioasă. La Școala din Boston, Bisericii Metodiste Americane, Bowne (1847-1910Ă dezvoltă un personalism protestant, în cadrul căruia s-au mai remarcat Brighton
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
a neîncrederii și egosimului, a superficialității și invidiei, a tendinței de a trăi emoții intense și de a obține câștiguri facile (Fromm, 1942; Horney, 1939Ă. Psihologia eului va continua să influențeze descrierea și sistematizarea tulburărilor personalității, îndeosebi pe terenul conduitelor iraționale și imprevizibile. Personalitățile narcisiste, de tip borderline și pasiv-agresive sunt printre cele care beneficiază în cea mai mare măsură de această perspectivă. Diversitatea contribuțiilor personologice de factură organică și psihodinamică este îmbogățită însă de apelul tot mai evident la reperele
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]